بورژوازی

بورژوازی (به فرانسوی: Bourgeoisie) یکی از دسته‌بندی‌های مورد استفاده در تحلیل جوامع بشری است. این واژه به دستهٔ بالاتر یا مرفه و سرمایه‌دار در جامعه اطلاق می‌شود. این دسته قدرت خود را از استخدام، آموزش و ثروت به دست می‌آورند و نه لزوما از اشراف‌زادگی. این دسته بالاتر از طبقه پرولتاریا قرار می‌گیرد. در جامعه سرمایه‌داری این واژه معمولاً به دسته‌های قانون‌گذار و مالک اطلاق می‌شود.

خرده بورژوازی طبقه‌ای‌ست پایین‌تر از بورژوازی، ولی بالاتر از پرولتاریا.[نیازمند منبع]
بورژوازی در نظریه‌های مارکسیستی [ویرایش]

نظریه‌های کارل مارکس طبقه اجتماعی بورژوازی را بعنوان صاحبان امکانات تولید (مانند کارخانه، ماشین‌آلات و ابزار) در یک اجتماع سرمایه‌داری معرفی می‌کند. این طبقهٔ اجتماعی از راه استخدام کارگران برای بکار درآوردن سرمایه خود باعث کسب درآمد برای خودشان می‌شوند. در دست داشتن امکانات تولید به بورژواها این اجازه را می‌دهد که تعداد زیادی کارگر را در ازای مزد استخدام و از دسترنج کار آنها بهره و سوءاستفاده ببرند و این کارگران برای کسب درآمد چاره‌ای جز فروختن کار خود به سرمایه‌دار ندارند. از دیدگاه مارکسیزم، دو طبقهٔ پرولتاریا و بورژوازی بصورت مستقیم و دائم درگیر جدال طبقاتی هستند که در آن سرمایه‌دار درصدد سوء استفاده از کارگران هستند و در موضع مخالف، کارگران در برابر سوء استفاده مقاومت می‌کنند. این سوءاستفاده از کارگران بدین شرح است: کارگران که بصورت مستقل دارای امکانات تولید نیستند و برای بدست آوردن درآمد به استخدام سرمایه‌دار در می‌آیند. آنها برای سرمایه‌دار مشغول به تولید کالا و یا خدمات می‌شوند و سرمایه‌دار صاحب این کالا و یا خدمات می‌شود. سرمایه‌دار این اقلام را در برابر پول می‌فروشد و از آن پول مزد کارگران، هزینهٔ تولید و سود (مازاد تولید) بدست می‌آورد. بدین صورت سرمایه‌دار می‌تواند بدون کار و یا با کار کمتر از مازاد تولید کارگران سود بدست آورد. در نظریه‌های مارکسیستی، ثروت فقط از طریق کار بوجود می‌آید و از این رو، اگر کسی بدون کار کردن ثروت بدست بیاورد، این ثروت را به قیمت سوء استفاده از کار دیگران ایجاد کرده‌است.
جستارهای وابسته [ویرایش]

* طبقه متوسط
* پرولتاریا
* مارکسیسم

منابع [ویرایش]

ویکی‌پدیای انگلیسی
نماد خرد این یک نوشتار خُرد پیرامون جامعه‌شناسی است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.
ن • ب • و
برگرفته از «http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D8%A8%D9%88%D8%B1%DA%98%D9%88%D8%A7%D8%B2%DB%8C&oldid=6405809»
رده‌های صفحه:

* جامعه فرهنگی
* گروه‌های اجتماعی
* طبقات اجتماعی
* جامعه‌شناسی
* قشربندی
از ویکی پدیا
قس عربی
البرجوازیة هی طبقة اجتماعیة ظهرت فی القرنین 15 و 16، تمتلک رؤوس الأموال والحرف, کما تمتلک کذلک القدرة على الإنتاج والسیطرة على المجتمع ومؤسسات الدولة للمحافظة على امتیازاتها ومکانتها بحسب نظریة کارل مارکس.

و بشکل أدق البرجوازیة هی الطبقة المسیطرة والحاکمة فی المجتمع الرأسمالی، وهی طبقة غیر منتجة لکن تعیش من فائض قیمة عمل العمال، حیث أن البرجوازیین هم الطبقة المسیطرة على وسائل الإنتاج، ویقسمهم لینین إلى فئات حیث یشمل وصف البرجوازیین بالعدید من الفئات تنتهی بالبرجوازی الصغیر وهم المقاولون الصغار وأصحاب الورش. والجدیر بالذکر هنا أن الطبقة البرجوازیة هی التی قامت بالثورة الفرنسیة التی تعتبر بالتالی ثورة برجوزایة أطاحت بطبقة النبلاء ورجال الدین وبشرت برؤى جدیدة حول الحیاة.
[عدل] وصلات خارجیة

* نص بیان الحزب الشیوعی


Euro banknotes and coins2.jpg هذه بذرة مقالة عن الاقتصاد تحتاج للنمو والتحسین، فساهم فی إثرائها بالمشارکة فی تحریرها.
تم الاسترجاع من "http://ar.wikipedia.org/w/index.php?title=برجوازیة&oldid=8335371"
تصنیفات:

* اقتصاد سیاسی مارکسی
* مصطلحات علم الاجتماع
* فئات اجتماعیة
قس مصری
البورجوازیه (فرنساوى:‏ Bourgeoisie,‏ نطق:‏ /buʁʒwaˈzi/, نطق انجلیزى: /ˌbʊrʒwɑˈzi/, نطق ألمانى: [bʊʁʒo̯a'ziː])‏ و ساعات بتتنطق و تتکتب البرجوازیه , فى الاصل کان اسم على السکان اللى عایشین فى المدن فى فرنسا, و بعدین على الطبقه المتوسطه اللى لعبت دور کبیر جداً فى ثورات اوروبا , زى الثوره الفرنسیه , للقضاء على الاقطاع و مقاومة الحق الالهى للملوک و عمل قواعد الحکم وفق الدستور و المساواه بین الافراد و النظام النیابى. بعد کده بقت معناها فى الشیوعیه الطبقه الراسمالیه اللى بتملک وسایل الانتاج و اللى طول الوقت فى صراع مع طبقة العمال و پرولیتاریا.
اتجابت من "http://arz.wikipedia.org/w/index.php?title=بورجوازیه&oldid=365405"
تصانیف:

* مصطلحات
* تاریخ اوروبا
* مصطلحات سیاسیه
* سیاسه
* شیوعیه
قس آذربایجانی
Burjuaziya (fr. Bourgeoisie fr. bourg; alm. burg — şəhər) — kapitalist cəmiyyətinin mülkiyyətə ( pul vəsaiti, istehsal vasitələri, torpaq,patent) malik olan və ondan gələn gəlirlə yaşayan sosial sinfi.[1]
Burjuanın yola çıxması. Jan Bero, 1889-cu il.
Mündəricat
[gizlə]

* 1 Tarixi
* 2 Təsnifatı
* 3 Müasir baxış
* 4 Digər mənaları
* 5 Burjuaziya obrazı ədəbiyyatda
* 6 İstinadlar
* 7 Mənbə
* 8 Ədəbiyyat

[redaktə] Tarixi

Orta əsrlərdə cəmiyyət şəhərlilərə və kəndlilərə bölünürdü. Butjuaziya isə seçilmiş şəhər sakinləri adlanırdı. Feodalizm dövründə isə azsaylı şəhər əhalisini kənli kütləsindən ayırmaq üçün onları burjuaziya, tək halda isə burjua adlandırırdılar.[2]Tezliklə "Burjuaziya" termini öz əhəmiyyətinə görə "üçüncü təbəqə" anlayışına yaxın idi. "Üçüncü təbəqə" XV əsrdən imkanlı şəhər əhalisi təbəqəsini nəzərdə tuturdu. [3]

Fransada feodalizmin dağılması ilə burjuaziya (tacirlər, sənətkarlar, imkanlı kəndlilər) cəmiyyətin sosial cəhətcə ən fəal hissəsinə çevrilməyə başladılar. Hollandiya burjua inqilabından başlayaraq bütün Avropada burjuaziya inqilablarının və feodal cəmiyyətinin dağılmasının tərəfdarları kimi çıxış etməyə başladılar. Müasir tarixçilər və politoloqlar burjuaziyanın o dövrdəki fəaliyyətini çox müsbət qiymətləndirirlər.

Burjuaziya inqilabları ərəfəsində burjuaziya tərkibində həm varlı ustalr, həm də usta köməkçiləri, həm sələmçilər, həm də onlardan asılı olan tacirlər daxil idi. Həmçinin bu sıraya sıraları daima genişlənən "" azad sənət " sahibləri də daxil idi. Avropada XIX əsr inqilabları dövründə isə burjuaziyanın tərkibi artıq həyat şəraitinə, istehsal vasitələrinə münasibətə və siyasi hüquqlara görə artıq kəskin fərqlənirdi.

Kapitalizm inkişaf etdikcə fərqlənmə güclənirdi. Çox sayda işçi qüvvəsindən istifadə edənlər və varlı səlıəmçilər iri burjuaziya təbəqəsinə çevrildilər. Öz əl əməyinin məhsulunu satanlar ( sənətkarlar, "azad sənət" sahibləri, xırda tacirlər ) siniflərinin kişik burjuaziya təbəqəsi oldular. Onların iri burjuaziyadan fərqli siyasi maraqları yaranmağa başlayır. Bununla da kapitalizm cəmiyyəti özünün yeni inkişaf mərhələsinə keçir.
[redaktə] Təsnifatı

Malik olduğu kapitalı yerləşdirdiyi sahədən asılı olaraq burajuaziya aşağıdakı kimi adlanırdı:

* sənaye burjuaziyası
* ticarət burjuaziyası
* bank burjuaziyası
* kənd burjuaziyası[4]

Gəlirlərinin həcminə görə burjuaziyanın bölgüsü belə aparılırdı :

* iri burjuaziya
* orta burjuaziya
* xırda burjuaziya

[redaktə] Müasir baxış

Marksizm nəzəriyyəsinə görə burjuaziya sinfinə mənsubluq bir tərəfdən böyük maddi imkana mailikliklə, digər tərəfdən başqalarının əməyinin istismarı ilə ölçülür. Ancaq XIX əsr üçün verilmiş bu anlayış elə XX əsrdən özünü döğrultmadı. Birincisi, yuxarıda verilən təsnifatdakı qruplar arasında, eləcə də əl əməyi ilə yaşayan insanlar arsında dəqiq sərhəd qoymaq olmur. İkincisi, XX əsrdə yüksək ixtisaslaşmasına görə yüksək əmək haqqı alan çox sayda fəhlələr meydana gəlməyə başladı.

