انتزاع پسانقاشانه

انتزاع پسانقاشانه (به انگلیسی: Post Painterly Abstraction) یکی از جنبش‌های هنری قرن بیستم است.
منتقد آمریکایی کلمنت گرینبرگ برای نخستین بار این اصطلاح را در سال ۱۹۶۴ برای توصیف نسلی از هنرمندان استفاده کرد که با وجود تنوع وسیع سبک‌های فردی آنان، آثار کاملا متمایزی از اکسپرسیونیسم انتزاعی را بدون بازگشت به نقاشی تصویری(فیگوراتیو) عرضه می‌کنند.
محتویات [نمایش]
هنرمندان [ویرایش]

از جمله برجسته‌ترین نمایندگان این گرایش نوین، که از حدود اواسط دهه ۱۹۵۰ آغاز شد، موریس لوئیس، کونث نولاد، فرانک استلا، السوث کلی، اَل هلد و ژول اولیتسکی بودند.
ویژگی‌ها [ویرایش]

وجه اشتراک آنان طرد کردن کیفیات «نقاشانه» همچون ضربات حسی قلم مو و عواطف فردی هنرمند بود. آنان به جای روش خود انگیخته و هیجانی نقاشی کنشی، در آثار خود سطوح کاملا منظم و دقیق از رنگ‌های کنترل شده را به نمایش گذاشتند.
منابع [ویرایش]

کتاب سبک‌ها و مکتب‌های هنری/نوشته: آزبورن، چیلوور و دیگران/ترجمه:فرهاد گشایش/نشر عفاف
جستارهای وابسته [ویرایش]

اکسپرسیونیسم انتزاعی
جنبش‌های هنری
هنر

[نهفتن]
ن • ب • و
جنبش‌های هنری
سده‌های ۱۴ تا ۱۸
گوتیک بین‌المللی • رنسانس (۱۴ام تا ۱۵ام) • شیوه‌گرایی (منریسم) (۱۶ام) • باروک - کلاسیسیسم (۱۷ام) • روکوکو - نوکلاسیسیسم - رمانتیسیسم (۱۸ام)
سدهٔ ۱۹
واقع‌گرایی (رئالیسم) • مکتب باربیزون • پیشارافائلی‌ها • هنر آکادمیک • دریافتگری (امپرسیونیسم) • پسادریافتگری (پست‌امپرسیونیسم) • نودریافتگری (نئوامپرسیونیسم) • تفکیک‌گری (دیویزیونیسم) • نقطه‌چینی (پوینتیلیسم) • نبی‌ها • ترکیب‌گری (سنتتیسم) • نمادگرایی (سمبلیسم) • مکتب هادسون ریور • مجزاگری (کلویزونیسم)
سدهٔ ۲۰
آینده‌گری (فوتوریسم) • تابشگری (ریونیسم) • حجم‌گرایی (کوبیسم) • اُرفیسم • ناب‌گرایی (پوریسم) • هیجان‌نمایی (اکسپرسیونیسم) • هیجان‌نمایی انتزاعی • نوهیجان‌نمایی • دادائیسم • انجمن هنرمندان جدید مونیخ • سوارکار آبی • دَوَران‌گری (ورتیسیسم) • بروکه • فوویسم • مکتب اَشکَن • نوفوویسم • هنر نو (آرت نوو) • باوهاوس • د استایل • آرت دکو • هنر دیدگانی (آپ آرت) • مکتب واقع‌گرایی خیالی وین • هنر عامه (پاپ آرت) • فوتورئالیسم • راست‌خط‌کاری (پرسیژنیسم) • والاگرایی (سوپره‌ماتیسم) • فراواقع‌گرایی (سورئالیسم) • نوواقع‌گرایی (نُوُ رئالیسم) • واقع‌گرایی اجتماعی • انتزاع پسانقاشانه • ساده‌گرایی • هنر چیدمان • انتزاع تغزلی • تاشیسم • نقاشی اَکشِن • کبرا • فلوکسوس • نامه‌گرایی (لتِریسم) • موقعیت‌گرای بین‌الملل • هنر مفهومی • هنر زمینی • هنر اجرایی • هنر ویدئویی • نودادا • هنر بیرونی • لوبرو • هنر رسانه جدید • هنرمندان جوان بریتانیایی • هنر دستگاهی • هنر فمینیستی • هنر ارتباطی • هنر بازی‌های ویدئویی
سدهٔ ۲۱
هایپررئالیسم • استاکیسم بین‌الملل • بازنوگرایی • تصویروشعر • هنر مداخله • واقع‌گرایی کاذب • هنر صدا • سوپراستروک • سوپرفلت • سوفلو سوپرفلت
مقالات مرتبط
هنر پیشرو • هنر نوگرا • هنر پسانوگرا
درگاه هنرهای تجسمی
درگاه هنرهای تجسمی
رده‌های صفحه: هنر نوگرا جنبش‌های هنری نوگرایی
از ویکی پدیا
قس آلمانی
Nachmalerische Abstraktion auch Neue Abstraktion (englisch Post-Painterly Abstraction) bezeichnet eine nicht genau definierte Tendenz in der US-amerikanischen Malerei. Der Begriff wurde erstmals 1964 von dem Kunstkritiker Clement Greenberg für eine von ihm kuratierte Ausstellung im Los Angeles County Museum of Art verwendet. Greenberg umschrieb damit die Ende der 1950er Jahre einsetzende Abkehr vom gestischen Abstrakten Expressionismus hin zu neuen Ausdrucksformen in der Malerei und fasste mit diesem Synonym die unterschiedlichen Malstile der 31 vertretenden Künstler dieser Gemeinschaftsausstellung zusammen. Beteiligte Künstler waren unter anderem Walter Darby Bannard, Jack Bush, Gene Davis, Thomas Downing, Friedel Dzubas, Sam Francis, Helen Frankenthaler, Al Held, Ellsworth Kelly, Nicholas Krushenick, Alexander Liberman, Morris Louis, Howard Mehring, Kenneth Noland, Jules Olitski und Frank Stella.
Kennzeichen der nichtfigürlichen Nachmalerischen Abstraktion war die flatness (Flachheit, Plattheit): Im engeren Sinn die Anordnung ungebrocher, voneinander abgegrenzter, reiner Farbflächen auf einem dominierenden Malgrund, beziehungsweise der Weißfläche an sich, und schließlich das Überschreiten des von der Leinwand vorgegebenen Raums. Dies führte schließlich zu einer reduzierten farbanalytisch-geometrischen Malerei wie sie im Hard Edge oder im Minimalismus zu finden ist. Die Nachmalerische Abstraktion war ein typisches Merkmal der amerikanischen Malerei nach 1945. Als Definition einer kurzen Übergangsphase zwischen Abstraktem Expressionismus und Farbfeldmalerei besitzt der Begriff in der kunstgeschichtlichen Etymologie letztlich nur wenig Bedeutung.[1]
Literatur [Bearbeiten]

