ماکار سانکرانتی

سانکرانتی نشانه انتقال خورشید به ماکار راشی (برج جدی) در راه آسمانی آن است. به طور سنتی، این یکی از روز های بسیاری از برداشت محصول در هند بوده است. با توجه به جغرافیای گسترده و تنوع فرهنگ در هند، این جشنواره به دلایل بسیاری و به مدل های مختلفی ـ بسته به نوع آب و هوا، محیط زیست کشاورزی، زمینه های فرهنگی و محل ـ جشن گرفته می شود.

تاریخ و اهمیت

سانکرانتی یک کلمه ی سانسکریتی در طالع بینی (ستاره شناسی) هندوست که اشاره به حلول روح مرده خورشید از راشی (نماد منطقه البروج) به دیگری است. از این رو 12 سانکرانتی وجود دارد.
فستیوال سانکرانتی معمولا به ماکارا سانکرانتی یا انتقال خورشید از زانو راشی (قوس) به ماکارا راشی (برج جدی) بر میگردد.
برای این منظور، نشانه ها و خانه های فلکی با استفاده از زمان نجومی و نه گرمسیری محاسبه میشوند. بنابرین محاسبه بر اساس حرکت سبقتی زمین نیست. پس این جشنواره حدود 21 روز بعد از انقلاب زمستانی (بین 20 تا 23 دسامبر) است که نشانه شروع پدیده مهاجرت به شمال ظاهری خورشید یا اوتارایانا، به معنای واقعی کلمه به معنی سفر خورشید به سوی شمال است.
ماکارا سانکرانتی یکی از بزرگترین جشن برداشت محصول در هند است که به انواع مختلفی جشن گرفته میشود. طبق تقویم قمری وقتی خورشید از برج ، برج جدی به برج سرطان یا از داکشینایانا به اوتارایانا، حرکت میکند, در ماه پااوشا, در اواسط ژانویه، یادآور آغاز فصل برداشت و پایان بادهای موسمی شمال شرقی در جنوب هند است.
حرکت خورشید از یک منطقه البروج به دیگری, سانکرانتی نامیده میشود و وقتی خورشید به سمت برج جدی حرکت میکند, در هندی به ماکار معروف است. این مناسبت در متون هندی ماکار سانکرانتی ست.و یکی از معدود فستیوال های هندوی هندی ست که در تاریخی ثابت برگزار میشود: 14 ژانویه هر سال.
ماکارا سانکرانتی جدا از جشن برداشت محصول, به عنوان آغاز مرحله ای فرخنده در فرهنگ هند در نظر گرفته شده است و از آن به عنوان مرحله ی مقدس انتقال یاد میشود. این, نشانه پایان فاز شوم است که با توجه به تقویم هندو اواسط ماه دسامبر آغاز می شود.اعتقاد بر این است ایز این روز به بعد, هر آیین فرخنده و مقدسی میتواند در هر خانواده هندو تقدیس شود. این روز (در مقایسه با شب ها) نشانه ی آغازی گرمتر و بلند تر برای روزهاست .
به عبارتی دیگر, سانکرانتی, نشانه ی گذر فصل زمستان و آغاز برداشت محصول جدید یا فصل بهار است. در سرتاسر کشور, ماکار سانکرانتی شاهد هیاهوی بزرگی ست. این جشنواره با نامهای متفاوت و آداب و رسوم مختلف در نقاط مختلف کشور برگزار میشود.
در کشورهای شمال و غرب هند، این روز به عنوان روزسانکرانتی با شور و شوق خاص جشن گرفته میشود.
اهمیت این روز در حماسه های باستانی مانند مهابهاراتا نیز معنی شده است. بنابرین جدا از اهمیت اجتماعی _ جغرافیایی, مسئله ی مذهبی و فرهنگی نیز لحاظ میشود.
از آنجا که این جشنواره ی خدای خورشید است و او به عنوان سمبل الوهیت و حکمت در نظر گرفته شده، در این جشنواره نیز معنای ابدی بودن آن در نظر گرفته شده.

اهمیت فرهنگی و مذهبی

1. بر اساس پورانا، در این روز سوریا (خورشید) به خانه پسرش شانی (زحل)میرود که اوپروردگار راشی ماکار (برج جدی) است.
اگر چه پدر و دو پسر همراه خوب خوبی نبوده اند، سوریا با دیدار فرزند خود در این روز نکته ای را خاطر نشان کرد . او، در واقع، برای یک ماه به خانه پسرش می آید. بنابراین این روز نماد اهمیت رابطه بین پدر و پسر است.

2. از ماکار سانکرانتی 'روز' خدایان آغاز میشود، در حالی که گفته میشود داکشینایانا (جنبش جنوب خورشید) شب خدایان است. بنابراین بسیاری از چیزهای مبارک در طول این زمان انجام می شود.
اوتاریانا همچنین دوایانا نامیده میشود و داکشینایانا, پیترایانا نام دارد.

3. در این روز بود که لرد ویشنو وحشت روز افزون از اسوراهای (شیاطین) را به پایان رساند. و سر آنها را زیر ماندارا پارواتا دفن کرد.
بنابراین این مناسبت همچنین نشان دهنده پایان از مسائل منفی و شر و آغاز دوران زندگی صالح است.

4. مهاراجه بهاگیراتها، بزرگترین توبه و طلب بخشایش را برای به زمین آوردن رود گنگ انجام داد. برای رهایی 60،000 تن از فرزندان مهاراج ساغر، که در کاپیل مونی آشرام نزدیک روز فعلی گنگ ساغر سوخته بودند.
این روزی بود که بهاگیراتها در نهایت تارپان را با آب گنگ برای اجداد بدبختش انجام داد و در نتیجه آنها را از لعنت آزاد کرد.
پس از مراجعه به پاتیالا (عالم اموات) جهت رستگاری از لعنت برای اجداد بهاگیراتها, بالاخره گنگ و دریا با هم ادغام شدند.
گنگ ساغر بسیار بزرگ هر سال در این روز در محل تلاقی رودخانه گنگ و خلیج بنگال برگزار شده است. هزاران نفر از هندوها در آب غوطه ور شده و برای اجداد خود تارپان را انجام میدهند.
5. مرجع مشهور دیگر برای این روز, وقتی است که پدر بزگ مشهور مهابهاراتا، بهیشما، قصد خود را از ترک تن فانی خود در این روز اعلام کرد.
او به برکت ایچا میرتیو (مرگ در وصیت نامه او) از پدرش، بر روی تختی از تیرها تا فرا رسیدن این روز دراز کش باقی ماند و سپس تن فانی خود را در روز ماکار سانکرانتی ترک کرد.
این باور وجود دارد که شخصی که در این دوران اوتارایانا بمیرد, از چرخه ی تناسخ آزاد میشود.
پس به این روز به عنوان روزی فرخنده برای شروع سفر یا تلاش در عرصه های مختلف نگاه میکنند.
6. سیک ها این روز را به عنوان ماقی جشن میگیرند. دهمین راهبر سیک سینگ گوبیند, بیاداوا نوشته شده توسط چهل تن سیک را پاره کرد و در این روز به آنها موختی داد. این چهل سیک بعدها به عنوان چهل موختی شناخته شدند.
7. بعد از گذشتن هفت روز از سخنرانی جلوی پانصد عالم هندو, جاگاداگورو کریپالو کاهاراج به لقب پنجمین جاگادگرو (معلم جهان) در روز ماکار سانکرانتی سال 1957 نامیده شد.

آداب و رسوم، آیین ها و جشن

ماکار سانکرانتی یکی از فرخنده ترین روزها برای هندوها است و تقریبا در تمام نقاط هند در اشکال فرهنگی مختلف و با صمیمیت زیادی جشن گرفته شده است.
میلیون ها نفر از مردم مکان هایی مانند گنگ ساغر (نقطه ی اتصال رودخانه ی گنگ با خلیج بنگال) غسل میکنند و برای خدای خورشید دعا میخوانند.
این روز در قسمت های جنوبی هند به عنوان پنگال, و در پنجاب به عنوان ماقی با شکوه بیشتری جشن گرفته میشود.
در دولت هند غربی گجرات، جشن ها حتی بزرگتر است. مردم هزاران نوع از نانهای رنگارنگ خود را در شکل بادبادک زیبا به خورشید پیشکش میکنند.
این قانون به عنوان استعاره ای برای رسیدن به محبوب خداوند خودشان معنا میدهد، کسی که بهترین نماینده است. در مناطق روستایی و ساحلی، مبارزه خروس برگزار می شود و این یک رویداد برجسته در جشنواره است. ماکار سانکرانتی همچنین به افتخار، عبادت و احترام به ساراسواتی (خدای دانش) است.
در آغاز این رویداد مهم، پرستش اجداد رفتگان نیز اجرا میشود.
ماکارا سانکرانتی شناسایی یک دوره روشنگری، صلح، رفاه و خوشبختی پس از یک دوره تاریکی، جهل و شرارت همراه با غم و اندوه بسیار زیاد است. شش ماه از حرکت شمالی خورشید با شش ماه از حرکت جنوبی دنبال میشود.
از آنجا که این جشنواره در اواسط زمستان جشن گرفته می شده است، مواد غذایی برای این جشنواره چیزهاییست که بدن را گرم نگه داشته و به آن انرژی بالایی میدهد.
لادو وقتی که با شکر زرد درست میشود, مخصوص این جشنواره است. در دولت هند غربی ماهاراشترا, تیلگو نامیده می شود.
در کارناتاکا یلو بلا نامیده می شود. در برخی از ایالتها، حیوانات اهلی(مخصوصا گاوها) با رنگ های مختلف تزئین شده و برای پریدن از روی آتش آماده میشوند.