Həmçinin, şirkət səhmlərinə mali olan və bank hesabına malik olan insanlar marksizmin burjua anlayışı ilə izah edilə bilmirdi. Digər tərəfdən, real həyatda insanların öz qabiliyyətinə görə bir sosial qrupdan digərinə keçə bilməsi və dövlətin yüksək gəlirli insanlara böyük vergi qoyması cəmiyyət üzvləri arasında fərqi xeyli azaltmağa imkan verirdi.

Zavod-avtomatların yaranması isə hər hansı insan əməyinin istismarı iddiasını inkar edirdi .
[redaktə] Digər mənaları

"Burjuaziya" sözü keçmiş SSRİ-də uzun müddət xarici ölkələrin varlı təbəqələrini adlandırmaq üçün istifadə edilirdi. Həmçinin imkanlı insanlar da bu adla çağrılırdı.
[redaktə] Burjuaziya obrazı ədəbiyyatda

* "Burjua dramı" – XVIII əsrdə yaranmış teatr janrı.
* Jan-Batist Molyer — "Burjua zadəganlıqda" pyesi (fr. "Le bourgeois gentilhomme").
* Lyus Bunyuel — "Burjuaziyanın təvazökar lətafəti" filmi.


[redaktə] İstinadlar

1. ↑ Буржуазия. Большая Советская Энциклопедия
2. ↑ Маркс К., Энгельс Ф. Соч., 2-е изд., т.4, с.425.
3. ↑ Большая советская энциклопедия, 3 изд.
4. ↑ Буржуазия. Большая Советская энциклопедия, указ. авт.

[redaktə] Mənbə

* Научный коммунизм: Словарь (1983) / Буржуазия


[redaktə] Ədəbiyyat

* Классическое сочинение по истории третьего сословия — Огюстена Тьерри, "Essai sur la formation et les progrès du Tiers Etat" (1850, переведено на русский яз., M., 1899);
* Смирнов. "Коммуна средневековой Франции", (Казань, 1873);
* А.Lucheire, "Les Communes françaises à l'époque des Capétiens directs" (П., 1890);
* J.Flach, "Les origines Communales";
* Е.Bonvalot, "Le Tiers État, d’après la charte de Beaumont et ses filiales" (П., 1884);
* Désmolins, "Mouvement communal et municipal au moyen âge";
* Bardoux, "La bourgeoisie française";
* Perrens, "La démocratie en France au moyen âge";
* Giraud-Teulon, "La royauté et la bourgeoisie";
* A.Babeau, "La ville sous l’ancien régime".

[göstər]
g • m • r
Marksizm
Sosiologiya Proletariat diktaturası • Özgəninkiləşdirilmə nəzəriyyəsi • İstismar • Sinfi mübarizə • Burjuaziya • Proletariat • İnqilab • Elmi sosializm • Kommunizm
Iqtisadiyyat İzafi dəyər qanunu • Marksist siyasi iqtisadiyyatı • İstehsal gücü • İstehsalat münasibətləri • İşçi qüvvəsi • İlkin kapital qoyuluşu
Tarix İlkin kommunizm • Dövlətin mənşəyinin materialist nəzəriyyəsi • İstehsalın Asiya üsulu • Quldarlıq • Feodalizm • Kapitalizm • Sosializm • Kommunizm
Fəlsəfə Dialektik materializm • Tarixi materializm
İstiqamətlər Avstromarksizm • Qərb marksizmi • Leninizm • Bolşevizm • Lüksemburqçuluq • Fəhlə sovetlərinin kommunizmi • Arxeomarksizm • Marksizm-leninizm • Stalinizm • Trotskizm • Maoizm • Titoizm • Çuçxe • Avrokommunizm • Neomarksizm • Operaizm • Analitik marksizm • Strukturalist materializm • Situasionizm • Postmarksizm
Məktblər Frankfurt məktəbi • Budapeşt məktəbi • Praksis məktəbi
Mənbə — "http://az.wikipedia.org/w/index.php?title=Burjuaziya&oldid=2013488"
Kateqoriya:

* Cəmiyyət
قس اردو
بورژوازی (فرانسیسی:Bourgeoisie ، انگریزی:Bourgeoisie)، سماج میں موجود ایک مخصوص طبقہ کا نام ہے۔ عرف عام میں اسے سرمایہ دار طبقہ بھی کہا جاتا ہے۔ یہ طبقہ سرمائے کی بدولت مزدرور طبقہ (پرولتاریہ) کا استحصال کرتا ہے۔ یہ لفظ فرانسیسی زبان سے لیا گیا ہے لیکن اب سماجیات اور معاشیات کی کتب میں متواتر استعمال کے باعث اردو لغت کا بھی حصہ بن چکا ہے۔ تاریخی طور پر قرون وسطی میں یورپ میں تاجر اور دولت مند طبقے کو اصطلاحا بورژوازی کہا جاتا تھا۔ بعد ازاں بڑی بڑی زمینیں خریدنے کے بعد یہ طبقہ لین دین سے بڑھ کر براہ راست سرمائے کی پیداوار کرنے لگا۔
[ترمیم] استعمالات اور تعریفیں

سرمایہ دارانہ سماج میں اعلی طبقہ اور استحصالی طبقہ کو بورژوازی کہا جاتا ہے۔ کارل مارکس اور فریڈرک اینگلز نے اپنی کتاب کمیونسٹ مینی فیسٹو میں اس سرمایہ دار طبقے کے لیے یہ اصطلاح کا استعمال کیا ہے۔

فرانس میں قبل از انقلاب کے زمانے میں، جب جاگیرداری سماج قائم تھا خوشحال تاجروں کے لیے یہ لفظ استعمال ہوتا تھا، بعد ازاں اسی بورژوازی نے فرانس کے جاگیردار طبقے کا تختہ الٹ کر بورژوا انقلاب کے زریعے دوسرے تمام طبقوں پر بالادستی حاصل کی۔ یہ طبقہ تب درمیانہ طبقہ کہا جاتا تھا، جس کی معیشت کا براہ راست انحصار پرولتاریہ کی محنت پر استوار تھی۔
[ترمیم] بورژوازی کا ابھار

قرون وسطیٰ میں شہروں میں منڈیوں، تجارت اور دستکاریوں کے فروغ پانے سے بورژوا طبقہ کو معاشی طور پر قوت میں آنے کا موقع ملا۔ یہاں انہوں نے نئی منڈیاں، کاروباری تنظیمیں، ادارے، کمپنیاں بنائیں اور اپنے کاروبار کے فروغ، توسیع اور اپنی مصنوعات کی تشہیر، سماج میں نفوذ اور قبولیت اور اس میں جدت اور سہولت لانے کے نئے نئے راستے نکالے۔ چودہویں صدی عیسوی میں فرانس کے بادشاہ نے یورپی بورژوازی کو فرانس میں مراعات اور خاص اعزاز سے نوازا۔ اس طرح اس طبقہ نے بادشاہ کی مزید قربتیں حاصل کر کے ریاست میں سرمایہ داری کے نفوذ اور جاگیرداری کی جڑیں اکھاڑنے کا کام تیز کر دیا۔ یوں آزادانہ تجارت کے راہ میں حائل قدیم جاگیردارانہ رکاوٹوں کے خلاف انہوں نے فرانسیسی بادشاہت کے ساتھہ ایک اتحاد قائم کر لیا۔

یورپ میں احیائے علوم کے بعد صنعتی ممالک میں یہ طبقہ تیزی سے حکمران طبقے میں تبدیل ہوتا چلا گیا۔ سترہویں اور اٹھارویں صدی میں اس طبقہ نے کلاسیکی جاگیرداری حاکمیت، اقدار، قوانین اور ثقافتوں کے خلاف انقلاب فرانس اور انقلاب امریکہ کی حمایت کی۔ اور یوں معیشت، ٹیکنالوجی، حسابیات میں نت نئی ترقیوں کے ذریعے سے ایک سرمایہ دارانہ سماج کی جانب بڑھتی تاریخ کے قدم اور تیز ہو گئے۔


[ترمیم] تنقید

بورژوا طبقہ ہمیشہ سے ہی کم یا زیادہ تنقید کا ھدف بنتا ہی رہا ہے۔ اس کی سب سے بڑی وجہ پرولتاریہ طبقہ (محنت کش) کا مسلسل استحصال، اور اس کی انسان دشمن حد تک منافع کے حصول کی ہوس ہے۔ نقادوں کے بقول حرص، منافقت، انسان دشمنی، ثقافت و روایات کا فقدان اور استحصال در استحصال کے خصائل کی وجہ سے ان کو انسانیت کے لیے کسی بھی طور سود مند نہیں کہا جا سکتا۔ ڈرامہ نگار ترولدیرے اور ناول نگار فلابرٹ نے ان کو آدم خور حد تک جلاّدانہ خصائل کا تابع کہا ہے۔ یہ طبقہ بہت سی دولت ذخیرہ کر چکنے اور صنعتی کارخانوں و دفاتر کا مالک بن بیٹھنے کے بعد بنا کسی محنت اور کام کے، دولت کمائے جاتے ہیں۔ یعنی پیداواری عمل میں ان کا کوئی عملی حصہ نہیں ہوتا، سوائے صنعت کی ملکیت اور مزدور پر حاکمیت کے۔

جدید سرمایہ دارانہ نظام میں کسی بھی ملک کے اداروں میں سے اکثریت پر ریاست کا عمل دخل صرف برائے نام ہوتا ہے اور ذیادہ تر وسائل پر اس طبقہ کی حاکمیت ہوتی ہے۔ عالمی سامراج تیسری دنیا کے ممالک کو مجبور کرتا ہے کہ وہ نجکاری کے ذریعے اپنے ذیادہ سے ذیادہ وسائل اس طبقہ کے ہاتھ فروخت کرے اور ملک پر سرمایہ داری کا غلبہ مضبوط سے مضبوط تر ہو۔
‘‘http://ur.wikipedia.org/w/index.php?title=بورژوازی&oldid=480415’’ مستعادہ منجانب
زمرہ:

* اشتمالیت
قس ترکی استانبولی
Burjuvazi (Fransızca: bourgeoisie), kent soyluluk, sosyal ve politik fikirleri, başlıca mülkiyet değerleri ve servetin kişisel yansıyışı kaygısı ile şekillenen insan grubu. Bu terim soylu kesimin altında olan, güçleri paradan gelen insanları tanımlamak için alçaltıcı bir şekilde kullanılır.

