غیب

غیب /qeyb/ ۱. هر سرِّی که جز خداوند و بندگان برگزیده کسی آن را نمی‌داند. ۲. عالمی که خداوند، فرشتگان، کتاب‌های آسمانی، پیامبران، قیامت، بهشت، و دوزخ در آن قرار دارند. ۳. (صفت) [قدیمی] نهان از چشم؛ ناپیدا؛ ناپدید؛ پنهان. ⟨ غیب دانستن: (مصدر لازم) آگاه بودن از مسائل پنهان. ⟨ غیب شدن: (مصدر لازم) غایب شدن؛ ناپدید شدن. ⟨ غیب‌ کردن: (مصدر متعدی) ناپدید کردن؛ پنهان کردن. ⟨ غیب ‌گفتن: (مصدر لازم) خبر دادن از غیب و چیزهای پنهانی. ⟨ در غیب: [قدیمی] پنهانی. فرهنگ فارسی عمید مترادف و متضاد پنهان، پنهان شدگی، پوشیده، راز، سر، مخفی، مستور، ناپدید، نادیده، نامرئی، نهان، نهان شدگی ≠ فاش، آشکار