شاذلیه

شاذِلیه طریقتی است از تصوف که ابوالحسن شاذلی (۶۵۶ - ۵۹۳) آن را بنیاد نموده است؛ مریدان و پیروان طریقت شاذلیه، شاذلی خوانده می‌شوند. این طریقت صوفیه بیشترین پیروان را در شمال آفریقا و به ویژه کشورهایی چون مراکش، مصر، سوریه، لیبی و سودان دارد.
شماره فرقه‌هایی که از شاذلیه جدا شده‌اند به سیزده میرسد و در میان خود شاذلیه پیروان طریقه شیخیه، طیبیه و درقاویه از سایر گروه‌ها بیشتر است.
پیشینه [ویرایش]

شاذلیه از طریقت شعیب ابومدین که در الجزیره درگذشت، منشعب شده‌است. عبدالسلام بن مشیش از شاگردان ابومدین بود که آموزه‌های وی را نوشت و به ابوالحسن شاذلی منتقل کرد. ابوالحسن شاذلی در روستای عماره در مراکش به دنیا آمد و برای رواج دادن آموزه‌های خود به تونس کوچید. وی در سر راه سفر به حج در بیابان عیذاب مصر جان داد.
ابوالعباس المرسی از دیگر شخصیت‌های بارز طریقت شاذلیه است، که اصلاً از مرسیه در اندلس بود اما در اسکندریه مصر می‌زیست؛ وی قطب طریقت و خلیفه ابوالحسن شاذلی پس از وی است. در دوران معاصر، از شیوخ بزرگ طریقت شاذلیه شیخ احمد علوی است که مارتین لینگز در کتاب عارفی از الجزایر به باورها و دیدگاه‌های او پرداخته‌است.
دو انشعاب بزرگ طریقت شاذلیه، دروقیه و مریمیه است. دروقیه در اواخر قرن هجدهم میلادی بنیان نهاده شد و به نام محمد عربی دروقی شناخته می‌شود. انشعاب دیگر، مریمیه‌است که شیخ عیسی نورالدین احمد یا فریتهوف شوئون، شاگرد اروپایی شیخ احمد علوی آن را بنیان نهاد. انشعاب مریمیه بیشترین پیروان را در اروپا و آمریکای شمالی دارد؛ مارتین لینگز، تیتوس بورکهارت و سید حسین نصر[۱] از پیروان طریقت شاذلیه مریمیه هستند.
روش [ویرایش]

درباره شاذلیه گفته‏اند که این طریقت آسان‌ترین طریقت‌هاست زیرا نیازی به مجاهدت‌های پیچیده و طاقت‌فرسا ندارد. در طریقت شاذلیه از سازهای موسیقی خبری نیست و تنها به آهنگ‌های موزون دعا و یا اشعار عرفانی اکتفا می‏شود که هنگام تلاوت، روندی تصاعدی و شتابدار دارد.
اصول پنج‌گانه طریقه ابوالحسن شاذلی عبارتند از: ۱ - خداترسی ظاهری و باطنی. ۲ - پیروی از سنت در گفتار و کردار. ۳ - عدم اعتنای به خلق چه در روزگار خوشی و چه به هنگام بدی روزگار. ۴ - تسلیم و رضا در امور جزئی و کلی. ۵ - توکل در شادی و اندوه.[۲]
او از مریدانش می‌خواست که در عین اشتغال به کارهای خود به نیایش پردازند. شواهدی وجود دارد که وی پیروان خویش را از ترک اشتغالات و امور عادی باز می‌داشت و با گدایی مخالفت می‌کرد و از پذیرش اعاناتی که حکومت وقت برای اعطای به خانقاه فقرا اختصاص داده بود خودداری می‌کرد. آماج فرجامین شاذلی رسیدن به مقام فنا بود و روش وردخوانی را پیروی می‌کرد.[۳]
منابع [ویرایش]