در ایالت کارناتاکا

در این روز فرخنده، زنان و دختران جوان (بچه ها و نوجوانان) لباس های جدید میپوشند و برای دیدار از افراد نزدیک و عزیز با ارائه سانکرانتی در یک بشقاب، و تبادل با خانواده های دیگر به خانه ی هم میروند.
در زبان کانادا (زبان محلی ایالت کارناتاکا) "ellu bella thindu olle maathadi" وجود دارد که ترجمه آن خوردن مخلوطی از دانه های کنجد و شکر زرد و فقط صحبتهای خوب کردن است. این جشنواره حاکی از فصل برداشت نیشکر در این ناحیه است.
در برخی قسمت های کارناتاکا از یک تازه عروس خواسته میشود به زنان متاهل یک دور موز تعارف کند. سنت برخی از خانواده ها دادن دور توت قرمز "یالچی کای" نیز وجود دارد. در شمال کارناتاکا، پرواز بادبادک به همراه اعضای جامعه نیز سنت است.
یکی از مراسم مهم, نمایش گاو و حیوانات اهلی در لباس های رنگارنگ در یک میدان باز است. گاوها برای این مناسبت تزئین شده اند و در صفوف قرار گرفته اند. آنها همچنین برای عبور از یک توده هیزم مخصوص آتش زدن جسد مرده آماده میشوند. این مراسم مناطق روستایی در ایالت کارناتاکا انجام میشود و به نام کیچو هاسیدهو معروف است.

قس انگلیسی

Makar Sankranti (Hindi: & Sanskrit: मकर संक्रान्ति, Bengali: মকর সংক্রান্তি, Kannada: ಮಕರ ಸಂಕ್ರಾಂತಿ, Assamese: মকৰ সংক্রান্তি, Malayalam: മകര സാന്‍ക്രാന്തി, Oriya: ମକର ସଂକ୍ରାନ୍ତି, Tamil: தைப்பொங்கல், Telugu: మకర సంక్రాంతి, Marathi: मकर संक्रान्ति). Sankranti or Sankranthi marks the transition of the Sun into Makara rashi (Capricorn) on its celestial path. Traditionally, this has been one of many harvest days in India.
Owing to the vast geography and diversity of culture in India, this festival is celebrated for innumerable reasons and in innumerable ways depending on the climate, agricultural environment, cultural background and location.
Contents [show]
[edit]Date and significance



Winter Solstice
Sankranti is the Sanskrit word in Hindu Astrology which refers to the transmigration of the Sun from one Rāshi (sign of the zodiac) to another. Hence there are 12 such sankrantis in all. However, the Sankranti festival usually refers to Makara Sankaranti, or the transition of the Sun from Dhanu rashi (Sagittarius) to Makara rashi (Capricorn).
For this purpose, the signs and houses of the zodiac are calculated using sidereal time, not tropical. As such it does not account for the Earth's precession. The festival therefore takes place around 21 days after the winter solstice (between December 20 and 23) that marks the starting of the phenomenon of 'northward apparent migration of the sun' or Uttarayana, literally meaning northward journey of Sun.
Considering the winter solstice marks the beginning of the gradual increase of the duration of the day. Scientifically, the shortest day of the year is around December 21–22 after which the days begin to get longer, hence actual Winter Solstice begins on December 21 or December 22 when the tropical sun enters Makara rashi. Hence actual Uttarayana is December 21. This was the actual date of Makar Sakranti too. But because of the Earth's tilt of 23.45 degrees and sliding of equinoxes, Ayanamsa occurs. This has caused Makara Sankranti to slide further over the ages. A thousand years ago, Makar Sankranti was on December 31 and is now on January 14. Five thousand years later, it shall be by the end of February, while in 9,000 years it shall come in June.[citation needed]
While the traditional Indian Calendar is based on lunar positions, Sankranti is a solar event. So while dates of all Hindu festivals keep changing as per the Gregorian calendar, the date of Makar Sankranti remains constant over a long term, 14 January. Makar Sankranti is celebrated in the Hindu Calendar month of Magha.
Makar Sankranti is a major harvest festival celebrated in various parts of India. According to the lunar calendar, when the sun moves from the Tropic of Capricorn to the Tropic of Cancer or from Dakshinayana to Uttarayana, in the month of Pausha in mid-January, it commemorates the beginning of the harvest season and cessation of the northeast monsoon in South India. The movement of the Sun from one zodiac sign into another is called Sankranti and as the Sun moves into the Capricorn zodiac known as Makar in Hindi, this occasion is named as Makar Sankranti in the Indian context. It is one of the few Hindu Indian festivals which are celebrated on a fixed date i.e. 14 January every year (or may be sometimes on 15 January (leap year)).
Makar Sankranti, apart from a harvest festival is also regarded as the beginning of an auspicious phase in Indian culture. It is said as the 'holy phase of transition'. It marks the end of an inauspicious phase which according to the Hindu calendar begins around mid-December. It is believed that any auspicious and sacred ritual can be sanctified in any Hindu family, this day onwards. Scientifically, this day marks the beginning of warmer and longer days compared to the nights. In other words, Sankranti marks the termination of winter season and beginning of a new harvest or spring season.
All over the country, Makar Sankranti is observed with great fanfare. However, it is celebrated with distinct names and rituals in different parts of the country. In the states of northern and western India, the festival is celebrated as the Sankranti day with special zeal and fervor. The importance of this day has been signified in the ancient epics like Mahabharata also. So, apart from socio-geographical importance, this day also holds a historical and religious significance. As it is the festival of Sun God and he is regarded as the symbol divinity and wisdom, the festival also holds an eternal meaning to it.
[edit]Name

Sankranti is celebrated all over South Asia with some regional variations. It is known by different names and celebrated with different customs in different parts of the country.
In India it is known by different regional names
Makar Sankranti or Sankranti - Andhra Pradesh, Bihar, Goa, Jharkhand, Karnataka, Madhya Pradesh, Maharashtra, Manipur, Orissa, Sikkim, Uttar Pradesh, Uttarakhand and West Bengal.
Uttarayan- Gujarat and Rajasthan
Maghi - Haryana, Himachal Pradesh and Punjab
Pongal - Tamil Nadu
Magh Bihu or Bhogali Bihu - Assam Valley
Shishur Saenkraat - Kashmir Valley
Makara Vilakku Festival - Kerala
Khichdi- Uttar Pradesh
In other countries too the day is celebrated but under different names and in different ways
In Nepal,
Tharu people - Maghi
Other people - Maghe Sankranti or Maghe Sakrati
In Thailand - สงกรานต์ Songkran
In Laos - Pi Ma Lao
In Myanmar - Thingyan
In Cambodia - Moha Sangkran
[edit]Scriptural and cultural significance

An article related to
Hinduism

Hindu • History
Deities[show]
Philosophy[show]
Scriptures[show]
Practices[show]
Philosophers[show]
Other topics[show]

Hinduism Portal
Hindu Mythology Portal
v t e
According to the Puranas, on this day Surya(Sun) visits the house of his son Shani(Saturn), who is the lord of the Makar rashi(Zodiac Capricorn). Though the father and son duo did not get along well, the Surya made it a point to meet his son on this day. He, in fact, comes to his son’s house, for a month. This day thus symbolizes the importance of the special relationship between father and son.[1]
From Makar Sankranti starts the ‘day’ of devatas(Gods), while dakshinayana (southward movement of the sun) is said to be the ‘night’ of devatas, so most of the auspicious things are done during this time. Uttarayana is also called as Devayana, and the dakshinayana' is called Pitrayana.[citation needed]
It was on this day when Lord Vishnu ended the ever increasing terror of the Asuras(Demons) by finishing them off and burying their heads under the Mandara Parvata. So this occasion also represents the end of 'negativities' and beginning of an era of righteous living.[citation needed]
Maharaja Bhagiratha, performed great penance to bring Ganga down to the earth for the redemption of 60,000 sons of Maharaj Sagar, who were burnt to ashes at the Kapil Muni Ashram, near the present day Ganga Sagar. It was on this day that Bhagirath finally did tarpan[clarification needed] with the Ganges water for his unfortunate ancestors and thereby liberated them from the curse. After visiting the Pataala(underworld) for the redemption of the curse of Bhagirath’s ancestors the Ganges finally merged into the sea. A very big Ganga Sagar Mela is organized every year on this day at the confluence of River Ganges and the Bay of Bengal. Thousands of Hindus take a dip in the water and perform tarpan for their ancestors.[2]
Another well-known reference of this day came when the great grand-sire of Mahabharata fame, Bhishma, declared his intent to leave his mortal coil on this day. He had the boon of Ichha-Mrityu(death at his will) from his father, so he kept lying on the bed of arrows till this day and then left his mortal coil on Makar Sankranti day. It is believed that the person, who dies during the period of Uttarayana, becomes free from transmigration(rebirth). So this day was seen as a definite auspicious day to start a journey or endeavours to the higher realms beyond.[citation needed]
Sikhs celebrate it as Maghi. The tenth Sikh Guru Gobind Singh tore the Beydaava written by 40 Sikhs and gave them Mukhti on this day. These 40 Sikhs later came to be known as 40 Mukhtas.[citation needed]
After giving seven days of speeches before 500 Hindu scholars, Jagadguru Kripalu Maharaj was named fifth Jagadguru (world teacher) on Makar Sankranti Day 1957.[3][4][5]
[edit]Traditions, rituals and celebration