Eski Fransızca olan burgeis kelimesi İngilizceye "burgess" olarak geçmiştir. Ortaçağda İngilizce burgeis, burges ve borges, Flemenkçe burgerij ve Almanca Bürger kelimeleri bir şehrin ya da köyün sakini anlamına gelir. Fransız feodal (derebeyliği) düzeninde "bourgeois" toplumun ikamet süresi ve gelir kaynağı ile belirlenen resmi bir sınıfı

Bu fransız terim, Yunanca pyrgos kelimesinden türeyen İtalyanca borghesia (borgo = köy kökünden) kelimesinden ortaya çıkmıştır. Borghese kasabada ya da kazada ikamet eden özgür bir adamdı. Kelime yayılarak tüccar ve tacirler için kullanılmaya başlanmış ve 19. yüzyıla kadar orta sınıf (geniş sosyoekonomik çerçevede soylular ve derebeylik köleleri ile işçiler arasındaki kişiler) kelimesi ile eşanlamlı kullanılmıştır. 19. yüzyılın ikinci yarısından itibaren soyluların güç ve serveti azaldıkça, burjuvazi yeni yöneten sınıf olarak ortaya çıkmıştır. Burjuvazi bir sınıfı, Burjuva ise bu sınıfa mensup kişileri ifade eder.
Vista-Login Manager2.png Sosyoloji ile ilgili bu madde bir taslaktır. İçeriğini geliştirerek Vikipedi'ye katkıda bulunabilirsiniz..
g · t · d
Toplumsal sınıflar

Burjuvazi · Üst sınıf · Asalet · Beyaz yakalılar · Küçük burjuvazi · Üst orta sınıf · Yaratıcı sınıf · Seçkinler · Mavi yakalılar · Proletarya · Orta sınıf · Yeni sınıf · Kölelik · Yeni zenginler · Gri yakalılar · Lümpen proletarya · Alt orta sınıf · Köylü/Serf · İşçi sınıfı · İşsizler · Pembe yakalılar · sınıfsızlık · Yeşil yakalılar · Redneck ·
"http://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Burjuvazi&oldid=10937719" adresinden alındı.
Kategoriler:

* Sosyoloji taslakları
* Sosyal sınıflar
* Marksizm
قس انگلیسی
In sociology and in political science, the noun bourgeoisie (/bʊərʒwɑːˈziː/) (French pronunciation : [ˈbuʁʒwazi]) and the adjective bourgeois are terms that describe a historical range of socio-economic classes. In the Western world, between the late 18th century and the present, the bourgeoisie are a social class "characterized by their ownership of capital, and their related culture".[1] Therefore, a member of the bourgeoisie is a bourgeois and a member of the wealthiest class; in Marxist philosophy, and in contemporary academic and sociological theory, the term bourgeoisie also denotes the concern of a class with property values[2].
Contents
[hide]

* 1 Etymology and uses
* 2 Academic concepts
o 2.1 Marxist and anarchist perspectives
* 3 Social history
o 3.1 Overview
o 3.2 Rise in Western Europe during the late Middle Ages and Early modern period
o 3.3 Modern history
+ 3.3.1 Fascist Italy
* 4 Bourgeois culture
o 4.1 Critics view on the "Bourgeois mentality"
o 4.2 Representation in literature and film
* 5 Use as a pejorative
o 5.1 Within the socialist movement
o 5.2 Within the United States
* 6 See also
* 7 References
* 8 Further reading
* 9 External links

[edit] Etymology and uses

The French word bourgeoisie (citizen class) became a term of English usage denoting a social class oriented to materialism and hedonism, and to upholding the extreme interests of the capitalist class.[3] In the pre–Revolutionary French feudal order, the term bourgeois denoted a social class that comprised the wealthier members of the Third Estate, the commons of the French realm. The term bourgeois derived from the Old French burgeis (walled city), which derived from bourg (market town), from the Old Frankish burg (town).[4] Since the 19th century, bourgeoisie usually is synonymous with the ruling upper class of a capitalist society,[5] although currently the word is less used to describe countries with Common Law jurisdictions. See the Middle English burgeis, the Middle Dutch burgher, Polish burżuazja (often referred to as the inteligentsia) and the German Bürger (burgess). A bourgeois (or bourgeoise in case of a woman) was also a person born within the walls (or within the space where the walls stood before) of the city where both parents were also born (within the walls). In this case it did not necessarily imply the person was wealthier than others.
[edit] Academic concepts
[icon] This section requires expansion with:
non Marxist theoretical frameworks of the bourgeoisie, Veblen's leisure class and more historical background of transition from feudal to capitalist systems.

In medieval times, the bourgeois was typically a self-employed proprietor, small employer, entrepreneur, banker or merchant. In industrial capitalism, on the other hand, the bourgeoisie becomes the ruling class—which means it also owns the bulk of the means of production (land, factories, offices, capital, resources – though in some countries land ownership would still be a monopoly of a different class, landed oligarchy) and controls the means of coercion (national armed forces, police, prison systems, court systems). Ownership of the means of production enables it to employ and exploit the work of a large mass of wage workers (the working class), who have no other means of livelihood than to sell their labour to property owners; while control over the means of coercion allows intervention during challenges from below.[6] Marx distinguished between "functioning capitalists" actually managing enterprises, and others merely earning property rents or interest-income from financial assets or real estate (rentiers).[7]

Marxism sees the proletariat (wage labourers) and bourgeoisie as directly waging an ongoing class struggle, in that capitalists exploit workers and workers try to resist exploitation. This exploitation takes place as follows: the workers, who own no means of production of their own, must seek employment in order to make a living. They get hired by a capitalist and work for him, producing some sort of goods or services. These goods or services then become the property of the capitalist, who sells them and gets a certain amount of money in exchange. Part of this money is used to pay workers' wages, another part is used to pay production costs, and a third part is kept by the capitalist in the form of profit (or surplus value in Marxist terms). Thus the capitalist can earn money by selling the surplus (profit) from the work of his employees without actually doing any work, or in excess of his own work. Marxists argue that new wealth is created through work; therefore, if someone gains wealth that he did not work for, then someone else works and does not receive the full wealth created by his work. In other words, that "someone else" is exploited. In this way, the capitalist might turn a large profit by exploiting workers.

Marx himself primarily used the term "bourgeois", with or without sarcasm, as an objective description of a social class and of a lifestyle based on ownership of private capital, not as a pejorative. He commended the industriousness of the bourgeoisie, but criticised it for its moral hypocrisy. This attitude is shown most clearly in the Communist Manifesto. He also used it to describe the ideology of this class; for example, he called its conception of freedom "bourgeois freedom" and opposed it to what he considered more substantive forms of freedom. He also wrote of bourgeois independence, individuality, property, family, etc.; in each case he referred to conceptions of these ideals which are compatible with condoning the existence of a class society.[clarification needed]
[edit] Marxist and anarchist perspectives

In the view of some 20th century Marxist currents, the nomenklatura or lower state bureaucrats in "communist states" were or are a state bourgeoisie presiding over a system of state capitalism. To some schools of anarchists, all prominent members, functionaries and leaders of any kind of state are part of this state bourgeoisie. According to these interpretations, the bourgeoisie is composed of any individuals who have exclusive control over the means of production, regardless of whether this control comes in the form of private ownership or state power.[citation needed]
[edit] Social history
[edit] Overview

During the 17th and 18th centuries, merchants, businessmen, lawyers, jurists, and physicians were the protagonists of political and economic change. Defining the uniform character of middle class in this period is difficult. The very term "middle class" was not used in all countries (not in England for example) and could indicate different subjects, referring variously to family origin, residence, or profession. In Geneva, a distinction existed between "citizens", who formed a closed hereditary caste and "bourgeois", the least enfranchised of the enfranchised classes.

In France, citizenship often depended on the period of residence in the city and not by social rank. Sometimes account was also taken of the wealth and property in the city itself. In other cases the word bourgeois indicates who lived in town and had substantial income.

In Venice, the citizens were a different order from the nobles and commoners, divided internally into three grades, based on origin, ownership and occupation.

During the 19th century and, more generally, with the development of Capitalist society, the word acquires a further sense, going to state, according to the teaching of Marxist doctrine, a particular social class, formed by the owners of the means of production.
[edit] Rise in Western Europe during the late Middle Ages and Early modern period

Further information: Medieval commune, Lombard League, Hanseatic League, Communalism before 1800, Italian city-states, and Free imperial city

In the late Middle Ages, as cities were emerging, artisans and tradesmen began to emerge as both a physical and economic force. They formed guilds, associations and received charters for companies to conduct business and promote their own interests. These were the early bourgeoisie. In the late Middle Ages (the 14th and 15th centuries), they were the highest guildsmen and artisans, as evidenced in their ability to pay the fines for breaking sumptuary laws, and by paying to be called citizens of the city in which they lived. In fact the King of France granted nobility to all of the bourgeoisie of Paris in the late 14th century.[citation needed] They eventually allied with the kings in centralising power and uprooting feudal barriers against trade.

In the 17th and 18th century, the bourgeois supported the English revolution,[8] American revolution and French revolution in overthrowing the laws and privileges of feudal order. These changes in property law cleared the way for the rapid expansion of commerce and the establishment of capitalist societies. With the expansion of commerce, trade, and the market economy, the bourgeoisie grew in size, influence, and power.