حائری، محمدحسن، «عرفان و تصوف؛ کلیاتی در اصول و مبانی عرفان»، چاپ اول، انتشارات بین‏المللی الهدی، ۱۳۸۲.
ویکی‌پدیای انگلیسی
↑ سید حسین نصر، آموزه‌های صوفیان، ترجمه حسین حیدری و محمد هادی امینی، قصیده سرا
↑ دهخدا: شاذلیه
↑ دهخدا: شاذلیه
[نهفتن]
ن • ب • و
مذهب‌ها و فرقه‌های اسلامی
وجه تمایز
مذهب
فرقه‌ها
فقهی
سنی
حنفی (دیوبندی) • مالکی • شافعی • حنبلی • ظاهری
شیعه
اخباریان • اصولیان • شیخیه
تصوف
بکتاشیه • چشتیه • حروفیه • دسوقیه • سهروردیه • شاذلیه • صفویه • ملامتیه • مولویه • نعمت‌اللهی • نقشبندیه • نقطویه • نوربخشیه • (ببینید: فهرست کامل طریقت‌های تصوف)
اباضیه
وهبیه • حارثیه • طریفیه • نکّار • نفاثیه • خلیفیه • عمریه • حسنیه • سکاکیه • حفصیه • یزیدیه
زیدیه
جارودیه • سلیمانیه/جریریه • صالحیه/ابتریه • ناصریه • هادیه
کرامیه
-
جحمیه
بخاریه • حرقیه • غیریه • متراقبه • میلیه •
کلامی
اشعریان
-
خوارج
اباضیه • ازارقه • حروریه • بیهسیه • ثعالبه • شمیطیه • صفریه • عجارده • محکمه • زیادیه • نجدات
سلفی
قدیم: اهل حدیث • جدید: وهابیت
شیعه
/امامیه
دوازده‌امامی/اثنی‌عشری • اسماعیلیه/باطنیه (آقاخانیه، دروزیه، قرمطیه، نزاریه/حشاشین) • زیدیه • فاطمیان· قرمطیان· نصیریه/علویه • (ببینید: فهرست کامل فرقه‌های شیعه)
طحاویه
-
عثمانیه
-
غُلّات
اهل حق • غالیان/غلو • غرابیه • غمامیه • (ببینید: فهرست کامل فرقه‌های غلات)
قدریه
-
ماتریدیه
-
مرجئه
یونسیه • عبیدیه • غسانیه • تومنیه • توبانیه • صالحیه
معتزله
واصلیه • هذیلیه • نظامیه • خابطیه/حدثیه • بشریه • معمریه • مرداریه • ثمامیه • هشامیه • جاحظیه • خیاطیه/کعبیه • جبانیه/بهشمیه
احمدیه
/قادیانیه
-
گروهی از منابع اسلامی بابیت و بهائیت را آئینی در اصل منشعب از کلام‌شناسی شیعه ([۱]، [۲]) می‌دانند و گروهی دیگر از منابع به مستقل بودن این دو از اسلام اشاره دارند ([۳]، [۴]).
رده: تصوف

قس عربی

الطریقة الشاذلیة، طریقة صوفیة تنسب إلى أبی الحسن الشاذلی یؤمن أصحابها بجملة الأفکار والمعتقدات الصوفیة، وإن کانت تختلف عنها فی سلوک المرید وطریقة تربیته بالإضافة إلى اشتهارهم بالذکر المفرد "الله" أو مضمرًا "هو".
محتویات [اعرض]
[عدل]أبرز الشخصیات

أبی الحسن الشاذلی: مغربی الأصل حیث ولد سنة 571 هـ، تفقه وتصوف فی تونس، وسکن مدینة (شاذلة) ونسب إلیها، سکن الإسکندریة، وتوفی بصحراء عیذاب متوجهًا إلى بیت الله الحرام فی أوائل ذی القعدة 656 هـ.
أبو العباس المرسی: أحمد بن عمر المرسی أبو العباس شهاب الدین، من أهل الإسکندریة، ولد سنة 616 هـ وأهله من مرسیه فی الأندلس، توفی سنة 686 هـ الموافق 1287م. یعد خلیفة أبی الحسن الشاذلی وصار قطباً بعد موته، حسب ما یقول الصوفیة، وله مقام کبیر ومسجد باسمه فی مدینة الإسکندریة. قال عن نفسه: "والله لو حُجب عنی رسول الله صلى الله علیه وسلم طرفة عین ما عددت نفسی من المسلمین".
ابن عطاء الله السکندری: وهو تلمیذ أبی العباس المرسی، ولد فی الإسکندریة سنة 658 هـ وتوفی فی القاهرة سنة 709 هـ.
یاقوت العرش: وکان حبشیّاً، وسمی بالعرش لأن قلبه لم یزل تحت العرش کما تقول الصوفیة، وما على الأرض إلا جسده. وقیل: لأنه کان یسمع أذان حملة العرش. هذا ما جاء فی طبقات الشعرانی.
[عدل]الأفکار والمعتقدات

