کردستان عراق

حکومه‌تی هه‌رێمی کوردستان


پرچم نشان
سرود ملی: ای رقیب

پایتخت اربیل
زبان رسمی کردی
نوع حکومت دموکراتیک
نام حاکمان
رئیس اقلیم کردستان
نخست رئیس
مسعود بارزانی
کوسرت سول
مساحت
- مساحت ۴۰۶۴۳کیلومتر مربع
جمعیت
- تخمین جمعیت (۲۰۱۱) ۴۶۹۰۹۳۹ [۱][۲]
واحد پول دینار عراق






کردستان عراق (به کردی: هه‌رێمی کوردستان، Herêmî Kurdistan)، یک منطقهٔ خودمختار در بخش شمالی کشور عراق است. کردستان عراق از شرق با ایران از شمال با ترکیه و از غرب با سوریه هم‌مرز است. مرکز آن اربیل است.

محتویات [نمایش]
نام [ویرایش]

نام کردستان از ترکیب دو واژه ی کرد و پسوند فارسی ستان گرفته شده‌است که روی‌هم‌رفته به معنی سرزمین کردها است. بنابر قانون اساسی عراق نام این منطقه (به زبان عربی: اقلیم کردستان) است.

تاریخچه [ویرایش]

نوشتار اصلی: تاریخ کردها

منطقه امروزی کردستان عراق در دوران باستان بخش اصلی امپراتوری آشور را تشکیل می‌داد. آشور بانیپال در سال ۶۳۳ پ.م درگذشت. شاه ایرانی ماد در حمایت از بابل به آشور اعلان جنگ داد. هووخشتره در سال ۶۱۴ پ م از کوه‌های زاگرس گذشت و ضمن تسخیر آبادی‌های آشوری سر راه، شهر آشور پایتخت دولت آشور را در محاصره گرفت. پس از سقوط شهر آشور، نبوپلسر پادشاه بابل به دیدار هووخشتره آمد و در آنجا پیمان دوستی مادها و بابل تجدید شد. در سال ۶۱۳ پ م شاه آشور در نینوا بود و این شهر نیز در سال ۶۱۲ پ م تسخیر شد. نبوپلسر رهبر بابلی‌ها به همکاری با ماد روی آورد. در دوره‌های بعدی این منطقه بخشی از شاهنشاهی‌های هخامنشی، سلوکی، اشکانی و ساسانی گشت.

در زمان ساسانیان منطقه امروزی عراق را ناحیه سورستان یا دل ایرانشهر می‌نامیدند و طبق تقسیمات کشوری ایران آن زمان، سورستان به دوازده استان و شصت تسو (شهرستان) بخش شده بود. بیشتر بخش خاوری منطقه امروزی کردستان عراق در استان شادپیروز قرار داشت. شمال غربی کردستان عراق استان بالا نام داشت. شهرهای بزرگ آن دوره در این منطقه، اربیل، گرمیان (کرکوک امروزی) و آشب (عمادیه امروزی) بودند.[۳]

همهٔ منطقهٔ امروزی کردنشین تا سال ۱۵۱۴ میلادی یکی از ایالات ایران بود. در جنگ چالدران که بین نیروهای شاه اسماعیل اول صفوی و سلطان سلیم اول عثمانی در سال ۱۵۱۴ میلادی انجام گرفت بر اثر شکست ایران، بخشی از این مناطق از ایران جدا شد و نصیب عثمانی گردید (کردستان عثمانی).

امپراتوری عثمانی سال‌ها چون ابرنیرویی بر گوشه‌ای از جهان دربرگیرندهٔ سرزمین‌های عربی، آسیای صغیر و بالکان، فرمان راندند تا اینکه با پایان جنگ جهانی اول و نابودی امپراتوری عثمانی متصرفات آن: (کردستان عثمانی)، سرزمین‌های عربی، آسیای صغیر و بالکان کم‌کم مستقل گردیدند.قرنها حکومت سلسلهٔ اردلان براین مناطق حکومت میکردند. کردستان عثمانی، در نقشهٔ جغرافیای امروزی در سه کشور ترکیه، عراق، و سوریه قرار می‌گیرد. این سه کشور پس از جنگ جهانی اول و فروپاشی عثمانی با توافق انگلستان، درسال ۱۹۲۳ تاسیس شدند.[۴][۵] [۶]

اقلیم کردستان در سال ۱۹۷۰ و در پی پیمانی میان حکومت وقت عراق و رهبران کرد عراق تشکیل شد.

مردم و فرهنگ [ویرایش]

عراق کشوری است با قومیت‌های گوناگون و ساکنان آن را عرب ۶۵٪ و کرد ۲۰٪، آسوری ۷٪، ترکمن ۳٪ و غیره ۵٪ تشکیل می‌دهند. کردها در کردستان عراق در نواحی شمال و شمال شرقی عراق زندگی می‌کنند و از لحاظ فرهنگی و زبانی و طرز پوشش با عرب‌ها متفاوتند. جامعه ۵٬۷ میلیونی[۷] کردها ۲۰٪ جمعیت عراق (با جمعیت ۲۸٬۹ میلیون) را می‌سازند.

اجزای فرهنگ کردستان عراق بیشتر سرشت ایرانی دارند و فرهنگ کردستان عراق بیشترین نزدیکی را با فرهنگ ایرانیان دارد ازجمله خویشاوندی زبانی و آداب و رسوم و جشن‌هایی مانند جشن ایرانی نوروز که جشن اصلی در منطقه کردستان عراق نیز به‌شمار می‌رود. البته در این منطقه اقوامی مانند آشوری‌ها، ارمنی‌ها، عرب‌ها، ایزدی‌ها، شبک‌ها و مندائی‌ها نیز ساکنند که ویژگی‌های جدای فرهنگی خود را نیز دارا می‌باشند.

جنبش زنان کرد در این منطقه فعالیتی مثبت و موفق‌تر از دیگر مناطق کردنشین داشته و با تمرکز بر مسایل خاص زنان همچون خشونت علیه زنان، خودسوزی، همسرآزاری (خشونت خانگی) و قتل ناموسی شکل گرفته‌ است و تحولات خوبی را در این منطقه پدید آورده‌ است.[۸] از فعالان این جنبش می‌توان به هوزان محمود اشاره کرد.

زبان فارسی و کردستان عراق [ویرایش]
زبان ادبی کردستان عراق نیز تا سال ۱۹۲۰ فارسی و زبان اداری حکومتی آن ترکی عثمانی بود. زبان نوشتاری سورانی که با خط فارسی-عربی و با علاماتی اضافه‌شده نوشته می‌شود در سال‌های ۱۹۱۹ و ۱۹۲۰ با بخشنامه‌ای توسط حکومت بریتانیا که بر منطقه مستقر شده‌بود[۹] و با قصد ایجاد چنددستگی در کشور عراق و منطقه[۱۰] ایجاد شد.[۱۱]

امروزه بسیاری از کردها در عراق و به خصوص اقشار تحصیل کرده با زبان فارسی آشنایی دارند یا توانایی سخن گفتن به فارسی را دارند که از آن جمله می‌توان جلال طالبانی رئیس‌جمهوری عراق را نام برد که از اقلیت کرد این کشور است.[۱۲] در دهه‌های اخیر علاقه به زبان فارسی به عنوان زبانی هم‌خانواده و نزدیک به زبان کردی در میان قشر تحصیل کرده کردستان عراق افزایش داشته‌است.[۱۳][۱۴]

در جریان درگیری‌های بارزانی ها با حکومت عراق، ملا مصطفی بارزانی همراه با جمعی از بستگان و نزدیکانش، حدود ۴۰ هزار پیشمرگه و شمار عظیمی از کردان عراق که رقم آنها را تا ۳۰۰ هزار تن هم برآورد کرده‌اند به ایران پناهنده شدند و گروهی از آنان در اردوگاهی نزدیک کرج اقامت یافتند.[۱۵]

بازگشت پناهندگان کُرد از ایران که بسیاری از آنان زاده و بزرگ‌شدهٔ ایران هستند و به زبان فارسی صحبت می‌کنند باعث رواج آشنایی با این زبان در بسیاری از مناطق کردستان عراق شده‌است. ازجمله با تمرکز این بازگشتگان که زبان اول کودکان آن‌ها نیز اکثرا فارسی است در شهر بزرگ سوران در استان اربیل این شهر هم‌اینک تبدیل به شهری با اکثریت فارسی‌زبان شده‌ است و استفاده از زبان فارسی در ادارات و نهادهای دولتی این شهر رایج است.[۱۶]

پیش از سال ۱۹۹۱ زبان عربی تأثیر و نفوذ اساسی را در مطبوعات کردی عراق داشت بگونه‌ای که بیشتر منابع کردی سورانی را مطبوعات و انتشارات عربی تشکیل می‌دادند ولی از سال ۱۹۹۱ به این سو ارتباط میان ایران و کردستان عراق بسیار افزایش یافته و این باعث ایجاد تحولاتی در مطبوعات کردستان عراق شده‌است. هم‌اینک زبان فارسی نقش اصلی را به عنوان زبان فرهنگی ماخذ در منطقه شمال عراق به عهده گرفته‌است و بیشتر مطبوعات و نشریه‌های کردی در کردستان عراق برای مطالب خود بویژه در زمینه مسائل روشنفکری، فرهنگی و تاریخی از منابع فارسی استفاده می‌کنند.[۱۷]

در پی حضور زیاد بازرگانان ایرانی در کردستان عراق، در شهرهای مرزی این منطقه شماری از مغازه‌ها تابلوهای خود را به فارسی می‌نویسند. خواننده‌های موسیقی پاپ ایران ازجمله معین، داریوش، هایده، مهستی و شکیلا و نوازندگان و خوانندگان کرد ایرانی چون گروه کامکارها و شهرام ناظری در کردستان عراق از محبوب زیادی برخوردار هستند و شماری از این هنرمندان (هنرمندان زنده) برنامه‌های کنسرت متعددی در شهرهای کردستان عراق برگزار می‌کنند.[۱۸][۱۹] و به طور کل در کردستان عراق فضای استقبال از زبان فارسی و نیز تولیدات فرهنگ ایران دیده می‌شود.[۲۰]

رشتهٔ زبان فارسی در دانشگاه صلاح‌الدین واقع در اربیل، از سال ۱۹۹۸ دایر شده‌است. در دانشگاه شهر کوی‌سنجق نیز زبان فارسی تدریس می‌شود.[۲۱] دانشگاه سلیمانیه نیز اقدامات برای راه‌اندازی کرسی زبان فارسی و ایران‌شناسی را در دست اجرا دارد.[۲۲]

سیاست [ویرایش]



جلال طالبانی، رئیس جمهور کرد عراق
پس از جنگ کویت و عراق و وضع ممنوعیت پرواز عراق به بالای خط ۳۶ درجه در سال ۱۹۹۱ کردهای عراق عملاً توانستند حکومت خود را تأسیس نمایند و با حل اختلافات گروهی و قیام علیه رژیم حزب بعث عراق، حکومت منطقه را به عهده گرفتند. کردها این خیزش را «راپه‌رین» می‌نامند.

پس از سرنگونی رژیم حزب بعث عراق، کردها حکومت سرزمین کردستان در عراق را تشکیل دادند. از سال ۲۰۰۵ به بعد ریاست جمهوری ( جلال طالبانی ) و وزارت امور خارجه عراق ( هوشیار زیباری ) و فرمانده کل ارتش عراق ( ژنرال زیباری ) نیز توسط کردها اداره می‌گردد. جلال طالبانی رییس جمهور عراق و مسعود بارزانی صدر حزب دموکرات کردستان عراق و رهبر حکومت سرزمین کردستان است. از احزاب سیاسی کردستان که عضو پارلمان کردستان هستند می‌توان از پارتی دموکرات کردستان، اتحادیه میهنی کردستان، حزب سوسیالیست کردستان و حزب کمونیست کردستان نام برد. دکتر نچیروان بارزانی نخست وزیر کردستان دارای مدرک لیسانس علوم سیاسی از دانشگاه تهران و دکترای همین رشته از دانشگاه کمبریج است و نشان شوالیه جوان را نیز از طرف ملکه بریتانیا دریافت کرده است

جلال طالبانی رئیس جمهور عراق استقلال کردستان عراق از این کشور را «ناممکن» می‌داند و می‌گوید: «فرض کنیم که ما اعلام استقلال کردیم. عراق، ایران، سوریه و ترکیه نیازی ندارند که با ما جنگ کنند. اگر این کشورها مرزهایشان را ببندند و جلوی عبور و مرور ما را بگیرند، ما چگونه به زندگی ادامه دهیم؟»

همزمان با ناآرامی‌ها در کشورهای عربی که به بهار عرب شهرت یافت، کردستان عراق نیز شاهد اعتراضاتی علیه حکومت اقلیم کردستان عراق بود. در این ناآرامی‌ها شماری از شهروندان شهر سلیمانیه توسط نیروهای امنیتی کشته شدند.[۲۳]

در ماه ژوئیه ۲۰۱۱ احزاب مخالف، مذاکرات با دولت را تحریم کردند و خواستار رفع توقیف کمک مالی دولت به احزاب مخالف و همچنین دستگیری مأمورانی شدند که به تظاهرکنندگان تیراندازی کرده بودند.[۲۴]

مقام‌های اقلیم کردستان می‌گویند که حکومت کردستان نوپا است و فرهنگ کاغذبازی و فساد مالی از رژیم گذشته به جای مانده‌است. اما مخالفان می‌گویند که آنان ۲۰ سال فرصت داشتند تا سیستم گذشته را عوض کنند.[۲۵]

جغرافیا [ویرایش]

کردستان عراق منطقه‌ای کوهستانی است. بلندترین قله آن ۳۶۱۱ متر بلندا دارد. نام این کوه هلگورد (هه‌لگورد) می‌باشد.

شهرهای منطقه خودگردان کردستان عراق (بر روی دکمه «نمایش» کلیک نمایید:):

[نمایش]
ن • ب • و
منطقه خودگردان کردستان عراق
اقتصاد [ویرایش]

اقتصاد کردستان عراق مبتنی بر درآمدهای نفتی است، از محل درآمدهای نفتی ساخت و ساز زیادی در شهرهای کردستان عراق صورت گرفته‌است. منابع زیرزمینی گاز و فلزات و... هنوز دست نخورده‌است. تجارت آزاد که جزئی از سیاست کاری سیاستمداران کرد است. سیاستهای صلح جویانه و قدرت سازگاری این حکومت با نظام بین‌الملل دستاوردهای مثبتی در زمینه‌های اقتصادی برای این منطقه داشته‌است.

استان‌ها [ویرایش]



نقشه سیاسی کردستان عراق
کردستان عراق بین شش استان تقسیم شده‌است که از این میان حکومت کردستان بر سه استان اربیل، سلیمانیه، دهوک و قسمت‌هایی از استان‌های نینوا و دیاله تسلط دارد. هچنین حکومت کردستان تقاضای پیوست استان استان گرمیان (کرکوک) و قسمت‌های بزرگ‌تری از استان‌های دیاله و نینوا (موصل) واستان صلاح الدین (صلاح الدین) را کرده‌است.

نیروهای مسلح [ویرایش]

بیشتر نیروهای مسلح حکومت اقلیم کردستان را پیشمرگ‌ها تشکیل می‌دهند. پیشمرگ‌ها نیروهای مسلح کردی هستند که بر اساس سنت از جانب کردها به این نام نامیده شده‌اند. نیروهای پیشمرگ کردستان عراق در فرآیند سرنگونی رژیم بعث از جانب نیروهای هم‌پیمانان در سال ۲۰۰۳ در قسمت شمالی عراق نقش عمده‌ای داشتند.

پانویس [ویرایش]

↑ http://www.kurdishglobe.net/get-pdf-file/KurdishGlobe-2011-54-16.pdf?ID=286
↑ CIA - The World Factbook
↑ محمدی ملایری، محمد: فرهنگ ایران در دوران انتقال از عصر ساسانی به عصر اسلامی، جلد دوم: دل ایرانشهر، تهران، انتشارات توس ۱۳۷۵.
↑ ایران، دایره المعارف بزرگ اسلامی، جلد دهم، تهران ۱۳۸۰
↑ آیت محمدی. سیری در تاریخ سیاسی کرد. انتشارات پرسمان. ۱۳۸۲
↑ و. نیکیتین - کرد و کردستان ترجمه محمد قاضی - نشر درایت ۱۳۶۳. ص ۴۲-۵۱،
↑ CIA - The World Factbook
↑ رویا طلوعی. «جنبش زنان کرد». به کوشش نوشین احمدی خراسانی و دیگران. در فصل زنان ۵. چاپ اول. انتشارات روشنگران و مطالعات زنان، ۱۳۸۴. ص.۱۹۶.
↑ پارسا، مانی، کردستان عراق و زبان فارسی، در: رادیو زمانه. انتشار: ۲۰ دی ۱۳۸۵. بازدید: اکتبر ۲۰۱۱.
↑ Edmonds, C. J. 1957. Kurds, Turks, and Arabs. London, New York: Oxford University Press. 25:83,84
↑ British Occupation and Mandate, 1918-1932، بازبینی، ۲۵ ژوئیه ۲۰۰۸.
↑ ملک، حمدی، از دوره صفویه تا سقوط صدام؛ زبان فارسی در عراق در چه وضعیتی است؟. ۱۳ مه ۲۰۱۱. بازدید: مه ۲۰۱۱.
↑ همان.
↑ جمالی، رضا: سفرنامه عراق: قسمت اول: آرامش در اربیل. در رادیو زمانه. بازدید: اکتبر ۲۰۱۱.
↑ دانشنامه جهان اسلام: سرواژه بارزانی‌ها
↑ روزنامه رووبه‌ر: باڵەکی، دڵشاد: زمانی فارسی لەدامودەزگاکانی سۆران دەبێتە واقیع، بازدید: اکتبر ۲۰۱۱.
↑ حسن‌پور، امیر، صدای آمریکا: گفتوگۆیه‌ک له‌گه‌ڵ دکتۆر ئه‌میری حه‌سه‌نـپور سه‌باره‌ت به‌ گه‌شه‌پـێـکردنی زمانی کوردی، بازدید: مه ۲۰۱۱. هم‌چنین نگاه کنید به این پیوند.
↑ طاهری، فرح: نگاهی از درون به کردستان عراق. گفت‌وگوی شهروند با نورالدین ویسی روزنامه‌نگار آزاد از کردستان عراق. ۱۴ فروردین ۱۳۸۷. بازدید: اکتبر ۲۰۱۱.
↑ حقیقی، فواد: هنرمندان ایرانی در کردستان عراق، اربیل جای دبی را خواهد گرفت؟ در: مجله لاوان. ۲۲ اوت ۲۰۱۰. بازدید: اکتبر ۲۰۱۱.
↑ ملاحظات استراتژیک کردستان عراق. در: باشگاه اندیشه. بازدید: اکتبر ۲۰۱۱.
↑ حقیقی، فواد: هنرمندان ایرانی در کردستان عراق، اربیل جای دبی را خواهد گرفت؟ در: مجله لاوان. ۲۲ اوت ۲۰۱۰. بازدید: اکتبر ۲۰۱۱.
↑ کردستان امروز، بازدید: اکتبر ۲۰۱۱.
↑ گل، ژیار: از اربیل تا سلیمانیه، عراقی دیگر. بازدید: اکتبر ۲۰۱۱.
↑ گل، ژیار: از اربیل تا سلیمانیه، عراقی دیگر. بازدید: اکتبر ۲۰۱۱.
↑ گل، ژیار: از اربیل تا سلیمانیه، عراقی دیگر. بازدید: اکتبر ۲۰۱۱.
منابع [ویرایش]

رویا طلوعی. «جنبش زنان کرد». به کوشش نوشین احمدی خراسانی و دیگران. در فصل زنان ۵. چاپ اول. انتشارات روشنگران و مطالعات زنان، ۱۳۸۴. ص.۱۹۶. ISBN 964-8564-27-2.
بخش تاریخ باستان: محمدی ملایری، محمد. فرهنگ ایران در دوران انتقال از عصر ساسانی به عصر اسلامی، جلد دوم: دل ایرانشهر. تهران: انتشارات توس، ۱۳۷۵.