The bourgeoisie was never without critics. It was first accused of narrow-mindedness, materialism, hypocrisy, and lack of culture, among other things, by persons such as the playwright Molière and the novelist Flaubert, who denounced its supposed banality and mercenary aspirations. The earliest recorded pejorative uses of the term "bourgeois" are associated with aristocratic contempt for the lifestyle of the bourgeoisie. Successful embourgeoisement typically meant being able to retire and live on invested income.
[edit] Modern history
[icon] This section requires expansion with:
Success of bourgeois parliamentary institutions, and pro-bourgeois fascism, decline as proportion of population.
Further information: French Revolution and Republicanism
[edit] Fascist Italy
Unbalanced scales.svg
An editor has expressed a concern that this Section lends undue weight to certain ideas, incidents, controversies or matters relative to the article subject as a whole. Please help to create a more balanced presentation. Discuss and resolve this issue before removing this message. (September 2009)

The Italian fascist régime (1922–45) regarded the bourgeoisie, because of their ascribed cultural excellence, as an obstacle to Modernism.[9] Nonetheless, despite social hostility from the State, the Italian bourgeoisie and the bourgeois spirit were exploited to manipulate the greater public. In 1938, the Prime Minister of Italy, Benito Mussolini, gave a speech in which he established a clear distinction between capitalism and the bourgeoisie, people whom he described as a moral category, and as a state of mind.[9] Mussolini culturally and philosophically isolated the bourgeoisie from Italian society by portraying them as social parasites upon the State; draining the human potential of the Italian people, the working classes whom they exploit as part of their materialistic and hedonist approach to life.[9] Although the slogan "The Fascist man disdains the «comfortable» life" epitomized the anti-bourgeois principle, in the final years of the Italian Fascist régime there occurred the merging of the political and financial interests of Prime Minister Benito Mussolini and of the Catholic social circles, the ruling class of Italy

Philosophically, the bourgeois man was irreligious; thus, to existentially distinguish between Catholic faith and temporal religion, in The Autarchy of Culture: Intellectuals and Fascism in the 1930s, the priest Giuseppe Marino said that:

Christianity is essentially anti-bourgeois . . . A Christian, a true Christian, and thus a Catholic, is the opposite of a bourgeois.[10]

Culturally, the bourgeois man was represented as unmanly, effeminate, and infantile; in Bonifica antiborghese (1939), Roberto Paravese said:

Middle class, middle man, incapable of great virtue or great vice: and there would be nothing wrong with that, if only he would be willing to remain as such; but, when his childlike or feminine tendency to camouflage pushes him to dream of grandeur, honours, and thus riches, which he cannot achieve honestly with his own ‘second-rate’ powers, then the average man compensates with cunning, schemes, and mischief; he kicks out ethics, and becomes a bourgeois.
The bourgeois is the average man who does not accept to remain such, and who, lacking the strength sufficient for the conquest of essential values — those of the spirit — opts for material ones, for appearances.[11]

The economic security, financial freedom, and social mobility of the bourgeoisie, as a social class, threatened the philosophic integrity of Italian Fascism, the ideology supporting the régime of Prime Minister Mussolini. Any assumption of legitimate political power (government and rule) by the bourgeoisie represented a Fascist loss of totalitarian State power for social control through political unity. Sociologically, to become bourgeois remained a character flaw inherent to the masculine mystique; therefore, the bourgeois man was scornfully defined as "spiritually castrated".[11]
[edit] Bourgeois culture

Marx described human culture as being subject to a dominant ruling-class culture; in this sense, currently all modern industrial cultures are bourgeois. However, in a more precise manner, a set of shared cultural mores have been attributed internationally to the bourgeois, many having their apparent origins in the shop culture of early modern France. This was ridiculed at length in the Émile Zola novel series, Les Rougon-Macquart.[12] Most noted features of domestic bourgeois culture focus on the central cultural space of the sitting room, and English bourgeois culture is often attacked as a sitting-room culture. Bourgeois material culture has focused on mass-produced, high-quality luxury items, though the material content of this has varied over time. The painted porcelain, machine-printed wallpaper and cotton fabrics, and Sheffield steel of the early 19th century have given way to luxury consumer items and contemporary conspicuous consumption. These items are often displayed wealth, rather than used wealth as in 19th-century working-class homes. In the past, display of wealth involved cluttered small rooms.[13] However, in the contemporary era this display involves large expanses of open space in the domestic setting.
[edit] Critics view on the "Bourgeois mentality"
This section contains information which may be of unclear or questionable importance or relevance to the article's subject matter. Please help improve this article by clarifying or removing superfluous information. (September 2011)

Philosophically, those opposed to the "bourgeois mentality" as a social and cultural phenomenon, often use arguments built on two key spatial constructs: the shop display, and the sitting room.[13] In English, the term "sitting-room culture" is a synonym for bourgeois mentality. This cultural view is associated with Victorianism, in particular the repression of emotional and sexual desires, and the construction of an intensely regulated social space where the key desirable personal trait is propriety.

Sociologists such as Paula LeMasters have identified progressive values such as respect for non-conformity, self-direction, autonomy, gender equality and openness to innovation as middle class values in child-raising.[14][15] Many values identified as belonging to the middle classes may be related to the needs of middle-class professions. Self-control, advanced expertise, as well as innovation are commonly important to succeeding in middle-class occupations.[14]
[edit] Representation in literature and film

A famous early satire of certain aspects of the bourgeois personality is Le Bourgeois gentilhomme by Molière.[16] The bourgeois is a recurring subject matter for Buñuel especially evident in the films Le charme discret de la bourgeoisie and the surrealist movie L'Âge d'Or.[17][18]
[edit] Use as a pejorative
[edit] Within the socialist movement

In the rhetoric of some Communist parties, "bourgeois" is sometimes used as a pejorative, and those who are perceived to collaborate with the bourgeoisie are called its lackeys. Socialists, especially Marxists, have multiple uses for the term: the original meaning, the social class of capitalists, and the pejorative.
[edit] Within the United States

In the United States—outside of Marxism and anarchism[19]—the word bourgeois often refers to the social stereotype of the middle and often aspiring classes. It was associated with consumerist lifestyles often emphasising conspicuous consumption and material status.[20]
[edit] See also

* Occupational prestige
* Gemütlichkeit
* Social environment
* Economic stratification
* Conspicuous leisure
* The Theory of the Leisure Class
* Political class
* Cultural hegemony
* Rational-legal authority
* Habitus (sociology)
* Homo economicus
* Burgess
* Great Burgher
* Bildungsbürgertum
* Beurgeois – affluent French Muslims of North African descent
* Social structure of the United Kingdom

[edit] References

1. ^ Bourgeois Society
2. ^ Dictionary.com, Dictionary.com. "bourgeoisie". Random House, Inc.. http://dictionary.reference.com/browse/bourgeoisie. Retrieved 19 April 2012.
3. ^ Oxford English Reference Dictionary Second edition (1996) p. 196.
4. ^ the Oxford Dictionary of English Etymology C.T. Onions, editor (1995) p. 110.
5. ^ Dictionary of Historical Terms Chris Cook, editor (1983) Peter Bedrick Books:New York. p. 267,
6. ^ The Class Struggles in France, 1848 to 1850, Works of Karl Marx, 1850
7. ^ A Dictionary of Marxist Thought, T. B. Bottomore, p. 272 states this distinction was made in Marx's work Capital III
8. ^ Christopher Hill, Century of Revolutions
9. ^ a b c Bellassai, Sandro. (2005). "The masculine Mystique: Anti-modernism and Virility in Fascist Italy", Journal of Modern Italian Studies, 3, pp. 314–335.
10. ^ Marino, Giuseppe Carlo (1983) L'autarchia della cultura. Intellettuali e fascismo negli anni trenta, Roma: Editori Riuniti.
11. ^ a b Paravese, Roberto (1939) "Bonifica antiborghese", in Edgardo Sulis (ed.), Processo alla borghesia, Roma: Edizioni Roma, pp. 51–70.
12. ^ Émile Zola, Les Rougon-Macquart cycle, 1871–1893.
13. ^ a b Walter Benjamin. Halles project.[clarification needed Which work is this?]
14. ^ a b Gilbert, Dennis (1998). The American Class Structure. New York: Wadsworth Publishing. 0-534-50520-1.
15. ^ Williams, Brian; Stacey C. Sawyer, Carl M. Wahlstrom (2005). Marriages, Families & Intimate Relationships. Boston, MA: Pearson. 0-205-36674-0.
16. ^ Molière, ed. Warren 1899
17. ^ see this review by Roger Ebert
18. ^ Kinder (ed.) 1999
19. ^ Howard Zinn. People's History of the United States.
20. ^ Beckert, S 2001 "Propertied of Different Kind: Bourgeoisie and Lower Middle Class in the Nineteenth-Century United States" in Burton J. Bledstein and Robert D. Johnston (eds.)

[edit] Further reading

* Burton J. Bledstein and Robert D. Johnston (eds.), The Middling Sorts: Explorations in the History of the American Middle Class. Routledge. 2001.
* David Brooks, Bobos In Paradise: The New Upper Class and How They Got There. Simon & Schuster. 2001.
* Frank J. Byrne, Becoming Bourgeois: Merchant Culture in the South, 1820-1865. University Press of Kentucky. 2006.
* Margaret R. Hunt, The Middling Sort: Commerce, Gender, and the Family in England, 1680–1780. University of California Press. 1996.
* Marsha Kinder (ed.), Luis Buñuel's The Discreet Charm of the Bourgeoisie. Cambridge University Press. 1999.
* David Lockwood, Cronies or Capitalists? The Russian Bourgeoisie and the Bourgeois Revolution from 1850 to 1917. Cambridge Scholars Publishing. 2009.
* Molière, and Frederick Morris Warren (ed.), Molière's Le bourgeois gentilhomme. D.C. Heath & Co. 1899. (full text)
* Jerrold Seigel, Bohemian Paris: Culture, Politics, and the Boundaries of Bourgeois Life, 1830–1930. The Johns Hopkins University Press. 1999.
* Robert W. Stern, Changing India: Bourgeois Revolution on the Subcontinent. Cambridge University Press. 2nd edition, 2003.

