یحیی
نویسه گردانی:
YḤYY
یحیی . [ ی َح ْ یا ] (اِخ ) ابن علی بن محمد شیبانی تبریزی ، مکنی به ابوزکریا و معروف به خطیب تبریزی ، از ائمه ٔ لغت و ادب و در اصل از تبریز بود. در بغداد بزرگ شد و به شام و مصر رفت و سپس به بغداد برگشت و در کتابخانه ٔ نظامیه به کار و تحقیق پرداخت تا به سال 502 هَ. ق . درگذشت . از آثار اوست : 1- الوافی فی العروض والقوافی . 2- شرح القصائد العشر. 3- الملخص فی اعراب القرآن . 4- شرح شعر متنبی . 5- شرح اللمع ابن جنی . 6- مقاتل الفرسان . 7- شرح دیوان حماسه ٔ ابی تمام . 8- شرح سقط الزند معمری . 9- شرح اختیارات مفضل ضبی . 10- تهذیب اصلاح المنطق ابن سکیت . 11- تهذیب الالفاظ ابن سکیت . 12- شرح المقصورة الدریدیة. تولد وی به سال 421 هَ .ق . بود. (از اعلام زرکلی ). و رجوع به ابن خلکان ج 2 ص 376 و روضات الجنات ص 78 و معجم الادباء ج 7 ص 286 شود.
واژه های همانند
۲۴۲ مورد، زمان جستجو: ۰.۲۲ ثانیه
ابراهیم بن یحیی بن عثمان غزی . [ اِ م ِ ن ِ ی َ یَب ْن ِ ع ُ ن ِ غ َزْ زی ] (اِخ ) ابواسحاق کلبی اشهبی . شاعر عرب . در غزه از بلاد شام به سا...
شهاب الدین یحیی بن حبش بن امیرک ابوالفتوح سهروردی، ملقب به شهاب‌الدین سهروردی، معروف به شیخ اشراق[۱]، شیخ مقتول و شیخ شهید[۲](۵۴۹–۵۸۷ ق / ۱۱۵۴–۱۱۹۱ م)...