جستارهای وابسته [ویرایش]

فهرست شهرهای کردستان عراق
نگارخانه [ویرایش]


جورج بوش و مسعود بارزانی در کاخ سفید، ۲۵ اکتبر ۲۰۰۵
پیوند به بیرون [ویرایش]

نجات کردستان
وب‌گاه حکومت خودگردان کردستان
وب‌گاه کردستان، عراقی دیگر
وب‌گاه توسعه کردستان
دربارهٔ اقتصاد کردستان عراق (به فارسی)
نوشتارهای باشگاه اندیشه درباره کردستان عراق (به فارسی)
کرکوک، نفت و رقابت کردی - عربی
این یک نوشتار خُرد عراق است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ کردستان عراق موجود است.
رده‌های صفحه: کردستان عراق پراکنش کردجغرافیای عراق زبان فارسی در عراق سرزمین‌های مورد مناقشه در آسیاسیاست در عراق هلال حاصلخیز
قس عربی
کردستان العراق أو إقلیم کردستان العراق (بالکردیة هه‌رێمی کوردستان) هی منطقة حکم ذاتی فی شمال العراق.[4] تحدها إیران من الشرق وترکیا فی الشمال، وسوریا إلى الغرب وبقیة مناطق العراق إلى الجنوب. العاصمة الإقلیمیة محافظة أربیل، والمعروفة فی أربیل الکردیة. ویخضع رسمیا للمنطقة من قبل حکومة إقلیم کردستان. إنشاء إقلیم کردستان العراق یعود إلى الحکم الذاتی مارس 1970 اتفاق بین المعارضة الکردیة والحکومة العراقیة بعد سنوات من القتال العنیف. دمرت الحرب بین إیران والعراق خلال 1980s، وحملة الإبادة الجماعیة الانفال من الجیش العراقی وطبیعة السکان فی کردستان العراق. بعد انتفاضة عام 1991 للشعب العراقی ضد صدام حسین، واضطر الکثیر من الاکراد على الفرار من البلاد لیصبحوا لاجئین فی مناطق الحدود مع إیران وترکیا. وأنشئ فی شمال منطقة حظر الطیران بعد حرب الخلیج الأولى فی عام 1991 لتسهیل عودة اللاجئین الأکراد. کما واصلت الأکراد لمحاربة القوات الحکومیة والقوات العراقیة فی نهایة المطاف غادر کردستان فی أکتوبر 1991، وترک المنطقة لتعمل بشکل مستقل بحکم الواقع، إلا أن أیا من الحزبین الکردیین الرئیسیین فی أی وقت کان إعلان الاستقلال، ولا تزال کردستان العراق لعرض نفسها على أنها جزءا لا یتجزأ من العراق الموحد ولکن واحدة الذی یدیر شؤونه بنفسه. قاد غزو العراق عام 2003 والتغیرات السیاسیة اللاحقة للتصدیق على دستور جدید للعراق فی عام 2005. الدستور العراقی الجدید یحدد کردستان العراق ککیان اتحادی فی العراق، ویضع العربیة والکردیة کلغات رسمیة للعراق المشترکة. کردستان العراق إقلیم یتمتع بدیمقراطیة برلمانیة مع التجمع الإقلیمی الذی یتکون من 111 مقعدا.[5] والرئیس الحالی هو مسعود البرزانی، الذی انتخب فی البدایة فی عام 2005 وأعید انتخابه فی عام 2009. المحافظات الثلاث دهوک وأربیل والسلیمانیة تضم حوالی 40،000 کیلومتر مربع (15،000 میل مربع) ولها یبلغ عدد سکانها حوالی 4 ملایین نسمة.[6]


أربیل (هولیر) عاصمة إقلیم کردستان
محتویات [اعرض]
[عدل]أصل الکلمة

کردستان الاسم یعنی حرفیا الأراضی من الأکراد. فی الدستور العراقی، ویشار إلیها باسم إقلیم کردستان.[7] والاسم الکامل للحکومة هو "حکومة إقلیم کردستان" (abbrev: حکومة إقلیم کردستان). الأکراد أیضا أن أشیر إلى المنطقة کما Başûr Kurdistana (جنوب کردستان) أو Başûrî کردستان (کردستان الجنوبیة أو جنوب کردستان) فی اشارة الى موقعها الجغرافی فی کامل منطقة کردستان الکبرى. خلال ادارة حزب البعث فی 1970s و 1980s، وکان یسمى فی المنطقة "منطقة الحکم الذاتی الکردیة".
[عدل]التاریخ

[عدل]فترة ما قبل الإسلام
فی عصور ما قبل التاریخ وکانت هذه المنطقة موطنا لثقافة الإنسان البدائی مثل التی عثر علیها فی کهف Shanidar. وکانت المنطقة المضیفة للثقافة جارمو قبل المیلاد حوالی 7000. فی موقع أقرب العصر الحجری الحدیث فی بلاد آشور هو فی تل حسونة، مرکز ثقافة حسونة، حوالی عام قبل المیلاد 6000. کان یعیش فی المنطقة من قبل فرع الشمالی من الاکدیین، عرفت فیما بعد باسم الآشوریین، وأیضا إلى حد ما من قبل هورریانس. وکان یحکمها الإمبراطوریة الأکادیة من 2334 قبل المیلاد حتى 2154 قبل المیلاد. ویشهد ملوک آشور من القرن الثامن قبل المیلاد 23 وفقا لقائمة الملک الآشوری، ودول المدن الآشوریة مثل آشور وEkallatum بدأت تظهر فی المنطقة من منتصف القرن الثامن قبل المیلاد 21. قبل حکم الملک Ushpia حوالی 2030 قبل المیلاد، ومدینة آشور ویبدو انها کانت مرکزا إقلیمیا الإداریة الإمبراطوریة الأکادیة، تورط من قبل أقراص ،,[8] خاضعة لسرجون الأکدی زمیل لهم وخلفائه..[9] کبیر بنیت المدن من قبل الآشوریین، بما فی ذلک آشور ونینوى وGuzana، Arrapkha، Imgur-إنلیل (Balawat)، المتخثر إنلیل وKalhu (Calah / نمرود). واحدة من المدن الآشوریة الرئیسیة فی المنطقة، ولوحظ اربیل (أربا، ILU)، عن عبادة المتمیزة من عشتار,[10]، وسمیت المدینة "سیدة عشتار" من قبل السکان الآشوریین لها.[11] الآشوریون حکمت المنطقة فی الفترة من القرن الثامن قبل المیلاد 21. کان یعرف المنطقة وآشور، وکان مرکز الإمبراطوریة الآشوریة المختلفة (لا سیما خلال الفترات 1813-1754 قبل المیلاد، 1385-1076 قبل المیلاد، والإمبراطوریة الآشوریة الجدد من 911-608 قبل المیلاد. بین 612 و 605 قبل المیلاد سقطت الإمبراطوریة الآشوریة، وأنه تم تمریرها إلى البابلیین الجدد، وأصبح فی وقت لاحق جزءا من المرزبان آثورا داخل الإمبراطوریة Achaemenian 539-332 قبل المیلاد، حیث کانت تعرف باسم آثورا، اسم الأخمینیة لآشور.[12][13] وانخفض إلى منطقة ألکسندر حکمت بعد ذلک الأکبر فی 332 قبل المیلاد، والإمبراطوریة السلوقیة الیونانیة حتى منتصف القرن الثامن قبل المیلاد 2 (تم تغییر اسمها وسوریا، ومن فساد الیونانیة آشور)، عندما انخفض إلى میثریدتس أنا من بارثیا. وشبه مستقلة من المملکة الآشوریة وکان مرکز هزوانیون فی اربیل فی القرون المسیحیة الأولى.[14][15][16][17] وفی وقت لاحق، وقد تأسست فی المنطقة من قبل الرومان فی اقلیم آشور الرومانی لکن استعادت فترة وجیزة من قبل الساسانیین الذین أسسوا المرزبان من Assuristan ( الساسانیة آشور) فی ذلک حتى الفتح العربی الإسلامی. وأصبحت المنطقة مرکزا للکنیسة المشرق الاشوریة والسریانیة ازدهار التقالید الأدبیة خلال فترة حکم الساسانیین.[18][19][20]
[عدل]العصر الإسلامی


حوالی کردیة مستقلة ممالک وإمارات الحکم الذاتی 1835.
وقد تم احتلال المنطقة من قبل العرب المسلمین فی القرن 7 منتصف حل آشور ککیان سیاسی جغرافی (على الرغم من الآشوریین البقاء فی المنطقة حتى یومنا هذا)، والمنطقة التی جزء من Rashiduns العربیة مسلم، الأمویین، وفی وقت لاحق والخلافة العباسیة، قبل أن تصبح جزءا من الترکیة المختلفة، والإمارات المغول. وبعد العثمانیین وصلوا الى السلطة فی المنطقة بدءا من القرن السادس عشر، فی المنطقة المعروفة الیوم باسم کردستان العراق أصبح الحاکمة سابقا فی ثلاث إمارات من بابان، بادینان وسوران. فی عام 1831، تم فرض الحکم العثمانی المباشر، والتی استمرت حتى الحرب العالمیة الأولى عندما تمت هزیمة العثمانیین من قبل البریطانیین، وبعد ذلک مع ازدیاد النفوذ فی المنطقة بعد الحرب العالمیة الأولى.
[عدل]الثورات الکردیة تحت السیطرة البریطانیة
خلال الحرب العالمیة الأولى والبریطانیة والفرنسیة تنقسم غرب آسیا فی اتفاقیة سایکس بیکو. قاد معاهدة سیفر، التی تم التصدیق علیها فی معاهدة لوزان، إلى ظهور آسیا الغربیة الحدیثة، وجمهوریة ترکیا الحدیثة. وکان وماذا أصبح العراق: منحت عصبة الأمم ولایات فرنسا على سوریا ولبنان، ومنح ولایات المملکة المتحدة على فلسطین (فلسطین وشرق الأردن التی تکونت بعد ذلک اثنین من مناطق الحکم الذاتی). وأصبحت أجزاء من الامبراطوریة العثمانیة فی شبه الجزیرة العربیة أجزاء من ما هی علیه الیوم المملکة العربیة السعودیة والیمن.
[عدل]بارزانی ثورة 1960-1970
مقال تفصیلی :الحرب الکردیة العراقیة الأولى
[عدل]الحرب الثانیة الکردیة العراقیة واتفاق الجزائر
مقال تفصیلی :الحرب الکردیة العراقیة الثانیة


فی عام 1973، قدمت الولایات المتحدة اتفاقا سریا مع شاه إیران سرا لبدء تمویل المتمردین الأکراد ضد بغداد فی من خلال وکالة الاستخبارات المرکزیة، وبالتعاون مع الموساد، على حد سواء من شأنها أن تکون نشطة فی هذا البلد من خلال إطلاق الغزو العراقی وإلى الوقت الحاضر.[21] وبحلول عام 1974، دفعت الحکومة العراقیة ردت مع هجوم جدید ضد الأکراد، ومنهم على مقربة من الحدود مع ایران. أبلغ العراق طهران أنها على استعداد لتلبیة المطالب الإیرانیة الأخرى فی مقابل وضع حد لمساعداتها للأکراد. مع وساطة من قبل هواری بومدین الجزائری الرئیس، وصلت إیران والعراق إلى تسویة شاملة مارس 1975 والمعروفة باسم حلف الجزائر العاصمة. غادر اتفاق حول لهم ولا قوة الأکراد وطهران بقطع الإمدادات إلى الحرکة الکردیة. توجه بارزانی إلى إیران مع العدید من أنصاره. استسلم آخرون بشکل جماعی والتمرد انتهى بعد بضعة أیام. کحکومة نتیجة العراقیة تبسط سیطرتها على المنطقة الشمالیة بعد 15 عاما، وبغیة تأمین نفوذها، بدأ برنامج التعریب من خلال نقل العرب إلى المناطق القریبة من حقول النفط فی کردستان، وخصوصا تلک التی حول کرکوک.[22] القمعیة تنفیذ هذه التدابیر من قبل الحکومة ضد الاکراد بعد اتفاق الجزائر العاصمة ادى الى تجدد الاشتباکات بین الجیش العراقی والمتمردین الاکراد فی عام 1977. فی عامی 1978 و 1979، تم حرق 600 قریة کردیة إلى أسفل وحوالی 200،000 کردی تم ترحیلهم إلى مناطق أخرى من البلاد.[23]
[عدل]الحرب العراقیة الإیرانیة وحملة الأنفال
مقالات تفصیلیة :الحرب العراقیة الإیرانیة و حملة الأنفال
خلال الحرب بین العراق وایران، على الحکومة العراقیة تنفیذها مرة أخرى مضادة للسیاسات الکردیة وحرب أهلیة فی الواقع اندلعت. وأدان العراق على نطاق واسع من جانب المجتمع الدولی، ولکن لم یعاقب بجدیة لاتخاذ تدابیر قمعیة، بما فی ذلک استخدام الأسلحة الکیماویة ضد الأکراد،,[24] مما أسفر عن آلاف القتلى. (انظر حلبجة هجوم بالغاز السام.)
تشکل حملة الأنفال ابادة جماعیة منظمة للشعب الکردی فی العراق. تم تنفیذ الموجة الأولى من الخطة فی عام 1982 عندما ألقی القبض على 8000 عائلة البارزانی وأعیدت رفاتهم إلى کردستان فی عام 2008. وبدأت الموجة الثانیة وأکثر شمولا وعلى نطاق واسع من 29 مارس 1987 حتى 23 أبریل الجاری، 1989، عندما قام الجیش العراقی بقیادة علی حسن المجید نفذت حملة ابادة جماعیة ضد الاکراد، والتی تتمیز بانتهاکات حقوق الإنسان التالیة: الاستخدام الواسع النطاق للأسلحة الکیمیائیة، وتدمیر بالجملة من بعض القرى 2000، وذبح حوالی 50،000 الأکراد فی المناطق الریفیة، من قبل أکثر التقدیرات تحفظا. دمرت بالکامل بلدة کردیة کبیرة من Dizeh قلعة (عدد سکانها 70،000) من قبل الجیش العراقی. الحملة شملت أیضا تعریب کرکوک، وهو برنامج لطرد الاکراد وجماعات عرقیة أخرى للخروج من المدینة الغنیة بالنفط واستبدالها مع المستوطنین العرب من وسط وجنوب العراق.[25]
[عدل]مذبحة للشعب الکردی العراقی من قبل منظمة مجاهدی خلق الإیرانیة
مقال تفصیلی :الانتفاضة الشعبانیة
فی 13 یولیو 2003، نشرت صحیفة نیویورک تایمز مقالا فی عام 1991 عندما استخدم صدام حسین مجاهدی خلق الإیرانیة (مجاهدی خلق مجاهدی خلق منظمة مجاهدی خلق أو مجاهدی خلق أو مجاهدی خلق) ودباباتها کما القوات مسبقا لسحق الشعب العراقی الکردی فی شمال والشعب العراقی الشیعة فی الجنوب، کما مریم رجوی ثم أمر قائد قوات جیش منظمة مجاهدی خلق الایرانیة:
"خذ الأکراد تحت الدبابات الخاص بک، وحفظ الرصاص للحصول على الحرس الثوری الإیرانی."[26]
فی 14 دیسمبر 2006، نشرت مجلة تایم مقالا عن منظمة مجاهدی خلق الإیرانیة، وذکرت: "وبحلول منتصف 1980s، مجموعة (مجاهدی خلق) قد cozied تصل إلى صدام حسین، الذی قدم لهم الأموال ومجمع، معسکر اشرف شمال بغداد . واتهمت الحکومة الأمیرکیة مجموعة من مساعدة صدام حسین وضع العراقی بوحشیة الشعب الکردی فی 1990s فی وقت مبکر، وعلى شن هجمات عدیدة داخل ایران."[27]
[عدل]وبعد حرب الخلیج الفارسی


وکان من الحکم الذاتی الإقلیمی الذی أنشئ فی عام 1970 مع إنشاء منطقة الحکم الذاتی الکردیة فی أعقاب اتفاق لاتفاق الحکم الذاتی بین الحکومة العراقیة وقادة المجتمع الکردی العراقی. وأنشئت الجمعیة التشریعیة واربیل وأصبحت عاصمة للکیان الجدید الذی وضع فی شمال العراق، وتضم السلطات الکردیة فی أربیل ودهوک والسلیمانیة. حکم الحزب الواحد الذی هیمن على العراق یعنی مع ذلک أن البرلمان الجدید کان عنصرا العام لحکومة بغداد المرکزیة؛ تم تثبیت السلطة الکردیة من بغداد وکان قد افتتح عدم وجود نظام التعددیة الحزبیة فی کردستان العراق، وکما سکان هذه المحلیة لا یتمتعون بأی حریة خاصة دیمقراطی رفض فی بقیة أنحاء البلاد. وبدأت الأمور تتغیر بعد انتفاضة عام 1991 ضد صدام حسین عقب انتهاء حرب الخلیج الفارسی. أعطت الأمم المتحدة قرار مجلس الأمن 688 ولادة إلى ملاذ آمن بعد القلق الدولی من أجل سلامة اللاجئین الأکراد. أنشأت الحکومة الأمیرکیة والبریطانیة على منطقة حظر الطیران على جزء کبیر من شمال العراق[28] (انظر عملیة توفیر الراحة)، إلا أنه استبعد السلیمانیة وکرکوک وغیرها من المناطق الکردیة مهمة مأهولة بالسکان. استمرت الاشتباکات الدامیة بین القوات العراقیة والقوات الکردیة، وبعد أن تم التوصل إلى توازن غیر مستقر وهشة للسلطة، والحکومة العراقیة انسحبت تماما موظفیها العسکریین وغیرهم من المنطقة فی تشرین الاول 1991 مما یسمح کردستان العراق لتعمل فی الواقع على نحو مستقل. وکانت المنطقة خاضعة لحکم الحزبین الکردیین الرئیسیین، الحزب الدیمقراطی الکردستانی والاتحاد الوطنی الکردستانی (بزعامة جلال طالبانی). المنطقة أیضا علمها الخاص ونشیدها الوطنی.
فی الوقت نفسه، فرض العراق حصارا اقتصادیا على المنطقة، والحد من انتاجها من النفط و[[المواد الغذائیة.[29] الانتخابات التی جرت فی یونیو 1992 اسفرت عن نتیجة غیر حاسمة، مع الجمعیة مقسمة بالتساوی تقریبا بین الحزبین الرئیسیین وحلفائهما. خلال هذه الفترة، وتعرض الأکراد لحظر مزدوجة: واحدة التی تفرضها الأمم المتحدة على العراق وأحد المفروضة من قبل صدام حسین على منطقتهم. غذت المصاعب الاقتصادیة الحادة الناجمة عن الحظر، والتوترات بین الطرفین السیاسیة المهیمنة؛ الحزب الدیمقراطی الکردستانی والاتحاد الوطنی الکردستانی للسیطرة على طرق التجارة والموارد.[30] العلاقات بین الاتحاد الوطنی الکردستانی والحزب الدیمقراطی الکردستانی بدأت تصبح متوترة بشکل خطیر فی الفترة من سبتمبر 1993، بعد جولات من حالات اندماج وقعت بین الطرفین.[31] وأدى ذلک إلى الصراع الداخلی وداخل الکردیة والحرب بین عامی 1994 و 1996. بعد عام 1996، تم تخصیص 13٪ من مبیعات النفط العراقی لکردستان العراق، وهذا أدى إلى ازدهار نسبی فی المنطقة.[32] وکان صدام إنشاء طریق تهریب النفط عبر الأراضی التی یسیطر علیها الحزب الدیمقراطی الکردستانی، بمشارکة نشطة من کبار بارزانی أفراد العائلة. فرض الضرائب على هذه التجارة عند نقطة العبور بین الاراضی صدام حسین والاکراد الاراضی التی تسیطر علیها ومن ثم الى ترکیا، جنبا إلى جنب مع إیرادات خدمة المرتبطة بها، یعنی أن الذین کانوا یسیطرون على الإطلاق دهوک وزاخو لدیها القدرة على کسب عدة ملایین من الدولارات فی الأسبوع.[33] مباشر قادت الولایات المتحدة وساطة بین الطرفین على وقف اطلاق النار رسمیا فی اتفاق واشنطن فی سبتمبر 1998. ویقال أیضا أن برنامج النفط مقابل الغذاء فی الفترة من 1997 فصاعدا کان لها تأثیر هام على وقف الأعمال العدائیة.[34]
[عدل]وبعد الغزو الذی قادته الولایات المتحدة 2003