Kites waiting to catch the wind, held down by weights
Makar Sankranti is one of the most auspicious days for the Hindus and is celebrated in almost all parts of India in myriad cultural forms, with great devotion. Millions of people take a dip in places like Ganga Sagar (the point where the river Ganges meets the Bay of Bengal) and Prayag and pray to the Sun God (Surya). It is celebrated with pomp in southern parts of India as Pongal, and in Punjab as Maghi.
In the western Indian state of Gujarat, the celebrations are even bigger. People offer thousands of their colorful oblations to the Sun in the form of beautiful kites. The act stands as a metaphor for reaching to their beloved God, the one who represents the best. In the rural and coastal areas, cock fights are held and is a prominent event of the festival. Makara Sankranti is also to honour, worship and to pay respect to Saraswati (Goddess of Knowledge). At the start of this significant event, there is also worship for the departed ancestors.
Makara Sankranti identifies a period of enlightenment, peace, prosperity and happiness followed by a period of darkness, ignorance and viciousness with immense sorrow. The six months of northern movement of the sun is followed by six months of southern movement.
Since the festival is celebrated in mid winter, food prepared for this festival is such that it keeps the body warm and gives high energy. Laddu of til made with Jaggery is a specialty of the festival. In the western Indian state of Maharashtra it is called 'Tilgul'. In Karnataka it is called 'Yellu-Bella'. In some states cattle are decorated with various colours and are made to jump over a bon-fire.
It is celebrated differently in different regions of India.
[edit]Andhra Pradesh


Thorny Bushes being drawn by a village boy for Bhogi festival In a small village in Telangana
The festival, Sankranti (మకర సంక్రాంతి), is celebrated for four days in Andhra Pradesh as below:
Day 1 - Bhogi
Day 2 - Makara Sankranti (Pedda Panduga)
Day 3 - Kanuma
Day 4 - Mukkanuma
The day preceding Makara Sankranti is called Bhogi(భోగి) and this is when people discard old and derelict things and concentrate on new things causing change or transformation. At dawn people light a bonfire with logs of wood, other solid-fuels and wooden furniture at home that are no longer useful. The disposal of derelict things is where all old habits, the vices, attachment to relations and materials things are sacrificed in the sacrificial fire of the knowledge of Rudra, known as the "Rudra Gita Gyan Yagya. It represents realization, transformation and purification of the soul by imbibing and inculcating divine virtues.
In many families, infants and children (usually less than three years old) are showered with fruit called "Regi Pandlu", that is the Indian jujube fruit. It is believed that doing this would protect the children from evil eye. Sweets in generous quantities are prepared and distributed. It is a time for families to congregate. Brothers pay special tribute to their married sisters by giving gifts as affirmation of their filial love. Landlords give gifts of food, clothes and money to their workforce.
The second day is Makara Sankranti, also called "Pedda Panduga" (పెద్ద పండుగ), which literally means "the big festival", when everyone wears new clothes, prays to God, and make offerings of traditional food to ancestors who have died.
On the day after Makara Sankranti, the animal kingdom is remembered and in particular, the cows. Young girls feed the animals, birds and fishes as a symbol of sharing. Travel is considered to be inappropriate, as these days are dedicated for re-union of the families. Sankranti in this sense demonstrates their strong cultural values as well as a time for change and transformation. And finally, gurus seek out their devotees to bestow blessings on them.
Kanuma Panduga (కనుమ) is not as widely celebrated, but is an integral part of the Sankranti culture. Mukkanuma (ముక్కనుమ) is popular among the non-vegetarians of the society.
People in Coastal Andhra do not eat any meat or fish during the first three days of the festival, and do so only on the day of Mukkanuma, whereas people in Telangana region observe only the first two days as part of the festival. They eat rice cooked with Til (sesame seeds) on the first day and eat meat on Makara Sankranti (Pedda Panduga), the second day of the festival. For this festival all families prepare Ariselu, Appalu (a sweet made of Jaggery and Pumpkin) and make an offering to God.
This festival is celebrated in almost every village with adventurous games in South India. Whether it is the cock fights in Andhra, Bull fighting in Tamil Nadu or Elephant Mela in Kerala, there is huge amount of illegal betting but the so called "tradition" continues to play a major role in the festival.[citation needed]
Another notable feature of the festival in South India is the Haridas who goes around with a colorfully dressed cow, begging for rice wishing luck. During these days people from Hyderabad fly kites from terraces of their buildings. Children and elders enjoy this kite flying a lot.
[edit]Assam
Main article: Bihu
In Assam, the festival is celebrated as Bhogali Bihu.
[edit]Bihar
In 'Bihar', the festival is celebrated on 14–15 January.
On 14 January, it is celebrated as Makar Sankranti or Sakraat or KHICHDI (in local dialects).As in other parts of country, people take bath in rivers and ponds and feast upon seasonal delicacies as a celebration of good harvest. The delicacies include Chura, Gur(jaggery), various sweets made of til (Sesame seeds) such as Tilkut, Tilwa, Maska, etc., curd, milk and seasonal vegetables. Kite flying festivals are also organized, albeit on a small scale.
On 15 January, it is celebrated as Makraat (in some parts of the state) when people relish special Khichri (Dal-Rice replete with cauliflower, peas and potatoes).
This festival is considered to be one of the most important festival. People start their day by worshiping and putting til (sesame seeds) into fire followed by eating "Dahi-chuda"(remember dahi-chuda is different than chuda-dahi, as in former dahi,i.e. curd predominates over chuda,i.e. beaten rice or avalakki in Kannada in amount) along with Tilkut and Lai.
Generally in morning people eat chuda-dahi ( dahi-chuda is favorite of Brahmins ) with KOHADA(red pumpkin) ka bhujiya which is made specially with sugar and salt combination without adding water in it, with lots of LAI, i.e. laddus made of til, chuda, chawal(rice). After such heavy diet it becomes next to impossible to eat lunch in afternoon, so people spend time in greeting others, playing with kites. In night special KHICHDI is made. "khichdi ke 4 yaar, chokha, papad, ghee, achaar" some prefer to add many more side dishes with khichdi like chatni, tilauri etc. Name of this festival is Khichdi, because such grand and rich Khichdi is made only once in a year on this occasion.
[edit]Coastal regions
In the coastal regions, it is a harvest festival dedicated to Lord Indra.
[edit]Goa
Celebrations in Goa closely resemble to that in Maharashtra. The men hardly take part in the celebrations but it is the women folk who celebrate 'haldi-kumkum'
[edit]Gujarat
Uttarayan, as Makar Sankranti is called in Gujarati, is a major festival in the state of Gujarat which lasts for two days.
14 January is Uttarayan
15 January is Vasi-Uttarayan(Stale Uttarayan)
Gujarati people keenly await this festival to fly kites, called 'patang' in Gujarati. Kites for Uttarayan are made of special light-weight paper and bamboo and are mostly rhombus shaped with central spine and a single bow. The string often contains abrasives in order to cut down other people's kites.
In Gujarat, from December through to Makar Sankranti, people start enjoying Uttarayan. Undhiyu (spicy, baked mix of winter vegetables) and chikkis (made from til (sesame seeds), peanuts and jaggery) are the special festival recipes savoured on this day.
In the major cities of Vadodara, Surat and Ahemdabad, the skies appear filled with thousands upon thousands of kites as people enjoy two full days of Uttarayan up on their terraces.
When people cut any kites they used to yell with words like "kaypo che" or "e lapet" in Gujarati language.
[edit]Himachal Pradesh
In Shimla District of Himachal Pradesh Makar Sankranti is known as Magha Saaja. Saaja is Pahari word for Sakranti, start of the new month. Hence this day marks the start of the month of Magha.
According to the Hindu religious texts, on the day of Uttarayani the sun enters the Zodiacal sign of 'Makar' (Capricon) from the Zodiacal sign of the Kark (Cancer), i.e. from this day onwards the sun becomes 'Uttarayan' or it starts moving to the north. It is said that from this day, which signals a change of season, the migratory birds start returning to the hills. On Magha Saaja people wake up early in the morning and take ceremonial dips and shower in the water springs or Baolis. In the daytime people visit their neighbours and together enjoy Khichdi with Ghee and Chaas and also give it in charity at temples. Festival culminates with singing and Naati(folk dance).
[edit]Karnataka