تشترک کل الطرق الصوفیة فی أفکار ومعتقدات واحدة، وإن کانت تختلف فی أسلوب سلوک المرید أو السالک وطرق تربیته، ونستطیع أن نُجمِل أفکار الطریقة الشاذلیة فی نقاط محددة، مع العلم أن هذه النقاط کما سنرى قد تفسر لدى الصوفیة غیر التفسیر المعهود لدى عامة العلماء والفقهاء، وهذه النقاط هی:
التوبة: وهی نقطة انطلاق المرید أو السالک إلى الله.
الإخلاص: وینقسم لدیها إلى قسمین
إخلاص الصادقین.
إخلاص الصِّدِّیقین.
النیة: وتعد أساس الأعمال والأخلاق والعبادات.
الخلوة: أی اعتزال الناس، فهذا من أسس التربیة الصوفیة. وفی الطریقة الشاذلیة یدخل المرید الخلوة لمدة ثلاثة أیام قبل سلوک الطریق.
الذکر: والأصل فیه ذکر الله، ثم الأوراد، وقراءة الأحزاب المختلفة فی اللیل والنهار. والذکر المشهور لدى الشاذلیة هو ذکر الاسم المفرد لله أو مضمرًا (هو هو).
الزهد: وللزهد تعاریف متعددة عند الصوفیة منها:
فراغ القلب مما سوى الله، وهذا هو زهد العارفین.
وهو أیضًا الزهد فی الحلال وترک الحرام.
النفس: رکزت الشاذلیة على أحوال للنفس سعیا منهم لتزکیتها، وهی:
النفس مرکز الطاعات إن زَکَتْ واتقت.
النفس مرکز الشهوات فی المخالفات.
النفس مرکز المیل إلى الراحات.
النفس مرکز العجز فی أداء الواجبات.
الورع: وهو العمل لله وبالله على البینة الواضحة والبصیرة الکامنة.
التوکل: وهو صرف القلب عن کل شیء إلا الله.
الرضى: وهو رضى الله عن العبد.
المحبة: وهی فی تعریفهم: سفر القلب فی طلب المحبوب، ولهج اللسان بذکره على الدوام.وللحب درجات لدى الشاذلیة وأعلى درجاته ما وصفته رابعة العدویة بقولها:
أحبک حبَّین: حب الهوى وحبّاً لأنک أهل لذاک
الذوق: ویعرِّفونه بأنه تلقی الأرواح للأسرار الطاهرة فی الکرامات وخوارق العادات، ویعدونه طریق الإیمان بالله والقرب منه والعبودیة له. لذلک یفضل الصوفیة العلوم التی تأتی عن طریق الذوق على العلوم الشرعیة من الفقه والأصول وغیر ذلک، إذ یقولون: علم الأذواق لا علم الأوراق، ویقولون: إن علم الأحوال یتم عن طریق الذوق، ویتفرع منه علوم الوجد والعشق والشوق.
علم الیقین: وهو معرفة الله معرفة یقینیة، ولا یحصل هذا إلا عن طریق الذوق، أو العلم اللدنی أو الکشف..إلخ.
السماع: وهو سماع الأناشید والأشعار الغزلیة الصوفیة. وقد نقل عن أحد أعلام التصوف قوله: "الصوفی هو الذی سمع السماع وآثره على الأسباب". ونقل عن الشعرانی عن الحارث المحاسبی قوله: "مما یتمتع به الفقراء سماع الصوت الحسن"، و"إنه من أسرار الله فی الوجود". وقد أفرد کُتَّاب التصوف للسماع أبوابًا منفصلة فی مؤلفاتهم، لما له من أهمیة خاصة عندهم.
[عدل]أماکن الانتشار

