نوفه . [ ف َ ] (اِ) آواز بلند. (از لغت فرس ص
502) (اوبهی ). خرویله نیز گویند. (لغت فرس ص
502). شور و غوغا و صدا و آواز بلند. (برهان قاطع) (آنندراج ). غوغائی که از کثرت ازدحام مردمان یا جانوران خیزد. (ناظم الاطباء). نیز رجوع به نوف و نوفیدن شود
: با نعره ٔ اسبان چه کنم لحن مغنی
با نوفه ٔ گردان چه کنم مجلس و گلشن .
ابراهیم بزاز (لغت فرس ).