Sankranti offering "Ellu Bella" in Karnataka
This is the Suggi or harvest festival for farmers of Kaveri basin of Karnataka. On this auspicious day, young females (kids & teenagers) wear new clothes to visit near and dear ones with a Sankranti offering in a plate, and exchange the same with other families. This ritual is called "Ellu Birodhu."[6] Here the plate would normally contain "Ellu" (white sesame seeds) mixed with fried groundnuts, neatly cut dry coconut & fine cut bella (Jaggery). The mixture is called "Ellu-Bella" (ಎಳ್ಳು ಬೆಲ್ಲ). The plate will also contain sugar candy molds of various shapes (Sakkare Acchu, ಸಕ್ಕರೆ ಅಚ್ಚು) with a piece of sugarcane.[7] There is a saying in Kannada "ellu bella thindu olle maathadi" which translates to 'eat the mixture of sesame seeds and jaggery and speak only good.' This festival signifies the harvest of the season, since sugarcane is predominant in these parts.[8]
In some parts of Karnataka, a newly married woman is required to give away bananas for a period of five years to married women (muthaidhe) from the first year of her marriage, but increase the number of bananas in multiples of five. There is also a tradition of some households giving away red berries "Yalchi Kai" along with the above. In North Karnataka, kite flying with community members is also a tradition. Drawing rangole in groups is another popular event among women during Sankranti.[9]
An important ritual is display of cows and cattle in colourful costumes in an open field. Cows are decorated for the occasion and taken on a procession. They are also made to cross a pyre. This ritual is common in rural Karnataka and is called "Kichchu Haayisuvudu."[10]
[edit]Kerala
Makara Sankranti is celebrated in Kerala at Sabarimala where the Makara Jyothi is visible followed by the Makara Vilakku celebrations.
[edit]Kumaon (Uttarakhand)
In the Kumaon region of Uttarakhand Makar Sankranti is celebrated with great gusto. According to the Hindu religious texts, on the day of Uttarayani also called Ghughuti(घुघुति) in Kumaon, the sun enters the Zodiacal sign of 'Makar' (Capricon) from the Zodiacal sign of the Kark (Cancer), i.e. from this day onwards the sun becomes 'Uttarayan' or it starts moving to the north. It is said that from this day, which signals a change of season, the migratory birds start returning to the hills. On Makar Sankranti people give Khichadi (a mixture of pulses and rice) in charity, take ceremonial dips in holy rivers, participate in the Uttarayani fairs and celebrate the festival of Ghughutia or Kale Kauva. During the festival of Kale Kauva (literal translation 'black crow') people make sweetmeats out of sweetened flour (flour and gur) deep fried in ghee, shape them in shapes such as drums, pomegranates, knives, and swords. They are strung together and worn as necklace, in the middle of which an orange is fixed. Early in the morning children wear these necklaces and sing "Kale Kauva" to attract crows and other birds and offer them portions of these necklaces, as a token of welcome for all the migratory birds, who are now coming back after their winter sojourn in the plains. Wearing garlands of the above eatables the children come out calling the crows with following song on their lips:
Kale Kale,
bhol bate aile bor puwa,
Khale Ie Kauva bara,
mai ke de sunu gharo,
Ie Kauva dhal,
mai ke de sunu thai.
काले कौवा काले घुघुति माला खाले
ले कौवा बड़ा मकें दे सुणो घड़ा
ले कौवा ढाल मकें दे सुणो थाल
(Come dear crow, come daily you will enjoy eating bara and puwa. Take the bara and give me a pitcher full of gold. Take the shield and give me a golden plate.)
[edit]Maharashtra


Multicolored sugar halwa surrounded by til-gul (sesame and jaggery) ladoos. These exchanged and eaten on Makar Sankranti in Maharashtra
In Maharashtra on the Makar Sankranti (मकर संक्रान्ति) day people exchange multi-colored halwa (sugar granules coated in sugar syrup) and til-gul ladoos (sweetmeats made from sesame seeds and jaggery). Gul-polis (flat bread stuffed with jaggery) are offered for lunch. While exchanging tilguls as tokens of goodwill people greet each other with the words, "Til-gul ghya, god god bola" meaning ‘Accept these tilguls and speak sweet words’. The under-lying thought in the exchange of tilguls is to forget the past ill-feelings and hostilities and resolve to speak sweetly and remain friends.
This is a special day for the women in Maharashtra when married women are invited for a get-together called ‘Haldi-Kunku’ (literally meaning turmeric and vermillion) and given gifts such as utensil, clothes etc. Typically, women wear black sarees or black coloured outfits on this occasion. The significance of wearing black is that Sankranti comes at the peak of the winter season and black colour retains and absorbs heat, helping keep warm.[citation needed] Maharastra is also famous for kite flying on this special occasion.
[edit]Orissa
In Orissa people prepare 'makar chaula(uncooked newly harvested rice, banana, coconut, jaggery, sesame, Rasagola, Khai/Liaa and chhena puddings for naivedya to gods and goddesses.The withdrawing winter entails change in food habits & intake of nourishing and rich food. Therefore this festival also holds immense scientific significance. According to the Sun's movement, the days from this day onwards become lengthy and warmer and so the Sun-God is worshipped as a great benefactor. Makar Mela is observed at Dhabaleswar in Cuttack, Hatakeshwar at Atri in Puri, Makar Muni temple in Balasore and near various deities in each district of Orissa. In the temple of Lord Jagannath this festival is observed as Nabanki and 'Uttarayana Yatra'. In Mayurbhanj, Keonjhar,kalahandi, koraput and Sundargarh where the tribal population is more, the festival is celebrated with great joy. They have been celebrating this festival with great enthusiasm. They sing, dance and enjoy. Many tribals in our country start their New Year from the day of Sankranti by lighting bonfires, dancing and eating their particular dishes sitting together. The Bhunya tribals of Orissa have their Maghyatra in which small home-made articles are put for sale.
[edit]Punjab
In Punjab where December and January are the coldest months of the year, huge bonfires are lit on the eve of Makar Sankranti and is celebrated as Lohri. Sweets, sugarcane and rice are thrown in the bonfires, around which friends and relatives gather together. The following day, which is Sankrant, is celebrated as Maghi. Bathing in any river in the early hours on Maghi is important. Hindus light lamps with sesame oil as this is supposed to give prosperity and drive away all sins. The Punjabis dance their famous dance known as "Bhangra". Then they sit down and eat the sumptuous food that is specially prepared for the occasion. It is traditional to eat "kheer", rice cooked in milk and sugar.[citation needed]
[edit]Rajasthan
This is one of the major festivals in the state of Rajasthan. It is known as "Makar Sakrat" in the Rajasthani language. This day is celebrated with sweets like Ghevar, Til-paati, Gajak, kheer etc.. Although traditionally flying kites is observed as a part of this festival. On this occasion the sky in Jaipur is filled with kites. People invite friends and relatives to their home for special festival meals (called as "Sakrat Bhoj").
[edit]Tamil Nadu
Main article: Thai Pongal
It is a four day festival in Tamil Nadu:
Day 1 - Bhogi Pandigai (Bhogi)
Day 2 - Thai Pongal
Day 3 - Maattu Pongal
Day 4 - Kaanum Pongal
The festival is celebrated four days from the last day of the Tamil month Maargazhi to the third day of the Tamil month Thai.
The first day of festival is Bhogi. It is celebrated by throwing away and destroying old clothes and materials, by setting them on fire, marking the end of the old and the emergence of the new.
The second day of festival is Thai Pongal or simply Pongal. It is the main day of the festival, falling on the first day of the Tamil month Thai. It is celebrated by boiling rice with fresh milk and jaggery in new pots, which are later topped with brown sugar, cashew nuts and raisins early in the morning and allowing it to boil over the vessel. This tradition gives Pongal its name. The moment the rice boils over and bubbles out of the vessel, the tradition is to shout of "Ponggalo Ponggal!" and blowing the sangu (a conch), a custom practiced during the festival to announce it was going to be a year blessed with good tidings. Then New boiled rice is offered to the Nature during sunrise, a gesture which symbolises thanks to the sun and nature for providing prosperity. It is later served to the people present in the house for the ceremony. People also prepare savories and sweets such as vadai, murukku, payasam and visit each other and exchange greetings.
The third day of festival is Maattu Pongal. It is for offering thanks to cattle, as they help farmer in different ways for agriculture. On this day the cattle are decorated with paint, flowers and bells. They are allowed to roam free and fed sweet rice and sugar cane. Some people decorate the horns with gold or other metallic covers. In some places, Jallikattu, or taming the wild bull contest, is the main event of this day and this is mostly seen in the villages.
The fourth day of the festival is Kaanum Pongal (the word kaanum means "to view"). During this day people visit their relatives, friends to enjoy the festive season. This day is a day to thank relatives and friends for their support in the harvest. It started as a farmers festival, called as Uzhavar Thirunaal in Tamil. Kolam decorations are made in front of the house during Thai Pongal festival.
[edit]Uttar Pradesh
In Hindu Mythology this is the first of the big bathing days. Over two million people gather at their respective sacred places for this holy bathing such as Allahabad, Haridwar(Haridwar is now in another state called 'Uttarakhand) and Varanasi in Uttar Pradesh.


Kite flying in the rooftops of Varanasi
Kite flying is an inevitable part of the festival in Uttar Pradesh, as with many states of India such as Gujarat and Maharashtra. Like other places in India, the references to Til (Sesame seeds) and Gud (Jaggery) are also found in the songs sung on this day
Meethe GUD me mil gaya TIL,
Udi PATANG aur khil gaye DIL,
Jeevan me bani rahe SUKH aur SHANTI,
MUBARAK ho apko MAKAR-SANKRANTI.
[edit]West Bengal
In West Bengal, Sankranti, also known as Poush Sankranti named after the Bengali month in which it falls, is celebrated as a harvest festival Poush Parbon (Bengali: পৌষ পার্বণ). (It always falls on 14 January on the English calendar). The freshly harvested paddy along with the date palm syrup in the form of Khejurer Gur (Bengali: খেজুরের গুড়)and Patali (Bengali: পাটালি ) is used in the preparation of a variety of traditional Bengali sweets made with rice flour, coconut, milk and 'khejurer gur' (palm jaggery) and known as Pithey (Bengali: পিঠে). All sections of society participate in a three-day begins on the day before Sankranti and ends on the day after. The Goddess Lakshmi is usually worshipped on the day of Sankranti. In the Himalayan regions of Darjeeling, the festival is known as Magey Sakrati. It is distinctly associated with the worship of Lord Shiva. Traditionally, people were required to take a bath before sunrise and then commence their pooja. The food that is consumed consists primarily of sweet potatoes and various yams.
Millions of people take a dip in places like Ganga Sagar (the point where the river Ganges meets the Bay of Bengal).[11] Ganga Sagar falls in West Bengal.
[edit]Melas

Many Melas or fairs are held on Makar Sankranti the most famous being the Kumbh Mela, held every 12 years at one of four holy locations, namely Haridwar, Prayag (Allahabad), Ujjain and Nashik. The Magh Mela (or mini-Kumbh Mela held annually at Prayag) and the Gangasagar Mela (held at the head of the Ganges River, where it flows into the Bay of Bengal). Makar Mela in Orissa. Tusu Mela also called as Tusu Porab is celebrated in many parts of Jharkhand and West Bengal.
[edit]See also