{{حقیقة|مرکز الشاذلی الأول هو مصر وبخاصة مدینة الإسکندریة، وطنطا، ودسوق بمحافظة کفر الشیخ، ثم انتشرت فی باقی البلاد العربیة. وأهم مناطق نشاطها المغرب العربی و سوریا والأردن وحضرموت، والسودان وجزر القمر[بحاجة لمصدر].
[عدل]وصلات خارجیة

موقع الطریقة الشاذلیة الدرقاویة
موقع آخر للطریقة الشاذلیة الدرقاویة
موقع الشیخ أحمد حسن الردایدة شیخ الطریقة العلویة الدرقاویة فی الأردن
مدیح وجلسات للطریقة العلویة الدرقاویة الشاذلیة
الطریقة الشاذلیة باللغة الإنجلیزیة.
من بین ما یقال عن الأحزاب والأدعیة الشاذلیة
ممیزات الطریقة الشاذلیة
[أظهر]ع · ن · ت
طوائف إسلامیة
تصنیفان: طوائف إسلامیةطرق صوفیة سنیة

قس عربی

The Shadhili Tariqa is a Sufi order of Sunni Islam founded by Abul Hasan Ali ash-Shadhili[1]. Followers (Arabic murids, "seekers") of the Shadhiliya are known as Shadhilis.

It has historically been of importance and influence in North Africa and Egypt with many contributions to Islamic literature. Among the figures most known for their literary and intellectual contributions are Ibn 'Ata Allah, author of the Hikam, and Ahmad Zarruq, author of numerous commentaries and works, and Ahmad ibn Ajiba who also wrote numerous commentaries and works. In poetry expressing love of Muhammad, there have been the notable contributions of Muhammad al-Jazuli, author of the "Dala'il al-Khayrat", and Busiri, author of the famous poem, the Qaṣīda al-Burda. Many of the head lecturers of al-Azhar University in Cairo have also been followers of this tariqa.

Of the various branches of the Shadhili tariqa are the Fassiyatush, found largely in India, Sri Lanka and Pakistan. The Darqawi branch is found mostly in Morocco and the Alawiyya (no connection to the Turkish or Syrian Alawi or Alevi groups) which originated in Algeria is now found the world over, particularly in Syria, Jordan, France and among many English-speaking communities. British scholar, Martin Lings wrote an extensive biography of the founder of this branch, Ahmad al-Alawi, entitled 'A Sufi Saint of the 20th century' (ISBN 0-946621-50-0)

The Swedish impressionist painter and Sufi scholar Ivan Aguéli (1869–1917) was the first official Moqaddam (representative) of the Shadhiliyya in Western Europe. Aguéli initiated René Guénon (1886–1951) into the Shadhili tariqa. [1] Guénon went on to write a number of influential books on tradition and modernity. [2] The annual celebration or URS of Hazrat Ghous-us-zamana Qutubul Akber Abul Hasan Shadhili (Razi) is held on 12th Shawwal (the tenth month of lunar calendar) in Humathara city of Egypt.

Contents [show]
[edit]Branches

Shadhiliyya has nearly 72 branches across the globe. A few prominent branches are listed below.

[edit]Fassiyya
Fassiyatush shadhili sufi order was established by Qutbul Ujud Ghouthuz Zamaaninaa Ash Sheikh Muhammad bin Muhammad bin Mas'ood bin Abdur Rahman Al Makki Al Magribi Al Fassi Ash Shadhili (Imam Fassi) who was a Moroccan by origin and born in Makkah.[2] Fassiyatush Shadhiliyya is widely practised in India, Sri Lanka, Pakistan, Mauritius and Indonesia. The descendants of Imam Fassi who are Sheikhs of Fassiyatush Shadhiliyya who live in Makkah and in Jeddah visit to these countries frequently to train Ikhwan.