بناء فنادق جدیدة والمساجد. منذ عام 2003، شهدت مدینة السلیمانیة ومدن أخرى من کردستان العراق من الازدهار الاقتصادی.
لعب أکراد العراق دورا مهما فی حرب الخلیج 2. انضمت الاحزاب الکردیة القوات ضد الحکومة العراقیة خلال الحرب فی ربیع 2003. لعبت القوات العسکریة الکردیة المعروفة باسم البشمرکة، دورا رئیسیا فی الإطاحة بالحکومة العراقیة,[35] ومع ذلک کان الأکراد مترددة فی ارسال قوات الى بغداد منذ، فضل عدم الانجرار الى الصراع الطائفی الذی یسیطر على الکثیر من العراق.[36] لا یجوز أن ینظر إلى الأکراد العراقیین بطریقتین. أول والطریقة الأکثر شیوعا هو لعرض الأکراد على أنهم ضحایا، سواء من الحکومة المرکزیة فی العراق والقوى المجاورة - ترکیا بشکل خاص. المرکز الثانی المخالف لرؤیتها باعتبارها عامل الإثارة، بوصفها قوات بالوکالة للدول المعارضة لنظام الحکم الحالی فی العراق.[37] وهذا مفهوم الاستقطاب وضعهم قد تکون بسیطة جدا، وعندما ینظر المرء أن هناک معارضة داخل جداول الأعمال العراقی کردستان فیما یتعلق بقضایا مثل العلاقة مع ترکیا، والتطلعات القومیة والعلاقات على المستوى العالمی.[38]
انتخب زعیم حزب الاتحاد الوطنی الکردستانی، جلال الطالبانی رئیس الحکومة العراقیة الجدیدة، فی حین أن قائد الحزب الدیمقراطی الکردستانی مسعود بارزانی هو رئیس حکومة اقلیم کردستان.
منذ سقوط نظام صدام حسین، وکانت العلاقات بین حکومة إقلیم کردستان وترکیا فی حالة تغیر مستمر. تمیزت مرحلة ارتفاع حدة التوتر فی أواخر فبرایر 2008 عندما تولى ترکیا من جانب واحد القیام بعمل عسکری ضد حزب العمال الکردستانی الذی یستخدم فی بعض الأحیان فی منطقة شمال العراق کقاعدة لأنشطة millitant ضد ترکیا. کان من الممکن أن تشارک التوغل التی استمرت 8 أیام للقوات المسلحة فی کردستان الى حرب اقلیمیة اوسع. ومع ذلک، فقد تحسنت العلاقات منذ ذلک الحین، وترکیا لدیها الآن أکبر حصة من الاستثمارات الأجنبیة فی کردستان.
[عدل]جغرافیة کردستان العراق

[عدل]السیاسة

[عدل]الانتخابات
تجری الانتخابات الجمعیة الوطنیة الکردستانیة کل أربع سنوات. فقد جرت آخر انتخابات لبرلمان کردستان فی 25 تموز 2009. وکان التحالف السیاسی البارز فی القائمة الکردستانیة التی تتکون من الحزبین السیاسیین الرئیسیین، الاتحاد الوطنی الکردستانی والحزب الدیمقراطی الکردستانى، والتی حصدت 59 مقعدا. فاز الجدیدة أقل شعبیة حرکة المتنافسة، وقائمة کوران ("غوران" یعنی "التغییر" فی المنطقة الکردیة) التی یرأسها نوشیروان مصطفى على 25 مقعدا من ربع مقاعد البرلمان. کان على قائمة کوران نتائج قویة فی مدینة السلیمانیة وgovernnorate السلیمانیة، التی کانت تعتبر فی السابق معقل الاتحاد الوطنی الکردستانی. فازت قائمة الإصلاح، ویتألف من 4 أحزاب، و 13 مقعدا. وبالإضافة إلى ذلک، فإن الحرکة الإسلامیة وفاز 2 مقعد، وخصصت 11 مقعدا للأقلیة الترکمانیة الأطراف (5 مقاعد) والآشوریین (5 مقاعد) والأرمن (1 مقعد).
فی الانتخابات الرئاسیة وعین مسعود البرزانی رئیس وفاز فترة ولایة أخرى فی عام 2009 بحصوله على 70٪ من الأصوات. جاء الدکتور کمال Miraudeli الثانیة مع ما یقرب من 30 فی المئة من الاصوات.
تجری الانتخابات لمجالس المحافظات کل أربع سنوات. ویتکون کل مجلس من 41 عضوا. وعقدت آخر انتخابات مجلس محافظة کردستان فی عام 2009.
[عدل]العلاقات الخارجیة
ولا یسمح للاقلیم کردستان لدیهم الرقابة، إلى حد ما، من علاقاتها الخارجیة الخاصة بها من دون الرجوع الى بغداد. [بحاجة لمصدر]
العراقی المنازل کردستان قنصلیات العدید من مکاتب السفارة والمکاتب التجاریة والقنصلیات الفخریة من البلدان التی ترغب فی زیادة نفوذها واقامة علاقات افضل مع حکومة أقلیم کردستان.[39] وکما من أکتوبر 2010 کان هناک 20 الممثلیات الدبلوماسیة فی المنطقة، بما فیها ترکیا .
ممثل حکومة اقلیم کردستان الى الولایات المتحدة هو الابن الاصغر للرئیس العراقی جلال الطالبانی، قباد طالبانی. ممثل حکومة اقلیم کردستان من الأعلى إلى المملکة المتحدة بیان سامی عبد الرحمن، ابنة سامی عبد الرحمن الذی قتل فی هجوم إرهابی فی 1 شباط 2004.[40]
[عدل]حقوق الإنسان

[عدل]وسائل الإعلام
أفادت هیومن رایتس ووتش أن الصحفیین فی کردستان العراق الذین ینتقدون الحکومة الاقلیمیة واجه عنف کبیرة، والتهدیدات، ودعاوى قضائیة فی الأشهر الأخیرة، وبعض فروا من البلاد,[41]
[عدل]العنف ضد المرأة
أفادت هیومن رایتس ووتش أن یمارس ختان الإناث بشکل رئیسی من قبل الأکراد فی کردستان العراق، ورد 60 فی المئة فی المئة من سکان المرأة الکردیة قد خضعت هذا الإجراء، على الرغم من أن حکومة إقلیم کردستان وادعى أن هناک مغالاة فی الأرقام. الفتیات والنساء تلقی رسائل متضاربة وغیر دقیقة من المسؤولین الحکومیین فی عواقبها.[42] وکان البرلمان الکردستانی فی عام 2008 وافق على مشروع قانون بتجریم هذه الممارسة، ولکن تم إلغاء القرار الوزاری اللازم لتنفیذ ذلک، من المتوقع فی فبرایر شباط 2009.[43]
کما ورد لمرکز التعددیة الإسلامیة من قبل منظمة غیر حکومیة وقف ختان الإناث فی کردستان، وحکومة اقلیم کردستان فی شمال العراق، فی 25 تشرین الثانی، واعترف رسمیا انتشار واسعة فی أراضی تشویه الأعضاء التناسلیة للأنثى (ختان الإناث). وجاء اعتراف من قبل حکومة اقلیم کردستان من وتیرة هذه العادة بین الأکراد خلال برنامج مؤتمر الاحتفال بالیوم الدولی للقضاء على العنف ضد المرأة.[44]
فی 27 تشرین الثانی 2010، اعترفت الحکومة الکردیة رسمیا على العنف ضد المرأة فی کردستان، وبدأت باتخاذ تدابیر جدیة.[45] 21 یونیو 2011 وتمت الموافقة على مشروع قانون العنف الأسری من قبل برلمان کردستان، ویتضمن العدید من الأحکام التی تجرم[46]
[عدل]التسامح الدینی فی کردستان
النائب البریطانی روبرت Halfon یرى کردستان کمنطقة مسلم أکثر تقدمیة من البلدان الأخرى مسلم فی الشرق الأوسط.[47] ویوجد فی المنطقة من السکان من المسیحیین الآشوریین والیزیدیین، Yarsan، المندائیین والشبک الأدیان.
[عدل]حقوق الأقلیة فی کردستان
على الرغم من أن البرلمان الکردی الاقلیمی قد اعترفت رسمیا الأقلیات الأخرى مثل الآشوریین والترکمان والعرب والأرمن والمندائیین والشبک والیزیدیة، کانت هناک اتهامات متعددة من محاولات "kurdify" لهم. الآشوریون وأفادت الکردیة المسؤولین ممانعة فی إعادة بناء القرى الآشوریة فی منطقتهم فی حین بناء المزید من المستوطنات للأکراد المتضررة خلال حملة الانفال.[48] وبعد زیارته للمنطقة، لاحظ جویل السیاسی الهولندی Voordewind أن المناصب المخصصة للأقلیات فی وکان البرلمان الکردی حیث عین من قبل الاکراد والاشوریین على سبیل المثال لا إمکانیة لتسمیة مرشحیها.[49]
وقد اتهمت الحکومة الاقلیمیة الکردیة بمحاولة kurdify مناطق أخرى مثل سهول نینوى الاشوریة وکرکوک من خلال توفیر الدعم المالی للأکراد الذین یرغبون فی الاستقرار فی تلک المناطق.[50][51]
[عدل]الاقتصاد

ویهیمن على اقتصاد إقلیم کردستان من قبل الزراعة النفط والصناعة والسیاحة.[52][53] ونظرا لسلام نسبی فی المنطقة ان لدیها اقتصاد أکثر تطورا بالمقارنة مع أجزاء أخرى من العراق.
[عدل]البنیة التحتیة والنقل
بسبب الدمار الناجم عن حملات الجیش العراقی فی عهد صدام حسین وغیره من النظام العراقی السابق، کانت البنیة التحتیة فی إقلیم کردستان أبدا قادرا على تحدیث. بعد تأسس فی عام 1991 التی تعتبر ملاذ آمن، بدأت حکومة إقلیم کردستان مع مشاریع لاعادة اعمار اقلیم کردستان. ومنذ ذلک الحین، من جمیع القرى 4500 والتی تم تدمیرها من قبل نظام صدام Husseins "، وقد تم بناؤها 65٪ من قبل حکومة إقلیم کردستان.[54] وعلاوة على ذلک، منذ زوال النظام السابق فی عام 2003، حکومة إقلیم کردستان قد تمکنت من رفع مستوى لها تقدیم الخدمات والبنیة التحتیة، والتی تم تغییر المشهد الاقتصادی فی المنطقة، ویسرت لعدد من المشاریع الاستثماریة.
[عدل]التنقل


جبهة نظرا مطار أربیل الدولی فی 2008 تحت الانشاء"
ویمکن الوصول إلى کردستان العراق عن طریق البر والجو. عن طریق البر، یمکن التوصل إلى کردستان العراق معظم بسهولة عن طریق ترکیا عبر بوابة هابور الحدودیة التی تعد البوابة الحدودیة الوحید بین کردستان وترکیا. ویمکن الوصول إلى هذه البوابة الحدودیة بواسطة حافلة أو سیارة أجرة من المطارات فی ترکیا فی أقرب المطارات ماردین أو دیار بکر، وکذلک من اسطنبول أو أنقرة. کردستان العراق لدیها بوابات حدودیة بین البلدین مع ایران، على الحدود حاجی عمران البوابة والبوابة الحدودیة Bashmeg بالقرب من مدینة السلیمانیة. کردستان العراق أیضا لدیه بوابة الحدود مع سوریا والمعروفة باسم بوابة الخابور الحدودیة..[55] من داخل العراق، ویمکن الوصول إلى إقلیم کردستان عن طریق البر من طرق متعددة.
وقد فتحت کردستان العراق أبوابها أمام العالم الدولی عن طریق فتح اثنین من المطارات الدولیة. مطار أربیل الدولی ومطار السلیمانیة الدولی، والذی على حد سواء بتسییر رحلات جویة إلى الشرق الأوسط وأوروبا. أنفقت حکومة إقلیم کردستان الملایین من الدولارات على المطارات لجذب شرکات الطیران الدولیة، وشرکة الخطوط الجویة النمساویة فی الوقت الراهن، لوفتهانزا، الاتحاد للطیران والملکیة الأردنیة وطیران الخلیج وطیران الشرق الأوسط، أطلس جیت، وفلای دبی جمیع الخدمات فی المنطقة. هناک على الأقل 2 المطارات العسکریة فی کردستان العراق.[56]
[عدل]الجغرافیا والمناخ

إقلیم کردستان هی فی معظمها جبلیة، وفقا لأعلى نقطة کونه م 3611 (11847 قدم) نقطة المعروفة محلیا باسم دار Cheekah (خیمة سوداء). الجبال هی جزء من سلسلة جبال زاغروس أکبر مما هو موجود فی ایران کذلک. هناک العدید من الأنهار التی تتدفق من خلال تشغیل والجبال فی المنطقة مما یجعلها تتمیز بأراضیها الخصبة والمیاه الوفیرة والطبیعة الخلابة. والزاب الکبیر والزاب الصغیر تدفق من الشرق إلى الغرب فی المنطقة. نهر دجلة یدخل العراق من إقلیم کردستان بعد المتدفقة من ترکیا.[57]
الطبیعة الجبلیة فی کردستان العراق، على اختلاف درجات الحرارة فی أجزائه المختلفة، وثرواتها من المیاه، وجعل کردستان أرض الزراعة والسیاحة. بالإضافة إلى المعادن المختلفة، والنفط على وجه الخصوص، والتی لفترة طویلة وکان یتم استخراجها عن طریق خط أنابیب فقط فی اقلیم کردستان العراق من خلال. أکبر بحیرة فی المنطقة هی بحیرة دوکان. وبالإضافة إلى ذلک، هناک العدید من البحیرات الصغیرة، مثل بحیرة دهوک.
فی الأجزاء الغربیة والجنوبیة من اقلیم کردستان، فی منطقة جبلیة لیس کما فی الشرق. هذا هو المتداول التلال والسهول فی بعض الأحیان التی تشکل منطقة. وهذه المنطقة هی مع ذلک أکثر اخضرارا من بقیة العراق.
مصطلح "شمال العراق" هو نوعا من الغموض الجغرافی فی الاستخدام. "الشمال" عادة ما یشیر إلى إقلیم کردستان. "المرکز" و "جنوب" أو "مرکز الجنوب" عند الإشارة بشکل فردی إلى مناطق أخرى فی العراق أو فی بقیة أنحاء البلاد لیست فی إقلیم کردستان. معظم وسائل الاعلام المصادر تشیر باستمرار إلى "الشمال" و "شمال العراق"، کما فی أی مکان من شمال بغداد.
[عدل]التقسیمات الإداریة



مستویات التقسیمات الإداریة لکردستان.
وتنقسم کردستان العراق الى ثلاث محافظات (Parêzge باللغة الکردیة). محافظات دهوک وأربیل والسلیمانیة تشکل إقلیم کردستان. وینقسم کل من هذه المحافظات إلى المناطق مع ما مجموعه 26 مقاطعة. وتنقسم کل منطقة إلى مناطق فرعیة. المحافظات لدیها العاصمة، بینما المناطق والاحیاء الفرعیة لها من مراکز المقاطعات. نقاط الخلاف القائمة بین الحکومة العراقیة والحکومة الاقلیمیة الکردیة حول بعض الأقالیم خارج کردستان العراق.
محافظات کردستان العراق:-
السلیمانیة (السلیمانیة)
أربیل (أربیل)
دهوک (دهوک)
[عدل]المدن
إقلیم کردستان لدیها أعداد المتزایدة من السکان فی المناطق الحضریة التی یبلغ عدد سکانها لا تزال کبیرة فی المناطق الریفیة. القائمة التالیة هی قائمة غیر کاملة من أکبر المدن فی المحافظات الثلاث التی هی حالیا بحکم القانون وبحکم الواقع تحت سیطرة حکومة اقلیم کردستان.


کردستان العراق العاصمة أربیل.


أکبر المدن 9 فی کردستان العراق
المدنیة عدد سکان المحافظات
هولیر 1,293,750 محافظة أربیل
السلیمانیة 1,190,250 محافظة السلیمانیة
دهوک 701,500 محافظة دهوک
زاخو 658,750 محافظة دهوک
سوران 501,275 محافظة اربیل
رانیه 421,150 محافظة السلیمانیة
کلار 390,725 محافظة السلیمانیة
جمجمال 350,700 محافظة السلیمانیة
حلبجه 130,250 محافظة السلیمانیة
قدرت البیانات السکانیة من المعجم العالمی لعام 2009
بیانات السکان لا یمکن التحقق منها
[عدل]الخصائص السکانیة

نظرا لعدم وجود تعداد سکانی سلیم، وعدد السکان الدقیق لکردستان العراق، فضلا عن بقیة العراق غیر معروف، إلا أن الحکومة الکردیة بدأت فی الآونة الأخیرة إلى نشر أرقام أفضل السکان. بحلول عام 2009، کان العراق یقدر عدد سکانها ب 30 ملیون حسب تقدیرات صندوق النقد الدولی. داخل المحافظات الثلاث دهوک وأربیل والسلیمانیة السکان 4864000[58] کردستان العراق یبلغ عدد سکانها الشباب مع حوالی 40٪ من السکان من تحت سن 15 عاما.
والعرقیة واللغویة الماکیاج من کردستان العراق ومتنوعة، وتشمل الأکراد والعرب والآشوریین والترکمان والأرمن والشبک، الیزیدیة، والغجر والشرکس والصابئة المندائیین.
[عدل]اللغة
اللغات الرسمیة فی إقلیم کردستان هی الکردیة والعربیة.[59] الکردیة هی اللغة الأکثر انتشارا، کما أنه یتحدث اللغة العربیة على نطاق واسع ومفهومة.[59] واللهجات الرئیسیتین الکردیة السورانیة والکورمانجیة.
ویتحدث أیضا الآشوریة النیو الآرامیة، المندائیة النیو الآرامیة، الأرمنیة وترکمانی من قبل مجتمعاتهم.[59]
[عدل]الدین
کردستان العراق لدیه مجموعة متنوعة من السکان الدینیة. الدین السائد هو الإسلام، التی انضمت إلیها غالبیة سکانها. وتشمل هذه الاکراد والترکمان العراقیین، والعرب، معظمهم ینتمون الى المذهب السنی من الإسلام. المسیحیة، والالتزام بها من قبل الآشوریین والأرمن الشعوب (وکذلک من قبل بعض الاکراد والترکمان)، والیزیدیة یشکلون أقلیة کبیرة. ویتبع أیضا Yarsan، المندائیین والأدیان Shabaki.
[عدل]الهجرة
منذ الاطاحة به فی ظل نظام صدام حسین فی عام 2003، کردستان العراق شهدت هجرة کبیرة من المناطق العربیة من العراق (وخاصة من الأکراد والآشوریین والأرمن والمندائیین والشبک والغجر)، وکذلک من جنوب آسیا. نظرا للاستقرار والأمن، وشهدت کردستان غیر الکردیة أو المهاجرین غیر العراقیین.
وقد أعطى النشاط الاقتصادی على نطاق واسع بین کردستان العراق وترکیا الفرصة للأتراک للبحث عن عمل فی کردستان العراق. وکانت صحیفة الاکراد المتمرکزین فی العاصمة الکردیة تقدر أن حوالی 50،000 الأتراک الذین یعیشون الآن فی کردستان.[60] وقد نشرت تقاریر حول المهاجرین من بنغلادیش والهند وباکستان أیضا.
[عدل]الثقافة

الثقافة الکردیة هی مجموعة من السمات الثقافیة الممیزة التی یمارسها الشعب الکردی. الثقافة الکردیة هی إرث من الشعوب القدیمة المختلفة التی الأکراد الحدیث على شکل ومجتمعهم، ولکن Iranic فی المقام الأول. بین جیرانهم، هی الأقرب للثقافة الکردیة على الثقافة الإیرانیة. على سبیل المثال یحتفلون بعید النوروز فی الیوم العام الجدید، الذی یحتفل به فی 21 مارس. هذا هو الیوم الأول من شهر Xakelêwe فی التقویم الکردی والیوم الاول من فصل الربیع.[61] الشعوب الأخرى مثل الآشوریین والأرمن والعرب والیزیدیین والشبک والمندائیین لها ثقافاتها الممیزة.
[عدل]الموسیقى
تقلیدیا، وهناک ثلاثة أنواع من المؤدین الکلاسیکیة الکردیة - القصاص (çîrokbêj)، المنشدون (stranbêj) والشعراء (dengbêj). لم یکن هناک موسیقى معینة تتعلق المحاکم الکردیة الأمیریة، وبدلا من ذلک، والموسیقى التی تؤدى فی تجمعات لیلة (şevbihêrk) یعتبر الکلاسیکیة. تم العثور على العدید من الأشکال الموسیقیة فی هذا النوع. العدید من الأغانی هی ملحمة فی الطبیعة، مثل lawiks الشعبیة التی هی القصص البطولیة سرد حکایات الأبطال الأکراد فی الماضی مثل صلاح الدین الأیوبی. Heyrans هی أغنیات حب التعبیر عن حزن عادة من فصل والمحبة التی لم تتحقق. Lawje هو شکل من أشکال الموسیقى الدینیة وPayizoks هی الأغنیات وتحدیدا فی فصل الخریف. أغانی الحب والموسیقى والرقص، وحفل الزفاف والأغانی الاحتفالیة الأخرى (dîlok / narînk)، والشعر والأغانی المثیرة العمل التی تحظى بشعبیة کبیرة.
[عدل]القوات المسلحة

