نووی . [ ن َ وَ وی ی ] (اِخ ) یحیی بن شرف الدین بن مری
۞ بن حسن حزامی
۞ دمشقی حورانی نووی ، ملقب به محیی الدین و مکنی به ابوزکریا. از اکابر علما و محدثین مذهب شافعی و از زهاد قرن هفتم است . وی به سال
676 هَ . ق . در مولد خود نوای دمشق در حدود
45سالگی درگذشته است . او راست :
1- الاذکار المنتخبة من کلام سیدالابرار، معروف به حیلةالابرار.
2- الاربعون حدیثا النوویة.
3- التبیان فی آداب حملةالقرآن .
4- التقریب و التفسیر لمعرفة سنن البشیر النذیر.
5- تهذیب الاسماء و اللغات ، در رجال .
6- روضةالطالبین و عمدة المفتین ، در فقه شافعی .
7- ریاض الصالحین من کلام سیدالمرسلین .
8- مقاصدالنووی .
9- المنهاج فی شرح صحیح مسلم بن حجاج .
10- منهاج الطالبین وعمدةالمفتین . (از ریحانة الادب ج
4 ص
252 و الاعلام زرکلی ج
9 ص
185). و رجوع به قاموس الاعلام ج
6 ص
4673 و لغات تاریخیه و جغرافیه ج
7 ص
96 و معجم المطبوعات ص
1871 و طبقات الشافعیه ٔ سبکی ج
5 ص
165 و النجوم الزاهرة ج
7 ص
278 و آداب اللغة ج
3 ص
243 و مفتاح السعادة ج
1 ص
398 و فهرس الخزانة التیموریة ج
3 ص
307 و هادی المسترشدین ص
471 و دیگر مآخذ مذکور در الاعلام زرکلی ج
9 ص
185 شود.