[edit]Darqawiyya


The Holy Dargah of Imam Shadhili, Humaithara, Egypt
The Darqawiyya, a Moroccan branch of the Shadhili order, was founded in the late 18th century CE by Muhammad al-Arabi al-Darqawi. Selections from the Letters of al-Darqawi have been translated by the Shadhili initiate Titus Burckhardt, and also by the scholar Aisha Bewley.[3][4] One of the first tariqas to be established in the West was the 'Alawiya branch of the Darqawiyya, [5] which was named after Ahmad ibn Mustafa al-'Alawi al-Mustaghanimi, popularly known as Shaykh al-Alawi. "A significant book about him, written by Martin Lings, is A Sufi Saint of the Twentieth Century."[3]

[edit]Maryamiyya
The Maryamiyya branch of the Shadhiliyya Order was founded by 'Isa Nur al-Din Ahmad or Frithjof Schuon (1907–1998), a European disciple of Ahmad al-'Alawi, who established the Order in Europe and North America. [6] [7] Some of Schuon's most eminent students include Seyyed Hossein Nasr, Titus Burckhardt (1908–1984) and Martin Lings (1909–2005), author of the aforementioned text, A Sufi Saint of the Twentieth Century and the universally acclaimed biography of the Prophet, Muhammad: His Life Based on the Earliest Sources. [8] Schuon also wrote several outstanding books on Islam, including Understanding Islam, Dimensions of Islam, and Sufism: Veil and Quintessence, [9] as well as a number of books on the Perennial Philosophy.[10]

[edit]Attasiyah
The 'Attasiyah Order is a branch of the 'Alawi Order. It is centered in Yemen but also has centers in Pakistan, India, and Myanmar. The 'Alawiya order in Yemen has recently been studied by the anthropologist David Buchman. In his article "The Underground Friends of God and Their Adversaries: A Case Study and Survey of Sufism in Contemporary Yemen", Professor Buchman summarizes the results of his six month period of fieldwork in Yemen. The article was originally published in the journal Yemen Update, vol. 39 (1997), pp. 21-24."[3]

Another figure is "Shaykh Abdalqadir al-Murabit, a Scottish convert to Islam, whose lineage is Shadhili-Darqawi. Currently his order is known as the Murabitun. At other times his order has been known as the Darqawiyya and Habibiya. One of the first books that Abdalqadir wrote was The Book of Strangers, which he authored under the name Ian Dallas. For a brief anecdote of Abdalqadir in the early 1970s, go" here.[3]

Another contemporary order deriving, in part, from Abdalqadir al-Murabit is the al-Haydariyah al-Shadhiliyah, headed by Shaykh Fadhlalla Haeri. Of Shi'ite descent, Fadhlalla teaches within neither a Shi'i nor a Sunni framework.[3]

[edit]Darqawi Hashimiya
There is another branch of the Shadhili-Darqawi Order known as the Shadhili-Darqawi-Hashimi branch, which is firmly established in both Damascus and Jordan. This branch of the Shadhili tariqa was established through Sheikh Muhammad al-Hashimi al-Tilmisani who, as a young man, migrated from North Africa to Damascus with his spiritual guide (murshid), who was a disciple of Sheikh Ahmad al-'Alawi (see above Martin Lings). Sheikh Muhammad al-Hashimi received his authorization (ijaza) to be a murshid of the Shadhili tariqa from Sheikh Ahmad al-'Alawi when the latter was visiting Damascus in the early 1920s.[citation needed]

Perhaps the most well known spiritual guides (murshideen) in the West of this branch of the Shadhili tariqa are Sheikh Nuh Ha Mim Keller and Shaykh Muhammad al-Ya’qoubi.[citation needed] Both are students of the spiritual guide and Shadhili Sheikh Abd al Rahman Al Shaghouri. Sheikh Abd al Rahman was a student of Sheikh Muhammad al-Hashimi al-Tilmisani. The Sheikh Nuh is an American convert to Islam who resides in Amman, Jordan. Some of his writings are available here. His official website is here. The latter, Sheikh al Yaqoubi, traces his lineage in the tariqa through his father and grandfather. And his official website is here.

