هضیم
نویسه گردانی:
HḌYM
هضیم . [ هََ ] (ع ص ) ستم رسیده و مظلوم . (منتهی الارب ). مهضوم . (اقرب الموارد). رجوع به هضم شود. || لطیف . (ترجمان جرجانی ). || امراءة هضیم ؛ زن باریک شکم نازک تهیگاه . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). باریک . (ترجمان علامه ٔ جرجانی ). || شکم باریک و درهم چسبیده . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || ابر برهم نشسته . (ترجمان علامه ٔ جرجانی ). || غنچه ٔ ناشکفته . (منتهی الارب ).
واژه های همانند
۱۲ مورد، زمان جستجو: ۰.۱۳ ثانیه
هزیم . [ هََ ] (ع اِ) تندر. || آواز تندر. || (ص ) اسب سخت آواز. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || باران که نایستد،چنانکه گویی ابر شکافته ...
هزیم . [ هَُ زَ ] (اِخ ) نخلستانی و قرایی است در زمین یمامه ازآن ِ بنی امرءالقیس . (از معجم البلدان ).
هزیم . [هَُ زَ ] (اِخ ) شهری است در یمن . (معجم البلدان ).
حذیم . [ ح َ ] (ع ص ) برنده . بُران : سیف حذیم ؛ شمشیری زود برنده . بُرا. قاطع. زود برنده .
حذیم . [ ح ِذْ ی َ ] (ع ص ) قاطع. (معجم البلدان ). بُرنده . بُران . بُرا. || دانای ماهر در کار. (منتهی الارب ).
حذیم . [ ح ِذْ ی َ ] (اِخ ) موضعی است به نجد. (معجم البلدان ).
حذیم . [ ح ِذْ ی َ ] (اِخ ) نام مردی متطبب از تیم رباب .
حذیم . [ ح ُ ذَ ] (اِخ ) ابن حارث بن ارقم . یکی از بنی عامربن عبدمناة است . در سیرة نام او آمده است . (الاصابة ج 1 ص 333 و ج 2 ص 59 قسم سوم ).
حذیم . [ ح ُ ذَ ] (اِخ ) حنیفی . جد حنظلة، و مکنی به ابوحذیم است . به خدمت پیغمبر رسید. خود و پدرش صحابی هستند. ابن منده او را یاد کرده و او...
حذیم . [ ح ِذْ ی َ ] (اِخ ) سعدی بن عمرو، یا حذیم بن عمرو السعدی . صحابی است . (الاصابه ج 1 ص 333) (منتهی الارب ) (قاموس الاعلام ترکی ).