آندره ژید

پل گیوم آندره ژید (به فرانسوی: Paul Guillaume André Gide) ‏ (۱۸۶۹ - ۱۹۵۱) نویسندهٔ فرانسوی و برنده جایزه ادبی نوبل در سال ۱۹۴۷ بود.

محتویات [نهفتن]
۱ زندگی نامه (از نوجوانی تا پیری)
۲ فعالیت ادبی
۳ آثار
۴ پیوند به بیرون
۵ منابع
زندگی نامه (از نوجوانی تا پیری) [ویرایش]

آندره ژید که نوشته‌هایش تأثیر شگفت‌آوری بر نسل جوان در سال‌های پس از جنگ جهانی داشت، در سال ۱۸۶۹ در پاریس به دنیا آمد. خانوادهٔ او سخت پای‌بند به سنت‌های مذهب پروتستان بود و این موضوع تأثیر زیادی برشکل‌گیری شخصیت او در نوجوانی و جوانی گذاشت. بروز بیماری در کودکی مانع از تحصیلات منظم او شد، اما علم‌دوستی و فضای فرهنگی خانواده توانست این خلأ را جبران کند [۱]. حساس بودنش موجب شد که احساس جنسی تند و تیزی پیدا کند. به استمنا پناه برد، اما نتوانست آن را ترک کند و از احساس گناه رنج می‌برد.[۲]

« تا بیست و سه سالگی از هرگونه ارتباط جنسی برکنار بودم و رنج می‌بردم. چنان آشفته و پریشان بودم که همه جا می‌گشتم تا بلکه لبی پیدا کنم و لبانم را بر آن بچسبانم[۲]. »
در سال ۱۸۹۱ که به الجزیره سفر کرد، برای اولین بار با فاحشه‌ای همبستر شد. ژید، در پانزده سالگی با شوری عارفانه به یکی از بستگانش به نام «مادلین روندو» دل بست. آندره او را بیشتر به سبب شخصیت والایش دوست می‌داشت تا زیبایی‌اش. در سال ۱۸۹۵ با او ازدواج کرد.[۱] اما هرگز با این زن همبستر نشد.[۲] ژید با دختر یکی از دوستانش آشنا می‌گردد و در سال ۱۹۲۳ صاحب دختری نامشروع از او می‌شود. آن‌ها در سال ۱۹۲۷ در خانه‌ای اجاره‌ای در پاریس باهم زندگی می‌کنند و پس از مرگ مادلین در سال ۱۹۳۸ دخترش را به فرزندخواندگی می‌پذیرد. مادلین تا اواخر عمرش از گرایش‌های همجنس‌گرایانه‌ی آندره (در واقع وی دوجنس گرا بوده‌است) بی‌اطلاع بود. تا آنکه نامه‌هایی را از آندره می‌بیند که متوجه گرایش‌های او می‌شود. به دلیل وابستگی بیش از حد به آندره شدیداً ناراحت می‌شود و تمام نامه‌های عاشقانه خودش را پاره می‌کند، که ضربه‌ی روحی شدیدی به ژید می‌زند. [۳]

وی سرانجام در سال ۱۹۵۱ بر اثر بیماری ذات الریه درگذشت.

فعالیت ادبی [ویرایش]

آندره ژید در بیست و دو سالگی فعالیت ادبی را آغاز کرد.

دوستی با «استفان مالارمه» باعث روی آوردن به مکتب «نمادگرایی» و پدید آوردن آثاری مثل «یادداشت‌های روزانه آندره والتر»، «شعرهای آندره والتر»، «رسالهٔ نرگس» و «سفر اورین» شد.اما پس از مدتی از این مکتب روی گرداند و به تجزیه و تحلیل و تامل در پیچیدگی‌های زندگی درونی انسان پرداخت.

سفر ژید به آفریقا باعث تغییرات بسیاری در وی شد. آثاری هم چون «مائده‌های زمینی»، «ضد اخلاق»، «در تنگ» و «دخمه‌های واتیکان» متأثر از این تغییرات است. «مائده‌های زمینی» کتابی است در ستایش شادی، شوق به زندگی و غنیمت شمردن لحظات. آندره ژید در این کتاب خداوند را در همه موجودات هستی متجلی می‌بیند و آزدانه و برخلاف قید و بندهای مذهب، عشق به هستی را مترادف عشق به خداوند می‌داند. او کتابش را «ستایشی از وارستگی» می‌نامد.

با آغاز جنگ جهانی اول ژید مدتی خاموشی گزید و سپس کتاب‌های «اگر دانه نمیرد»، «کوریدون» و «سکه سازان» را نوشت. او در «اگر دانه نمیرد» واقعیات زندگی خود را بی پرده بیان کرد و با نوشتن رمان «سکه‌سازان» شیوهٔ تازه‌ای در رمان فرانسوی بنیاد نهاد.

ژید کتاب‌های «سفر به کنگو» و «بازگشت از چاد» را بر ضد استعمار نوشت. او عضو حزب کمونیست شد، اما با برآورده نشدن انتظارات و تمایلات عدالت خواهانه‌اش با نوشتن کتاب بازگشت از شوروی از این حزب کناره گرفت.

او در سال ۱۹۴۷ جایزه ادبی نوبل را دریافت کرد و در سال ۱۹۵۱ درگذشت.