Sheikh Muhammad Sa'id al-Jamal, a student of Sheikh Muhammad al-Hashimi al-Tilmisani, works from the Haram al-Sharif or The Temple Mount in Jerusalem and mufti of the Hanbali Madhab. He was also a student of the spiritual guide and Shadhili Sheikh Abdur Rahman Abu al Risah of Halab in the land of Syria of the Shadhili Yashruti line. He is a direct descendent of the Prophet Muhammad, through his ancestor Ahmad ar-Rifa`i. He travels yearly to the US and has numerous students there. He has written many books in both English and Arabic on Sufism, tafsir, and healing. His students from the US also established the University of Spiritual Healing and Sufism which is devoted to sufi way of healing.

[edit]Badawiyya
Another branch of the Shadhilia which has groups in Egypt, Indonesia, Turkey and America is the Shadhilia-Batawia founded by Sheikh Ibrahim al-Batawi, for many years professor at al-Azhar. He was a confrere of Sheikh Abdu-l-Halim Mahmud, Shaikh al-Azhar, who was very influential in the revival of Sufism in Egypt. Sheikh Ibrahim’s student, Sheikh Abdullah Nooruddeen Durkee has established the Shadhdhuliyyah-Baddawia order in the US. Sheikh Nooruddeen has translated and transliterated the Qur'an and has compiled two definitive books on the Shadhdhuliyyiah,Orisons and Origins.

"Between October 17–26, 1999 the First International Shadhilian Festival occurred in Egypt. It concluded with a pilgrimage to the tomb of Abu 'l-Hasan al-Shadhili and involved Sufi gatherings of dhikr" and the singing of qasidas, or classical poetry.[3]

[edit]Influence

This section requires expansion. (December 2009)
[edit]On Christianity
For more details on this topic, see Miguel Asín Palacios#John of the Cross.
It has been suggested that the Shadhili school was influential on St. John of the Cross, in particular on his account of the dark night of the soul and via Ibn Abbad al-Rundi.

This influence has been suggested by Miguel Asín Palacios[4] and developed by others,[5] who claim that Ibn Abbad al-Rundi drew detailed connections between their teachings.[citation needed]

Other scholars, such as José Nieto, argue that these mystical doctrines are quite general, and that while similarities exist between the works of St. John and Ibn Abbad and other Shadhilis, these reflect independent development, not influence.[6]

[edit]The Spiritual Chain

The silsila of the Shadhili order is as follows[7]:

Prophet Muhammad
Ali ibn Abi Talib
Hasan al-Basri
Habib al-‘Ajami
Dawud al-Ta’i
Ma‘ruf al-Karkhi
Sari al-Saqati
Junaid ibn Muhammad Abu al-Qasim al-Khazzaz al-Baghdadi
Abu Bakr al-Shibli
Abu Faraj ‘Abd al-Wahhab al-Tamimi
Abul Faraj al-Tartusi
Abul Hasan ibn ‘Ali Yusuf
Sa‘id al-Mubarak
Abdul-Qadir Gilani
Abu Madyan
‘Abd al-Rahman al-‘Attar al-Zayyat
Abdeslam Ben Mshish
Abu-l-Hassan ash-Shadhili
[edit]References

^ http://www.spiritualfoundation.net/sufisshaykhs3.htm#111124615
^ Fassiyatush Shadhiliyya
^ a b c d e Alan Godlas, "Sufism, Sufis, and Sufi Orders: Sufism's Many Paths"
^ "Un precursor hispano musulman de San Juan de la Cruz", which was later reprinted in Huellas del Islam (1941), at 235-304. An English translation was made by Douglas and Yoder as Saint John of the Cross and Islam (New York: Vantage 1981).
^ Research developing the work of Miguel Asín Palacios includes Luce López-Baralt's book, San Juan de la Cruz y el Islam (1985, 1990).
^ José Nieto, Mystic Rebel Saint. A study of Saint John of the Cross (Geneva: Droz 1979) at 25-27. Cf., Swietlicki, Spanish Christian Cabala (1986) at 184.
^ http://shadhilitariqa.com/site/index.php?option=com_content&task=view&id=4&Itemid=20
[edit]External links

