ترکی جغتائی

ترکی جغتایی زبانی ادبی و عضو خانواده زبانهای آلتایی است. ترکی جغتایی از دوران تیمور و پادشاهان تیموری تا اوایل قرن بیستم به عنوان زبان واسطه ادبی در آسیای مرکزی بوده است. امیر علیشیر نوائی یکی از ادیبان و شاعران مشهور ادبیات جغتایی است. بابر موسس سلسله گورکانی در هند کتاب بابرنامه خود را یه زبان ترکی جغتایی نوشت.

ترکی جغتایی از جنبه لغوی و قواعد زبان از دیگر زبانهای مهم جامعه اسلامی به‌ویژه فارسی و عربی متاثر شده است. بسیاری از آثار شیوایی که در این زبان نوشته شده‌اند به عنوان ابزاری برای جلب توجه و تحسین ادیبان دوران بوده است. ترکی جغتایی یکی پیشرفته‌ترین زبان‌های ترکی میانه است که به خوبی ثبت شده.

زبان ازبکی وارث و شیوه مدرن این زبان محسوب می شود.

لغت نامه سنگلاخ حدود شش هزار لغت ترکی را در بر می گیرد که عمدتاً به زبان ترکی جغتایی است.[۱]

منابع

لغت نامه دهخدا - جغتائی
لغت نامه دهخدا - امیر علیشیر نوائی
دایره المعارف بزرگ اسلامی - ادبیات ترکی
ترکی جغتای در دایره المعارف ایرانیکا
فرهنگ ترکی به فارسی سنگلاخ، میرزا مهدی استرآبادی، ویرایش روشن خیاوی، نشر مرکز، تهران: ۱۳۷۴
از ویکی پدیا