مقال تفصیلی :البیشمرکة
البشمرکة هو مصطلح یستخدم من قبل کردی ق للإشارة إلى المقاتلین الأکراد المسلحة، وقد وصفت من قبل البعض على أنها المناضل ق. تعنی حرفیا "أولئک الذین یواجهون الموت" (عبوة جبهة + الموت merg e هو) وکانت قوات البیشمرکة فی کردستان حول منذ مجیء حرکة الاستقلال الکردیة فی فی 1920s فی وقت مبکر، وبعد انهیار العثمانی و القاجاریة الإمبراطوریات التی حکمت بصورة مشترکة على المنطقة التی تعرف الیوم باسم کردستان.
خاضت قوات البیشمرکة جنبا إلى جنب مع الجیش الامیرکی وقوات التحالف فی الجبهة الشمالیة خلال عملیة حریة العراق. خلال السنوات التالیة، لعبت البیشمرکة دورا حیویا فی الأمن لکردستان ومناطق أخرى من العراق. وقتل جندی من قوات التحالف لیست واحدة أو أجنبی أو جرحوا أو خطفوا فی اقلیم کردستان منذ غزو العراق فی عام 2003. کما تم البیشمرکة المنتشرة فی بغداد ومحافظة الأنبار لعملیات مکافحة الارهاب.
ولا یسمح فی إقلیم کردستان لدیها جیشها الخاص وفقا للدستور العراقی وعدم السماح للجیش العراقی المرکزی لدخول إقلیم کردستان من قبل القانون.
[عدل]التعلیم

قبل قیام حکومة اقلیم کردستان، وکلها تقریبا تدرس التعلیم الابتدائی والثانوی فی اللغة العربیة. کان یدرس دائما التعلیم العالی فی اللغة العربیة. هذا تغییر لکن مع تأسیس منطقة الحکم الذاتی الکردستانی. أول مدرسة دولیة، افتتحت مدرسة الشویفات الدولیة فرع لها فی کردستان العراق فی عام 2006. وقد فتحت المدارس الدولیة الأخرى، وBritish International Schools in Kurdistan هو الاحدث مع الافتتاح المقرر فی السلیمانیة فی سبتمبر 2011.
وترد جامعات کردستان العراقیة الرسمیة أدناه، تلیها اختصار فی اللغة الإنجلیزیة (إذا کانت تستخدم عادة)، مجال الإنترنت، تاریخ إنشاء وأحدث البیانات عن عدد من الطلاب.
معهد الإنترنت المجال بتوقیت شرق الولایات المتحدة. تاریخ الطلاب
جامعة صلاح الدین (SU) http://www.suh-edu.com 1968 7,048 (2007)
جامعة السلیمانیة (US) http://www.univsul.org/ 1968 (3,067) (2006)
جامعة دهوک www.uod.ac 1992 1,689 (2007)
جامعة کویه (KU) www.koyauniversity.org 2003 (?) (2006)
جامعة کردستان www.ukh.ac 2006 400 (2006)
الجامعة الأمیرکیة فی العراق - السلیمانیة www.auis.org 2007 50 (2007)
جامعة هولیر الطبیة (HMU) www.hawlermu.org 2006 (?) (2006)
الأعمال والإدارة جامعة (BMU) www.bmu-me.net 2007 (?) (2007)
جامعة شابیس www.sabisuniversity.net 2009 (?) (2009)
جامعة جیهان www.cihanuniversity.org ? (?)
الجامعة الملکیة البریطانیة www.broyalu.com ? (?)
أربیل الجامعة الخاصة للعلوم والتکنولوجیا hpust.com ? (?)
جامعة عشق www.ishikuniversity.net ? (?)
جامعة سوران www.soranu.com 2009 2200 (2011)
جامعة نوروز ? ? (?)
جامعة التنمیة البشریة ? ? (?)
[عدل]أنظر أیضا

اقلیم البصرة
إقلیم کردستان
العراق
الأکراد فی سوریا
تاریخ الشعب الکردی
کردستان الإیرانیة
کردستان الترکیة
قائمة من السلالات الکردیة والبلدان
[عدل]المراجع

^ http://www.krg.org/articles/detail.asp?lngnr=12&smap=03010500&rnr=142&anr=18694
^ CIA World Factbook: Iraq
^ [1] Kurdistan Regional Government
^ Viviano, Frank (January 2006). "The Kurds in Control". National Geographic Magazine (Washington, D.C.). Retrieved 2008-06-05. “Since the aftermath of the 1991 gulf war, nearly four million Kurds have enjoyed complete autonomy in the region of Iraqi Kurdistan...”‎
^ http://www.krg.org/uploads/documents/About_Kurdistan_Regional_Government__2008_09_10_h13m52s30.pdf
^ Kurdistan Regional Government. KRG. تاریخ الولوج 2010-12-28.
^ “Full Text of Iraqi Constitution”، The Washington Post، October 12, 2005وصل لهذا المسار May 5, 2010.
^ Malati J. Shendge (1 January 1997). The language of the Harappans: from Akkadian to Sanskrit. Abhinav Publications. p. 46. ISBN 9788170173250. Retrieved 22 April 2011.‎
^ Bertman,Stephen (2003). Handbook to life in ancient Mesopotamia. Infobase Publishing. pp. 340. ISBN 9780816043460.‎
^ Barton,George Aaron (1902). A sketch of Semitic origins: social and religious. The Macmillan Company. pp. 262.‎
^ J. F. Hansman, ARBELA, Encyclopedia Iranica
^ Curtis, John (November 2003). "The Achaemenid Period in Northern Iraq". L'archéologie de l'empire achéménide (Paris, France): 3–4.‎
^ Dandamatev, Muhammad: "Assyria. ii- Achaemenid Aθurā[وصلة مکسورة]", Encyclopaedia Iranica
^ The Chronicle of Arbela. (PDF)
^ The Biblical Geography of Central Asia: With a General Introduction, By Ern. Frid. Car. Rosenmüller. Page 122.
^ In Memory of Rabbi and Mrs. Carl Friedman: Studies on the Problem of Tannaim in Babylonia (ca. 130-160 C. E.) Author(s): Jacob Neusner Source: Proceedings of the American Academy for Jewish Research, Vol. 30 (1962), pp. 79-127.
^ Ammianus Marcellinus, another fourth-century writer. In his excursus on the Sasanian Empire he describes Assyria in such a way that there is no mistaking he is talking about lower Mesopotamia (Amm. Marc. XXIII. 6. 15). For Assyria he lists three major cities-Babylon, Ctesiphon and Seleucia (Amm. Marc. xxIII. 6. 23), whereas he refers to Adiabene as 'Assyria priscis temporibus vocitata' (Amm. Marc. xxIII. 6. 20).
^ K. Schippmann, ASSYRIA, Encyclopedia Iranica
^ Trajan's Parthian War and the Fourth-Century Perspective Author(s): C. S. Lightfoot Source: The Journal of Roman Studies, Vol. 80 (1990), pp. 115-126.
^ Lightfoot p. 121; Magie p. 608.
^ "A Chronology of U.S.-Kurdish History", PBS. Retrieved 20 aug 2011
^ G.S. Harris, Ethnic Conflict and the Kurds, Annals of the American Academy of Political and Social Science, p.121, 1977
^ M. Farouk-Sluglett, P. Sluglett, J. Stork, Not Quite Armageddon: Impact of the War on Iraq, MERIP Reports, July–September 1984, p.24
^ Death Clouds: Saddam Hussein’s Chemical War Against the Kurds. Dlawer.net. تاریخ الولوج 2010-12-28.
^ Human Rights Watch Report About Anfal Campaign, 1993. Hrw.org. تاریخ الولوج 2010-12-28.
^ Rubin، Elizabeth، “The Cult of Rajavi”، 'New York Times'، 2003-07-13.
^ Graff، James، “Iran's Armed Opposition Wins a Battle — In Court”، 'Time Magazine'، 2006-12-14.
^ L. Fawcett, Down but not out? The Kurds in International Politics, Reviews of International Studies, Vol.27, 2001 p.117
^ M. Leezenberg, Iraqi Kurdistan: contours of a post-civil war society, Third World Quarterly, Vol.26, No.4-5, June 2005, p.636
^ H.J. Barkey, E. Laipson, Iraqi Kurds And Iraq's Future, Middle East Policy, Vol. XII, No.4, Winter 2005, pp.67
^ Stansfield, G.R.V., Iraqi Kurdistan, Routledge: New York, 2003, p.96
^ M. M. Gunter, M. H. Yavuz, The continuing Crisis In Iraqi Kurdistan, Middle East Policy, Vol. XII, No.1, Spring 2005, pp.123-124
^ Stansfield, G.& Anderson, L., The Future of Iraq, Palgrave Macmillan: New York, 2004, p.174
^ M. Leezenberg, Iraqi Kurdistan: contours of a post-civil war society, Third World Quarterly, Vol.26, No.4-5, June 2005, p.639
^ Title page for ETD etd-11142005-144616. Etd.lib.fsu.edu
(2005-10-28). تاریخ الولوج 2010-12-28.
^ Abdulrahman، Frman. Kurds Reluctant to Send Troops to Baghdad - IWPR Institute for War & Peace Reporting. Iwpr.net. تاریخ الولوج 2010-12-28.
^ Stansfield, G.& Anderson, L., The Future of Iraq, Palgrave Macmillan: New York, 2004, p.155
^ [7][وصلة مکسورة]
^ Four Security Council member states have Erbil consulates. Iraq Updates
(2007-12-06). تاریخ الولوج 2010-12-28.
^ “Bayan Sami Abdul Rahman”، The Guardianوصل لهذا المسار May 5, 2010.
^ http://www.hrw.org/en/news/2010/10/28/iraqi-kurdistan-journalists-under-threat
^ Abusing Patients | Human Rights Watch. تاریخ الولوج 2011-02-21.
^ http://www.hrw.org/en/node/87714
^ http://www.fgmnetwork.org/gonews.php?subaction=showfull&id=1292628292&archive=&start_from=&ucat=1&
^ http://www.rudaw.net/english/kurds/3318.html
^ http://www.ekurd.net/mismas/articles/misc2011/7/state5293.htm
^ http://www.ekurd.net/mismas/articles/misc2011/1/state4526.htm
^ Al-Ali,Nadje
Pratt,Nicola (2009). What kind of liberation?: women and the occupation of Iraq. University of California Press. pp. 109. ISBN 9780520257290. [8].‎
^ Voordewind,Joël (2008). Religious Cleansing in Iraq. nowords, ChristenUnie.‎
^ Hashim,Ahmed (2005). Insurgency and counter-insurgency in Iraq. Cornell University Press. pp. 223. ISBN 9780801444524.‎
^ Taneja,Preti (2007). Assimilation, exodus, eradication: Iraq's minority communities since 2003. Minority Rights Group International. pp. 20.‎
^ British agency Hinterland Travel has recently started small scale tourism tours to the region [12].
^ Time magazine article mentioning Australian/Kurdish tour company Kurdistan Adventures on tourism in Kurdistan [13]
^ خطأ استشهاد: وسم "ref" غیر صحیح؛ لا نص تم توفیره للمراجع المسماة krg.org
^ Iraq federal, Kurd region oil chiefs informally agree on exports. UPI.com. تاریخ الولوج 2010-12-28.
^ Military Comms Monitoring. HF VHF UHF. Milaircomms.com. تاریخ الولوج 2010-12-28.
^ http://www.worldweatheronline.com/weather-averages.aspx?q=Arbil,%20Brusk,%20Ararat,%20Aso,%20Bishmarga,%20Iraq
^ http://www.kurdishglobe.net/display-article.html?id=C3671E729D6BEAF68BD67183604D4A00
↑ أ ب ت Kurdistan Regional Government | The Kurdistan Region’s official languages for government purposes are Kurdish and Arabic.. Krg.org
(2010-06-27). تاریخ الولوج 2010-12-28.
^ “An unusual new friendship”، The Economist، February 19, 2009.
^ Cultural Orientation Resource Center[وصلة مکسورة]
[عدل]وصلات خارجیة

Travel Iraqi Kurdistan Travel Information and forum for the region.
Kurdistan Region Presidency
Kurdistan Regional Government
The Kurdish Institute of Paris Provides news, bulletins, articles and conference information on the situation in Iraqi Kurdistan.
Willing to face Death: A History of Kurdish Military Forces - the Peshmerga - from the Ottoman Empire to Present-Day Iraq, By M. G. Lortz, Master of Arts Thesis in International Affairs, Florida State University, 2005.
The Kurds of Iraq
Kurdistan - The Other Iraq
Iraqi Kurdistan
Iraq’s Kurds Have to Choose by Joost Hiltermann, Globe and Mail, July 30, 2008
Kurds, Arabs Maneuver Ahead of U.N. Report on N. Iraq by Ernesto Londoño, Washington Post, April 17, 2009
Baghdad Invest - Kurdistan Investment Research
GoKurdistan.com Detailed travel guide to Iraqi Kurdistan
Iraq Visas Information and photos regarding Iraqi Kurdistan visas issued by the Kudistan Regional Government (as opposed to federal Iraqi government)
[أخف] ع • ن • ت مواضیع عراقیة
الجغرافیا
المحافظات • الأقضیة • النواحی • مدن وبلدات • غرب آسیا • الخلیج العربی • المشرق العربی • الهلال الخصیب • الأهوار • شبه جزیرة الفاو • الجزیرة الفراتیة • الصحراء السوریة • أم قصر • شط العرب • الفرات الأوسط • نهر دجلة • نهر الفرات • المحمیات الطبیعیة • النقاط حدودیة •
التاریخ
تأسیس المملکة العراقیة • تسمیات العراق • ثورة رشید عالی الکیلانی • نهایة الملکیة العراقیة • ثورة 17 تموز 1968 • حرکة 8 شباط 1963 • اتفاقیة الجزائر • إعلان الجمهوریة العراقیة • اتفاقیة سایکس بیکو • ثورة العشرین • الانتداب البریطانی على العراق • ثورة 14 تموز • صدام حسین • المقاومة العراقیة • حرب الخلیج الثالثة • الغزو الأمریکی للعراق • محاکمة صدام حسین • إعدام صدام حسین • الاتفاقیة العراقیة الأمریکیة 2008 • اتفاق انسحاب القوات الأمرکیة من العراق • الاحتجاجات العراقیة 2011 •
الأقتصاد
التصنیف الدولی • العولمة • دینار عراقی • البنک المرکزی العراقی • الزراعة • السیاحة • النفط • شبکات المیاه والصرف الصحی • وسائل الإعلام • هیئة الأوراق المالیة العراقیة • سوق العراق للأوراق المالیة • مشروع غاز جنوب العراق • الطاقة • الصناعة •
الترکیبة السکانیة
والثقافة
الحریة الدینیة • الدین • الإسلام • المسیحیة • الأکراد • الیهود • الشرکس • الأرمن • الشتات • اللغات • العربیة • الفنون • السینما • المطبخ • الموسیقى • الریاضة • العطلات الرسمیة •
الصحة
والتعلیم
التعلیم • الصحة • المستشفیات • الجامعات • جامعة بغداد •
السیاسة
الدستور • الرئیس • جلال الطالبانی • الرئیس الوزراء • نوری کامل المالکی • الحکومة • البرلمان • الأحزاب • الأنتخابات • السلطة التشریعیة • السلطة التنفیذیة • السلطة القضائیة • علاقات خارجیة • الدیمقراطیة • حقوق الانسان • السیاسة الأقلیات فی العراق • غزو العراق 2003 •
القوات المسلحة
القوة البریة العراقیة • القوة الجویة العراقیة • القوة البحریة العراقیة • الحرس الجمهوری العراقی • القوات الخاصة العراقیة • قوات الامن العراقیة • الشرطة الوطنیة العراقیة • المخابرات • الرتب العسکریة العراقیة •
البنیة التحتیة
نقل • نظم الاتصالات فی العراق • الطرق فی العراق • الخطوط الجویة العراقیة • إعادة إعمار العراق • مطارات • قطارات • الأنترنت • التلفزیون العراقی •
شخصیات
صدام حسین • نوری المالکی • أیاد علاوی • مسعود البرازانی • إبراهیم الجعفری •
العلاقات الخارجیة
الإتحاد الأوروبی • الولایات المتحدة • بریطانیا • الأردن • فلسطین • سوریا • السعودیة • بعثات دبلوماسیة فی العراق • بعثات دبلوماسیة فی الخارج • المساعدات الخارجیة للعراق • العلاقات العراقیة الأسرائیلیة •
قضایا
الحرب العراقیة الإیرانیة • حرب 1948 • حرب 1967 • الغزو العراقی للکویت • اللاجئین • حرب الخلیج الثانیة • حصار العراق • صدام حسین •
بوابة • Index •
[أظهر] ع • ن • تمنظمة الأمم والشعوب غیر الممثلة
تصنیفات: کردستان العراق جغرافیا العراق سیاسة العراق کردستان
قس مصری
کردستان العراق هى عباره عن اقلیم بیحکموه الأکراد بیتکون من 3 محافظات هى أربیل والسلیمانیة ودهوک , تشکل الاقلیم ده بعد سنة 1991 م .اربیل هى من اکبر مدن الأقلیم دلوقتى . وبیشغل مسعود برزانی من سنة 2005 منصب رئیس الأقلیم .






تصانیف: العراقکردستان العراق
قس ترکی آذری
İraq Kürdüstanı - İraqın şimalında muxtar vilayət . İnzibati cəhətdən ərazisinə İraqın 3 livası - Süleymaniyə , Ərbil və Dəhuk Livaları daxildir . Əhalisi 1997-ci ildə aparılmış rəsmi siyahıya almaya əsasən 2.861.701 nəfər , 2003 -cü ildə 4,621,578 nəfər[1] ərazisi 38.047 km² , inzibati mərkəzi Ərbil şəhəridir .[2]
[redaktə]Qaynaq

↑ Iraq's 2003 Official Census by Ministries of Trade and Planning for the Food Coupon Distribution for the UN Oil-for-Food Program
↑ Administrative Divisions of Countries ("Statoids") Provinces of Iraq
Coğrafiya ilə əlaqədar bu məqalə qaralama halındadır. Məqaləni redaktə edərək Vikipediyanı zənginləşdirin.
İraq ilə əlaqədar bu məqalə qaralama halındadır. Məqaləni redaktə edərək Vikipediyanı zənginləşdirin.
Kateqoriyalar: Coğrafiya qaralamalarıİraq qaralamaları
قس کوردی
حکوومەتی ھەرێمی کوردستان ناوەندەکەی لە ھەولێرە لە کوردستانی باشور. پاش شەڕی رزگاریی عێراق لە ساڵی ٢٠٠٣دا ھەر دوو ئیدارەی ھەولێر کە سەر بە پارتی دیمۆکراتی کوردستان بوو و ئیدارەی سلێمانی کە سەر بە یەکێتیی نیشتمانی کوردستان بوو یەکیان گرتەوە و ئێستا حکوومەتی ھەرێمی کوردستان حکومەتێکی یەکگرتووی فیدێڕاڵە کە لە لایەن بەرهەم ساڵەح سەرۆکایەتی دەکرێ.
ھەموو لێکۆڵەرەوان لەسەر ئەوە یەک دەنگن کەبەرزاییەکانی حەمرین سنوری باشوری کوردستان پێکدێنێت، سنوری ھەرێم لەناوقەدی عیراقەوە لەباشووری رۆژھەڵاتی شارۆچکەی بەدرە لەپارێزگای واست دەست پێدەکات بەرەو باکوور تا پردی نەوت لەرۆژئاوای شارۆچکەی مەندەلی ھەڵدەکشێ لەتەنیشت بەرزاییەکانی حەمرین تا فەتحە دەڕوات شان بەشانی رووباری دیجلە سەردەکەوێ و لەباکوری شاری موسڵ بەرەو باشوری رۆژئاوا بادەداتەوە بەئاراستەی شارۆچکەی حەزەر پاشان بەرەو رۆژئاوا بەئاراستەی سنووری عیراق سووریا لەباکووری شارۆچکەی بەعاج.
روبەری ھەرێم ٧٨٧٣٦ کم٢ کە دەکاتە زیاتر لە ١٨% سەرجەمی رووپێوی عیراق، کەئەم ناوچانە دەگرێتەوە:
پارێزگاکانی (ھەولێر سلێمانی و دھۆک و کەرکوک).
ھەموو ناحیە و قەزاکانی پارێزگای نەینەوا جگە لەقەزاکانی موسڵ و بەعاج و حەزەر.
قەزاکانی خانەقین ومەندەلی و کفری جگە لەناحیەی بەلەدروز لەپارێزگای دیالە.
ناوەندی قەزای بەدرە لەپارێزگای واست، کوت.
پێرست [نیشانیبدە]
[دەستکاری]کابینەی چوارەمی حکوومەتی ھەرێمی کوردستان (١٩٩٩-٢٠٠٦)

