هوادار

به معنی پیروِ هوای نفس که ترکیبی فارسی و عربی است. در معراج نامه (دستنویس ۳۴۴۱ کتاب خانه ی ایاصوفیا، برگ ۳ ) آمده است: «و هرکه به معراج دوم منکر شود ــ که نبود یا به خواب بود نه به بیداری؛ یا گوید به دل بود نه به جان یا گوید به جان بود نه به دل و تن ــ آن کس هوادار بود و خبر مشهور را منکر شده باشد.»

نمونه ی دیگر از همان متن (برگ ۷): «و اگر هواداری بگوید که سینه ی رسول را بشکافتند، افگار نشد [گوئیم] گوش تو را سوراخ کردند، افگار نشد.»

عین همین ترکیب را ــ با معنای منفی ــ در چندین جای از کتاب ترجمه ی السوادالاعظم نیز می‌بینیم. برای نمونه در صفحه ی ۹۰ این متن آمده است: «و اما بدان که از پس عثمان، خلافت مر علی را بود ــ رضی‌الله عنه ــ و آن را خلیفتی حق بینی و آن را دوست داری و در وی طعن نکنی و در وی جز به نیکویی سخن نگویی تا مبتدع و هوادار نباشی.»

نیز در عنوان باب هشتم از کتاب انس‌التائبین (برگ ۵۷) آمده است: «الباب الثامن: می‌پرسند که هوا چیست و هوا‌دار کیست؟»