Sinhala and Tamil new year in Sri Lanka
Hindu festivals
Pohela Boishakh Bangladesh
Songkran Thai New Year
Uttarayana
Water Festival
[edit]References

^ [1] Images of Ganga Sagar Mela-Source-Google Images
^ [2] Seven killed in stampede at Gangasagar mela-Source-Times of India
^ Singh, K. January 28, 2007. Varanasi seer’s memory is phenomena. Tribune India.
^ Melton, G. 2003. The Encyclopedia of American Religions. Gale
^ The Meaning of Makar Sankranti and Jagadguru Divas. January 14, 2011. Retrieved December 16th, 2011.
^ Makar Sankranti in Karnataka
^ The Hindu - Yellu mixture, sugar candy (sakkare acchu), sugarcane
^ Sankraanti Among Kannidigas
^ Sankranti celebrated in a special way
^ Festivals in Karnataka » Makara Shankranti
^ [Devotees throng Gangasagar on Makar Sankranti "http://www.thehindu.com/news/states/other-states/article2803812.ece"]. Retrieved 15 January 2012.
[edit]External links

Wikimedia Commons has media related to: Makar Sankranti
When is Makar Sankranti? Dates of Makar Sankranti until 2020
Makar Sankranti and the Hindu Samaj
How Makara Sankranthi is celebrated in India
Makar samkranti dates in different parts of the world
[show] v t e
Festivals in the Hindu calendar
[show] v t e
Winter solstice and midwinter festivals
Help improve this pageWhat's this?
Did you find what you were looking for?Yes No
Categories: Festivals in IndiaHindu festivalsJanuary observancesGujarati cultureFestivals in NepalHindu astronomyWinter festivalsWinter holidays

قس آلمانی
Makar Sankranti ist ein hinduistisches Fest, das in den verschiedenen Gegenden des indischen Subkontinentes auf sehr unterschiedliche Weise sowie mit verschiedenen mythologischen Bezügen gefeiert wird.
Mitte Januar wendet sich die Sonne und begibt sich auf die nördliche Laufbahn in das Zeichen Makara (am 14. oder 15. Januar). Diese Sankranti, die Sonnenwende, kennzeichnet nach alter Hindu-Tradition einen Segen bringenden Zeitabschnitt. Wie zur selben Zeit im tamilischen Erntedankfest Pongal spielt auch im Bundesstaat Maharashtra zu Makar Sankranti die Ernte von Zuckerrohr eine wichtige Rolle. In jedem Haus bereiten die Frauen Til-gud vor, Süßigkeiten aus dem Zucker des frischen Zuckerrohres, vermischt mit Sesamkörnern, Til, und verschenken sie an Nachbarn und Freunde, indem sie einen Spruch sagen: "Til-gud ghya, god god bola" - "Nimm dieses süße Til und sprich süße Worte". Man soll jedem davon geben und alle etwaigen Feindschaften damit beenden. Dieser Versöhnungsaspekt unterstreicht die Bedeutsamkeit von Festen nicht nur für die Markierung des zyklischen Wandels in der Natur, sondern auch für die spirituelle Entwicklung von Mensch und Gesellschaft.
Im Gujarat beginnt zu Makar Sankranti die Saison für das Drachenfliegen und überall finden enthusiastische Wettbewerbe statt.
Die Gangesmündung am Indischen Ozean im Bundesstaat Westbengalen wird zu Makar Sankranti Mittelpunkt eines der größten Wallfahrtsfeste der Sagar-Mela: Ohne irgendeine kollektive Organisation treffen zigtausende Gläubige ein - um zu einer astrologisch genau bestimmten Minute betend in das heilige Wasser einzutauchen. Mythischer Hintergrund dieses Ozeanfestes ist die Geschichte des Bhagirath, der einst Ganga, wie Hindus den Fluss Ganges nennen, vom Himalaya auf die Erde gebracht haben soll (siehe auch Bhagirathi). Das Begleittier (Vahana) der personifizierten Göttin Ganga ist Makar (oder Makara), ein krokodilähnliches Seetier.
Was in vielen Gegenden Makar Sankranti ist, bedeutet Lohri für die Menschen im Punjab: Hier ist die kälteste Zeit des Jahres und unter fröhlichem Singen versammeln sich Familien und Freunde um ein Freudenfeuer, werfen Reis und Süßigkeiten in die Flammen als Opfergabe an Agni, dem Göttlichen in seiner Feuergestalt.
Weblinks [Bearbeiten]

Commons: Makar Sankranti – Sammlung von Bildern, Videos und Audiodateien
Kategorie: Feste und Brauchtum (Hinduismus)

قس بنگالی

পৌষ সংক্রান্তি বা মকর সংক্রান্তি বাঙালি সংস্কৃতিতে একটি বিশেষ উৎসবের দিন। বাংলা পৌষ মাসের শেষের দিন এই উৎসব পালন করা হয়। এই দিন বাঙালিরা বিভিন্ন ধরণের অনুষ্ঠান আয়োজন করে খাকে। তার মধ্যে পিঠা খাওয়া, ঘুড়ি উড়ানো অন্যতম। সারাদিন ঘুড়ি উড়ানোব পরে সন্ধ্যায় পটকা ফুটিয়ে ফানুস উড়িয়ে উৎসবের সমাপ্তি করে। ভারতের বীরভূমের কেন্দুলী গ্রামে এই দিনটিকে ঘিরে ঐতিহ্যময় জয়দেব মেলা হয়। বাউল গান এই মেলার অন্যতম আকর্ষণ। মূলত জ্যোতিষশাস্ত্রের একটি ক্ষণ। 'মকরসংক্রান্তি' শব্দটি দিয়ে নিজ কক্ষপথ থেকে সূর্যের মকর রাশিতে প্রবেশকে বোঝানো হয়ে থাকে। ভারতীয় জ্যোতিষ শাস্ত্র অনুযায়ী 'সংক্রান্তি' একটি সংস্কৃত শব্দ, এর দ্বারা সূর্যের এক রাশি থেকে অন্য রাশিতে প্রবেশ করাকে বোঝানো হয়ে থাকে। ১২টি রাশি অনুযায়ী এরকম সর্বমোট ১২টি সংক্রান্তি রয়েছে।[১]
পরিচ্ছেদসমূহ [দেখাও]
[সম্পাদনা]উৎসব

বিশ্বের বিভিন্ন দেশে, বিশেষত দক্ষিণ এশিয়ায় এই দিবস বা ক্ষণকে ঘিরে উদযাপিত হয় উৎসব। নেপালে এই দিবসটি মাঘি নামে, থাইল্যান্ডে সংক্রান, লাওসে পি মা লাও, মিয়ানমারে থিং ইয়ান এবং কম্বোডিয়ায় মহাসংক্রান নামে উদযাপিত হয়। অবশ্যিকভাবে দেশ ভেদে এর নামের মতোই উৎসবের ধরণে থাকে পার্থক্য।
[সম্পাদনা]ভারত
[সম্পাদনা]পশ্চিমবঙ্গ