آثار [ویرایش]

تمام کتاب‌های آندره ژید در لیست کتاب‌های ممنوعه کلیسای کاتولیک قرار دارد:

یادداشت‌های روزانه آندره والتر (۱۸۹۱)
رسالهٔ نرگس (۱۸۹۱)
شعرهای آندره والتر (۱۸۹۲)
سفر اورین (۱۸۹۳)
مائده‌های زمینی (۱۸۹۷) ترجمه جلال آل احمد و پرویز داریوش توسط انتشارات اساطیر، سیروس ذکاء انتشارات جامی، مهستی بحرینی انتشارات نیلوفر. این کتاب در لیست ۱۰۰۱ کتاب که باید قبل از مرگ بخوانید قرار دارد.
پرومته سست زنجیر (۱۸۹۹) ترجمه غلامرضا سمیعی انتشارات اساطیر
ضد اخلاق (۱۹۰۲) ترجمه علی پاک بین تحت عنوان رذل انتشارات جامی. این رمان در لیست ۱۰۰۱ کتاب که باید قبل از مرگ بخوانید و همچنین لیست روزنامه گاردین (۱۰۰۰ رمان که هر شخص باید بخواند) قرار دارد.
آمنتاس (۱۹۰۶) ترجمه سونیا رضایی‌مود، علیرضا قلی‌نژاد انتشارات گنبد طلایی
در تنگ (۱۹۰۹) ترجمه عبدالله توکل و رضا سیدحسینی انتشارات نیلوفر. این رمان در لیست ۱۰۰۱ کتاب که باید قبل از مرگ بخوانید و همچنین لیست روزنامه گاردین (۱۰۰۰ رمان که هر شخص باید بخواند) قرار دارد.
ایزابل (۱۹۱۱) ترجمه عبدالحسین شریفیان انتشارات اساطیر، اسماعیل سعادت انتشارات علمی و فرهنگی
دخمه‌های واتیکان (۱۹۱۴) ترجمه سیروس ذکاء انتشارات یزدان و تحت عنوان سردابهای واتیکان ترجمه عبدالحسین شریفیان انتشارات اساطیر. این رمان در لیست روزنامه گاردین (۱۰۰۰ رمان که هر شخص باید بخواند) قرار دارد.
سمفونی روستایی (۱۹۱۹)ترجمه عبدالحسین شریفیان تحت عنوان سمفونی کلیسایی انتشارات اساطیر، فریده مهدوی‌دامغانی تحت عنوان سمفونی روحانی موسسه نشر تیر، محمد مجلسی تحت عنوان سمفونی پاستورال انتشارات دنیای نو، علی‌اصغر سعیدی تحت عنوان آهنگ عشق نشر قطره.
کوریدون (۱۹۲۴)
اگر دانه نمیرد (۱۹۲۴) ترجمه همایون نوراحمر انتشارات نیلوفر
سکه سازان (۱۹۲۵) ترجمه حسن هنرمندی انتشارات ماهی. این رمان در لیست ۱۰۰۱ کتاب که باید قبل از مرگ بخوانید و همچنین لیست روزنامه گاردین (۱۰۰۰ رمان که هر شخص باید بخواند) قرار دارد.
سفر به کنگو (۱۹۲۷)
بازگشت از چاد (۱۹۲۸)
اودیپ (۱۹۳۱)
مائده‌های تازه (۱۹۳۵) ترجمهٔ سیروس ذکاء انتشارات جامی، مهستی بحرینی انتشارات نیلوفر
بازگشت از شوروی (۱۹۳۶)
پیوند به بیرون [ویرایش]

مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به آندره ژید در ویکی‌گفتاورد موجود است.
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ آندره ژید موجود است.
منابع [ویرایش]

↑ ۱٫۰ ۱٫۱ آندره ژید، زندگی‌نامه.
↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ آندره ژید، زندگی‌نامه.
↑ گفتگو با مهستی بحرینی، مترجم مائده‌های زمینی.
«زندگی‌نامه آندره ژید». وب‌گاه آفتاب. بازبینی‌شده در ۲۸ شهریور ۸۶.


[نهفتن]
ن • ب • و
برندگان جایزه نوبل ادبیات ۱۹۲۶ - ۱۹۵۰
۱۹۲۶: گراتزیا دلددا • ۱۹۲۷: هانری برگسون • ۱۹۲۸: زیگرید اوندست • ۱۹۲۹: توماس مان • ۱۹۳۰: سینکلر لوئیس • ۱۹۳۱: اریک آکسل کارلفلدت • ۱۹۳۲: جان گلسورتی • ۱۹۳۳: ایوان الکسیویچ بونین • ۱۹۳۴: لویجی پیراندلو • ۱۹۳۶: یوجین اونیل • ۱۹۳۷: روژه مارتن دو گار • ۱۹۳۸: پرل باک • ۱۹۳۹: فرانس امیل سیلانپا • ۱۹۴۴: یوهانس ویلهلم ینسن • ۱۹۴۵: گابریلا میسترال • ۱۹۴۶: هرمان هسه • ۱۹۴۷: آندره ژید • ۱۹۴۸: تی‌اس الیوت • ۱۹۴۹: ویلیام فاکنر • ۱۹۵۰: برتراند راسل
فهرست کامل: برندگان (۱۹۰۱ - ۱۹۲۵)، برندگان (۱۹۲۶ - ۱۹۵۰)، برندگان (۱۹۵۱ - ۱۹۷۵)، برندگان (۱۹۷۶ - ۲۰۰۰)، برندگان (۲۰۰۱ - ۲۰۲۵)
رده‌های صفحه: مقاله‌های دارای واژگان به زبان فرانسویبرندگان جایزه نوبل ادبیاتنویسندگان دوجنسینویسندگان اهل فرانسهنویسندگان همجنس‌گرازادگان ۱۸۶۹ (میلادی)درگذشتگان ۱۹۵۱ (میلادی)اهالی پاریسهمجنس‌گرایان اهل فرانسهنویسندگان اهل پاریسرمان‌نویسان اهل فرانسهبرندگان جایزه نوبل اهل فرانسه