ئەندامانی کابینەی چوارەمی حکوومەتی ھەرێمی کوردستان[١]
پلە ئەندامی کابینە
سەرۆک وەزیر نێچیرڤان ئیدریس بارزانی
جێگری سەرۆک وەزیر سەرکیس ئاغاجان مامەندۆ
وەزیری ناوخۆ کەریم سنجاری
وەزیری کاروباری پێشمەرگە حەمید ئەفەندی ( حەمید حوسێن مەلا )
وەزیری پەروەردە عبدولعەزیز گەیب ئەحمەد
وەزیری دارایی و ئابوری سەرکیس ئاغاجان مامەندۆ
وەزیری ئەوقاف و کاروباری ئیسلامی عەدنان نەقشەبەندی
وەزیری داد ھادی عەلی عەبدولکەریم
وەزیری رۆشنبیری سامی شۆرش
وەزیری کشتوکاڵ و ئاودێری ئازاد عزەددین مەلافندی
وەزیری شارەوانی و گەشت و گوزار بارزان موحسین دزەیی
وەزیری پێشەسازی و ووزە یۆنان مرقس حەننا
وەزیری ھاوکاری و کاروباری مرۆڤایەتی شەفیق قەزاز
وەزیری تەندروستی و کاروباری کۆمەڵایەتی جەمال عبدولحەمید
وەزیری ئەشغال و نیشتەجێکردن نازەنین موحەممەد وسو
وەزیری گواستنەوە و گەیاندن حەیدەر فەیلی
وەزیری مافی مرۆڤ موحەممەد ئیحسان سلێڤانی
وەزیری ھەرێم یوسف حەننا یوسف
وەزیری ھەرێم مەحمود کاوە حەفید
وەزیری ھەرێم نەمر کەچۆ حەسەن
وەزیری ھەرێم جەودەت جەرجیس نەجار
وەزیری ھەرێم فەلەکەددین کاکەیی
وەزیری ھەرێم فەلاح مستەفا بەکر
وەزیری ھەرێم عەبد کەریم موراد
وەزیری ھەرێم عبدولموھەیمەن بارزانی
[دەستکاری]کابینەی پێنجەمی حکوومەتی ھەرێمی کوردستان

ئەندامانی کابینەی پێنجەمی حکوومەتی ھەرێمی کوردستان[٢]
ئەندامی کابینە پلە
نێچیرڤان ئیدریس بارزانی سەرۆکی ئەنجوومەنی وەزیران
عیماد ئەحمەد سەیفور جێگری سەرۆکی ئەنجوومەنی وەزیران
عەبدولکەریم سوڵتان شەنگاری وەزیری ناوخۆ
سەرکیس ئاغاجان وەزیری دارایی و ئابووری
بایز سەعید محەمەد تاڵەبانی وەزیری ھەرێم بۆ کاروباری دارایی
فاروق جەمیل سادق وەزیری داد
ئازاد عزەددین مەلا ئەفەندی وەزیری ھەرێم
جەعفەر مستەفا عەلی وەزیری کاروباری پێشمەرگە
بورھان سەعید سۆفی وەزیری گواستنەوە
دڵشاد عەبدولڕەحمان محەمەد وەزیری پەروەردە
عەبدولڕەحمان عوسمان یونس وەزیری تەندرستی
عەدنان محەمەد قادر وەزیری کاروباری کۆمەڵایەتی
محەمەد ئەحمەد سەعید شاکەلی وەزیری ئەوقاف
تەحسین قادر عەلی وەزیری دەرامەتە ئاوییەکان
عیماد ئەحمەد سەیفور وەزیری ئاوەدانکردنەوە و نیشتەجێ کردن
عوسمان ئیسماعیل حوسێن وەزیری پلان دانان
یوسف محەمەد عەزیز وەزیری مافی مرۆڤ
ئیدریس ھادی ساڵح وەزیری خوێندنی باڵا و توێژینەوەی زانستی
عەبدولعەزیز تەیب وەزیری کشتوکاڵ
چنار سەعد عەبدوڵڵا وەزیری کاروباری شەھیدان و ئەنفال کراوەکان
فەلەکەددین کاکەیی وەزیری رۆشنبیری
وشیار عەبدولڕەحمان سیوەیلی وەزیری کارەبا
دکتۆر ئاشتی ھەورامی وەزیری سامانە سروشتییەکان
نازەنین محەمەد وسو وەزیری شارەوانی
تەھا عەبدولڕەحمان عەلی وەزیری وەرزش و لاوان
محەمەد ئیحسان وەزیری کاروباری ناوچەکانی دەرەوەی ھەرێم
محەمەد رەئوف محەمەد وەزیری بازرگانی
وداد خورشید عوسمان وەزیری پیشەسازی
دارا محەمەد ئەمین سەعید وەزیری ژینگە
نەمرود بەیتۆ وەزیری گەشتوگوزار
حەیدەر شێخ عەلی وەزیری گەیاندن
ئەبووبەکر عەلی وەزیری ھەرێم
جنان قاسم وەزیری ھەرێم
جۆرج یوسف مەنسور وەزیری ھەرێم
دەخیل سەعید خچر وەزیری ھەرێم
محەمەد حاجی مەحمود وەزیری ھەرێم
مەحمود عیدۆ وەزیری ھەرێم
مەدحەت مەندەلاوی وەزیری ھەرێم
سەعید خالید محەمەد ئەمین وەزیری ھەرێم
گەورە بەرپرسانی حکوومەتی ھەرێمی کوردستان بە پلەی وەزیر
ئەندامی کابینە پلە
نوری عوسمان محمود عەبدولڕەحمان سەرۆکی دیوانی ئەنجومەنی وەزیران بە پلەی وەزیر
موحەممەد قەرەداغی سکرتێری ئەنجومەنی وەزیران بە پلەی وەزیر
فەلاح موستەفا بەکر بەرپرسی فەرمانگەی پەیوەندییەکانی دەرەوە بە پلەی وەزیر
ھێرش محرم سەرۆکی دەزگای وەبەرھێنان بە پلەی وەزیر
[دەستکاری]کابینەی شەشەمی حکوومەتی ھەرێمی کوردستان

[دەستکاری]کابینەی حەوتەمی حکوومەتی ھەرێمی کوردستان(٥ی نیسانی ٢٠١٢- )

ئەندامانی کابینەی حەوتەمی حکوومەتی ھەرێمی کوردستان[٣]
ئەندامی کابینە پلە
نێچیرڤان ئیدریس بارزانی سەرۆکی حکومەت
عیماد ئەحمەد جێگری سەرۆکی حکومەت
عەبدولکەریم سوڵتان عەبدوڵڵا (کەریم سنجاری) وەزیری ناوخۆ
جەعفەر شێخ مستەفا وەزیری کاروباری پێشمەرگە
بایز سعید محمد تاڵەبانی وەزیری دارایی و ئابووری
ئاشتی ھەورامی وەزیری سامانە سرووشتیەکان
عەلی سندی وەزیری پلاندانان
شێروان ناسیح عبداللە حەیدەری وەزیری دا
رێکەوت حەمە رەشید وەزیری تەندروستی
عیسمەت محەمەد خالید وەزیری پەروەردە
کامەران ئەحمەد عبداللە وەزیری ئاوەدانکردنەوە و نیشتەجێکردن
دڵشاد شەھاب وەزیری شارەوانی و گەشت و گوزار
عەلی سەعید وەزیری خوێندنی باڵا و توێژینەوەی زانستی
ئاسۆس نەجیب وەزیری کار و کاروباری کۆمەڵایەتی
کاوە مەحمود شاکر وەزیری رۆشنبیری و لاوان
سەباح ئەحمەد ( مامۆستا ئارام) وەزیری کاروباری شەھیدان و ئەنفالکراوان
سیروان محمد جیھاد بابان وەزیری کشتوکاڵ و ئاودێری
سینان عبدالخالق احمد چەلەبی وەزیری پیشەسازی و بازرگانی
جونسون سیاوش وەزیری گواستنەوە و گەیاندن
کامیل عەلی عەزیز وەزیری ئەوقاف و کاروباری ئاینی
یاسین ئەبوبەکر وەزیری کارەبا
گەورە بەرپرسانی حکوومەتی ھەرێمی کوردستان بە پلەی وەزیر
ئەندامی کابینە پلە
فەوزی فڕانسوا تۆما ھەریری سەرۆکی دیوانی ئەنجومەنی وەزیران
محمد قەرەداغی سکرتێری ئەنجومەن
فلاح مێگفی بکر بەرپرسی پەیوەندیەکانی دەرەوەی حکومەت
ھێرش موحەڕەم سەرۆکی دەستەی وەبەرھێنان
[دەستکاری]سەرچاوەکان

↑ http://www.krg.org/articles/detail.asp?smap=04060000&lngnr=13&asnr=&anr=10617&rnr=235
↑ http://www.krg.org/articles/detail.asp?smap=04060000&lngnr=13&asnr=&anr=10924&rnr=235
↑ http://www.krg.org/articles/detail.asp?rnr=235&lngnr=13&smap=04060000&anr=32252
[دەستکاری]گرێدەری دەرەکی

ماڵپەڕی فەرمیی حکوومەتی ھەرێمی کوردستان]
قس ترک استانبولی
Kürdistan Bölgesel Yönetimi, Irak'ın kuzeyinde yer alan özerk bölge. Nüfusları tartışılan ve bölge yönetimince azınlık statüsü verilmiş olan Kürtler, Asuriler, Irak Türkmenleri ve Süryaniler bu bölgede yaşamaktadırlar.
Konu başlıkları [göster]
Tarihçe [değiştir]



Irak Kürdistanı ile Kürdistan Bölgesel Yönetimi
Irak'ın kuzeyinde bulunan bölge 11 Mart 1970'te Saddam Hüseyin ve Mustafa Barzani arasında yapılan anlaşma üzerine kuruldu. Özerklik anlaşmasına göre Irak'ın kuzeyindeki üç il, yaklaşık 37 000 km²'lik bir bölge, Erbil'de kurulucak bir yerel parlamento tarafından yönetilecekti. Bunun yanı sıra Irak Meclisinde 5 bakan ve başbakanvekili Kürt olacaktı. Kürtçe ülke genelinde Arapçanın yanı sıra ikinci resmî dil olacaktı.
İran-Irak Savaşı sırasında bu bölge merkezi hükumetin kontrolünden çıkmış, İran saflarında Saddam Hüseyin'e karşı yer almıştı. Saddam Hüseyin savaştan önce anlaşmayı kaldırmış ve 1974'te Kürt bakanları meclisten çıkarmıştı. Bu durum üzerine Barzaniler isyan etmişlerdi. Bu durum Irak için çıkan savaşı kötü etkiledi, çünkü Saddam Hüseyin'e karşı Kuzey, İran ile ittifak etmiştir.
Birinci Körfez Savaşı öncesi ve savaş sırasında Saddam Hüseyin'den kaçan on binlerce Kürt, Türkiye'ye sığındı. Türkiye tarafından kurulan kamplarda Kürt mültecilere sağlık, barınma ve giyim yardımları yapıldı. Saddam Hüseyin devrilip Kürt liderler yeni dönemde söz sahibi olana kadar yurt dışına Türk Pasaportu ile çıktılar.
Birinci Körfez Savaşı'ndan sonra çıkarılan uçuş yasağından dolayı bölge bugüne kadar Bağdat'ın yönetimi altında değildir. Bölge Kürdistan Parlementosunun kontrolü altındadır.
Mesut Barzani liderliğindeki Kürdistan Demokratik Partisi ile Celal Talabani liderliğindeki Kürdistan Yurtseverler Birliğinin arasında çıkan anlaşmazlıklardan dolayı Bölge ikiye bölünmüşse de, son yıllarda birleşme sürecine girilmiştir.
İller [değiştir]

Ana madde: Irak'ın illeri
Kürdistan Bölgesel Yönetimi, Irak Kürdistanı'nın yedi il (Arapça: محافظة Muhafaza, Kürtçe: parêzge)inden üçü kontrol altına almaktadır.
Bölgesel Yönetiminin kontrol altındaki iller:
1. Süleymaniye (Slêmanî)
2. Erbil (Hewlêr)
3. Duhok (Duhok)
Ana madde: Kerkük'ün statüsü için referandum, 2008
Kısmen Bölgesel Yönetiminin talep ettiği iller:
4. Kerkük (Kerkük / Kerkûk) - (tamamı)
5. Diyala - Hanekin kazaları
6. Nineve - Akra, Nineva ve Şekhan kazaları
7. Selahaddin - Touz kazaları
Din [değiştir]

Bölge halkının çoğu Sunni'dir ve Şafii mezhebindendir. Bölgede Katolik, Ortodoks, Süryani, Ermeni ve Keldani kiliselerine bağlı Hıristiyan azınlık ve sayıları on binlere ulaşan Yezidi ve Ehl-i Hak dini mensupları mevcuttur.[3]


George W. Bush ve Mesud Barzani Beyaz Saray'da, 25 Ekim 2005






Seçim sonuçları [değiştir]

19 Mayıs 1992 seçimleri [değiştir]
Ana madde: Kürdistan parlamento seçimleri (1992)
Kürdistan Demokratik Partisi (KDP) %45,3
Kürdistan Yurtseverler Birliği (KYB) %43,8
Kürdistan İslami Hareketi (IMK) %5,1
Kürdistan Sosyalist Partisi (PASOK) %2,6
Irak Komünist Partisi (ICP) %1,0
Baraj %7´de olduğundan KDP 51 Koltuk, KYB 49 Koltuk mecliste hak etmiştir. KDP bir koltuk KYB'ye vermiştir. Böylece iki parti eşit düzeyde temsil hakkına sahip olmuştur. Türkmenler seçimlere katımama kararı aldılar. Geri kalan koltuklar azınlıklara göre dağıtılmıştır.
30 Ocak 2005 seçimleri [değiştir]
Ana madde: Kürdistan parlamento seçimleri (2005)
Kürdistan Demokratik Yurtsever İttifakı 104 Koltuk
Kürdistan İslami Cemiyeti 6 Koltuk
Kürdistan Emekçiler Partisi 1 Koltuk
25 Temmuz 2009 seçimleri [değiştir]
[4]
Parlamento seçimleri [değiştir]
Ana madde: Kürdistan parlamento seçimleri (2009)
Kürdistan Demokratik Yurtsever İttifakı %57.37
Özgürlük ve Toplumsal Adalet listesi %0.8
Gorran(Değişim) Parisi %23.72
Kürdistan İslam Hareketi %1.45
Hizmet ve Reform listesi %12.84
Rafidayin listesi %0.30
Kildani-Süryani-Aşuri ittifakı %0.56
Kürdistan Demokrat Türkmen Hareketi %0.98
Erbil Türkmen listesi %0.21
Türkmen Reform listesi %0.38
Aram Şahin Davut Bakoyan %0.22
Başkanlık seçimleri [değiştir]
Ana madde: Kürdistan başkanlık seçimleri (2009)
Mesut Barzani %69.60
Kemal Mirawdali %30
Diğerleri %0.4
Ulaşım [değiştir]

Bölgede Erbil ve Süleymaniye kentlerinde olmak üzere iki adet uluslararası havalimanı varır. Buradan Viyana, Frankfurt, Stockholm, Amsterdam, Dubai, Umman, Ankara ve İstanbul'a haftada 80'den fazla doğrudan uçak seferleri düzenlenmektedir.[5]
Eğitim [değiştir]

Ana madde: Irak Kürdistan Bölgesel Yönetimi üniversiteler listesi
Bölgede yer alan üniversiteler:[6]
Enstitü Internet Adresi Kuruluş Tarihi Öğrenci Sayısı
Salahaddin Üniversitesi (SU) http://www.suh-edu.com 1968 7,048 (2007)
Halepçe Üniversitesi http://halabjau.com 2011 (?)
Süleymaniye Üniversitesi (US) http://www.univsul.org/ 1968 (3,067) (2006)
Duhok Üniversitesi www.uod.ac 1992 1,689 (2007)
Koya Üniversitesi (KU) www.koyauniversity.org 2003 (?) (2006)
Kürdistan Üniversitesi www.ukh.ac 2006 400 (2006)
Irak Amerikan Üniversitesi - Süleymaniye www.auis.org 2007 50 (2007)
Erbil Medikal Üniversitesi (HMU) www.hawlermu.org 2006 (?) (2006)
Business & Management Üniversitesi (BMU) www.bmu-me.net 2007 (?) (2007)
SABIS Üniversitesi www.sabisuniversity.net 2009 (?) (2009)
Cihan Üniversitesi www.cihanuniversity.org ? (?)
British Royal Üniversitesi www.broyalu.com ? (?)
Erbil Bilgi ve Teknoloji Üniversitesi(özel) hpust.com ? (?)
Işık Üniversitesi www.ishikuniversity.net ? (?)
Soran Üniversitesi www.soranu.com 2009 2200 (2011)
Newroz Üniversitesi www.nawrozuniversity.com ? (?)
Human Development Üniversitesi Facebook sayfası ? (?)
Ayrıca bakınız [değiştir]

Kürdistan (Irak)
Kuzey Irak
Kaynakça [değiştir]

^ http://www.krg.org/articles/detail.asp?lngnr=12&smap=03010500&rnr=142&anr=18694
^ [1] Kurdistan Regional Government
^ http://www.institutkurde.org/products/details/691/ François-Xavier Lovat, Kurdistan Land of God
^ http://www.perleman.org/Default.aspx?page=articles&c=News-title&id=6871 Kürdistan Bölgesel Parlamentosu Resmi Web Sitesi
^ http://www.krg.org/articles/detail.asp?lngnr=12&smap=03010800&rnr=145&anr=18621 Kürdistan Bölgesel Yönetimi Resmi Web Sitesi
^ http://www.krg.org/articles/detail.asp?rnr=146&lngnr=12&smap=03010900&anr=18691 Bölgesel Yönetim Web Sitesi, Eğitim
Irak ile ilgili bu madde bir taslaktır. İçeriğini geliştirerek Vikipedi'ye katkıda bulunabilirsiniz..
Kategoriler: Irak taslaklarıKürdistan Bölgesel Yönetimi
قس انگلیسی
Iraqi Kurdistan or Kurdistan Region (Kurdish: هه‌رێمی کوردستان‎‎, Herêmî Kurdistan; Arabic: إقلیم کردستان العراق‎ Iqlīm Kurdistān al-‘Irāq) is an autonomous region of Iraq.[4] It borders Iran to the east, Turkey to the north, Syria to the west and the rest of Iraq to the south. The regional capital is Arbil, known in Kurdish as Hewlêr. The region is officially governed by the Kurdistan Regional Government.
The establishment of the Kurdistan Region of Iraq dates back to the March 1970 autonomy agreement between the Kurdish opposition and the Iraqi government after years of heavy fighting. The Iran-Iraq war during the 1980s and the Anfal genocide campaign of the Iraqi army devastated the population and nature of Iraqi Kurdistan. Following the 1991 uprising of the Iraqi people against Saddam Hussein, many Kurds were forced to flee the country to become refugees in bordering regions of Iran and Turkey. A northern no-fly zone was established following the First Gulf War in 1991 to facilitate the return of Kurdish refugees. As Kurds continued to fight government troops, Iraqi forces finally left Kurdistan in October 1991, leaving the region to function de facto independently; however, neither of the two major Kurdish parties had at any time declared independence and Iraqi Kurdistan continues to view itself as an integral part of a united Iraq but one in which it administers its own affairs. The 2003 invasion of Iraq and the subsequent political changes led to the ratification of a new Constitution of Iraq in 2005. The new Iraqi constitution defines Iraqi Kurdistan as a federal entity of Iraq, and establishes Arabic and Kurdish as Iraq's joint official languages.
Iraqi Kurdistan is a parliamentary democracy with a regional assembly that consists of 111 seats.[5] The current president is Masoud Barzani, who was initially elected in 2005 and re-elected in 2009. The three governorates of Duhok, Erbil and Sulaymaniyah comprise around 40,000 square kilometres (15,000 sq mi) and have a population of around 4 million.[6]


Arbil (Hewlêr) capital of Kurdistan
Contents [hide]
1 Etymology
2 History
2.1 Pre-Islamic Period
2.2 Islamic Period
2.3 Kurdish revolts under British control
2.4 Barzani Revolt 1960–1970
2.5 Second Kurdish Iraqi War and Algiers agreement
2.6 Iran–Iraq War and Anfal Campaign
2.7 Massacre of Iraqi Kurdish People by PMOI
2.8 After the Persian Gulf War
2.9 After the 2003 US-led invasion
3 Politics
3.1 Elections
3.2 Foreign relations
4 Human Rights
4.1 Media
4.2 Violence against women
4.3 Religious tolerance in Kurdistan
4.4 Minority rights in Kurdistan
5 Economy
5.1 Infrastructure and transport
5.1.1 Mobility
6 Geography and climate
7 Administrative divisions
7.1 Cities
8 Demographics
8.1 Language
8.2 Religion
8.3 Immigration
9 Culture
9.1 Music
10 Military
11 Education
12 See also
13 References
14 External links
[edit]Etymology