পশ্চিমবঙ্গে গঙ্গাসাগর মেলার একটি চিত্র
ভারতের পশ্চিমবঙ্গে মকর সংক্রান্তি বা পৌষসংক্রান্তি-তে মূলত নতুন ফসলের উৎসব 'পৌষ পার্বণ' উদযাপিত হয়। নতুন ধান, খেজুরের গুড় এবং পাটালি দিয়ে বিভিন্ন ধরনের ঐতিহ্যবাহী পিঠা তৈরি করা হয়, যার জন্য প্রয়োজন হয় চালের গুঁড়া, নারিকেল, দুধ আর খেজুরের গুড়। মকরসংক্রান্তি নতুন ফসলের উৎসব ছাড়াও ভারতীয় সংস্কৃতিতে 'উত্তরায়ণের সূচনা'[২] হিসেবে পরিচিত। একে অশুভ সময়ের শেষ হিসেবে চিহ্নিত করা হয়, পঞ্জিকা মতে, জানুয়ারির[২][৩] মাঝামাঝি সময়ে শুরু হয়। এই দিনে দক্ষিণ চব্বিশ পরগনা জেলার অন্তর্গত সাগরদ্বীপে মকর সংক্রান্তি উপলক্ষে কপিল মুনির আশ্রমকে কেন্দ্র করে পুণ্যস্নান ও বিরাট মেলা অনুষ্ঠিত হয়। সহস্রাধিক[৩] পুণ্যার্থী ও অন্যান্য রাজ্য থেকে আগত দর্শনার্থীদের সমাগম হয় এই মেলায়।[৩][৪][৫]
[সম্পাদনা]অন্যান্য রাজ্য
ভারতের উত্তর এবং পশ্চিম প্রদেশগুলোতে উৎসবটি প্রবল আগ্রহ ও উদ্দীপনার সঙ্গে সংক্রান্তি দিবস হিসেবে পালিত হয়। প্রাচীন মহাকাব্য মহাভারতেও এই দিনের তাৎপর্য সম্পর্কে উল্লেখ রয়েছে। তাই সামাজিক এবং ভৌগোলিক গুরুত্ব ছাড়াও এই দিনটি ঐতিহাসিক এবং ধর্মীয় গুরুত্ব বহন করে।[১]
পশ্চিম ভারতীয় প্রদেশ গুজরাটে উৎসবটি আরো অনেক বড় আকারে উদযাপিত হয়। মানুষ, সূর্য দেবতার কাছে নিজেদের ইচ্ছা বা আকুতিকে সুন্দর সুন্দর ঘুড়ির মাধ্যমে প্রকাশ করতে পালন করে ঘুড়ি উৎসব, যা মূলত প্রিয় দেবতার কাছে পৌঁছানোর জন্য একটি রূপক বা প্রতীক হিসেবে কাজ করে। গ্রামগঞ্জে এবং উপকূলীয় অঞ্চলে অনুষ্ঠানের প্রধান আকর্ষণ হিসেবে মোরগ লড়াই অনুষ্ঠিত হয়। মকরসংক্রান্তি সম্মান, অভিলাষ এবং জ্ঞানের দেবী সরস্বতীকে সম্মান প্রদানের মাধ্যমেও প্রকাশিত হয়। যেহেতু উৎসবটি শীতের মাঝামাঝি সময়ে উদযাপিত হয়, সেহেতু এই উৎসবে এমন ধরণের খাবার তৈরি করা হয়, যা শরীরকে উষ্ণ রাখে এবং বেশ শক্তি জোগায়। গুড় দিয়ে তৈরি তিলের লাড্ডু এই উৎসবের অন্যতম উপাদেয় খাবার। মহারাষ্ট্রে একে বলা হয় 'তিলগুল'। কর্ণাটকে একে বলা হয় 'ইল্লু বিল্লা'। অন্য কিছু প্রদেশে গবাদিপশুকে নানা রঙে সজ্জিত করা হয় এবং আগুনের ওপর দিয়ে ঝাঁপ দেওয়ানো হয়।[১]
[সম্পাদনা]আউনি বাউনি
আউনি বাউনি (বানানান্তরে আওনি বাওনি) বা আগলওয়া পৌষ সংক্রান্তি উপলক্ষে পালিত একটি শস্যোৎসব।[৬] এই উৎসব ক্ষেতের পাকা ধান প্রথম ঘরে তোলা উপলক্ষ্যে কৃষক পরিবারে পালনীয় অনুষ্ঠানবিশেষ। হেমন্তকালে আমন ধান ঘরে প্রথম তোলার প্রতীক হিসেবে কয়েকটি পাকা ধানের শিষ ঘরে এনে কিছু নির্দিষ্ট আচার অনুষ্ঠান পালন করা হয়। পশ্চিমবঙ্গে পৌষ সংক্রান্তির দিন দু-তিনটি ধানের শিষ বিনুনি করে 'আউনি বাউনি' তৈরি করা হয়। শিষের অভাবে দু-তিনটি খড় একত্রে লম্বা করে পাকিয়ে তার সঙ্গে ধানের শিষ, মুলোর ফুল, সরষে-ফুল, আমপাতা ইত্যাদি গেঁথে 'আউনি বাউনি' তৈরি করারও রেওয়াজ রয়েছে। এই আউনি বাউনি ধানের গোলা, ঢেঁকি, বাক্স-পেটরা-তোরঙ্গ ইত্যাদির উপর এবং খড়ের চালে গুঁজে দেওয়া হয়।[৭] বছরের প্রথম ফসলকে অতিপবিত্র ও সৌভাগ্যদায়ক মনে করে একটি পবিত্র ঘটে সারা বছর ধরে সংরক্ষণ করা হয়। এই আচারটিকেই 'আউনি বাউনি' বলা হয়।[৮]
[সম্পাদনা]বাংলাদেশ
বাংলাদেশের পুরান ঢাকায় পৌষসংক্রান্তি সাকরাইন নামে পরিচিত। ভারতবর্ষের মতো একটি উষ্ণ অঞ্চলে ভ্রমণের জন্য সবচেয়ে আরামপ্রদ সময় শীতকাল। এখানে বিভিন্ন ধরনের খাবার এবং অন্যান্য উপহার ছাড়াও পৌষমেলার মাধ্যমে পৌষসংক্রান্তি উদ্যাপিত হয়। বিভিন্ন ধরনের সাংস্কৃতিক অনুষ্ঠান, বিশেষ করে বাউল গানের আসর বসে।[১]

[সম্পাদনা]ঘুড়ি উৎসব
পৌষ সংক্রান্তির দিন বাঙালিরা সারাদিনব্যাপি ঘুড়ি উড়ায়। এইদিন ঘুড়ি উড়ানোর জন্য তারা আগে থেকে ঘুড়ি বানিয়ে এবং সুতায় মাঞ্জা দিয়ে প্রস্তুতি নেয়। ঘুড়ি উৎসব বাংলাদেশের প্রাচীন ঐতিহ্যবাহী একটি উৎসব। মুঘল আমল থেকে এই উত্সব পালিত হয়ে আসছে। এই উৎসবে প্রচুর লোক সমাগম ঘটে। পুরোন ঢাকার অধিবাসীদের কাছে এটি অত্যন্ত উৎসবমুখর দিন যা সাধারণত শীতকালে পালিত হয়।[৯]

[সম্পাদনা]তথ্যসূত্র

↑ ১.০ ১.১ ১.২ ১.৩ চরাচর: মকরসংক্রান্তি, সুজন মঞ্জুর, দৈনিক কালের কণ্ঠ, ঢাকা থেকে প্রকাশিত। ১৬ জানুয়ারি ২০১২, সম্পাদকীয় পাতা। সংগ্রহের তারিখ: ১ এপ্রিল ২০১২ খ্রিস্টাব্দ।
↑ ২.০ ২.১ Makarsamkranti and Uttarayana misconception and Panchang Siddhanta
↑ ৩.০ ৩.১ ৩.২ জমজমাট গঙ্গাসাগর, স্টার আনন্দ, ১২ জানুয়ারি ২০১২
↑ গঙ্গাসাগরে পুণ্যস্নান, ২৪ ঘণ্টা
↑ গঙ্গাসাগরে প্রস্তুতি, স্টার আনন্দ, ৯ জানুয়ারি ২০১২
↑ চক্রবর্তী, ড: বরুণকুমার, ed (জানুয়ারী ২০০১). বঙ্গীয় লোকসংস্কৃতি কোষ. প্রকাশক: অপর্ণা বুক ডিস্ট্রিবিউটার্স (প্রকাশন বিভাগ). (কলকাতা). p. ২০. আইএসবিএন 81-86036-13-X.
↑ "আউনি বাউনি", তারাপদ মাইতি; বাংলার লোকসংস্কৃতির বিশ্বকোষ, ড. দুলাল চৌধুরী সম্পাদিত, আকাদেমি অফ ফোকলোর, কলকাতা, ২০০৪, পৃ. ৩২২
↑ বাংলার লোকসংস্কৃতি; আশুতোষ ভট্টাচার্য; ন্যাশানাল বুক ট্রাস্ট, ইন্ডিয়া; নতুন দিল্লি; ২০০৫; পৃ. ৭১
↑ Siddiqui, Dr. Kamal Uddin; Dr. Mahfuzul Haque, Zahirul Haque. Bangladesh: Fairs and Festivals. প্রকাশক: Ministry of Foreign Affairs, Government of the PRB. (Dhaka). pp. 73.
এই নিবন্ধটি অসম্পূর্ণ। আপনি চাইলে এটিকে সমৃদ্ধ করে উইকিপিডিয়াকে সাহায্য করতে পারেন।
বিষয়শ্রেণীসমূহ: অসম্পূর্ণপশ্চিমবঙ্গের সংস্কৃতিপশ্চিমবঙ্গের উৎসববাংলাদেশের সংস্কৃতিবাংলাদেশের উৎসবউৎসব

قس هندی
माघे संक्रान्ति, मकर संक्रान्ति, माघी आदि नामले चिनिने नेपालको एक प्रमुख चाड हो। यो माघ महिनाको पहिलो दिन पर्दछ।
ज्योतिष शास्त्रानुसार सौर तिथिको हिसाबले माघे संक्रान्तिदेखि सूर्य धनु राशिबाट मकर राशिमा प्रवेश गरी उत्तरायण हुने हुनाले यसलाई 'मकर संक्रान्ति' पनि भनिएको हो।सामान्यतया सूर्यले सबै राशि लाई प्रभावित गरेता पनि सूर्यको कर्कट राशि(साउने संक्रान्ति) र मकर राशि(माघे संक्रान्ति)प्रवेशलाई धार्मिक दृष्टिले मह्त्व पूर्ण मानिन्छ| यो दिन देखि सूर्य दक्षिणि गोलार्दबाट उत्तरी गोलार्द तर्फ प्रवेश गर्ने भएकोले दिन लामो र रात छोटो हुँदै जाने विश्वास गरिन्छ।
माघे/मकर संक्रान्ति पर्व नेपाल भर विभिन्न पवित्र नदी, सागर तथा त्रिवेणीमा स्नान गरी मन्दिरमा पूजाआजाका साथै घिउ, चाकु, तिलको लड्डु रतरूल खाई मनाइन्छ यस पर्वमा देवघाट, बराहक्षेत्र, रिडी, पनौती, दोलालघाट, कन्काई तथा भारतको प्रयाग र गङ्गासागरलगायतका नदी र घाटमा स्नान, दान, श्राद्ध आदि गर्नेको ठूलो भिड लाग्छ। भविष्यपुराण, विष्णुवचन तथा धर्मसिन्धु नामक ग्रन्थमा यस दिन स्नान गरी घिउ, चाकु, तिलको लड्डु, सागपात, तरूल, वस्त्र, पानीको भाँडो र मकलसहितको सिदा दान गरेमा विशेष फल प्राप्त हुने र उक्त पदार्थ आफूले पनि खाएमा शरीर पोषिलो हुनुका साथै निरोगी होइने उल्लेख छ। मीठो खाने, राम्रो लगाउने र भलो सुन्ने-भन्ने यस पर्वमा गुरू, पुरोहित र ब्राहृमण आ-आफ्ना यजमानकहाँ गई महिना सुनाउँछन्। महिना सुनिसकेपछि गृहस्थीहरू गुरू, पुरोहितलाई टीका लगाई घिउ, चाकु, तरूल, लड्डुसहितको सिदा दान गर्छन्। शिशिर ऋतुमा पर्ने यो संक्रान्तिमा शरीर शुद्ध गरी घिउ, चाकु र तिल तथा खिचडी खानाले शरीरमा गर्मीका मात्रा बढेर तागत दिने तथा मास हाली पकाइएको तेल शरीरमा घस्दा चिसोबाट मुक्त भई शरीरका छालासम्बन्धी र अन्य रोग नाश हुने विश्वास गरिन्छ।
माघे मासि महादेव यो दाद घृतकंबलम।
स भुक्त्वा सकलान भोगान अंते मोक्षं च विदन्ति॥
भावार्थ :मकर संक्रान्ति का दिन धिउ र कम्बल दान गर्नाले मोक्ष प्राप्त हुन्छ|मौसम अनुसार यो समय जाडो हुनाले यसलाई सामाजिक सद्दभावको आधारमा पनि पुष्टि ग‍र्न सकिन्छ|
महाभारत का अनुसार भीष्मले यहि दिन मृत्यु रोजेका थिए भने भगिरथले सोहि दिन गंगा लाई पृथ्वीमा अवतरण गराई सागरमा मिलाएका थिए|त्यसैले माघे संक्रान्ति का दिन प्रयाग र गङ्गासागरमा गरिने स्नानलाई महास्नान भनिन्छ|


