اجازه ویرایش برای هیچ گروهی وجود ندارد

نصیبی

نویسه گردانی: NṢYBY
نصیبی . [ ن َ ] (اِخ ) اسعدالحق یزدی ۞ ، از شاعران قرن دهم و از شاگردان ملاجلال الدین دوانی است مدتی در شیراز تلمذ کرده سپس به یزد برگشته و به سال 914 هَ . ق . درگذشته است . او راست :
گفتم که بوسه ای به نصیبی نمی دهی
خندید زیر لب که چه گوئیم یا نصیب .
تا کسی ظن نبرد کو به شبم همنفس است
روز در رهگذرش بینم و گویم چه کس است ؟

#


وقت رفتن دست چون بر طرف دامن می زند
دامنی باشد که او بر آتش من می زند.

#


زنده در عشق چسان بود نصیبی مجنون
عشق آن روز مگر اینهمه دشوار نبود؟...
(از تحفه ٔ سامی ص 44) (نگارستان سخن ص 122) (صبح گلشن ص 521) (قاموس الاعلام ج 6) (ریحانة الادب ج 4 ص 199).
واژه های قبلی و بعدی
واژه های همانند
۴ مورد، زمان جستجو: ۰.۰۹ ثانیه
نصیبی . [ ن َ ] (ص نسبی ) منسوب است به نصیبین که شهری است در نزد آمد. (از الانساب سمعانی ). رجوع به نصیبین شود. || نام نوعی شمشیر. (از...
نصیبی . [ ن َ ] (اِخ ) محمدبن حوقل . رجوع به ابن حوقل شود.
نصیبی . [ ن َ ] (اِخ ) محمدخان (میرزا...) بن موسی بیگ کرمانشاهی ، از شاعران قرن سیزدهم است ، وی از طرف فتحعلی شاه قاجار لقب فخرالشعرا یافته ...
نصیبی گیلانی . [ ن َ ی ِ ] (اِخ ) (بابا...) از شاعران قرن دهم است ، در گیلان تولد یافت و در اثنای سیاحت بلاد به تبریز رسید و در آنجا اقامت ج...
نظرهای کاربران
نظرات ابراز شده‌ی کاربران، بیانگر عقیده خود آن‌ها است و لزوماً مورد تأیید پارسی ویکی نیست.
برای نظر دادن ابتدا باید به سیستم وارد شوید. برای ورود به سیستم روی کلید زیر کلیک کنید.