یوهمبین . [ ی ُ هََ ] (فرانسوی ، اِ)
۞ (اصطلاح پزشکی ) آلکالوئید حاصل از درخت یوهمبه که دارای اثر تقویت دهنده ٔ قوه ٔ باه است و از این جهت همراه با موادی که خواص مشابه دارند نظیر فسفور دوزنک
۞ و استریکنین
۞ مصرف می شود. مصرف این آلکالوئید در موارد عدم توانایی حاصل از ضعف اعصاب توصیه شده است و به علاوه بازکننده ٔ خون قاعدگی و کم کننده ٔ فشار خون است . یوهمبین در مصارف داخلی روزانه به مقدار
5 تا
10 میلی گرم به صورت قرصهای
5میلی گرمی مصرف می شود. حداکثر مصرف آن به صورت کلریدرات
0/10 گرم (
10 میلی گرم ) در یک دفعه و
0/02 گرم (
2 میلی گرم ) در
24 ساعت است .