माघे संक्रान्तिमा बनाइने परिकार
[सम्पादन गर्ने]नेपालमा माघे संक्रान्ति

[सम्पादन गर्ने]उपत्यका
यसै दिन भक्तपुरको टौमढी टोलमा तिलमाधव नारायणको मन्दिरमा मेला लाग्ने र दीपङ्कर बुद्धको पूजा गरिन्छ। तिलमाधव नारायणको मन्दिरमा चढाइएको ध्यू सन्तान नभएका महिलाले नुहाई-धुवाई र शुद्ध भई खाएमा सन्तान प्राप्ति हुने विश्वास छ। माघे संक्रान्तिका दिन नारायणको मूर्तिभरि ध्यू दलेर तील चढाउने र उक्त ध्यू-तिल चार दिनपछि झिकेर मन्दिरमा आउने भक्तजनलाई प्रसादका रूपमा वितरण गर्ने परम्परा छ।
[सम्पादन गर्ने]पूर्वी नेपाल
माघे संक्रान्तिका दिन झापा जिल्लाको प्रसिद्ध धार्मिक नदी कन्काईमा हिन्दू धर्मावलम्बीले मकर स्नान गर्छन्। संक्रान्तिदेखि पाँचदिनसम्म कन्काई नदीको वरिपरि रमाइलो मेला लाग्ने र किराँत परम्परा एवं संस्कृतिअनुरूप धाननाच देखाइने प्रचलन छ। कन्काई नदीलाई भगवती माईदेवीका रूपमा मान्ने गरेको हुँदा आफ्नो मनोकांक्षा पूरा गर्न भाकल गर्ने नेपालको पूर्वी क्षेत्र तथा भारतको सिलीगुढी, दार्जीलिङ र सिक्किम क्षेत्रका नेपालीभाषी भारतीय पनि कन्काईमा आएर मकर स्नान गरी पूजाआजा गर्ने, परेवा उडाउने र बत्ती बाल्ने गर्छन्।
यसैगरी माघे संक्रान्तिका दिन इलामको माइबेनीमा मेला लाग्छ। उक्त मेला वि. सं. १९५० देखि इलामका तत्कालीन बडाहाकिम हर्कजङ्ग थापाको पालादेखि लाग्दै आएको स्थानीय बुढापाका बताउँछन्। शुरूशुरूमा महिनौ दिन लाग्ने उक्त मेला केही वर्षयता खस्कँदै गएको छ। सदरमुकामबाट तीन किलोमिटर पूर्वमा रहेको माईखोला र जोगमाई खोलाको दोभानमा लाग्ने उक्त मेलामा हजारौं भक्तजनको घुँइचो लाग्नुका साथै मित्रराष्ट्रचीन र भारतका व्यापारीसमेत मेलामा आई पसल राख्ने गरेकाले मेलाको व्यापारिक महत्व छ। उक्त मेलामा धाननाच, चण्डीनाच, बालन, संगिनी, मारूनीजस्ता परम्परागत नृत्य हेर्न पाइन्छ।
[सम्पादन गर्ने]तराई
यस पर्वलाई तराईका जिल्लाहरूमा मैथिलीले 'तिला संक्रान्ति' पर्वका रूपमा मनाउँछन्। यस पर्वमा परिवारका अग्रज र आमा-बाबुबाट आफ्ना सन्ततिलाई सख्खर र तील खुवाई बुढेसकालमा सेवा गर्नुपर्ने बचन सन्तानबाट लिने गर्छन्। खिचडी, तील र च्यूराका लड्डुलगायतका परिकार बनाएर खाने गरिन्छ। यी परिकार सर्वप्रथम घरका देवदेवीलाई पूजापाठ गरी चढाइन्छ। मिथिलाञ्चलमा मनाइने प्रत्येक पर्वमा बेग्लाबेग्लै लोककलाको प्रदर्शनी र चित्रांकन गर्ने कार्यअन्तर्गत माघे संक्रान्तिका दिन बिहानै भक्तजनले चोखो भई प्रसन्न मुद्रामा भगवती मन्दिरका प्रवेशद्वार तथा आ-आफ्नो घर-आँगनमा कमलको फूलजस्तै शृङ्गार गर्छन्। कतिपय धर्मावलम्बी बिहान नुहाएर भगवतीको उपासना पनि गर्छन् भने कतिपयले भगवतीको प्रतिमा तेल, चामल, सख्खर चढाएर आफूभन्दा कान्छो मानिसको हातमा दिने चलन छ। यसरी मान्यजनबाट तिल र चामल लिएर उनीहरूप्रति श्रद्धा तथा आस्थाको भावना प्रकट गरिन्छ। धार्मिक मान्यताअनुसार भगवान र भगवती दुवैलाई सम्मान र श्रद्धाका साथ पूजाआजा गरी भगवतीलाई सिन्दूर, चुरा र तिलको लड्डु चढाउने गरिन्छ भने भगवानलाई मिठाई, फलफूल र तिलको लड्डु अनिवार्य रूपमा चढाई खिचडीको भोग लगाइन्छ। यस पर्वमा खिचडी खान अनिवार्य भएकाले यसलाई 'खिचडी पर्व' पनि भनिन्छ। यो पर्वमा ब्राह्मण भोजनको पनि व्यवस्था गरिन्छ। ब्राह्मण दानका लागि तिल तथा सख्खरबाट बनाइएको लड्डुको प्रयोग गरिन्छ। यस पर्वमा तिल तथा च्युराको प्रयोग अत्यधिक हुने भएकाले यसलाई 'तिलवा च्युरा' पनि भन्ने चलन छ। यसबाहेक चामल, खिचडीका सामग्रीहरू जस्तै, मासको दाल, अरवा चामल, नुन, बेसार, तरकारी, घिउ र दही दान गरिन्छ। कतिपय सम्पन्न व्यक्तिले जुत्ता, छाता, ठूलो रूमाल र कम्बल पनि दान गर्छन्। उक्त दान आफ्ना लागि वा पितृहरूका लागि पनि गर्ने परम्परा रहिआएको छ। खासगरी मैथिली महिलाका लागि 'तिला संक्रान्ति' पर्वको अझ बढी महत्वको छ। यसै दिनदेखि कन्याहरू सुयोग्य वर प्राप्तिको कामनाले 'तुसारी पर्व' प्रारम्भ गर्छन् भने विवाहित महिला 'पृथ्वी पर्व' प्रारम्भ गर्छन्। नवविवाहित दुलहाको घरबाट दुलहीको घरमा यस पर्वमा तिल वा च्युराको कोसेलीका साथै जाडोमा लगाउने वस्त्र आउने परम्परा रहिआएको छ। यस प्रथालाई मैथिलीमा 'जडाउर' भनिन्छ। यसबाट दुई परिवारबीच सौहार्दता, पारस्परिक सहयोग एवं सद्भाव वृद्धि हुने गरेको छ। आयु, आरोग्य, रूप र गुण अभिवृद्धिको प्रतीक भएर प्रत्येक वर्ष आउने तिला संक्रान्ति पर्व हर्षोल्लासको वातावरणमा सम्पन्न हुन्छ। धेरैजसो मिथिलावासी यसै दिनदेखि माघ स्नान सुरू गर्छन्, अर्थात् माघ महिनाभर एकाबिहानै नुहाएर घिउ खिचडी खान्छन्। पुस महिनासम्ममा तिल, सख्खर पूर्णरूपले उत्पादन भइसक्नु र उक्त उत्पादित वस्तुबाट यो पर्व मनाउनुको अर्थ कृषि र संस्कृतिबीचको अभिन्न एवं अविभाज्य सम्बन्ध रहेको बुझिन्छ।
[सम्पादन गर्ने]पश्चिम नेपाल
चर्चित माघे संक्रान्ति मेला रूरू क्षेत्र रिडीमा तीन दिन लाग्छ। धेरै भक्तजनको उपस्थिति रहने उक्त मेला जेठी, माईली र कान्छी संक्रान्तिका रूपमा तीन दिन लाग्ने गरेको हो। मेलाको पहिलो दिन बिहानैदेखि कालीगण्डकीमा स्नान गरी ऋषिकेश मन्दिरमा पूजाअर्चना गर्नेको घुइँचो लाग्छ। कालीगण्डकीमा स्नान गरी ऋषिकेशको दर्शन गर्दा चारधाम गएबराबरको पुण्य प्राप्त हुन्छ भन्ने विश्वासले पनि पश्चिम नेपालका विभिन्न जिल्लाका साथै भारतका विभिन्न स्थानबाट समेत भक्तजन उक्त मेलामा आउँछन्। ऐतिहासिक एवं धार्मिक दृष्टिकोणले महत्वपूर्ण तानसेन बजारदेखि ३६ किलोमिटर दक्षिण-पश्चिममा पर्ने गुल्मी, पाल्पा र स्याङ्जा जिल्लाको संगमस्थलबाट बग्ने पवित्र कालीगण्डकी र गण्डकीको तिरमै पुरानो ऋषिकेश मन्दिर छ। रूरू क्षेत्र कृषकका लागि आवश्यक सामग्री दरी, काम्ला, ठेकी आदि किनबेच गर्ने व्यापारिकस्थलका रूपमा पनि परिचित छ।