[edit] External links
Look up bourgeoisie in Wiktionary, the free dictionary.
Wikiquote has a collection of quotations related to: Bourgeoisie

* The Democratic State – A Critique of Bourgeois Sovereignty

[show]

* v
* t
* e

Social stratification: Social class

* Baronets
* Bourgeoisie
* Chattering classes
* Classlessness
* Creative class
* Elite
* Gentry
* Lower middle class
* Lumpenproletariat
* Middle class
* New class
* Nobility
* Nouveau riche/Parvenu
* Old Money
* Peasant/Serf
* Petite bourgeoisie
* Proletariat
* Ruling class
* Slave class
* Subaltern
* Underclass
* Upper class
* Upper middle class
* Working class
* Working poor

By collar

* Blue
* Gold
* Green
* Grey
* Pink
* White

[show]

* v
* t
* e

Marxist, Marxian, Marxist-Leninist, Maoist and Trotskyist phraseology and terminology
Philosophy and politics
(Marxist)

* Bourgeoisie
* Bourgeois nationalism
* Bourgeois socialism
* Capitalism
* Class struggle
* Commodification
* Dictatorship of the proletariat
* Imperialism
* Liquidationism
* Lumpenproletariat
* Means of labor
* Metabolic rift
* Petite bourgeoisie
* Primitive accumulation of capital
* Proletarian internationalism
* Proletarian revolution
* Revolutionary wave
* Scientific socialism
* Communism
* Super-imperialism
* Historical materialism
* Theoretician
* Two Stage Theory
* Wage slavery
* World revolution
* Dialectics

Economics and sociology
(Marxian)

* Capital
* Accumulation of capital
* Capitalist mode of production
* Crisis of capitalism
* Commodity
* Commodity production
* Materialism
* Means of production
* Mode of production
* Productive forces
* Relations of production
* Law of value
* Surplus value
* Use-value
* Exchange value
* Value
* Socially necessary labour time
* Socialization
* Production for use
* Socialist mode of production
* Ruling class
* Simple commodity production

Communist
(Marxist-Leninist / Stalinist)

* Cadre
* Central Committee
* Democratic centralism
* Dual power
* Enemy of the people
* Foco
* General line of the party
* New class
* Politburo
* Political rehabilitation
* Popular front
* Revolutionary terror
* United front
* Vanguard party
* Vanguardism
* Social fascism
* Socialist accumulation
* Real socialism
* Revisionism
* Soviet democracy
* Socialism in one country

Trotskyist

* Deformed workers' state
* Degenerated workers' state
* Social revolution
* New class
* Permanent Revolution
* Bureaucratic collectivism

Maoist

* Antagonistic contradiction
* Big-character poster
* Capitalist roader
* Four Olds
* People's war
* Revolutionary base area
* Struggle session
* Social imperialism
* People's Republic

Retrieved from "http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Bourgeoisie&oldid=491170626"
Categories:

* Social groups
* French words and phrases
* Social classes
* Marxist terminology
* Sociology of culture
قس آلمانی
Bourgeoisie [bʊʁʒo̯a'ziː] (französisch für Bürgertum) ist ein vorwiegend abschätzig genutzter Begriff zur Bezeichnung der gehobenen sozialen Klasse der Gesellschaft, die der Klasse des Proletariats gegenübersteht.

Der Begriff besitzt eine zentrale Bedeutung innerhalb der auf Karl Marx zurückgehenden marxistischen Theorie, in der er als Synonym für Kapitalist und damit für Ausbeuter gebraucht wird.[1] Auf Grundlage dieser Theorie entwickelte der Begriff einen abfälligen Wertungscharakter: Ein typischer Bourgeois ist demnach ein sehr reicher Angehöriger der Oberschicht, der eine konservative oder reaktionäre Gesinnung aufweist.

Im Unterschied zum weiten Begriff des Bürgers, dem auch der Citoyen im Sinne des Staatsbürgers zugerechnet wird, umfasst der Begriff des Bourgeois das Großbürgertum der weltlichen Oberschicht. Während es einzelne Bourgeois bereits in früheren Gesellschaftsepochen gab, wurde die Bourgeoisie erst im Europa des feudalistischen und absolutistischen Zeitalters politisch als eigene Kraft bedeutsam.
Inhaltsverzeichnis
[Verbergen]

* 1 Sozialstrukturelle Entwicklung und Begriffsgeschichte
* 2 Wissenschaftliche Begriffsverwendung
* 3 Definition nach Karl Marx
* 4 Definition nach Immanuel Wallerstein
* 5 Kompradorenbourgeoisie
* 6 Innere Bourgeoisie
* 7 Siehe auch
* 8 Literatur
o 8.1 Klassiker
o 8.2 Neuere Forschungsliteratur
* 9 Weblinks
* 10 Einzelnachweise

Sozialstrukturelle Entwicklung und Begriffsgeschichte [Bearbeiten]

Im Laufe des 19. Jahrhunderts spalteten sich nach verschiedenen bürgerlichen Revolutionen wie der Julirevolution 1830, der Februarrevolution 1848 und der Märzrevolution von 1848/1849 gegen die Politik der Restauration die revolutionären Kräfte zunehmend in zwei gegeneinander agierende Klassen auf: Einerseits den Dritten Stand, der seit dem Zeitalter der Aufklärung und der Französischen Revolution der Wortführer der fortschrittlichen Bewegungen war, andererseits das sich im Zuge der Industriellen Revolution rasch vermehrende Proletariat, das als Vierter Stand begriffen wurde und zunehmend als eigene politische Kraft in Form der Arbeiterbewegung in Erscheinung trat.

Die Arbeiterbewegung wandte sich gegen die ehemals als fortschrittlich-revolutionär verstandene Bourgeoisie, die sich umgekehrt als Juste Milieu zur herrschenden Klasse entwickelte und nach Durchsetzung ihrer bürgerlichen Revolution zu einer konservativ-antirevolutionären Kraft wurde. Der politische Konflikt innerhalb der Gesellschaft bestand nun nicht mehr zwischen Adel und Klerus als Vertretern des Ancien Régimes auf der einen Seite und der bürgerlich-proletarischen Mehrheit auf der anderen Seite, sondern vor allem zwischen Bourgeoisie und Proletariat selbst.

Einer der ersten Sozialisten, die einen unüberwindbaren Widerspruch zwischen Proletariat und Bourgeoisie formulierten, war der Schneidergeselle Wilhelm Weitling. Weitling prägte entscheidend den 1836 in Paris aus dem Bund der Geächteten hervorgegangenen Bund der Gerechten, einen Vorläufer der späteren sozialistischen und Kommunistischen Parteien. Weitlings Einfluss ging in Folge von Auseinandersetzungen mit Karl Marx zurück, nachdem der Bund der Gerechten in London in Bund der Kommunisten umbenannt worden war und unter den vorrangigen Einfluss von Marx und Friedrich Engels geriet.

Marx und Engels bauten die Theorie des Gegensatzes von Proletariat und Bourgeoisie mit wissenschaftlichem Anspruch aus. 1848 veröffentlichten sie das einflussreiche Manifest der Kommunistischen Partei, in dem sie zum internationalen und revolutionären Klassenkampf des Proletariats gegen die Bourgeoisie aufriefen, um den Kommunismus als klassenlose Gesellschaft durchzusetzen.
Wissenschaftliche Begriffsverwendung [Bearbeiten]

Ob der Begriff der Bourgeoisie und mit ihm die Bezeichnung bürgerliche Gesellschaft auch noch für die Beschreibung gegenwärtiger Gesellschaften verwendet werden sollte, ist innerhalb der Wissenschaft – insbesondere der Soziologie – umstritten. Denn bereits die Einteilung der Gesellschaft in soziale Klassen wird aufgrund ihrer politischen Brisanz bezweifelt.

Der Begriff bürgerliche Gesellschaft wird wissenschaftlich noch immer verwendet, wenn auch nicht mehr als dominante Beschreibungsfigur wie noch in den 1970ern. An seine Stelle trat der sozialstrukturell unbestimmte Begriff der Zivilgesellschaft. Das Problem für die Beschreibung moderner Gesellschaften besteht insbesondere darin, dass das Bürgertum „heute gesellschaftlich so verallgemeinert [ist], dass es alles und nichts zu sein scheint, eine beinahe differenzlose Kategorie.“ (Markus Pohlmann: Der diskrete Charme der Bourgeoisie?)[2]
Definition nach Karl Marx [Bearbeiten]

In den Werken von Karl Marx erscheint die Bourgeoisie, das kapitalistische Großbürgertum, als die im Kapitalismus herrschende der beiden großen Klassen. Um diese Herrschaft geht es im Klassenkampf zwischen der Bourgeoisie und dem Proletariat, der abhängig beschäftigten Lohnarbeiterschaft. Eine Zwischenstellung nimmt das Kleinbürgertum der kleineren Selbständigen ein.

Die Bourgeoisie ist aus dem Dritten Stand der Feudalgesellschaft entstanden, den vor allem Handwerker, Händler, freie und landbesitzende Großbauern ausmachten. Im Zuge der industriellen Revolution, aber auch schon im Zuge der so genannten ursprünglichen Akkumulation, entwickelten sich diese Schichten zu Fabrikbesitzern und Großunternehmern.

Im Gegensatz zur beherrschten und ausgebeuteten Klasse der Arbeiter, deren Angehörige nur ihre auf dem Arbeitsmarkt zu verkaufende Arbeitskraft besitzen, sind die Großbürger daher Eigentümer der entscheidenden Produktionsmittel (etwa Fabriken, Transportmittel, Bodenschätze) und können mit deren Hilfe – und durch die Ausbeutung der Arbeiter – ihren Kapitalbesitz beständig vermehren.

Die Interessen der Bourgeoisie und des Proletariats sind nach Marx objektiv gegensätzlich und unversöhnlich. Ihr Gegensatz (Antagonismus) führt seiner Prognose gemäß notwendigerweise zum Klassenkampf, der in eine Diktatur des Proletariats mündet. In der Durchsetzung des Sozialismus und dann des Kommunismus als höchstem Stadium der klassenlosen Gesellschaft kommt die historische Entwicklung zum Ende: Für Marx und den auf seinen Theorien aufbauenden Historischen Materialismus ist die ganze Geschichte der Menschheit als Abfolge von Klassenkämpfen zu begreifen, in denen durch Revolutionen eine jeweils zuvor herrschende Klasse gestürzt wird, um eine alte Gesellschaftsform durch eine neue mit neuen ökonomischen, politischen und kulturellen Regeln zu ersetzen. Die Bourgeoisie hatte in diesem Kontext die historisch fortschrittliche Rolle, die herrschende Klasse des Adels in der Feudalgesellschaft mitsamt des Absolutismus und Feudalismus zu stürzen, um den Kapitalismus und mit ihm die moderne Gesellschaft durchzusetzen.
Definition nach Immanuel Wallerstein [Bearbeiten]

Der Theoretiker der Weltsystemtheorie, Immanuel Wallerstein, schließt an Marx’ Theorie an und bereichert sie durch neuere soziologische und politikwissenschaftliche Elemente. So stellt die Bourgeoisie für ihn ein dynamisches, also in stetigem Wandel befindliches Phänomen dar. Einen festen Idealtypus des Bourgeois gibt es für ihn nicht. Stattdessen existieren verschiedene, räumlich und zeitlich eingegrenzte, dominierende Organisationsformen der Bourgeoisie. Diese sind abhängig vom erreichten Grad der Entwicklung der Weltwirtschaft insgesamt, der Rolle des räumlich eingegrenzten Gebietes (etwa eines Nationalstaates) innerhalb der Weltwirtschaft, sowie den daraus entstehenden Formen des Klassenkampfes in der Weltwirtschaft.