Shadhili Tariqa A comprehensive introduction with material from Sh. Nuh Keller.
Fassiya branch
Muhammad al-Jamal
The Shadhili Darqawi 'Alawi branch
The Shadhdhuli School for tranquility of being and illumination of hearts Green Mountain branch, located in Charlottesville, Virginia
A biography of Muhammad ibn al Habib of the Darqawi branch
Tariqa Burhaniya as Shadhiliya
The Founders of the Shadhili Order
[11] Nasheed group based in Avignon, France.
Ba`alawi.com Ba'alawi.com | The Definitive Resource for Islam and the Alawiyyen Ancestry.
[12] Shahdili section of Dr. Godlas' Sufism website. Discusses various Shadhili branches.
[hide] v t e
Sufism and Tariqa
Ideas
Abdal Baqaa Dervish Dhawq Fakir Fanaa Haal Keramat Haqiqa Ihsan Irfan Kashf Lataif Manzil Marifa Nafs Noor Qalandar Qutb Silsila Sufi cosmology Sufi metaphysics Sufi philosophy Sufi poetry Sufi psychology Sulook Tazkiah Wali Yaqeen
Practices
Anasheed Dhikr Haḍra Muraqaba Qawwali Sama Whirling Ziyarat
Sufi orders
Akbarī Alevī Alians Ashrafia Azeemia Ba 'Alawī Bayramī Bektashī Chishtī Galibī Gulshanī Ḥurūfī Idrīsī Jelvetī Jerrahī Khalidī Khalwatī Kubrāwī Madarī Malāmatī Mawlāwī Mourīdī Naqshbandī Naqshbandi Uwaisī Nasuhī Ni'matullāhī Nuqtawī Qadirī Qalāndārī Rifa'ī Safāvī Shadhilī Shattārī Suhrawardī Sunbulī Tijanī Ussakī Uwaisī Zahedī
Notable early
Sufi saints
and mystics
Abdullah Ansari Abdul-Qadir Gilanī Abul-Khayr ad-Daghestanī Afaq Khoja Ahmad Ghazālī Ahmed Yasāvī al-Badawi Al-Ghazālī Al-Hallaj Ali-Shir Nava'i al-Kharaqanī al-Misrī Al-Qāsim al-Qayṣarī al-Qunawī Amīr Kulal Ardabilī Ata Allah Attar Balım Sultan Baba Fakruddin Baha ūd-Dīn Naqshband Bande Nawāz Baqī Billah Bayazid Bastamī Bhita'ī Bulleh Shah Dehlāvī El-Desoukî Erbili Erzurumī Farīd ūd-Dīn Fozail Gālib Gharīb Nawāz Ghujdawanī Ghulam Farīd Gül Baba Hajji Bayram Hajji Bektash Halidī Baġdādī Haddad Hamadānī Hansvī Harabatī Baba Hasan Basrī Hujwirī ibn Adham ibn ʿArabī Jābir ibn Hayyān Jahangasht Jamī Jan-e-Jānāān Jazoulī Jilī Junayd Baġdādī Kākī Kaliyarī Karkhī Kubrā Magtymguly Pyragy Mahmud Hüdayī Nāimī Najib al-Suhrawardī Nasīmī Nasreddin Hoca Nathar Vali Ni'matullāh Wali Nizām ūd-Dīn Nurī Otman Baba Pir Sultan Qutb ūd-Dīn Haydār Rabbānī Rabia Basri Razī Rifa'ī Rukn-e-Alam Rūmī Saadī Salman al-Farisī Sanai Sarı Saltuk Sheik Edebali Semnanī Silistrevī Shadhilī Shah Waliullah Shahāb al-Dīn Suhrawardī Shams Tabrizī Shiblī Shirazī Sultan Walad Surkh Bukharī Taj al-Dīn Gilanī Umar al-Suhrawardī Sahl al-Tustari Uwais al-Qarni Yunus Emre Zakariya Zarruq
Notable modern
Sufi saints
al-Shaghouri Auliya Azeemī Tajuddin Babaī Meher Ali Mai Safoora Qadeer Piya Muhammad Malikī Gohar Shahi Tahir ul-Qadrī Tahir Allauddin Taqi Usmani Abdal Hakīm Murad Nazīm Al-Haqqanī Hisham Kabbani Syed Waheed Ashraf Nuh Keller Nooruddeen Durkee Abdalqadir as-Sufi Zaheen Ghulam Mustafa Reshad Feild Ahmad al-Alawi Bawa Muhaiyaddeen Omar Shah Raza Khan Syed Shujaat Pir Zulfiqar Abdullah Naqshbandi Sufi Barkat Ali Hafiz Qamaruddin Saheb Qibla Fultali Feisal Abdul Rauf Osman Nuri Topbaş Waris Ali Shah
Sufi studies
Aguéli Almqvist Burckhardt Chittick Corbin Ernst Frager Guénon Hixon Lindbom Lings Nasr Schimmel Sells Shah Syed Waheed Ashraf Schuon Reynold A. Nicholson
Topics in Sufism
Art Fiction History Music Poetry Shrines Texts
Portal
View page ratings
Rate this page
What's this?
Trustworthy
Objective
Complete
Well-written
I am highly knowledgeable about this topic (optional)

