واقعه
        
     
    
								
        نویسه گردانی:
        WʼQʽH
    
							
    
								
        واقعهvāqe'e معنی ۱. حادثه؛ پیشامد. ۲. [مجاز] قیامت. ۳. (اسم) پنجاهوششمین سورۀ قرآن کریم، مکی، دارای ۹۶ آیه. ۴. [قدیمی، مجاز] مرگ. ۵. [قدیمی] قرارگرفته و واقعشده در مکانی. ۶. [قدیمی، مجاز] جنگ؛ پیکار. مترادف ۱. اتفاق، پیشامد، حادثه، رویداد، سانحه، سانحه، عارضه، قضیه، ماجرا ۲. پیکار، جنگ، رزم، کارزار، نبرد ۳. خواب، رویا، نوم ۴. فوت، مرگ، موت ۵. رستاخیز، قیامت ۶. حال، حسب حال، وضع ۷. واقعات برابر پارسی رویداد، رخداد برابر انگلیسی event
    
							
    
    
    
        
            واژه های همانند
        
        
            
    ۱۲ مورد، زمان جستجو: ۰.۰۸ ثانیه
								
    
    
									
            
										
                
                
                    
											
                        واقعة. [ ق ِ ع َ ] (ع  ص ) مؤنث  واقع. رجوع  به واقع شود.  ||  (اِ) حادثه . (غیاث ) (ناظم  الاطباء). نازله . (از اقرب  الموارد). اتفاق . کار افتاده ....
                    
										
                 
            
									 
        
            
										
                
                
                    
											
                        واقعة. [ ق ِ ع َ ] (اِخ ) سوره ٔ پنجاه  و ششمین  از قرآن ، مکیة و آن  نود و شش  آیت  است ،پس  از الرحمن  و پیش  از حدید. (از یادداشت  مؤلف ).