Ein Individuum, welches Teil dieser Klasse ist, ist durch die Teilhabe am folgenden Prozess[3] gekennzeichnet: Ein Bourgeois erhält aufgrund seiner Zugehörigkeit zu einer bestimmten Gruppierung, zu bestimmten Kreisen etc. einen Teil eines Mehrwertes, der nicht durch ihn selbst produziert wurde und setzt diesen (gänzlich oder partiell) zur Kapitalakkumulation ein.

Dabei erfährt die Zugehörigkeit zur Bourgeoisie keine Beschränkung durch das Ausüben bestimmter Berufe oder die Verfügung über ein irgendwie geartetes Eigentum. Der Eintritt in die Bourgeoisie kann auch mittels eines Sprungbrettes oder aufgrund besonderer Strebsamkeit oder Talentiertheit erfolgen. Auch garantiert die Zugehörigkeit zur Klasse nicht den Verbleib in dieser. An dieser Stelle werden laut Wallerstein dann doch bestimmte Charaktereigenschaften für den Bourgeois maßgeblich, nämlich Cleverness, Härte und Fleiß. Denn das wichtigste Kriterium für den Klassenerhalt ist der Erfolg auf dem Markt.

Für die Individuen, die sich dauerhaft der Bourgeoisie zugehörig betrachten, stellt sich mit der Zeit die Frage, wie die Gratifikationen zu halten sind, ohne ständig dem enormen Konkurrenz- und Leistungsdruck ausgesetzt zu sein. Die Strategie zur Lösung dieses Problems liegt in der Ummünzung des ökonomischen Erfolges in gesellschaftlichen Status. Daraus resultiert allerdings ein weiteres Problem für die Bourgeoisie, nämlich die Tatsache, dass aufgrund der ökonomischen Dynamik des Kapitalismus neue Bourgeois erzeugt werden, die zwar noch nicht über gesellschaftlichen Status verfügen, ihn aber für sich beanspruchen. Da das wertvolle Gut des gesellschaftlichen Status jedoch seinen distinktiven Charakter und damit seinen eigentlichen Wert verliert, wenn zu viele darüber verfügen, kommt es zu Ausscheidungskämpfen zwischen den neuen und den alten Bourgeois.
Kompradorenbourgeoisie [Bearbeiten]

In Abgrenzung zur Nationalbourgeoisie in einzelnen kapitalistischen Ländern wird der Begriff der Kompradorenbourgeoisie im Bezug auf die Geschichte des Kolonialismus verwendet und bezeichnet diejenige einheimische Klasse, die die kolonialistische Ausbeutung von außen im Inneren des Landes aufrechterhält. Die Kompradorenbourgeoisie, auch als Kompradorenklasse bezeichnet, habe keinerlei Interesse an dem Aufbau von Industrie und der Akkumulation von Kapital sondern lediglich an der Akkumulation von Reichtum.[4] Nach Nicos Poulantzas fungiere die Kompradorenbourgeoisie als Vermittler des ausländischen Kapitals.[5]
Innere Bourgeoisie [Bearbeiten]

Der griechisch-französische Staatstheoretiker Nicos Poulantzas führte in den 1970er Jahren den Begriff der inneren Bourgeoisie in die vor allem marxistisch geprägte Debatte über den Imperialismus ein. Poulantzas unterscheidet die innere Bourgeoisie von denen der nationalen und Kompradorenbourgeoisie. Ihre Existenz sei das Ergebnis der fortschreitenden Internationalisierung der Produktion sowie des Kapitals. Diese Klasse ist nach Poulantzas mit Kapital aus dem Ausland verbunden, hat ihre Reproduktionsbasis zugleich aber im Inneren der Staat selbst.[5]
Siehe auch [Bearbeiten]

* Bobo
* Bürgeradel
* Bürgergemeinde
* Bürgergesellschaft
* Komprador

Literatur [Bearbeiten]
Klassiker [Bearbeiten]

* Karl Marx/Friedrich Engels: Manifest der kommunistischen Partei. In: MEW. Bd. 4, Dietz, Berlin 1959, S. 459−493 (online).
* Friedrich Engels: Die Stellung der Bourgeoisie zum Proletariat (Kapitel von Die Lage der arbeitenden Klasse in England). In: MEW. Bd. 2, Dietz, Berlin 1972, S. 486–506 (online).
* Werner Sombart: Der Bourgeois: Zur Geistesgeschichte des modernen Wirtschaftsmenschen. 6. Auflage. Duncker & Humblot, 1913/2002, ISBN 978-3428109173.
* Immanuel Wallerstein: Der Klassenkonflikt in der kapitalistischen Weltwirtschaft. In: Etienne Balibar/Immanuel Wallerstein (Hrsg.): Rasse, Klasse, Nation. Ambivalente Identitäten. Hamburg 1998, S. 141–153.

Neuere Forschungsliteratur [Bearbeiten]

* Edmond Goblot/Franz Schultheis/Louis Pinto (Hrsg.): Klasse und Differenz: Soziologische Studie zur modernen französischen Bourgeoisie. UVK, Konstanz 1994, ISBN 389669832X.
* Joachim Fischer: Bürgerliche Gesellschaft. Zur historischen Soziologie der Gegenwartsgesellschaft. In: Clemens Albrecht (Hrsg.): Die bürgerliche Kultur und ihre Avantgarden. Würzburg 2004, S. 97–119 (online).
* Jürgen Kocka (Hrsg.): Bürgertum im 19. Jahrhundert. Band II: Wirtschaftsbürger und Bildungsbürger, Vandenhoeck & Ruprecht, Göttingen 1995 [1988], ISBN 3525335989 (online).
* Markus Pohlmann: Der diskrete Charme der Bourgeoisie? – Ein Beitrag zur Soziologie des modernen Wirtschaftsbürgertums. In: Steffen Sigmund/Gert Albert/Agathe Bienfait/Mateusz Stachura (Hrsg.): Soziale Konstellation und historische Perspektive. Festschrift für M. Rainer Lepsius. VS, Wiesbaden 2008, S. 228–252 (online).

Weblinks [Bearbeiten]
Wiktionary Wiktionary: Bourgeoisie – Bedeutungserklärungen, Wortherkunft, Synonyme, Übersetzungen
Wikiquote: Bourgeoisie – Zitate
Einzelnachweise [Bearbeiten]

1. ↑ Z. B. Friedrich Engels: Zur Wohnungsfrage. In: Karl Marx – Friedrich Engels – Werke (MEW). Bd. 18, Dietz, Berlin 1962, S. 216 (online).
2. ↑ Markus Pohlmann: Der diskrete Charme der Bourgeoisie? Ein Beitrag zur Soziologie des modernen Wirtschaftsbürgertums. In: Steffen Sigmund, Gert Albert, Agathe Bienfait und Mateusz Stachura (Hrsg.): Soziale Konstellation und historische Perspektive. Festschrift für M. Rainer Lepsius. Wiesbaden 2008, S. 228.
3. ↑ Die Definition des Bourgeois über Prozesse – und nicht über bestimmte Eigenschaften – leitet sich aus dem Umstand ab, dass bei Wallerstein keine Idealtypen für Klassen existieren.
4. ↑ Schapour Ravasani: Kompradorenklasse, in: Historisch-kritisches Wörterbuch des Marxismus, Band 7/II 2010,S. 1423f.
5. ↑ a b John Kannankulam/Jens Wissel: innere Bourgeoisie, in: Historisch-kritisches Wörterbuch des Marxismus, Band 6/II 2005, S. 1136. ff

Von „http://de.wikipedia.org/w/index.php?title=Bourgeoisie&oldid=102104600“
Kategorien:

* Sozialstruktur
* Marxistischer Begriff
* Marxistische Philosophie
* Politische Ideengeschichte (19. Jahrhundert)
* Französische Revolution
* Sozialgeschichte
* Bürgertum
* Klassistisches Stereotyp
* Lebensstil
قس فرانسه
La bourgeoisie est une catégorie sociale et un titre associé d'abord à la ville puis aux commerçants et artisans. En France, jusqu'en 1792 puis pendant la Restauration, les familles bourgeoises l'étaient d'une commune, comme Saint-Germain-en-Laye, Rouen ou Mulhouse. Charles Quint par exemple était bourgeois de la commune de Gand et Charles de Brunswick[Lequel ?] bourgeois de la ville d'Édimbourg[réf. nécessaire]. Elles étaient reconnues comme telles par les pouvoirs : les rois de France ou les empereurs du Saint-Empire romain germanique.

Ce terme est dérivé de « bourgeois » (l'habitant du bourg) et attesté dès 1538 avec le sens d'« ensemble des habitants du bourg ». Il était apparu auparavant en 937 sous la forme « bourgesie », correspondant au latin burgensia, au sens juridique de citoyen ayant le droit de cité, à l'opposé du simple « habitant », sens qui est resté vivant en Suisse (Robert, Dictionnaire historique de la langue française). Quant à l'italien borghesia, de même que borghese, il a été emprunté au français « bourgeoisie ». (Zangarelli, Dictionnaire de la langue italienne, Zanichelli éd.).

Une classe bourgeoise a émergé d'une part en Italie et d'autre part dans la Hanse au XIVe siècle, après la grande peste, quand les habitants des villages devinrent nettement plus riches que ceux de la campagne. Cela leur donna relativement plus de puissance et d'influence dans la société, les rapprochant des classes dirigeantes et du clergé et les éloignant de la paysannerie. L'archétype de la bourgeoisie médiévale était le propriétaire de moulin[réf. nécessaire] qui devint assez important dans l'économie locale pour s'opposer au seigneur.