Marcia Brennan: Modernism's Masculine Subjects: Matisse, the New York School, and Post-Painterly Abstraction. The MIT Press, 2006, ISBN 978-0-262-52468-1
Clement Greenberg (Hrsg.): Post-Painterly Abstraction. Ausstellungskatalog, Los Angeles County Museum of Art, Los Angeles, 1964
Quellen [Bearbeiten]

↑ Prestel Künstlerlexikon [1]
Kategorien: Stilrichtung in der MalereiZeitgenössische Kunst
قس انگلیسی
Post-painterly abstraction is a term created by art critic Clement Greenberg as the title for an exhibit he curated for the Los Angeles County Museum of Art in 1964, which subsequently travelled to the Walker Art Center and the Art Gallery of Toronto.
Greenberg had perceived that there was a new movement in painting that derived from the abstract expressionism of the 1940s and 1950s but "favored openness or clarity" as opposed to the dense painterly surfaces of that painting style. The 31 artists in the exhibition included Walter Darby Bannard, Jack Bush, Gene Davis, Thomas Downing, Friedel Dzubas, Paul Feeley, Sam Francis, Helen Frankenthaler, Al Held, Ellsworth Kelly, Nicholas Krushenick, Alexander Liberman, Morris Louis, Arthur Fortescue McKay, Howard Mehring, Kenneth Noland, Jules Olitski, Ray Parker, David Simpson, Albert Stadler, Frank Stella, Mason Wells, Emerson Woelffer, and a number of other American and Canadian artists who were becoming well known in the 1960s.[1]
Among the prior generation of contemporary artists, Barnett Newman has been singled out as one who anticipated "some of the characteristics of post-painterly abstraction."[2]
As painting continued to move in different directions, initially away from abstract expressionism, powered by the spirit of innovation of the time, the term "post-painterly abstraction", which had obtained some currency in the 1960s, was gradually supplanted by minimalism, hard-edge painting, lyrical abstraction, and color field painting.[3]
Post-painterly abstraction
Hard-edge painting color field painting Washington Color School Abstract expressionism Shaped canvas

Ellsworth Kelly, 1951 Kenneth Noland, 1964 Jack Bush, 1968 Gene Davis, 1964 Sam Francis, 1950–1953 Frank Stella, 1967
Greenberg's innovative exhibition of post-painterly abstraction, was both influential and timely. The exhibition ushered in a new era in American abstract painting that signalled a new direction, following the triumph of the New York School and eventually leading to the developments of minimal art, primary structures, postminimalism, lyrical abstraction, and various new directions in abstract art. The innovations in abstract painting of the 1960s along with the pop art movement led the way to the contemporary art of the 21st century.
[edit]See also

Clement Greenberg
Abstract expressionism
Color field painting
Lyrical abstraction
Shaped canvas
Washington Color School
[edit]References

^ list of artists in the exhibition Retrieved August 17, 2010
^ Edward Lucie-Smith, Lives of the Great Twentieth Century Artists, New York, Rizzoli, 1986; p. 257.
^ "SBMA: exhibitions " current " Colorscope: Abstract Painting 1960-1979". Sbmuseart.org. Retrieved 2010-08-17.
[edit]External links

Greenberg's essay

This art movement-related article is a stub. You can help Wikipedia by expanding it.
View page ratings
Rate this page
What's this?
Trustworthy
Objective
Complete
Well-written
I am highly knowledgeable about this topic (optional)

Submit ratings
Categories: Modern artAbstract expressionismArt movementsModernismWestern artContemporary artArt movement stubs