[सम्पादन गर्ने]देवघाट
देवघाटमा हरेक वर्ष लाग्ने मकर सक्रान्ति मेला बाँसको लिङ्गो गाडेर शुभारम्भ गरिन्छ। भारतको इलाहावादको प्रयागभन्दा विशिष्ट र हरिद्वार, ऋषिकेशको तुलनामा निकै मनोरम र ठूलो महत्व बोकेको देवघाटमा माघे सक्रान्तिमा स्नान गर्न स्वर्गबाट देवता आउने जनविश्वास छ। धार्मिक र पर्यटकीय महत्व बोकेको देवघाटमा दुई दिन वा तीन दिन मेला लाग्छ। मेलासँगै गलेश्वर आश्रममा लक्ष्य हवन गरिन्छ। यसैगरी प्रसिद्ध धार्मिक तिर्थस्थल सुनसरीको बराहक्षेत्रमा माघे संक्रान्तिका बिहानैदेखि हजारौं हिन्दू धर्मावलम्बीले स्नान गरी भगवान विष्णुको पूजा आराधनासँगै आफ्ना पितृको सम्झनामा सत् वीज छर्ने गर्छन्। हिन्दू धार्मिक विश्वासका आधारमा उक्त दिन मकर नुहाई सात थरीका अनाज मिश्रण गरी बिहानै शुद्ध जलले शरीर स्वच्छ बनाई शिवालयमा सत् वीज छरी पितृका नाममा अर्पण गर्नाले पितृले मोक्ष पाउने विश्वास गरिन्छ।
[सम्पादन गर्ने]थारू समुदाय
यो पर्व माघी पर्वका रूपमा बडो उत्साहका साथ मनाइन्छ। यस समुदायमा मासको दाल र चामल मिसाइएको खिचडी (माघी) खाने चलन छ।
[सम्पादन गर्ने]मगर जाति[१]
नेपालका मगर जातिहरू बीच माघे संक्रान्ति लाई मुख्य पर्वको रूपमा धुमधाम सॅग मनाउने चलन छ|
चित्र:MagarTaroHanne.jpeg
सङ्क्रान्तिमा तारो हान्ने खेल्दै मगर समुदाय
मगरहरूको राष्ट्रिय पर्व घोषणा भइसकेको माघे सङ्क्रान्ति पूर्व र पश्चिम अर्थात् मगरहरू बीचमै पनि भिन्न विशेषता र प्रकृतिमा मनाइने गरेको छ। माघे सङ्क्रान्तिलाई मगर समुदायले तीन दिनसम्म धुमधामका साथ चेलीबेटी पुज्ने र पितृ पूजा गर्ने पर्वका रूपमा मनाउने गरेको पाइन्छ। बालकहरू धनु काँड खेल्दै माघे सङ्क्रान्तिको रौनकका सुरु गर्छन्।वन-तरुलबिना दिदी बहिनीलाई पूजा गर्न नमिल्ने मान्यता भएकोले पुस मसान्तमा दाइ भाइ जिरेलतिर लाग्छन्। घरमा बसेकाहरू धान कुट्दै, सक्खर तथा घर-तरुल खनेर तयारी गर्छन्। अबेर वन-तरुल लिएर फर्केका पाइहरू रात भरर तरुलपकाउने देखिखि पुरी बनाउने अधिष्ठान्न भोजपकाउनुमामा व्यस्त हुन्छन्।
[सम्पादन गर्ने]पहिलो दिन
माघे सङ्क्रान्तिको दिन बिहान दाजुभाइले नुहाएर खाली पेटमा कुल-कुलायन र पुर्खालाई पूजा गरेपछि दिदीबहिनीलाई 'निस्रो'ले पुज्ने गर्छन्। पूजा गर्दा थालमा अलिकति चामलका साथ विभिन्न तरुल, पुरी, मिठाई आदि खानेकुरा र दक्षिणा राखेर दिने चलनलाई 'निस्रो' भनिन्छ। त्यसपछि वंशजका साथै विवाह गरेर छिमेकी गाउँ-ठाउँमा पुगेका दिदीबहिनीलाई 'निस्रो' बाँड्दै घर-घरमा पुग्छन्।
[सम्पादन गर्ने]दोस्रो दिन
दोस्रो दिन युवतीहरू 'माघ खान' (वनभोज जस्तै) समूह-समूहमा बाँडिएर गाउँभन्दा टाढा बर्खे गोठतिर लाग्छन्। दाजुभाइले निस्रोमा टक्राएको चामल र विभिन्न खानेकुरा बोकेका उनीहरू साथमा खाना पकाउने भाँडाकुँडा पनि लान्छन्। निस्रोमा आएको खानेकुरा र चामल त्यही दिन सिध्याउने चलन रहेकाले उनीहरू दिनभरिमा ५/६ पटकसम्म त भातको विभिन्न परिकार बनाएर खान्छन्। गाउँमा धान नहुने भएर पनि होला, चामलको भात 'चिज' हुन्छ, त्यसैले त्यो दिन युवतीहरू अमन लाग्नेगरी भातबाट बनेका परिकारको स्वाद लिन्छन्। कहिलेकाहीं घरबाट धनुकाँड खेल्दै 'माघ खान' गएका युवतीहरूकहाँ पुगेका युवाहरूले पकाएको खाना खाइदिँदै थप रमाइलो र ठट्टा गर्ने पनि गर्छन्।
दिन छिप्पिँदै गएपछि ती गाउँको चौतारामा भेला भएर 'होम्पई' (परम्परागत जातीय नृत्य) नाच्छन्। यसमा डोकोलाई सारी-चोलो लगाइदिएर पोते-तिलहरी र चुरा लगायतका गहनाले सजाइन्छ। होम्पई नाँच्दा केटी डोकोभित्र रहेर काठबाट बनाइएका टाउको, हात हल्लाउँदै, जिस्कँदै फन्फनी घुमेर नाच्छन्। जुनसुकै उमेरका पनि यो नृत्य र मेला हेर्न गाउँको चौतारीमा भेला हुन्छन्। मेलामा कसैले पिङ खेल्छन्, कैसैले धनुकाँड खेल्छन्, कसैले नाँच हेर्छन् भने कोही दोहोरी गाएर रमाइलो गर्छन्। युवतीहरू होम्पई नाचिसकेपछि युवा र बूढापाकाको 'पैसारु/पैचारु' नाच सुरु हुन्छ। यो गोलो आकार बनाएर झिली, मादल, पैजन, छिनछिनेजस्ता विविध बाजागाजाको धुनमा नाच्ने गरिन्छ। युवा सिकारुहरूले नाइकेलाई पछ्याउँदै पैचारुको बाइस चाला (नाचको प्रकार) नाच्छन्, जसको बीचबीचमा तालसँगै स्वरको लय मिलाएर उत्साहित पार्ने पनि गरिन्छ।
[सम्पादन गर्ने]अन्तिम दिन
माघे सङ्क्रान्तिको अन्तिम दिन गाउँभरिका पुरुष भेला भएर 'तारो हान्ने' चलन छ। विभिन्न स्थानमा धनुषकाँडले तारो हान्ने गरे पनि झुम्लाबाङमा काठको फ्ल्याकमा अंगारले लगाइएको गोलो चिह्नलाई बन्दुकको निसाना बनाइन्छ। पर्वको रमझममा हल्लिँदै निसाना ताकेकाहरूमध्ये जसले गोलो चिह्नमा लगाउन सक्छ, त्यसलाई तितेपाती लगाई सम्मानसाथ काँधमा बोकेर गाउँ घुमाउने र खानेकुरा खुवाइन्छ। साँझतिर स-साना केटाकेटी जम्मा भएर घर-घरमा गई 'बासी आन्द्रा पाई कि नपाई' भन्दै सोध्ने गर्छन्। उनीहरूलाई पर्वमा बचेखुचेका खानेकुरा दिइन्छ। यसरी मगर जातिको बहुलता रहेको गाउँ झुम्लाबाङमा 'माघे सङ्क्रान्ति' हर्षोल्लासपूर्वक मनाइन्छ।
[सम्पादन गर्ने]सन्दर्भ सामाग्रीहरू

↑ http://www.ekantipur.com/np/2067/10/1/full-story/323569/
श्रेणीहरु: टुटेको फाइल लिंकसितको पृष्ठनेपालको संस्कृतिसंस्कृतिनेपालका चाड पर्वह