Au cours des siècles suivants, le terme s'utilisa plutôt pour désigner les premiers banquiers et les gens dont les activités se développaient dans le commerce et la finance.
L'aisance financière des familles bourgeoises permet de faire appel à une large domesticité pour réaliser la totalité des tâches de la vie courante : serviteurs, gouvernantes et précepteurs se chargent des tâches ménagères, de l'entretien de la maisonnée ainsi que de l'éducation des enfants selon un strict respect des bonnes mœurs.
La Gouvernante, peinture de Jean Siméon Chardin, XVIIe siècle.
Sommaire

* 1 Histoire
o 1.1 La bourgeoisie en France et en Europe
+ 1.1.1 Les origines : la bourgeoisie urbaine médiévale
+ 1.1.2 Révolution française
+ 1.1.3 Second Empire et XIXe siècle
+ 1.1.4 La bourgeoisie au XXe siècle
+ 1.1.5 Évolution de la bourgeoisie
+ 1.1.6 Particularités de la bourgeoisie en Suisse
o 1.2 La bourgeoisie dans le reste du monde
+ 1.2.1 Aux États-Unis
+ 1.2.2 Au Japon
+ 1.2.3 En Inde
* 2 Sociologie
o 2.1 Une classification de la bourgeoisie française
+ 2.1.1 Classification par niveau [réf. nécessaire]
+ 2.1.2 Classification par profession
* 3 Théories sur la bourgeoisie
o 3.1 La bourgeoisie selon la théorie marxiste
* 4 Notes et références
o 4.1 Notes
o 4.2 Références
* 5 Voir aussi
o 5.1 Bibliographie
o 5.2 Articles connexes

[modifier] Histoire
[modifier] La bourgeoisie en France et en Europe
[modifier] Les origines : la bourgeoisie urbaine médiévale

C'est au XIe siècle qu'apparaît la bourgeoisie. À l'origine, le terme de bourgeois désigne l'habitant du bourg, et c'est donc le développement des villes en Europe qui a permis le développement de la bourgeoisie.

Or, les villes européennes présentent au Moyen Âge nombre de caractéristiques remarquables. Après l'effondrement de l'Empire romain, et en même temps que lui, de la structure urbaine sur laquelle il s'appuyait[1], une renaissance urbaine se dessine à partir du XIe siècle.

Des milliers de villes naissent alors, mais sont bien souvent organisées selon un modèle encore campagnard, n'étant guère qu'un « regroupement rural », incluant dans leurs murs champs et jardins. Seules certaines d'entre elles vont réellement s'urbaniser, en mettant en place une nouvelle structure sociale ; elles jouent un rôle moteur évident, en Italie du nord, entre Loire et Rhin, et sur les côtes méditerranéennes ; elles voient se développer des corps de métiers, des marchands, une industrie, un commerce lointain qui leur permet de drainer des ressources, des banques. Déjà se développe une forme de bourgeoisie, et même, de capitalisme[2].

Autour de ces villes privilégiées, l'État territorial s'affaiblit : si celui-ci renaît en France, en Angleterre, en Espagne, en revanche, en Italie, dans les Flandres et en Allemagne, les villes sont bientôt parfois suffisamment fortes pour se constituer en univers autonomes et s'affranchir de l'espace politique ancien, acquérant ou extorquant des privilèges, se constituant ainsi un véritable rempart juridique[2].

Ces villes, désormais sans entraves, innovent dans tous les domaines : sur le plan financier, avec les emprunts publics (le monte Vecchio de Venise) et la lettre de change, la création des premières sociétés commerciales, sur le plan industriel, sur le plan commercial où les échanges lointains se développent. Les villes deviennent « des petites patries de bourgeois »[3], à Florence, à Venise, ou à Nüremberg. Une mentalité nouvelle se met en place, qui est le tout premier capitalisme d'Occident : à la différence du noble qui augmente les impôts seigneuriaux pour ajuster ses revenus à ses dépenses, le marchand calcule ses dépenses selon ses revenus, et cherche à n'investir qu'à bon escient, en identifiant et en limitant les risques[4].
[modifier] Révolution française

On a souvent dit que la bourgeoisie était à l'origine de la Révolution française. En effet, les bourgeois voulaient une révolution politique afin que leur classe trouve sa place dans la société d'ordre ; par sa naissance, un bourgeois appartenait au tiers état, mais par son train de vie, voire sa fortune, il se rapprochait de la noblesse (un grand nombre de familles appartenant à la noblesse de robe étaient d'ailleurs issues de la bourgeoisie, car elles avaient les moyens d'acheter une charge anoblissante).
[modifier] Second Empire et XIXe siècle

Pendant le Second Empire, la classe sociale bourgeoise joue un rôle majeur dans la Révolution industrielle ; elle s'y enrichit et prend du pouvoir au détriment de la noblesse, décadente depuis la Restauration (1830), le Portrait de monsieur Bertin par Ingres illustre bien la bourgeoisie montante ; solide, sûre d'elle-même et terre à terre. On en a un exemple dans le roman de Honoré de Balzac intitulé La Peau de chagrin, dont le héros, bien que marquis, est ruiné.
Des bourgeois tels que des banquiers ou des notaires s'enrichissent et éclipsent la noblesse. Titres et honneurs ne comptent plus.
[modifier] La bourgeoisie au XXe siècle

* On peut dire que la bourgeoisie, et en particulier la grande bourgeoisie, cumule ce que l'on appelle le capital social, le capital économique, le capital culturel et le capital symbolique. Lorsque cette grande bourgeoisie accède à l'exercice du pouvoir politique, le régime est qualifié de ploutocratie. Les modifications économiques très importantes du XXe siècle offrent de nouvelles opportunités de créations d'entreprise et d'enrichissement :
* le bourgeois-bohème ;
* le nappy ;
* la « gauche caviar ».

[modifier] Évolution de la bourgeoisie

Autour des années 1960, une nouvelle forme de bourgeoisie voit le jour, issue du secteur tertiaire. Loin de la figure de l'austère bourgeois, celui-ci est « créatif » et « bohème », et s'il cherche toujours une justification morale, celle-ci est désormais colorée d'écologisme ou de citoyennisme, selon un modèle venu de la côte ouest américaine et de la contreculture[5]. Elle se cherche alternative, mais son idéologie est en accord avec les mutations du capitalisme et correspond au modèle du néolibéralisme, dans lequel la propriété n'est plus une valeur fondamentale[6]. En parallèle avec la disparition du lien social, qui ne correspond plus au nouveau modèle bourgeois, la société libérale a alors tendance à se tribaliser. La bourgeoisie essaye de faire croire à sa disparition derrière sa nouvelle allure[7].
[modifier] Particularités de la bourgeoisie en Suisse
Article détaillé : Bourgeoisie (Suisse).

Les bourgeois du Moyen Âge devaient le plus souvent faire partie d'une confrérie (laïque ou religieuse) ; il fallait être libre de son seigneur depuis plus d'un an et demi au minimum et posséder une maison ou un hôtel, etc. Une fois acquittés des nombreuses prérogatives d'entrée, les bourgeois devaient faire la chevauchée souvent monnayable avec le seigneur en armure et à cheval, ou sinon, avec épée, et défendre les villes et les villages. Ils les administraient et avaient le pouvoir juridique et donc prenaient la décision de recevoir de nouveaux bourgeois qu'ils soient serfs, habitants ou ducs (comme le duc de Savoie devenu bourgeois de Berne en 1330), ou même roi de France (comme Louis XI). En aucun cas les gueux, étrangers, marginaux ainsi que les nomades ne pouvaient accèder à la bourgeoisie.
Ils pouvaient porter des armoiries, participer aux Croisades, participer au financement des guerres, ou créer des entraides entre villes bourgeoises les fameuses Combourgeoisie.
[modifier] La bourgeoisie dans le reste du monde
[modifier] Aux États-Unis

L'histoire de la bourgeoisie aux États-Unis diffère de celle de la bourgeoisie européenne par plusieurs aspects :

* son caractère récent, lié à l'histoire du pays lui-même ;
* l'absence relative de la pesanteur sociologique dans l'histoire des États-Unis, de par sa nature de « société de pionniers » ;
* la démocratie et les règles économiques du pays, qui, dès les premiers temps, favorisent la mobilité sociale[N 1] ;
* l'importance primordiale, dès les premiers temps également, de l'emploi salarié, soulignée par Alexis de Tocqueville.

[modifier] Au Japon

Les commerçants ont jusqu'au début du XVIIe siècle été considérés au Japon comme tout à fait en bas de l'échelle sociale[8] : la société japonaise traditionnelle comporte en effet, tout en haut de l'échelle, l'Empereur et l'aristocratie militaire des daimyō, puis les paysans (les plus nombreux), puis les artisans, et enfin, les marchands et les commerçants, qui ne précèdent guère que les rōnin, les acrobates ou les prostituées.

La naissance d'une bourgeoisie urbaine et marchande au Japon au tout début du XVIIe siècle est due d'abord et avant tout à la période de paix qui s'est alors instaurée ; cette paix durable s'est traduite par la perte d'influence et de richesse de l'aristocratie militaire, et le développement du commerce.

Obsédé par le souci d'éviter à son pays les secousses et les guerres civiles que le Japon connaît depuis quarante ans, guerres d'ailleurs précédées par la désagrégation du pouvoir central au cours des siècles précédents, le shogun Tokugawa Ieyasu, le nouveau maître du Japon, engage, en 1603, le pays dans la longue période d'immobilisme politique qui caractérise l'ère Edo.

Sur le plan intérieur, un problème essentiel est de neutraliser la forte population de samouraïs, devenue inutile suite à la pacification du pays. Tokugawa Ieyasu s'appuie pour cela sur le système de « résidence alternée », le sankin-kōtai, qui oblige les daimyō à passer une année sur deux à Tōkyō, en y laissant à demeure leur famille en otage. Cette double résidence a non seulement l'avantage de donner un moyen de pression sur les daimyo au travers de cette prise d'otages, mais aussi celui de peser lourdement sur les finances personnelles de ceux-ci, obligés de se déplacer avec leur suite entre deux résidences dont ils doivent assurer l'entretien[9].

Simultanément, les marchands, qui occupaient jusque là la position la plus basse dans la hiérarchie sociale, s'assurent un rôle dominant dans la vie économique, dès la fin du XVIIe siècle. Certains de ces marchands acquièrent une fortune considérable, tels que la famille des Mitsui, qui fondera au XXe siècle un empire économique, alors que dans le même temps la caste militaire, daimyō et samouraïs, connaissent de graves difficultés financières[10].

Signe révélateur de cette évolution, certaines estampes éditées à l'époque peuvent en réalité être considérées comme des annonces publicitaires : ainsi, Utamaro en publie plusieurs séries, telle que la série de neuf estampes intitulée Dans le goût des motifs d'Izugura, réalisées pour promouvoir de grande marques de magasins de textile (Matsuzakaya, Daimaru, Matsuya...), dont le logo apparaît de façon ostensible ; certains de ces magasins existent encore de nos jours[11].