The name Kurdistan literally means Land of the Kurds. In the Iraqi Constitution, it is referred to as Kurdistan Region.[7] The full name of the government is "Kurdistan Regional Government" (abbrev: KRG). Kurds also refer to the region as Kurdistana Başûr (South Kurdistan) or Başûrî Kurdistan (Southern Kurdistan or South of Kurdistan) referring to its geographical location within the whole of the greater Kurdistan region. During the Baath Party administration in the 1970s and 1980s, the region was called the "Kurdish Autonomous Region".
[edit]History

[edit]Pre-Islamic Period
In prehistoric times the region was home to a Neanderthal culture such as has been found at the Shanidar Cave. The region was host to the Jarmo culture circa 7000 BC. The earliest neolithic site in Assyria is at Tell Hassuna, the centre of the Hassuna culture, circa 6000 BC. The region was inhabited by the northern branch of the Akkadians, later known as Assyrians, and also to some degree by Hurrians. It was ruled by the Akkadian Empire from 2334 BC until 2154 BC. Assyrian kings are attested from the 23rd century BC according to the Assyrian King List, and Assyrian city-states such as Ashur and Ekallatum started appearing in the region from the mid 21st century BC. Prior to the rule of king Ushpia circa 2030 BC, the city of Ashur appears to have been a regional administrative center of the Akkadian Empire, implicated by Nuzi tablets,[8] subject to their fellow Akkadian Sargon and his successors.[9] Large cities were built by the Assyrians, including Ashur, Nineveh, Guzana, Arrapkha, Imgur-Enlil (Balawat), Shubat-Enlil and Kalhu (Calah/Nimrud). One of the major Assyrian cities in the area, Arbil (Arba-Ilu), was noted for its distinctive cult of Ishtar,[10] and the city was called "the Lady of Ishtar" by its Assyrian inhabitants.[11] The Assyrians ruled the region from the 21st century BC. The region was known as Assyria, and was the center of various Assyrian empires (particularly during the periods 1813-1754 BC, 1385-1076 BC and the Neo Assyrian Empire of 911-608 BC. Between 612 and 605 BC the Assyrian empire fell, and it passed to the neo-Babylonians and later became part of the Athura Satrap within the Achaemenian Empire from 539 to 332 BC, where it was known as Athura, the Achaemenid name for Assyria.[12][13] The region fell to Alexander The Great in 332 BC, and was thereafter ruled by the Greek Seleucid Empire until the mid 2nd century BC (and was renamed Syria, a Greek corruption of Assyria), when it fell to Mithridates I of Parthia. The Assyrian semi-independent kingdom of Adiabene was centred in Arbil in the first Christian centuries.[14][15][16][17] Later, the region was incorporated by the Romans as the Roman Assyria province but shortly retaken by the Sassanids who established the Satrap of Assuristan (Sassanid Assyria) in it until the Arab Islamic conquest. The region became a center of the Assyrian Church of the East and a flourishing Syriac literary tradition during Sassanid rule.[18][19][20]
[edit]Islamic Period


Kurdish Independent Kingdoms and Autonomous Principalities circa 1835.
The region was conquered by Arab Muslims in the mid 7th century AD, Assyria was dissolved as a geo-political entity (although Assyrians remain in the area to this day), and the area made part of the Muslim Arab Rashiduns, Umayyads, and later the Abbasid Caliphates, before becoming part of various Turkic, and Mongol emirates. And after the Ottomans gained power in the region starting from the sixteenth century, the area today known as Iraqi Kurdistan became formerly ruled by three principalities of Baban, Badinan and Soran. In 1831, direct Ottoman rule was imposed, which lasted until World War I when the Ottomans were defeated by the British; afterwards the influence increased in the region after the First World War.
During the 800s, an Uzbekistani Sunni scholar of Iraqi Kurdish origin called Muhammad al-Bukhari wrote Sahih al-Bukhari, which Sunni Muslims believe is the most authentic book of hadith.
[edit]Kurdish revolts under British control
During World War I the British and French divided Western Asia in the Sykes-Picot Agreement. The Treaty of Sèvres, which was ratified in the Treaty of Lausanne, led to the advent of modern Western Asia and the modern Republic of Turkey. The League of Nations granted France mandates over Syria and Lebanon and granted the United Kingdom mandates over Palestine (which then consisted of two autonomous regions: Palestine and Transjordan) and what was to become Iraq. Parts of the Ottoman Empire on the Arabian Peninsula became parts of what are today Saudi Arabia and Yemen.
On December 1, 1918, during a meeting in Sulaymaniyah with Colonel Arnold Wilson, the Acting Civil Commissioner for Mesopotamia, Kurdish leaders called for British support for a united and independent Kurdistan under British protection. Between 1919 and 1922, Shaikh Mahmud Barzanji, an influential Kurdish leader based in Sulaymaniyah, formed a Kurdish government and led two revolts against the British rule. It took the British authorities two years to put down his uprisings. The first revolt began on May 22, 1919 with the arrest of British officials in Sulaymaniyah and it quickly spread to Mosul and Arbil. The British employed aerial bombardments, artillery, ground attacks by Anglo-Indian troops and Assyrian Levies, and on one occasion, chemical gas, in an attempt to quell the uprising.[21] Then the British exiled Mahmoud to India. In July 1920, 62 tribal leaders of the region called for the independence of Kurdistan under a British mandate. The objection of the British to Kurdish self-rule sprang from the fear that success of an independent Kurdish area would tempt the two Arab areas of Baghdad and Basra to follow suit, hence endangering the direct British control over all Mesopotamia. In 1922, Britain restored Shaikh Mahmoud to power, hoping that he would organize the Kurds to act as a buffer against the Turks, who had territorial claims over Mosul and Kirkuk. Shaikh Mahmoud declared a Kurdish Kingdom with himself as king, though later he agreed to limited autonomy within the new state of Iraq. In 1930, following the announcement of the admission of Iraq to the League of Nations, Shaikh Mahmoud started a third uprising which was suppressed with British air and ground forces.[22][23]
By 1927, the Barzani clan had become vocal supporters of Kurdish rights in Iraq. In 1929, the Barzani demanded the formation of a Kurdish province in northern Iraq. Emboldened by these demands, in 1931 Kurdish notables petitioned the League of Nations to set up an independent Kurdish government. Under pressure from the Iraqi government and the British, the most influential leader of the clan, Mustafa Barzani was forced into exile in Iran in 1945. Later he moved to the Soviet Union after the collapse of the Republic of Mahabad in 1946.[24][25]
[edit]Barzani Revolt 1960–1970
Iraq

This article is part of the series:
Politics and government of
Iraq
Constitution[show]
Government[show]
Legislature[show]
Judiciary[show]
Divisions[show]
Elections[show]
Foreign policy[show]
Other countries • Atlas
Politics portal
view talk edit
Main article: First Kurdish Iraqi War
After the military coup by Abdul Karim Qasim in 1958, Mustafa Barzani was invited by Qasim to return from exile, where he was greeted with a hero's welcome. As part of the deal arranged between Qasim and Barzani, Qasim had promised to give the Kurds regional autonomy in return for Barzani's support for his policies. Meanwhile, during 1959–1960, Barzani became the head of the Kurdistan Democratic Party (KDP), which was granted legal status in 1960. By early 1960, it became apparent that Qasim would not follow through with his promise of regional autonomy. As a result, the KDP began to agitate for regional autonomy. In the face of growing Kurdish dissent, as well as Barzani's personal power, Qasim began to incite the Barzanis historical enemies, the Baradost and Zebari tribes, which led to inter-tribal warfare throughout 1960 and early 1961. By February 1961, Barzani had successfully defeated the pro-government forces and consolidated his position as leader of the Kurds. At this point, Barzani ordered his forces to occupy and expel government officials from all Kurdish territory. This was not received well in Baghdad, and as a result, Qasim began to prepare for a military offensive against the north to return government control of the region. Meanwhile, in June 1961, the KDP issued a detailed ultimatum to Qasim outlining Kurdish grievances and demanded rectification. Qasim ignored the Kurdish demands and continued his planning for war. It was not until September 10, when an Iraqi army column was ambushed by a group of Kurds, that the Kurdish revolt truly began. In response to the attack, Qasim lashed out and ordered the Iraqi Air Force to indiscriminately bomb Kurdish villages, which ultimately served to rally the entire Kurdish population to Barzani's standard. Due to Qasim's profound distrust of the Iraqi Army, which he purposely failed to adequately arm (in fact, Qasim implemented a policy of ammunition rationing), Qasim's government was not able to subdue the insurrection. This stalemate irritated powerful factions within the military and is said to be one of the main reasons behind the Ba'athist coup against Qasim in February 1963. In November 1963, after considerable infighting amongst the civilian and military wings of the Ba'athists, they were ousted by Abdul Salam Arif in a coup. Then, after another failed offensive, Arif declared a ceasefire in February 1964 which provoked a split among Kurdish urban radicals on one hand and Peshmerga (Freedom fighters) forces led by Barzani on the other. Barzani agreed to the ceasefire and fired the radicals from the party. Following the unexpected death of Arif, whereupon he was replaced by his brother, Abdul Rahman Arif, the Iraqi government launched a last-ditch effort to defeat the Kurds. This campaign failed in May 1966, when Barzani forces thoroughly defeated the Iraqi Army at the Battle of Mount Handrin, near Rawanduz. At this battle, it was said that the Kurds slaughtered an entire brigade.[26] Recognizing the futility of continuing this campaign, Rahamn Arif announced a 12-point peace program in June 1966, which was not implemented due to the overthrow of Rahman Arif in a 1968 coup by the Baath Party. The Ba'ath government started a campaign to end the Kurdish insurrection, which stalled in 1969. This can be partly attributed to the internal power struggle in Baghdad and also tensions with Iran. Moreover, the Soviet Union pressured the Iraqis to come to terms with Barzani. A peace plan was announced in March 1970 and provided for broader Kurdish autonomy. The plan also gave Kurds representation in government bodies, to be implemented in four years.[27] Despite this, the Iraqi government embarked on an Arabization program in the oil rich regions of Kirkuk and Khanaqin in the same period.[28] In the following years, Baghdad government overcame its internal divisions and concluded a treaty of friendship with the Soviet Union in April 1972 and ended its isolation within the Arab world. On the other hand, Kurds remained dependent on the Iranian military support and could do little to strengthen their forces.
[edit]Second Kurdish Iraqi War and Algiers agreement
Main article: Second Kurdish Iraqi War


Kurdistan Autonomous Region in 1975.
In 1973, the U.S. made a secret agreement with the Shah of Iran to begin covertly funding Kurdish rebels against Bagdad in through the Central Intelligence Agency and in collaboration with Mossad, both of which would be active in the country through the launch of the Iraqi invasion and into the present.[29] By 1974, the Iraqi government retaliated with a new offensive against the Kurds and pushed them close to the border with Iran. Iraq informed Tehran that it was willing to satisfy other Iranian demands in return for an end to its aid to the Kurds. With mediation by Algerian President Houari Boumédiènne, Iran and Iraq reached a comprehensive settlement in March 1975 known as the Algiers Pact. The agreement left the Kurds helpless and Tehran cut supplies to the Kurdish movement. Barzani went to Iran with many of his supporters. Others surrendered en masse and the rebellion ended after a few days. As a result Iraqi government extended its control over the northern region after 15 years and in order to secure its influence, started an Arabization program by moving Arabs to the vicinity of oil fields in Kurdistan, particularly the ones around Kirkuk.[30] The repressive measures carried out by the government against the Kurds after the Algiers agreement led to renewed clashes between the Iraqi Army and Kurdish guerrillas in 1977. In 1978 and 1979, 600 Kurdish villages were burned down and around 200,000 Kurds were deported to the other parts of the country.[31]
[edit]Iran–Iraq War and Anfal Campaign
See also: Kurdish Rebellion of 1983
During the Iran–Iraq War, the Iraqi government again implemented anti-Kurdish policies and a de facto civil war broke out. Iraq was widely condemned by the international community, but was never seriously punished for oppressive measures, including the use of chemical weapons against the Kurds,[32] which resulted in thousands of deaths. (See Halabja poison gas attack.)
The Al-Anfal Campaign constituted a systematic genocide of the Kurdish people in Iraq. The first wave of the plan was carried out in 1982 when 8,000 Barzanis were arrested and their remains were returned to Kurdistan in 2008. The second and more extensive and widespread wave began from March 29, 1987 until April 23, 1989, when the Iraqi army under the command of Ali Hassan al-Majid carried out a genocidal campaign against the Kurds, characterized by the following human rights violations: The widespread use of chemical weapons, the wholesale destruction of some 2,000 villages, and slaughter of around 50,000 rural Kurds, by the most conservative estimates. The large Kurdish town of Qala Dizeh (population 70,000) was completely destroyed by the Iraqi army. The campaign also included Arabization of Kirkuk, a program to drive Kurds and other ethnic groups out of the oil-rich city and replace them with Arab settlers from central and southern Iraq.[33]
[edit]Massacre of Iraqi Kurdish People by PMOI
Further information: 1991 uprisings in Iraq
On July 13, 2003, New York Times published an article that in 1991 when Saddam Hussein used the People's Mujahedin of Iran (Mujahedin-e Khalq, PMOI or MEK or MKO) and its tanks as advance forces to crush the Iraqi Kurdish people in the north and the Iraqi Shia people in the south, Maryam Rajavi as then leader of PMOI's army forces commanded:
“ "Take the Kurds under your tanks, and save your bullets for the Iranian Revolutionary Guards."[34] ”
On December 14, 2006, Time Magazine published an article about PMOI and reported: "By the mid-1980s, the group (PMOI) had cozied up to Saddam Hussein, who provided them with funds and a compound, Camp Ashraf, north of Baghdad. The U.S. government has accused the group of helping Saddam brutally put down Iraqi Kurdish people in the early 1990s, and of launching numerous attacks inside Iran."[35]
[edit]After the Persian Gulf War


KDP and PUK controlled areas of Kurdistan after the Kurdish Civil War


Kurdish Federation in 1998.
Regional autonomy had originally been established in 1970 with the creation of the Kurdish Autonomous Region following the agreement of an Autonomy Accord between the government of Iraq and leaders of the Iraqi Kurdish community. A Legislative Assembly was established and Arbil became the capital of the new entity which lay in Northern Iraq, encompassing the Kurdish authorities of Erbil, Dahuk and Sulaymaniyah. The one-party rule which had dominated Iraq however meant that the new assembly was an overall component of Baghdad's central government; the Kurdish authority was installed by Baghdad and no multi-party system had been inaugurated in Iraqi Kurdistan, and as such the local population enjoyed no particular democratic freedom denied to the rest of the country. Things began to change after the 1991 uprising against Saddam Hussein following the end of the Persian Gulf War. United Nations Security Council Resolution 688 gave birth to a safe haven following international concern for the safety of Kurdish refugees. The US and British government established a No Fly Zone over a large part of northern Iraq[36] (see Operation Provide Comfort), however, it left out Sulaymaniyah, Kirkuk and other important Kurdish populated regions. Bloody clashes between Iraqi forces and Kurdish troops continued and, after an uneasy and shaky balance of power was reached, the Iraqi government fully withdrew its military and other personnel from the region in October 1991 allowing Iraqi Kurdistan to function de facto independently. The region was to be ruled by the two principal Kurdish parties; the KDP and the Patriotic Union of Kurdistan (PUK). The region also has its own flag and national anthem.
At the same time, Iraq imposed an economic blockade over the region, reducing its oil and food supplies.[37] Elections held in June 1992 produced an inconclusive outcome, with the assembly divided almost equally between the two main parties and their allies. During this period, the Kurds were subjected to a double embargo: one imposed by the United Nations on Iraq and one imposed by Saddam Hussein on their region. The severe economic hardships caused by the embargoes, fueled tensions between the two dominant political parties; the KDP the PUK over control of trade routes and resources.[38] Relations between the PUK and the KDP started to become dangerously strained from September 1993 after rounds of amalgamations occurred between parties.[39] This led to internecine and intra-Kurdish conflict and warfare between 1994 and 1996. After 1996, 13% of the Iraqi oil sales were allocated for Iraqi Kurdistan and this led to a relative prosperity in the region.[40] Saddam had established an oil smuggling route through territory controlled by the KDP, with the active involvement of senior Barzani family members. The taxation of this trade at the crossing point between Saddam’s territory and Kurdish controlled territory and then into Turkey, along with associated service revenue, meant that who ever controlled Dohuk and Zakho had the potential to earn several million dollars a week.[41] Direct United States mediation led the two parties to a formal ceasefire in Washington Agreement in September 1998. It is also argued that the Oil for Food Program from 1997 onward had an important effect on cessation of hostilities.[42]
[edit]After the 2003 US-led invasion


Construction of new hotels and Mosques. Since 2003, Sulaymaniyah and other cities of Iraqi Kurdistan have seen an economic boom.
Iraqi Kurds played an important role in the 2nd Gulf War. Kurdish parties joined forces against the Iraqi government during the war in Spring 2003. Kurdish military forces, known as peshmerga, played a key role in the overthrow of the Iraqi government,[43] however Kurds have been reluctant to send troops into Baghdad since, preferring not to be dragged into the sectarian struggle that so dominates much of Iraq.[44] The Iraqi Kurds may be seen in two ways. The first and the most common way is to view the Kurds as victims, both of the central government in Iraq and of neighboring powers - particularly Turkey. The second opposing position is to see them as an agent provocateur, acting as proxy forces for states opposed to the incumbent Iraqi regime.[45] This polarised notion of their status may be too simple, when one considers that there are opposing agendas within Iraqi Kurdistan with regard to issues such as the relationship with Turkey, nationalist aspirations and relations globally.[46]
PUK-leader Jalal Talabani was elected President of the new Iraqi administration, while KDP leader Massoud Barzani is President of the Kurdistan Regional Government (KRG).
Since the downfall of the regime of Saddam Hussein, the relations between the KRG and Turkey have been in flux. Tensions marked a high stage in late February 2008 when Turkey unilaterally took military action against the PKK which at times uses the northern Iraq region as a base for millitant activities against Turkey. The incursion which lasted 8 days could have involved the armed forces of Kurdistan into a broader regional war. However, relations have been improved since then, and Turkey now has the largest share of foreign investment in Kurdistan.
[edit]Politics

Main article: Kurdistan Regional Government
Since 1992, the Kurdistan Regional Government (KRG) has been based in Arbil. The KRG has a parliament, elected by popular vote, called the Iraqi Kurdistan National Assembly, and a cabinet composed of the KDP, the PUK and their allies (Iraqi Communist Party, the Socialist Party of Kurdistan etc.). Structurally and officially, the two parties exhibit few differences from each other. Both of their international organizations are similar and both have a similar structure of authority. Nechirvan Idris Barzani, Masoud’s nephew, was prime minister of the KRG from 1999–2009, including presiding over the first KDP-PUK unified cabinet from 2006-2009. Masrour, Masoud’s son, is now in the Political Bureau. Nechirvan, as Prime Minister, spearheaded unprecedented social and economic reforms, including attention to violence against women, improvements in infrastructure, and a focus on the private sector and foreign investment. He has also been at the forefront of the rapprochement with Turkey and the active development of oil and gas fields in the Region. According to Bruinessen, the traditional structure of Kurdish social and political organization was inherently tribal, with a tribe being a socio-political unit with distinct territorial limits and membership based on kinship. Tribal power is widespread in Arbil and Dahuk. And one must recognize the cultural differences between Arbil and Sulaymaniyah to understand the political nature of the region.[47]
After the 2003 Invasion of Iraq Kurdish politicians were represented in the Iraqi governing council. On January 30, 2005 three elections were held in the region: 1) for Transitional National Assembly of Iraq 2) for Iraqi Kurdistan National Assembly and 3) for provincial councils.[48] The Law of Administration for the State of Iraq for the Transitional Period recognized the autonomy of the Kurdistan Regional Government during the interim between "full sovereignty" and the adoption of a permanent constitution.
The Kurdistan Regional Government has constitutionally recognised authority over the provinces of Arbil, Dahuk, and Sulaymaniyah.
[edit]Elections
This unreferenced section requires citations to ensure verifiability.
See also: Iraqi Kurdistan legislative election, 2005 and Iraqi Kurdistan legislative election, 2009
Elections for the Kurdistan National Assembly are held every four years. The latest elections for the parliament of Kurdistan were held on 25 July 2009. The leading political alliance was the Kurdistani List which consisted of the two main political parties, PUK and PDK, and which won 59 seats. The new less popular competing movement, the Gorran List ("Gorran" means "change" in Kurdish) headed by Nawshirwan Mustafa won 25 seats, a quarter of all parliamentary seats. The Gorran List had a strong showing in the city of Sulaymaniyah and the Sulaymaniyah governnorate, which was previously considered PUK's stronghold. The Reform List, consisting of 4 parties, won 13 seats. In addition, the Islamic movement won 2 seats and 11 seats were reserved for minority parties Turkmen (5 seats), Assyrians (5 seats) and Armenians (1 seat).
In the Presidential election Masoud Barzani was appointed President and won another term in 2009 by gaining 70% of votes. Dr. Kamal Miraudeli came second with approximately 30% of votes.
Elections for the governorate councils are held every four years. Each council consists of 41 members. The last governorate council election of Kurdistan was held in 2009.
[edit]Foreign relations
The Kurdistan Region is allowed to have oversight, to some degree, of its own foreign relations without referring to Baghdad.[citation needed]
Iraqi Kurdistan houses numerous consulates, embassy offices, trade offices and honorary consulates of countries that want to increase their influence and have better ties with the Kurdistan Regional Government.[49] As of October 2010 there were 20 diplomatic representations in the Region, including Turkey.
The representative of the Kurdistan Regional Government to the United States is the youngest son of Iraqi president Jalal Talabani, Qubad Talabani. The KRG's high representative to the United Kingdom is Bayan Sami Abdul-Rahman, daughter of Sami Abdul-Rahman who was killed in a terrorist attack on 1 February 2004.[50]
[edit]Human Rights

