هم خوابه . [ هََ خوا
/ خا ب َ
/ب ِ ] (ص مرکب ) در آخر این لفظ «ها» زاید است ) زن . هم بستر. هم بالین . همسر. زوجه . (آنندراج )
: نیم شبی پشت به همخوابه کرد
روی در آسایش گرمابه کرد.
نظامی .
همخوابه ٔ عشق و همسر ناز
هم خازن و هم خزینه پرداز.
نظامی .
که را خانه آباد و همخوابه دوست
خدا را به رحمت نظر سوی اوست .
سعدی .
|| همنشین
: بسی بود همشیره با شاخ گل
بسی بود همخوابه با شیر نر.
مسعودسعد.
یار از برون پرده ، بیدار بخت بر در
خاقانی از درونسو همخوابه ٔ خیالش .
خاقانی .
|| ندیم . مونس
: همه همخوابه و همدرد دل تنگ منید
مرکب خواب مرا تنگ سفر بگشائید.
خاقانی .
بدین بختم چنو همخوابه باید
کز او سرسام را گرمابه باید.
نظامی .
ور نبود دلبر همخوابه پیش
دست توان کرد در آغوش خویش .
سعدی .