L'existence de cette bourgeoisie marchande permettra ensuite le développement d'une bourgeoisie plus large, à partir de l'ère Meiji, avec l'ouverture du Japon au monde occidental, à son commerce, à ses technologies et à sa science.
[modifier] En Inde

L'émergence d'une véritable bourgeoisie en Inde est un phénomène récent, largement rendue impossible pendant des siècles par l'existence d'un système de castes interdisant toute mobilité sociale.

Sans doute l'apparition d'une bourgeoisie significative est-elle liée à l'émergence de la société industrielle et de l'économie de marché, ainsi qu'à une petite et moyenne bourgeoisie liée au développement de l'État (hauts fonctionnaires, en particulier). La mondialisation actuelle, cassant les traditions sociales, et accélérant l'enrichissement de la population au-delà de tout ce que l'Inde avait auparavant connu, est un élément fort de l'évolution actuelle de la bourgeoisie indienne.
[modifier] Sociologie
[modifier] Une classification de la bourgeoisie française
[modifier] Classification par niveau [réf. nécessaire]

* Petite bourgeoisie : bourgeoisie d'une ou deux générations s'étant formée par une brève ascension sociale. Elle débute généralement par le commerce ou l'artisanat, puis au fil de la deuxième puis troisième génération, elle peut s’élever socialement à un niveau de moyenne bourgeoisie. Cette classe est légèrement au-dessus de la classe moyenne de la société et se distingue surtout par sa mentalité.

La petite bourgeoisie (artisans, petits commerçants, boutiquiers, petits agriculteurs propriétaires, etc.) qui se distingue du prolétariat surtout par la mentalité. Il ne s'agit pas de salariés, mais en général ils n'ont pas eux-mêmes d'employés.

* Moyenne bourgeoisie : Elle dispose de patrimoine ou de revenus solides, mais sans l'aura de la grande bourgeoisie. Elle serait selon certains une bourgeoisie de la troisième génération et au-delà, elle possède parfois quelques alliances avec d’autres familles issues du même milieu et parfois même nobles.

* Grande bourgeoisie : bourgeoisie du XIXe siècle, ou au moins de la quatrième ou cinquième génération et qui se caractérise par des mariages nobles et des alliances intéressantes (et intéressées, comme tous les mariages de toutes les classes sociales). Cette tranche de la bourgeoisie possède un patrimoine historique et culturel important créé et amplifié au fil des décennies. Le nom de ces familles est généralement connu dans la ville où elles résident et, bien souvent, des ancêtres ont contribué à l’histoire régionale. Les charges exercées par ces familles sont considérées et respectées. C’est une « petite haute bourgeoisie ».

* Haute bourgeoisie : cette bourgeoisie ne s’acquiert que par le temps[réf. nécessaire]. Elle est composée de familles déjà bourgeoises à la Révolution, n’a eu que des professions honorables et a périodiquement connu des alliances illustres dans ses branches. Le patrimoine culturel, historique et financier reste important. Ces familles possèdent une sorte d’état de noblesse qui leur interdit certains mariages ou certaines professions. Ces familles auraient tout à fait pu devenir nobles mais, faute d'opportunité, de temps ou de régime, elles ne sont restées que bourgeoises.

Jouissant d'un train de vie fastueux, elle fréquentait les plus grands artistes, comme l'a bien décrite, par exemple, Marcel Proust, et que l'on nommait durant la première moitié du XXe siècle « les 200 familles ». Michel Pinçon et Monique Pinçon-Charlot étudient le mode de vie de cette grande bourgeoisie, sa manière de protéger l'accès à leur monde des « nouveaux riches »[N 2].

Cette classification toute descriptive et statique s'appuie sur l'idée que la bourgeoisie est d'abord et avant tout héréditaire, et que l'on en grimpe les échelons par l'accumulation quasi-mécanique du patrimoine au fil des générations. Elle ne rend donc pas compte de l'émergence soudaine, et fréquente, de réussites individuelles qui placent d'emblée la personne concernée dans la « haute bourgeoisie ». Or la mobilité sociale d'une génération à l'autre est certainement une des caractéristiques fondamentales de la bourgeoisie par rapport à la noblesse, aux États-Unis, bien sûr, mais aussi en France, en Europe, au Japon, ou même dans l'Inde ou la Chine d'aujourd'hui.
[modifier] Classification par profession

D'autres[réf. nécessaire] pensent non pas à des classifications quasi-nobiliaires, mais plutôt à des catégories professionnelles : Il y aurait ainsi une bourgeoisie active, une autre passive : "La bourgeoisie passive est celle qui met en valeur le capital avec des placements en actions et dans l’immobilier. Elle est constituée de rentiers et de professions libérales. La bourgeoisie active comprend ceux qui entreprennent. Ce sont des entrepreneurs, capitalistes ou patrons qui mettent en valeur en créant des entreprises industrielles ou bancaires[réf. nécessaire]."

Mais une bourgeoisie « passive » ne peut exister s'il n'y a pas eu préalablement création de richesses (peut-être à la génération précédente), par une bourgeoisie « active », qui la précède donc à la fois chronologiquement et dans la définition de ce qu'est la bourgeoisie.
[modifier] Théories sur la bourgeoisie
Cette section est vide, insuffisamment détaillée ou incomplète. Votre aide est la bienvenue !
[modifier] La bourgeoisie selon la théorie marxiste

Dans la théorie marxiste, la bourgeoisie est définie comme la classe de la société qui possède les moyens de production. Le marxisme voit le prolétariat et la bourgeoisie comme fondamentalement opposés, puisque (par exemple) les ouvriers attendent que leurs salaires soient les plus élevés possibles, alors que les propriétaires espèrent augmenter leurs revenus en employant de la main-d'œuvre au coût le plus bas possible. C'est la lutte des classes.

Comme l'écrivent Karl Marx et Friedrich Engels, dans le Manifeste du Parti communiste :

« Par bourgeoisie, on entend la classe des capitalistes modernes, qui possèdent les moyens de la production sociale et emploient du travail salarié ; par prolétariat, la classe des travailleurs salariés modernes qui, ne possédant pas en propre leurs moyens de production, sont réduits à vendre leur force de travail pour vivre. (Note d'Engels pour l'édition anglaise en 1888). »

[modifier] Notes et références
[modifier] Notes

1. ↑ Note : Même si des études ont montré que le « rêve américain » ne permettait pas plus de mobilité sociale, de nos jours, que le système français, ou les systèmes scandinaves, il a permis une grande mobilité sociale dans les siècles précédents, où la pesanteur sociologique était plus forte en Europe
2. ↑ On peut d'ailleurs souligner la contradiction interne de cette attitude : les « nouveaux riches » cherchent à supprimer les conditions mêmes qui ont permis la création de leur « nouvelle richesse », tout comme une grande société qui cherche à supprimer les conditions de concurrence qui ont permis son arrivée au sommet

[modifier] Références

1. ↑ Fernand Braudel, Civilisation matérielle, Économie et Capitalisme - XVe-XVIIe siècle, Les Structures du quotidien, Armand Colin, 1979, page 449
2. ↑ a et b Fernand Braudel, Civilisation matérielle, Économie et Capitalisme - XVe-XVIIe siècle, Les Structures du quotidien, Armand Colin, 1979, page 450
3. ↑ Fernand Braudel, Civilisation matérielle, Économie et Capitalisme - XVe-XVIIe siècle, Les Structures du quotidien, Armand Colin, 1979, page 451
4. ↑ Fernand Braudel, Civilisation matérielle, Économie et Capitalisme - XVe-XVIIe siècle, Les Structures du quotidien, Armand Colin, 1979, page 452
5. ↑ Joseph Heath et Andrew Potter, Révolte consommée, Naïve, 2005
6. ↑ Michel Clouscard, Néo-fascisme et idéologie du désir
7. ↑ Jacques Ellul, Métamorphose du bourgeois, Paris: Calmann-Lévy, 1967. Paris: La Table Ronde, 1998.
8. ↑ Edwin O. Reischauer, Histoire du Japon et des Japonais, Éditions du Seuil, 1973, tome 1, page 110
9. ↑ Edwin O. Reischauer, Histoire du Japon et des Japonais, Éditions du Seuil, 1973, tome 1, page 103
10. ↑ Edwin O. Reischauer, Histoire du Japon et des Japonais, Éditions du Seuil, 1973, Tome 1, pages 119 à 128
11. ↑ Gisèle Lambert et Jocelyn Bouquillard, Estampes japonaises, Images d'un monde éphémère, BnF, 2008, page 128

[modifier] Voir aussi

Sur les autres projets Wikimedia :

* Bourgeoisie, sur Wikiquote

[modifier] Bibliographie

* Régine Pernoud, Histoire de la Bourgeoisie en France - Les temps modernes, Le Seuil, 1962
* Fernand Braudel, Civilisation matérielle, Économie et Capitalisme - XVe-XVIIe siècle, Les Structures du quotidien, Armand Colin, 1979
* Sociologie de la bourgeoisie La Découverte, coll. "Repères" - 2000, 2003 - Monique Pinçon-Charlot, Michel Pinçon

[modifier] Articles connexes

* Classe capitaliste, Tiers état, Capitalisme, Communisme, Socialisme, Le Capital, Manifeste du Parti communiste, Bourgeoisie de Marseille
* Deux cents familles
* Antonio Gramsci, Guy de Maupassant, Karl Marx, Voltaire, Rosa Luxemburg.
* Bourgeois de Paris
* Bourgeois de Bruxelles
* Daig
* Bourgeois-bohème
* Bolo
* Edmond Goblot (sociologue de la bourgeoisie du début du XXe siècle)

v · d · m
Stratification sociale
Perspective marxiste Sous-prolétariat · Prolétariat · Petite bourgeoisie · Bourgeoisie · Classe dirigeante · Société sans classe
Perspective non marxiste Servitude · Couches populaires · Classe moyenne inférieure · Classe moyenne · Classe moyenne supérieure · Élite · Créatifs culturels
Autres notions Sous-classe · Classe ouvrière · Travailleur pauvre · Nouveaux riches · « Gentry » anglaise · Noblesse · Clergé · Tiers état · Cols bleus · Cols blancs
Chez les Romains Plébéiens · Patriciens

* Portail de la sociologie Portail de la sociologie

Ce document provient de « http://fr.wikipedia.org/w/index.php?title=Bourgeoisie&oldid=78383478 ».
Catégories :

* Stratification sociale
* Concept et outil théorique marxiste