لر بزرگ . [ ل ُ رِ ب ُ زُ ] (اِخ ) حمداﷲ مستوفی گوید: ولایت لرستان دو قسم است . لر بزرگ و لر کوچک به اعتبار دو برادر که در قرب سنه ٔ ثلاثمائه ٔ (
300 هَ . ق .). حاکم آنجابوده اند. (تاریخ گزیده ص
537). و هم او گوید در ذکرعراق عجم : تومان لر بزرگ ولایتی معتبر است و در او چند شهرها شولستان فارس و کردارکان قهپایه المستان
۞ از حساب آنجاست . حقوق دیوانی که به اتابک میرود میگویند بیش از یکصد تومان میباشد اما آنچه اتابک به دیوان مغول میدهد نه تومان ویک هزار دینار است و مفصل آنکه او را از هر ولایت حاصل چنداست معلوم نیست . (نزهة القلوب ص
70). لرستان یعنی اراضی لرنشین مقارن استیلای مغول به دو قسمت تقسیم میشد؛ لر بزرگ و لر کوچک و بین مساکن لر بزرگ و شیراز ناحیه ٔ لرنشین ثالثی نیز وجود داشت که شولستان میگفتند. بجای شولستان امروز ممسنی و بجای لر بزرگ کوه گیلویه و بختیاری قرار دارد و لر کوچک همان است که حالیه هم آن را لرستان میگوئیم
۞ و هر یک از دو قسمت لر بزرگ و لر کوچک قبل از استیلای مغول تا مدتی بعد از برافتادن ایلخانان از خود امرای نیمه مستقلی داشته اند که بعضی از ایشان هم به مناسباتی مشهور شده اند و از آن جماعت عده ای یا به علت دخالت در ادبیات فارسی و یا در زد و خورد با سلسله های دیگر در تاریخ صاحب نام و نشانی شده اند ولی ذکر طوایف لر بزرگ و امرای ایشان بیشتر در تاریخ بمیان می آید تا لر کوچک چه این طوایف بین فارس و عراق عجم و عراق عرب و شولستان ساکن بوده و با اتابکان فارس و خلفای بغداد ارتباط داشته اند. و از همه مهمتر مساکن ایشان بر سر راه عراق عرب و دره های کارون و کرخه به فارس و سواحل دریا قرار داشته و غالب لشکرکشیها و رفت وآمدهای مردم ایران جنوب غربی با مغرب و عراق عرب بایستی از طریق مساکن آن طوایف صورت بگیرد، و همین اهمیت موقع جغرافیائی بلاد لر بزرگ خواهی نخواهی ایشان را درجریان زندگانی همسایگان ایشان وارد میکرده است در صورتی که اراضی لر کوچک بالنسبه دور افتاده بوده و آبادی و بلاد سر جاده های معتبر کم داشته است . فهرستی ازاتابکان و امرای لر بزرگ و مدت امارتشان ذیلاً نگاشته می شود و متذکر میگردد که اتابکان و لر بزرگ تا نیمه ٔ اول قرن نهم باقی بودند و آخرین ایشان که غیاث الدین کاوس نام داشت به دست سلطان ابراهیم بن شاهرخ تیموری برافتاد و سلسله ٔ ایشان انقراض یافت
: 1- ابوطاهر در حدود
550.
2- اتابک هزاراسب بن ابی طاهر تا
626.
3- عمادالدین پهلوان بن هزاراسب از
626 تا
642.
4- نصرةالدین کلجه پسر هزاراسب از
642 تا
649.
5- تکله پسر هزاراسب از
649 تا
656.
6- شمس الذین الب ارغو پسر هزار اسب از
656 تا
672.
7 - یوسف شاه بن الب ارغو از
672 تا
688.
8افراسیاب بن یوسف شاه از
688 تا
695.
9- نصرةالدین احمدبن یوسف شاه از
695 تا
730.
10- یوسف شاه دوم بن نصرةالدین احمد از
730 تا
740.
11- افراسیاب دوم بن نصرةالدین احمد از
740.
12نورالوردبن سلیمان شاه بن اتابک احمدتا
757.
13- اتابک پشنگ بن سلغرشاه بن اتابک احمد از
757 تا
792.
14- پیر احمدبن اتابک پشنگ از
792 تا
798.
15- ابوسعیدبن پیر احمد تا
820.
16- شاه حسین بن ابی سعید از
820 تا
827.
17- غیاث الدین کاوس بن هوشنگ . (تاریخ مغول ص
442 و
443 و
448).