نوبه نو. [ ن َ
/ نُو ب ِن َ
/ نُو ] (ق مرکب ) از نو. مجدداً. تازه به تازه . (ناظم الاطباء). به تکرار. پیاپی . متوالیاً
: ز لشکر برِ پهلوان پیشرو
به مژده بیاید همی نوبه نو.
فردوسی .
پدید آمد این گنبد تیزرو
شگفتی نماینده ٔ نوبه نو.
فردوسی .
جهان بُد به آرام زآن شادکام
ز یزدان بدو نوبه نو بُد پیام .
فردوسی .
هر کس رهی دگرْت نمودند نوبه نو
از یکدگر بتر به سیاهی و مظلمی .
ناصرخسرو.
جهان را نوبه نو چند آزمائی
همان است او که دیدستیش صد بار.
ناصرخسرو.
نوبه نو شیفته گردم چو به من
نوبه نوپیک خیالش برسد.
خاقانی .
هست این زمین را نوبه نو کاس کریمان آرزو
یک جرعه کن در کار او آخر چه نقصان آیدت ؟
خاقانی .
اشترانش ز مرز بیگانه
می کشیدند نوبه نو دانه .
نظامی .
کجا آن نوبه نو مجلس نهادن
بهشت عاشقان را در گشادن .
نظامی .
شهنشه باز فرمودش که چونی
که بادت نوبه نو عیشی فزونی .
نظامی .