برادوست

نام یکى از طوائف بزرگ کرد است . اغلب انها در نواحی دول ودیزج ومرگور و بردسور وصوماى برادوست و قلعة دمدم و بنار در غرب اورمیه و منطقة سیدکان عراق ساکن هستند. اغلب الظن نام قدیم برادوست برازدوخت بود که اسم یک طایفة قدیم کردان دینور و قرمیسین (کرمانشاه حالی) بود است، این اسم در کتاب ابن الحوقل وارد شد. در دوران دیلمیان این طایفه تابع امیر بدر ابن حسنویه امیر کردان دینور بود. در کتاب شرفنامه اصل برادوستها با امیر هلال حسنوی ارجاع کرد. ولى واضح نیست سبب ورودشان به اورمیه. سرزمین‌ برادوست‌ به‌ سبب‌ موقعیت‌‏‎ ‎سوق‌الجیشى‌ و هم‌ مرز بودن‌ ‏با دولت‌ عثمانى‌ درگذشته‌ و ترکیة امروزی‌ و نیز‏‎ ‎نزدیک‌ بودن‌ به‌ ‏خاک‌ عراق‌، از حساسیت‌ و اهمیت‌ ویژه‌ای‌ برخوردار است‌‏. امیرخان یکدست از بزرگترین امراى برادوست بود در عهد تسلط صفویان و قلعة دمدم یک از قلاع محکم این امیر بود . حمله صفویان وشاه عباس در سال علیه برادوستها واکراد مکریان در سال 1609 میلادی بود. جلب افشارها از کرمان و خراسان نفوذ امراى برادوست ضعیف کرد. در 1246ق‌/1830م‌، اوضاع‌ محال برادوست‌ سخت‌ ‏آشفته‌ و به‌‏‎ ‎هم‌ ریخته‌ شد . به‌ تحریک‌‏‎ ‎حاکم‌ رواندوز ، نیروهای‌ عثمانى‌ ‏به‌ مناطقى‌ از ایران‌ هجوم‌ آوردند و‏‎ ‎به‌ قتل‌ و غارت‌ پرداختند . ‏در سال 1853 عسکرخان افشار از بزرگان دولت قاجار در نزدیک مرگور بدست یک از امراى برادوست بنام میرسلطان بنار قتل رسید.در 1297ق‌/1880م‌، شیخ‌ عبیدالله‌، شورشى‌ معروف‌‏‎ ‎کرد، یکى‌ از ‏خلفای‌ خود را با 4 هزار تن‌ از راه‌ محال‌ برادوست‌، برای‌ تسخیر و‏‎ ‎ایجاد ناامنى‌ به‌ اورمیه‌ گسیل‌ داشت‌ ‏. در اواخر حکم قاجاریها عبدالله بیگ بیناری امیر برادوست بود است . بخش برادوست عراق که سیدکان مرکز اداری این بخش است ، دارای‌ تقریبا‏‎ ‎ 15000‎نفر جمعیت‌ و 250 آبادی‌ مسکونى وغیر مسکونی‌‌ است‌ ‏. کریم خان مجیسر و شیخ رشید لولان (متوفی 1964) دو از بزرگان سیدکان است.