[edit]Media
Human Rights Watch reported that journalists in Iraqi Kurdistan who criticize the regional government have faced substantial violence, threats, and lawsuits in recent months, and some have fled the country,[51]
[edit]Violence against women
Human Rights Watch reported that Female genital cutting is practiced mainly by Kurds in Iraqi Kurdistan, reportedly 60% percent of Kurdish women population have undergone this procedure, although the KRG claimed that the figures are exaggerated. Girls and women receive conflicting and inaccurate messages from public officials on its consequences.[52] The Kurdistan parliament in 2008 passed a draft law outlawing the practice, but the ministerial decree necessary to implement it, expected in February 2009, was cancelled.[53] As reported to the Centre for Islamic Pluralism by the non-governmental organization Stop FGM in Kurdistan, the Kurdistan Regional Government (KRG) in northern Iraq, on 25 November, officially admitted the wide prevalence in the territory of female genital mutilation (FGM). Recognition by the KRG of the frequency of this custom among Kurds came during a conference program commemorating the International Day for the Elimination of Violence Against Women.[54] On 27 November 2010, the Kurdish government officially admitted to violence against women in Kurdistan and began taking serious measures.[55] 21 June 2011 The Family Violence Bill was approved by the Kurdistan Parliament, it includes several provisions criminalizing the practrice[56]
[edit]Religious tolerance in Kurdistan
British lawmaker Robert Halfon sees Kurdistan as a more progressive Muslim region than the other Muslim countries in the Middle East.[57] The region has populations of Assyrian Christians, Yazidi, Yarsan, Mandean and Shabak faiths.
[edit]Minority rights in Kurdistan
Although the Kurdish regional parliament has officially recognised other minorities such as Assyrians, Turkmen, Arabs, Armenians, Mandeans, Shabaks and Yezidis, there have been multiple accusations of attempts to "kurdify" them. The Assyrians have reported Kurdish officials reluctance in rebuilding Assyrian villages in their region while constructing more settlements for the Kurds affected during the Anfal campaign.[58] After his visit to the region, the Dutch politician Joël Voordewind noted that the positions reserved for minorities in the Kurdish parliament were appointed by Kurds as the Assyrians for example had no possibility to nominate their own candidates.[59]
The Kurdish regional government has been accused of trying to kurdify other regions such as the Assyrian Nineveh plains and Kirkuk by providing financial support for Kurds who want to settle in those areas.[60][61]
[edit]Economy

The Kurdistan region's economy is dominated by the oil industry, agriculture and tourism.[62][63] Due to relative peace in the region it has a more developed economy in comparison to other parts of Iraq.
Prior to the removal of Saddam Hussein, the Kurdistan Regional Government received approximately 13% of the revenues from Iraq's Oil-for-Food Program. By the time of the US invasion of Iraq in 2003, the program had disbursed $8.35 billion to the KRG. Iraqi Kurdistan's food security allowed for substantially more of the funds to be spent on development projects than in the rest of Iraq. By the program's end in 2003 $4 billion of the KRG's oil-for-food funds remained unspent.
Following the removal of Saddam Hussein's administration and the subsequent violence, the three provinces fully under the Kurdistan Regional Government's control were the only three in Iraq to be ranked "secure" by the US military. The relative security and stability of the region has allowed the KRG to sign a number of investment contracts with foreign companies. In 2006, the first new oil well since the invasion of Iraq was drilled in the Kurdistan region by the Norwegian energy company DNO. Initial indications are that the oil field contains at least 100 million barrels (16,000,000 m3) of oil and will be pumping 5,000 bbl/d (790 m3/d) by early 2007. The KRG has signed exploration agreements with several other oil companies, including Canada's Western Oil Sands and the UK's Sterling Energy and Gulf Keystone Petroleum.[citation needed]
The stability of the Kurdistan region has allowed it to achieve a higher level of development than other regions in Iraq. In 2004, the per capita income was 25% higher than in the rest of Iraq. The government continues to receive a portion of the revenue from Iraq's oil exports, and the government will soon implement a unified foreign investment law. The KRG also has plans to build a media city in Arbil and free trade zones near the borders of Turkey and Iran.
Since 2003, the stronger economy of Iraqi Kurdistan has attracted around 20,000 workers from other parts of Iraq.[64] According to Iraqi president Jalal Talabani, since 2003 the number of millionaires in the Kurdish city of Silêmani has increased from 12 to 2000, reflecting the financial and economic growth of the region.[65]
Iraqi Kurdistan currently has the lowest poverty rates in Iraq.[66] According to the KRG website, not a single coalition soldier has died nor a single foreigner been kidnapped since the 2003 invasion of Iraq in areas administered by the KRG.[67]
[edit]Infrastructure and transport
Due to the devastation of the campaigns of the Iraqi army under Saddam Hussein and other former Iraqi regimes, the Kurdistan Region's infrastructure was never able to modernize. After the 1991 safe-haven was established, the Kurdistan Regional Government began with projects to reconstruct the Kurdistan Region. Since then, of all the 4,500 villages that were destroyed by Saddam Husseins' regime, 65% has been reconstructed by the KRG.[67] Further, since the removal of the previous regime in 2003, the KRG has been able to scale up its service delivery and infrastructure, which has been changed the economic landscape of the region and facilitated a number of investment projects.
[edit]Mobility


Front view of Erbil International Airport under construction in 2008
Iraqi Kurdistan can be reached by land and air. By land, Iraqi Kurdistan can be reached most easily by Turkey through the Habur Border Gate which is the only border gate between Kurdistan and Turkey. This border gate can be reached by bus or taxi from airports in Turkey as close as the Mardin or Diyarbakir airports, as well as from Istanbul or Ankara. Iraqi Kurdistan has two border gates with Iran, the Haji Omaran border gate and the Bashmeg border gate near the city of Sulaymaniyah. Iraqi Kurdistan has also a border gate with Syria known as the Faysh Khabur border gate.[68] From within Iraq, Kurdistan Region can be reached by land from multiple roads.
Iraqi Kurdistan has opened its doors to the international world by opening two international airports. Erbil International Airport and Sulaimaniyah International Airport, which both operate flights to Middle Eastern and European destinations. The KRG spent millions of dollars on the airports to attract international carriers, and currently Austrian Airlines, Lufthansa, Etihad, Royal Jordanian, Gulf Air, Middle East Airlines, Atlas Jet, and Fly Dubai all service the Region. There are at least 2 military airfields in Iraqi Kurdistan.[69]
[edit]Geography and climate

The Kurdistan Region is largely mountainous, with the highest point being a 3,611 m (11,847 ft) point known locally as Cheekah Dar (black tent). The mountains are part of the larger Zagros mountain range which is present in Iran as well. There are many rivers flowing and running through mountains of the region making it distinguished by its fertile lands, plentiful water, picturesque nature. The Great Zab and the Little Zab flow from the east to the west in the region. The Tigris river enters Iraq from the Kurdistan Region after flowing from Turkey.
The mountainous nature of Iraqi Kurdistan, the difference of temperatures in its various parts, and its wealth of waters, make Kurdistan a land of agriculture and tourism. In addition to various minerals, oil in particular, which for a long time was being extracted via pipeline only in Kurdistan Region through Iraq. The largest lake in the region is Lake Dukan. In addition, there are several smaller lakes such as the Duhok Lake.
In the western and southern parts of the Kurdistan Region, the area is not as mountainous as the east. It is rolling hills and sometimes plains that make up the area. The area however is greener than the rest of Iraq.
The term "Northern Iraq" is a bit of a geographical ambiguity in usage. "North" typically refers to the Kurdistan Region. "Center" and "South" or "Center-South" when individually referring to the other areas of Iraq or the rest of the country that is not the Kurdistan Region. Most media sources continually refer to "North" and "Northern Iraq" as anywhere north of Baghdad.
[hide]Climate data for Arbil
Month Jan Feb Mar Apr May Jun Jul Aug Sep Oct Nov Dec Year
Average high °C (°F) 6
(43) 8
(46) 14
(57) 18
(64) 30
(86) 40
(104) 45
(113) 50
(122) 40
(104) 21
(70) 14
(57) 8
(46) 24.5
(76.1)
Average low °C (°F) 1
(34) 3
(37) 7
(45) 11
(52) 17
(63) 20
(68) 25
(77) 24
(75) 20
(68) 15
(59) 8
(46) 3
(37) 12.8
(55.1)
Rainfall mm (inches) 66
(2.6) 66
(2.6) 60
(2.36) 27
(1.06) 6
(0.24) 0
(0) 0
(0) 0
(0) 0
(0) 9
(0.35) 57
(2.24) 78
(3.07) 369
(14.53)
Avg. rainy days 10 9 12 8 5 3 1 2 1 6 7 11 75
Source: [70]
[edit]Administrative divisions



The levels of the administrative divisions of Kurdistan
Iraqi Kurdistan is divided into three governorates (Parêzge in Kurdish). The governorates of Duhok, Erbil and Sulaymaniya form the Kurdistan Region. Each of these governorates is divided into districts with a total of 26 districts. Each district is divided into sub-districts. Governorates have a capital city, while districts and sub-districts have district centers. Points of disagreement exist between the Iraqi government and the Kurdish regional government about certain territories outside of Iraqi Kurdistan.
Governorates of Iraqi Kurdistan:
1. Sulaymaniyah (Silêmanî)
2. Erbil (Hewlêr)
3. Dahuk (Duhok)
[edit]Cities
The Kurdistan Region has an increasing urban population with still a significant rural population. The following list is an incomplete list of the largest cities within the three governorates which are currently de jure and de facto under control of the Kurdistan Regional Government.


The capital city of Arbil


Main cities of Kurdistan Region.
The 9 largest cities in Iraqi Kurdistan
City Population Governorate
Hewlêr 1,293,839 Erbil Governorate
Silêmanî 1,190,251 Sulaymaniya Governorate
Dihok 950,000 Duhok Governorate
Zaxo 336,129 Duhok Governorate
Kelar 226,000 Sulaymaniya Governorate
Rewandiz 102,399 Erbil Governorate
Helebce 110,824 Sulaymaniya Governorate
Sêmêl 100,995 Duhok Governorate
Ranye 130,257 Sulaymaniya Governorate
Population data from World Gazetteer 2009 estimates
Population data not verifiable
[edit]Demographics

Further information: Iraqi people and Kurdish people
Due to the absence of a proper population census, the exact population of Iraqi Kurdistan as well as the rest of Iraq is unknown, but the kurdish government has recently started to publish better population figures. By 2009, Iraq had an estimated population of around 30 million as estimated by the International Monetary Fund. Within the three governorates of Duhok, Arbil and Sulaymaniyah the population is 4,864,000 [71] Iraqi Kurdistan has a young population with an estimated 40% of the population being under the age of 15.
The ethno-linguistic make-up of Iraqi Kurdistan is diverse and includes Kurds, Arabs, Assyrians, Turkmens, Armenians, Shabaks, Yezidis, Roma, Circassians and Mandaeans.
[edit]Language
The Kurdistan Region’s official languages are Kurdish and Arabic.[72] Kurdish is the most widely spoken language and Arabic is also widely spoken and understood.[72] The two main dialects of Kurdish are Soranî and Kurmanji.
Assyrian Neo-Aramaic, Mandaic Neo-Aramaic, Armenian and Turkmani are also spoken by their respective communities.[72]
[edit]Religion
Iraqi Kurdistan has a diverse religious population. The dominant religion is Islam, adhered to by the majority of its inhabitants. These include Kurds, Iraqi Turkmen, and Arabs, belonging mostly to the Sunni branch of Islam. Christianity is adhered to by Assyrian and Armenian peoples (as well as by a few Kurds and Turkmen), and Yezidism make up a significant minority. Yarsan, Mandean and Shabaki religions are also followed.
[edit]Immigration
Since the overthrow of the regime of Saddam Hussein in 2003, Iraqi Kurdistan has witnessed massive immigration from Arab parts of Iraq (particularly from Kurds, Assyrians, Armenians, Mandeans, Shabaks and Roma) as well as from South Asia. Because of the stability and security, Kurdistan has witnessed non-Kurdish or non-Iraqi immigrants.
Widespread economic activity between Iraqi Kurdistan and Turkey has given the opportunity for Turks to seek jobs in Iraqi Kurdistan. A Kurdish newspaper based in the Kurdish capital estimates that around 50,000 Turks are now living in Kurdistan.[73] Reports about immigrants from Bangladesh, India and Pakistan have been published as well.
[edit]Culture

Main articles: Iraqi culture and Kurdish culture
Kurdish culture is a group of distinctive cultural traits practiced by Kurdish people. The Kurdish culture is a legacy from the various ancient peoples who shaped modern Kurds and their society, but primarily Iranic. Among their neighbours, the Kurdish culture is closest to Iranian culture. For example they celebrate Newroz as the new year day, which is celebrated on March 21. It is the first day of the month of Xakelêwe in Kurdish calendar and the first day of spring.[74] Other peoples such as Assyrians, Armenians, Shabaks and Mandeans have their own distinctive cultures.
[edit]Music
Main articles: Iraqi music and Kurdish music
Traditionally, there are three types of Kurdish classical performers - storytellers (çîrokbêj), minstrels (stranbêj) and bards (dengbêj). There was no specific music related to the Kurdish princely courts, and instead, music performed in night gatherings (şevbihêrk) is considered classical. Several musical forms are found in this genre. Many songs are epic in nature, such as the popular lawiks which are heroic ballads recounting the tales of Kurdish heroes of the past like Saladin. Heyrans are love ballads usually expressing the melancholy of separation and unfulfilled love. Lawje is a form of religious music and Payizoks are songs performed specifically in autumn. Love songs, dance music, wedding and other celebratory songs (dîlok/narînk), erotic poetry and work songs are also popular.
[edit]Military

Main article: Peshmerga
Peshmerga is the term used by Kurds to refer to armed Kurdish fighters, they have been labelled by some as freedom fighters. Literally meaning "those who face death" (pêş front + merg death e is) the peshmerga forces of Kurdistan have been around since the advent of the Kurdish independence movement in the early 1920s, following the collapse of the Ottoman and Qajar empires which had jointly ruled over the area known today as Kurdistan.
The Peshmerga fought alongside the US Army and the coalition in the northern front during Operation Iraqi Freedom. During the following years, the Peshmerga played a vital role in security for Kurdistan and other parts of Iraq. Not a single coalition soldier or foreigner has been killed, wounded or kidnapped in Kurdistan since the invasion of Iraq in 2003. The Peshmerga have also been deployed in Baghdad and al-Anbar governorate for anti-terror operations.
The Kurdistan Region is allowed to have its own army under the Iraqi constitution and the central Iraqi army is not allowed to enter the Kurdistan Region by law.
[edit]Education

Before the establishment of the Kurdistan Regional Government, primary and secondary education was almost entirely taught in Arabic. Higher education was always taught in Arabic. This however changed with the establishment of the Kurdistan autonomous region. The first international school, the International School of Choueifat opened its branch in Iraqi Kurdistan in 2006. Other international schools have opened and British International Schools in Kurdistan is the latest with a planned opening in Suleimaniah in September 2011.
Iraqi Kurdistan’s official universities are listed below, followed by their English acronym (if commonly used), internet domain, establishment date and latest data about the number of students.
Institute Internet Domain Est. Date Students
Salahaddin University (SU) http://www.suh-edu.com 1968 7,048 (2007)
University of Sulaimani (US) http://www.univsul.org/ 1968 (3,067) (2006)
University of Dohuk www.uod.ac 1992 1,689 (2007)
University of Koya (KU) www.koyauniversity.org 2003 (?) (2006)
University of Kurdistan www.ukh.ac 2006 400 (2006)
American University of Iraq - Sulaimani www.auis.edu.iq 2007 50 (2007)
Hawler Medical University (HMU) www.hawlermu.org 2006 (?) (2006)
Business & Management University (BMU) www.bmu-me.net 2007 (?) (2007)
SABIS University www.sabisuniversity.edu.iq 2009 (?) (2009)
Cihan University www.cihanuniversity.org ? (?)
? (?)
Hawler Private University for Science and Technology hpust.com ? (?)
Ishik University www.ishikuniversity.net ? (?)
Soran University www.soranu.com 2009 2200 (2011)
Newroz University ? ? (?)
Human Development University ? ? (?)
[edit]See also

Iraq
Kurds in Syria
History of the Kurdish people
Iranian Kurdistan
Turkish Kurdistan
List of Kurdish dynasties and countries
[edit]References

