در اینجا واکاوی هایی در مـورد ایـن نـام بـه اسـتناد زبـان شناسـی، قوم شناسی، باستان شناسی و باستان زبانشناسی را مخاطبان ارائه می دهیم، که به این نام نزدیکند و ممکن اسـت که از آنها گرفته شده باشد: الف – " کَه¬لین¬هؤز" : به معنی ایل بزرگ ب- " که¬له ¬ئه¬هؤرا": 1 - به معنی سرود بـزرگ اسـت . 2 - بـه معنـی سـرودهای منتخـب در وصـف خداونـد )اهورامزدا). 3 - خوانندگان سرودهای اهورایی. "هوره" آوازی بسیارکهن در میـان کردهـا وخـصوصاً کلهرهـا است. هوره، ناب ترین و کهن ترین شیوه خوانـدن سـرود و شـعر در میـان آریاییهـای ایرانـی اسـت، (طوایف آریایی در سرزمین جغرافیایی ایران) که از لحاظ صدا و آهنگ ریتم و سادگی خود را حفـظ کـرده اسـت و در ابتدا کردها با این شیوه خواندن شعر و سرود، خداوند بـزرگ را سـتایش کـرده انـد. واژه هـوره بـه معنـی ستایش کسی که وجود دارد ولی ناپیدا است، و "اهوره هی" یعنی؛ ای دور ناپیدایی که هستی (درآنجا هـستی.) هرودت میگوید خوانند مغان در وقت ستایش خداوند آوازی را می خوانند . اینک نیز که موبدان زرتشتی با هـم بازخوانی می کنند، موبدی یک بیت یا بیشتر از گاتها را می خواند، و موبد دیگران را از او اصطلاحاً گرفتـه و بیت دیگری می خواند درست شبیه - "هوره" ـ در میان کلهرها