توام

تو ام. {ت اَم}. تو+ حالت متکلم وحده مصدر مفروض اَستَن. /////////////////////////////////////// کُشته چاهِ زَنَخدانِ تواَم کز هَر طَرَف صَد هِزارَش گَردنِ جان زیرِ طوقِ غَبغَب است. //////////////////////////////////////////////// حافظ. ||تو اَم=تو+مرا: آن چِنان مِهرِ تواَم دَر دِل و جان جای گرفت که اَگَر سَر بِرَوَد از دِل و از جان نرود