Submit ratings
Categories: Shadhili orderSufism in AfricaSufi ordersMoroccan Sufi orders

قس کاتالان

La tariqa xadhiliyya o confraria xadhilita (en àrab ‏الطریقة الشاذلیة aṭ-ṭarīqa ax-xāḏilīya) és una confraria sufí fundada per Abu-l-Hàssan aix-Xadhilí (1196–1258).
Escampada al Magrib des del segle XIV, va estendre la seva influència a Egipte, Síria i l'Aràbia. Partidaris d'un islam obert i tolerant, els xadhilís són avui presents als Balcans, l'Àfrica sahariana, l'Oceà Índic, l'Àsia Sud-oriental, la Xina, Europa i els Estats units. Arreu on poden, s'oposen al rigorisme del wahhabisme i a totes les formes d'integrisme islàmic. Els xadhilís egipcis són a més reputats pels seus cants místics.
La doctrina, exposada pel tercer mestre de la confraria, Àhmad ibn Atà-Al·lah, intenta fer coincidir l'ortodòxia doctrinal i la realització espiritual a través de la pràctica intensiva del dikr (evocació del nom d'Al·là).
La tariqa alawiyya és una branca de la confraria darqawiyya, ella mateixa sorgida de la confraria xadhiliyya. Els occidentals René Guénon i Frithjof Schuon en foren adeptes.
Taula de continguts [mostra]
[modifica]Influència en el cristianisme

Les fonts per a aquestes influències han estat aportades per Miguel Asín Palacios en relació amb el poema Nit fosca de l'ànima[1] (i desenvolupades per altres)[2] que suggereix que Muhàmmad ibn Abbad ar-Rundí, i més generalment la xadhiliyya, van influir en Joan de la Creu, i dibuixa connexions detallades entre els seus ensenyaments.
Altres estudiosos, com José Nieto, sostenen que aquesta doctrina mística és bastant general, i que les similituds que existeixen entre els treballs de Sant Joan, Ibn Abbad i els xadhilís reflecteixen desenvolupament independent, no una influència.[3]
[modifica]Articles relacionats

Ziyaniyya
[modifica]Notes i referències

↑ "Un precursor hispano musulman de San Juan de la Cruz", que ha estat reimprès dins Huellas del Islam (1941), pàgines 235-304. Una traducció anglesa ha estat feta per Douglas and Yoder a Saint John of the Cross and Islam (New York: Vantage 1981).
↑ Per a la recerca més aprofundida que desenvolupa el treball de Miguel Asín Palacios, vegeu el llibre Luce López-Baralt San Juan de la Cruz y el Islam (1985, 1990).
↑ José Nieto, Mystic Rebel Saint. A study of Saint John of the Cross (Geneva: Droz 1979) at 25-27. Cf., Swietlicki, Spanish Christian Cabala (1986) at 184.
[modifica]Bibliografia

Encyclopaedia of Islam, Brill Publishers, Leiden, s.v.
Ibn ‘Abbâd, modéle de la Shâdhiliyya a (La Shâdhiliyya -- Une voie soufie dans le monde, éd. E. Geoffroy, Paris: Maisonneuve & Larose, 2004.), de Dr. Kenneth L. Honerkamp.
Categoria: Confraries sufís