روضه
نویسه گردانی:
RWḌH
روضه /ro[w]ze/ ۱. [مجاز] مطالب و اشعاری که در سوگواری و عزاداری بالای منبر می‌خوانند. Δ مٲخوذ از نام کتاب «روضةالشهدا» تٲلیف ملاحسین کاشفی، از علما و وعاظ دورۀ تیموریان که آن را در سال ۹۰۸ هجری قمری دربارۀ وقایع کربلا و شهادت حضرت امام حسین تٲلیف کرده. ٢. [مجاز] جلسه‌ای که برای خواندن این سوگواری برگزار می‌شود: رفته بودم روضه. ٣. [قدیمی] باغ؛ گلستان؛ گلزار؛ سبزه‌زار؛ مرغزار. ۴. [قدیمی، مجاز] قبر بزرگان دینی. ۵. [قدیمی] بهشت. ⟨ روضهٴ رضوان: [قدیمی] باغ بهشت. فرهنگ فارسی عمید
واژه های همانند
۵۳ مورد، زمان جستجو: ۰.۲۲ ثانیه
چهل روزه . [ چ ِ هَِ زَ / زِ ] (ص نسبی ) که چهل روز بر وی گذشته باشد. که دوران زندگیش به چهل روز برآمده باشد. که مدت حیاتش به چهل روز ...
روزه دار. [ زَ / زِ] (نف مرکب ) صائم . (منتهی الارب ) (فرهنگ فارسی معین ). آنکه روزه گرفته . (فرهنگ فارسی معین ) : بفر علم و دانش روزه دار ا...
روزه خور. [ زَ / زِ خوَرْ / خُرْ ] (نف مرکب ) روزه خوار. رجوع به روزه خوار شود.
روزه شکن . [ زَ / زِ ش ِ ک َ ] (نف مرکب ) مفطر. مبطل روزه .
روزه گشا. [ زَ / زِ گ ُ ] (اِ مرکب ) اندک چیزی از خوردنی که بدان افطار کنند. (آنندراج ). افطار. (یادداشت مؤلف ) : باز بنای توبه را عشق خراب...
روزه خوری . [ زَ / زِ خوَ / خ ُ ] (حامص مرکب ) روزه خوردن . عمل روزه خوردن .
روزه گیر. [ زَ / زِ ] (نف مرکب ) روزه گیرنده . صائم .
روزه داری . [ زَ / زِ ] (حامص مرکب ) روزه داشتن . عمل روزه داشتن .
روزه داشت . [ زَ / زِ ] (مص مرکب مرخم ) روزه داشتن : مسلم کسی را بود روزه داشت که درمانده ای را دهد نان و چاشت . (بوستان ).و رجوع به روزه ...
روزه خوار. [ زَ / زِ خوا / خا ](نف مرکب ) آنکه در ماه رمضان روزه میخورد و روزه نمیگیرد. مقابل روزه دار. (از ناظم الاطباء). روزه خور.