^ http://www.krg.org/articles/detail.asp?lngnr=12&smap=03010500&rnr=142&anr=18694
^ CIA World Factbook: Iraq
^ [1] Kurdistan Regional Government
^ Viviano, Frank (January 2006). "The Kurds in Control". National Geographic Magazine (Washington, D.C.). Retrieved 2008-06-05. "Since the aftermath of the 1991 gulf war, nearly four million Kurds have enjoyed complete autonomy in the region of Iraqi Kurdistan..."
^ http://www.krg.org/uploads/documents/About_Kurdistan_Regional_Government__2008_09_10_h13m52s30.pdf
^ "Kurdistan Regional Government". KRG. Retrieved 2010-12-28.
^ "Full Text of Iraqi Constitution". The Washington Post. October 12, 2005. Retrieved May 5, 2010.
^ Malati J. Shendge (1 January 1997). The language of the Harappans: from Akkadian to Sanskrit. Abhinav Publications. p. 46. ISBN 978-81-7017-325-0. Retrieved 22 April 2011.
^ Bertman, Stephen (2003). Handbook to life in ancient Mesopotamia. Infobase Publishing. pp. 340. ISBN 978-0-8160-4346-0.
^ Barton, George Aaron (1902). A sketch of Semitic origins: social and religious. The Macmillan Company. pp. 262.
^ J. F. Hansman, ARBELA, Encyclopedia Iranica
^ Curtis, John (November 2003). "The Achaemenid Period in Northern Iraq". L'archéologie de l'empire achéménide (Paris, France): 3–4.
^ Dandamatev, Muhammad: "Assyria. ii- Achaemenid Aθurā[dead link]", Encyclopaedia Iranica
^ "The Chronicle of Arbela" (PDF). "In 115, the Romans invaded Adiabene and re named it Assyria."
^ The Biblical Geography of Central Asia: With a General Introduction, By Ern. Frid. Car. Rosenmüller. Page 122.
^ In Memory of Rabbi and Mrs. Carl Friedman: Studies on the Problem of Tannaim in Babylonia (ca. 130-160 C. E.) Author(s): Jacob Neusner Source: Proceedings of the American Academy for Jewish Research, Vol. 30 (1962), pp. 79-127.
^ Ammianus Marcellinus, another fourth-century writer. In his excursus on the Sasanian Empire he describes Assyria in such a way that there is no mistaking he is talking about lower Mesopotamia (Amm. Marc. XXIII. 6. 15). For Assyria he lists three major cities-Babylon, Ctesiphon and Seleucia (Amm. Marc. xxIII. 6. 23), whereas he refers to Adiabene as 'Assyria priscis temporibus vocitata' (Amm. Marc. xxIII. 6. 20).
^ K. Schippmann, ASSYRIA, Encyclopedia Iranica
^ Trajan's Parthian War and the Fourth-Century Perspective Author(s): C. S. Lightfoot Source: The Journal of Roman Studies, Vol. 80 (1990), pp. 115-126.
^ Lightfoot p. 121; Magie p. 608.
^ "Libcom History of Iraq 1904-2003". Libcom.org. Retrieved 2010-12-28.
^ C. Dahlman, The Political Geography of Kurdistan, Eurasian Geography and Economics, Vol.43, No.4, 2002, p.286
^ Saad Eskander, Britain's Policy in Southern Kurdistan: The Formation and Termination of the First Kurdish Government, 1918-1919, British Journal of Middle Eastern Studies, Vol.27, No.2, 2000 pp.151,152,155,160
^ G.S. Harris, Ethnic Conflict and the Kurds, Annals of the American Academy of Political and Social Science, p.118, 1977
^ Saedi, Michael J. Kelly ; foreword by Ra'id Juhi al (2008). Ghosts of Halabja : Saddam Hussein and the Kurdish genocide. Westport, Conn.: Praeger Security International. pp. 18. ISBN 978-0-275-99210-1.
^ See Edgar O'Ballance, The Kurdish Revolt, 1961–1970; Kenneth M. Pollack, Arabs at War;
^ G.S. Harris, Ethnic Conflict and the Kurds, Annals of the American Academy of Political and Social Science, pp.118–120, 1977
^ "Introduction : GENOCIDE IN IRAQ: The Anfal Campaign Against the Kurds (Human Rights Watch Report, 1993)". Hrw.org. Retrieved 2010-12-28.
^ "A Chronology of U.S.-Kurdish History", PBS. Retrieved 20 aug 2011
^ G.S. Harris, Ethnic Conflict and the Kurds, Annals of the American Academy of Political and Social Science, p.121, 1977
^ M. Farouk-Sluglett, P. Sluglett, J. Stork, Not Quite Armageddon: Impact of the War on Iraq, MERIP Reports, July–September 1984, p.24
^ "Death Clouds: Saddam Hussein’s Chemical War Against the Kurds". Dlawer.net. Retrieved 2010-12-28.
^ "Human Rights Watch Report About Anfal Campaign, 1993". Hrw.org. Retrieved 2010-12-28.
^ Rubin, Elizabeth (2003-07-13). "The Cult of Rajavi". New York Times.
^ Graff, James (2006-12-14). "Iran's Armed Opposition Wins a Battle — In Court". Time Magazine.
^ L. Fawcett, Down but not out? The Kurds in International Politics, Reviews of International Studies, Vol.27, 2001 p.117
^ M. Leezenberg, Iraqi Kurdistan: contours of a post-civil war society, Third World Quarterly, Vol.26, No.4-5, June 2005, p.636
^ H.J. Barkey, E. Laipson, Iraqi Kurds And Iraq's Future, Middle East Policy, Vol. XII, No.4, Winter 2005, pp.67
^ Stansfield, G.R.V., Iraqi Kurdistan, Routledge: New York, 2003, p.96
^ M. M. Gunter, M. H. Yavuz, The continuing Crisis In Iraqi Kurdistan, Middle East Policy, Vol. XII, No.1, Spring 2005, pp.123-124
^ Stansfield, G.& Anderson, L., The Future of Iraq, Palgrave Macmillan: New York, 2004, p.174
^ M. Leezenberg, Iraqi Kurdistan: contours of a post-civil war society, Third World Quarterly, Vol.26, No.4-5, June 2005, p.639
^ "Title page for ETD etd-11142005-144616". Etd.lib.fsu.edu. 2005-10-28. Retrieved 2010-12-28.
^ Abdulrahman, Frman. "Kurds Reluctant to Send Troops to Baghdad - IWPR Institute for War & Peace Reporting". Iwpr.net. Retrieved 2010-12-28.
^ Stansfield, G.& Anderson, L., The Future of Iraq, Palgrave Macmillan: New York, 2004, p.155
^ [2][dead link]
^ Stansfield, G., Iraq, Polity Press: Cambridge, 2007, p.65
^ H. Walker, T. Clark, Election in Iraq - 30 January 2005:An Assessment, Journal of Asian Affairs, Vol.36, No.2, July 2005, p.182
^ "Four Security Council member states have Erbil consulates". Iraq Updates. 2007-12-06. Retrieved 2010-12-28.
^ "Bayan Sami Abdul Rahman". The Guardian (London). Retrieved May 5, 2010.
^ http://www.hrw.org/en/news/2010/10/28/iraqi-kurdistan-journalists-under-threat
^ "Abusing Patients | Human Rights Watch". Retrieved 2011-02-21.
^ http://www.hrw.org/en/node/87714
^ http://www.fgmnetwork.org/gonews.php?subaction=showfull&id=1292628292&archive=&start_from=&ucat=1&
^ http://www.rudaw.net/english/kurds/3318.html
^ http://www.ekurd.net/mismas/articles/misc2011/7/state5293.htm
^ http://www.ekurd.net/mismas/articles/misc2011/1/state4526.htm
^ Al-Ali, Nadje; Pratt, Nicola (2009). What kind of liberation?: women and the occupation of Iraq. University of California Press. pp. 109. ISBN 978-0-520-25729-0.
^ Voordewind, Joël (2008). Religious Cleansing in Iraq. nowords, ChristenUnie.
^ Hashim, Ahmed (2005). Insurgency and counter-insurgency in Iraq. Cornell University Press. pp. 223. ISBN 978-0-8014-4452-4.
^ Taneja, Preti (2007). Assimilation, exodus, eradication: Iraq's minority communities since 2003. Minority Rights Group International. pp. 20.
^ British agency Hinterland Travel has recently started small scale tourism tours to the region [3].
^ Time magazine article mentioning Australian/Kurdish tour company Kurdistan Adventures on tourism in Kurdistan [4]
^ H.J. Barkey, E. Laipson, Iraqi Kurds And Iraq's Future, Middle East Policy, Vol. XII, No.4, Winter 2005, p.68
^ Jalal Talabani, in a letter to the people of the United States, September 2006 [5]
^ "Nearly 25 percent of Iraqis live in poverty". MSNBC. 2009-05-20. Retrieved 2010-12-28.
^ a b "Kurdistan Regional Government". KRG. Retrieved 2010-12-28.
^ "Iraq federal, Kurd region oil chiefs informally agree on exports". UPI.com. Retrieved 2010-12-28.
^ "Military Comms Monitoring. HF VHF UHF". Milaircomms.com. Retrieved 2010-12-28.
^ http://www.worldweatheronline.com/weather-averages.aspx?q=Arbil,%20Brusk,%20Ararat,%20Aso,%20Bishmarga,%20Iraq
^ http://www.kurdishglobe.net/display-article.html?id=C3671E729D6BEAF68BD67183604D4A00
^ a b c "Kurdistan Regional Government | The Kurdistan Region’s official languages for government purposes are Kurdish and Arabic.". Krg.org. 2010-06-27. Retrieved 2010-12-28.
^ "An unusual new friendship". The Economist. February 19, 2009.
^ Cultural Orientation Resource Center[dead link]
[edit]External links

Travel Iraqi Kurdistan Travel Information and forum for the region.
Kurdistan Region Presidency
Kurdistan Regional Government
The Kurdish Institute of Paris Provides news, bulletins, articles and conference information on the situation in Iraqi Kurdistan.
Willing to face Death: A History of Kurdish Military Forces - the Peshmerga - from the Ottoman Empire to Present-Day Iraq, By M. G. Lortz, Master of Arts Thesis in International Affairs, Florida State University, 2005.
The Kurds of Iraq
Kurdistan - The Other Iraq
Iraqi Kurdistan
Iraq’s Kurds Have to Choose by Joost Hiltermann, Globe and Mail, July 30, 2008
Kurds, Arabs Maneuver Ahead of U.N. Report on N. Iraq by Ernesto Londoño, Washington Post, April 17, 2009
Baghdad Invest - Kurdistan Investment Research
GoKurdistan.com Detailed travel guide to Iraqi Kurdistan
Iraq Visas Information and photos regarding Iraqi Kurdistan visas issued by the Kudistan Regional Government (as opposed to federal Iraqi government)
[show] v t e
Iraq topics
[show] v t e
Iraqi Kurdistan
[show] v t e
Provinces of Iraq
[show] v t e
Iranian-speaking nations and autonomous entities
[show] v t e
Afro-Asiatic-speaking countries
[show] v t e
Semitic-speaking nations
View page ratings
Rate this page
What's this?
Trustworthy
Objective
Complete
Well-written
I am highly knowledgeable about this topic (optional)

Submit ratings
Categories: Fertile CrescentIraqi KurdistanGeography of IraqPolitics of IraqDisputed territories in AsiaAutonomous regions
قس آلمانی

Die Autonome Region Kurdistan (kurdisch ‏هه‌رێمی کوردستان‎ Heremê Kurdistanê, arabisch ‏إقلیم کردستان العراق‎ Iqlīm Kurdistān) ist eine autonome Region im Norden des Irak. Sie wurde nach dem Märzmanifest im Jahre 1970 zwischen dem damaligen Vizepräsidenten des Irak Saddam Hussein und den Vertretern der kurdischen Parteien unter der Führung Molla Mustafa Barzanis als Kurdische Autonome Region gegründet. Sie wurde aus regional-patriotischen Ansprüchen 2005 in Autonome Region Kurdistan umbenannt, um dem ethno-geografischen Begriff Kurdistan einen offiziellen Status zu verleihen. Die Patriotische Union Kurdistans (PUK) und die Demokratische Partei Kurdistans (KDP) stellen die Regierung der Region. Die Autonome Region Kurdistan führt eine eigene Flagge, eine eigene Verfassung sowie eine eigene Hymne.
Inhaltsverzeichnis [Verbergen]
1 Name
2 Größe der Region
3 Bevölkerung
4 Geschichte
4.1 Teilautonomie ab 1970/74
4.2 Autonomie ab 1991
4.3 Seit dem Sturz der Baath-Partei
4.4 Drohender Krieg
5 Politik
5.1 Verfassung
5.2 Wahlergebnisse
5.3 Außenbeziehungen
5.3.1 Beziehung zur Türkei
6 Militär und Sicherheitskräfte
7 Wirtschaft
7.1 Öl- und Gasvorkommen
7.2 Landwirtschaft
7.3 Bewässerung
8 Infrastruktur
9 Bildung
10 Kultur
10.1 Sport
10.2 Feiertage
11 Literatur
12 Weblinks
13 Einzelnachweise
Name [Bearbeiten]

Die Region ist unter vielen Bezeichnungen bekannt. Der Name der Region lautet gemäß der irakischen Verfassung Region Kurdistan (kurdisch: Heremê Kurdistanê).[3] Der ausführliche Name lautet Region Kurdistan Irak (kurdisch: ‏هه‌رێمى کوردستان‎ /‚Herêmî Kurdistanî Eraq‘; arabisch: ‏إقلیم کردستان العراق‎ /‚Iqlĩm Kurdistãn al-‘Irāq‘). Die Regionalverwaltung gebraucht auch den Ausdruck Kurdistan-Irak. Vor 2005 hieß sie Kurdische Autonome Region.
Ein anderer Ausdruck ist Südkurdistan (kurdisch: ‏باشووری کوردستان‎ /‚Başûrî Kurdistan‘), der aber alle kurdisch besiedelten Gebiete im Irak bezeichnet.
Die kurdische Regionalverwaltung, die manchmal als Synonym für die Region benutzt wird, heißt auf kurdisch Hikûmetî Herêmî Kurdistan (kurdisch: ‏حکومه‌تى هه‌ریمى کوردستان‎). auf Englisch heißt sie Kurdistan Regional Government.
Größe der Region [Bearbeiten]



Die Autonome Region Kurdistan
Das Autonomieabkommen vom 11. März 1970 sah eine Region von etwa 37.000 km² vor, die die Provinzen Arbil, Dohuk und As-Sulaimaniyya umfasste. Forderungen der Kurden, dass Kirkuk und Mosul ebenfalls zu dieser Region gehören sollten, wurden von der Zentralregierung mit Rücksicht auf die arabisch-turkmenischen Bevölkerungsanteile dieser Städte zunächst abgewiesen. Die heutige Größe der autonomen Region liegt bei etwa 40.000 km². Mit der Regionalverfassung fordert die Regierung wie in Artikel 2 auch die Distrikte Chanaqîn und Mandali der Provinz Diyala und den Distrikt Badra aus der Provinz al-Wasit und die gesamte Provinz Kirkuk. Dieser Prozess sollte durch ein Referendum Ende 2007 abgeschlossen sein, doch wurde die Abstimmung bis auf weiteres vertagt.
Bevölkerung [Bearbeiten]

Die Bevölkerung besteht hauptsächlich aus Kurden. Araber sind vereinzelt vertreten, genauso wie Turkmenen und Assyrer. Das kurdische Sorani ist die Amtssprache und gleichzeitig die Sprache, die in der Bevölkerung am meisten verwendet wird. Arabisch ist auch vertreten. Die Regionalverfassung garantiert den Minderheiten Schulen und Medien in ihrer Muttersprache in den Gebieten zu gebrauchen, wo sie in der Mehrheit sind.
Siehe auch: Kurdische Sprachen
Geschichte [Bearbeiten]

2003 beteiligten sich die Kurden am Irakkrieg und konnten so ihren Einfluss und damit die Region vergrößern. Heute gehören auch Teile der Gouvernements Diyala, Kirkuk und Ninawa in diese Region.
Etwa dieselben Gebiete waren einst bei der Bildung der autonomen Region aus den drei kurdischen Provinzen ausgegliedert und den Nachbarprovinzen zugeschlagen worden, auch Sinjar sowie das Gebiet zwischen Akrê und Mosul sowie das Gebiet zwischen Maidan und Badra lagen ursprünglich außerhalb der autonomen Region. Im Gegenzug waren Kifri, Dschamdschamāl und Kalar von at-Tamim abgetrennt und 1974 zu Silêmanî geschlagen worden, Tuz Khurmatu kam zu Salah-ad-Din (Tikrit). Die Provinz Kirkuk erhielt somit vorübergehend eine arabisch-turkmenisch-assyrische Mehrheit, verstärkt durch vom irakischen Regime forcierte Neuansiedlungen.
Teilautonomie ab 1970/74 [Bearbeiten]


Denkmal in Bagdad mit den zwei Schwertern, die die beiden Hauptvolksgruppen des Irak (Araber und Kurden) repräsentieren, davor Soldaten der US-amerikanischen Besatzungstruppen (2003)
Nach dem Autonomieabkommen vom 11. März 1970 sollten fünf Minister der Regierung in Bagdad Kurden sein, einer von ihnen war zunächst Barzanis ältester Sohn Ubaidullah. Die Vereidigung des Kurden Taha Muhi ad-Din Maʿruf als einstiger Vizepräsident des Irak folgte 1974 der Nominierung der Ahmed/Talabani-Fraktion, nachdem Mustafa Barzani abgelehnt hatte. Ein kurdischer Legislativrat (Parlament) und ein kurdischer Exekutivrat (Regierung) in Arbil sollten die Kontrolle über diese Region haben. In Wirklichkeit war das Parlament und damit die Region unter der Kontrolle Bagdads. Es sollte auch eine kurdische Akademie der Wissenschaften gegründet werden und die Gesundheitsversorgung und das Erziehungswesen auf die entlegensten Flecken, die unter den vorherigen Kämpfen gelitten hatten, ausgeweitet werden. Seit 1958 definierte sich der Irak als Staat zweier Nationen – Araber und Kurden – und symbolisierte das mit zwei Schwertern. (Dieses Wappen wurde allerdings 1965 wieder durch den Adler Saladins ersetzt. Dennoch hielten sich die zwei Schwerter in Militäremblemen und waren auch als gigantisches Monument in Bagdad aufgestellt worden. Pläne, das alte Wappen wiedereinzuführen, wurden bisher nicht verwirklicht.) Der Irak war seitdem zumindest das einzige Land, in dem Kurden auch offiziell ihre Sprache verwenden durften – freilich nur innerhalb der drei autonomen Provinzen.
Bis 1975 und während des Irakisch-Iranischen Krieges 1980 bis 1988 stand der Großteil der drei Provinzen nicht unter Kontrolle der Regierung, faktisch nur in den großen und Provinzhauptstädten hielten sich irakische Garnisonen.
Vorsitzende des Exekutivrates
1974–1977 Haschim Aqrawi
1977–1980 Ahmad an-Naqschbandi
1980–1991 Muhammad Amin Muhammad Ahmad
Vorsitzende des Legislativrates
1974–1977 Babakr al-Pischdari
1977–1980 Muhammad Amin Muhammad Ahmad
1980–1984 Ahmad an-Naqschbandi
Autonomie ab 1991 [Bearbeiten]
Nach dem zweiten Golfkrieg 1991 und der Errichtung der nördlichen Flugverbotszone hatte Bagdad erneut keine Kontrolle mehr über die kurdische Region einschließlich der Städte. Die im Waffenstillstandsabkommen von 1991 vorgesehene symbolische Stationierung kleiner Einheiten leichtbewaffneter irakischer Polizisten kam wegen Widerstandes seitens der Kurden und der USA nicht zustande.
Am 19. Mai 1992 wurde das Parlament neu gewählt. Das Ergebnis führte zu fast gleichen Sitzverteilung zwischen der PUK und der KDP (PUK 51 Sitze und KDP 49). Daneben bekam die „Demokratische Bewegung“ der Assyrer 4 Sitze und die „Christliche Einheit“ 1 Sitz. Das Parlament konnte so nicht agieren, da die KDP und die PUK gegeneinander arbeiteten. Am 4. Oktober 1992 deklariert das Parlament den „Föderalen Teilstaat Kurdistan“.
Die Rivalität der KDP und PUK über die Verteilung der Einnahmen aus dem Grenzhandel führte 1994 zu einem bewaffneten Konflikt zwischen beiden, der sogar soweit ging, dass die KDP Saddam Hussein um Hilfe bat, um ihren Gegner, die PUK, aus Arbil zu vertreiben. Das tat Saddam Hussein 1996 auch. Der Konflikt endete erst mit dem Abkommen von Washington im September 1998.
Seit dem Sturz der Baath-Partei [Bearbeiten]


US-Präsident George W. Bush und Masud Barzani, Präsident der Autonomen Region Kurdistans im Weißen Haus im Jahr 2005.
In der neuen Verfassung des Irak wurde der Status der Region anerkannt und ihr volle Souveränität zugesichert. Der Status und die endgültige Größe der autonomen Region sollen in den nächsten Jahren geklärt werden. Am 30. Januar 2005 fanden auch Wahlen zum neuen kurdischen Parlament statt. Dabei sollten die beiden getrennten Regierungen wieder vereint werden. Vor den Wahlen wurden von den 111 Sitzen 42 der PUK und 42 der KDP gegeben.
Am 13. Juni 2005 wurde nach monatelangen Verhandlungen über die Art und Besetzung des Präsidentenamtes das Parlament in Arbil zusammengerufen und Masud Barzani zum Präsidenten der Region gewählt. Ministerpräsident wurde sein Neffe Nêçîrvan Idrîs Barzanî.
Das Parlament hat weitgehende Rechte. So darf kein Soldat der irakischen Armee ohne Erlaubnis in die kurdischen Gebiete. Die Mannschaftsstärke der Armee der Kurden, der Peschmerga, wird auf 110.000 beziffert.[4] Sie hingegen darf im Gegenzug auch im übrigen Irak operieren, wo sie zum Beispiel in Mossul und Kirkuk die US-Truppen unterstützt.
Am 21. Januar 2006 konnten sich die beiden großen Parteien endlich über die Zusammenlegung der beiden Regierungen in Hewlêr und Silêmanî einigen. Dabei wurde Barzani als Präsident und sein Neffe Nêçîrvan Barzani als Ministerpräsident bestätigt. Die Ministerien wurden unter den Parteien aufgeteilt. Interessant ist, dass es einen Minister für die Pesmerga gibt und einen Minister für auswärtige Angelegenheiten. Am 7. Mai 2006 trat zum ersten Mal das wiedervereinigte Parlament in Hewlêr zusammen.
Im August 2006 verkündete Barzani in einem Dekret, dass in der gesamten Region an öffentlichen Gebäuden nur die kurdische Fahne gehisst werden soll. Seiner Meinung nach repräsentierte die derzeitige irakische Fahne eine Vergangenheit voller Gewalt, Krieg und Tod für die Kurden. Dieses Dekret führte zu einem „Fahnenstreit“, der viele davon überzeugt, dass die Kurden keine Föderation sondern einen eigenen Staat wollen. Doch mit der Zustimmung des irakischen Parlamentes für eine Interimsflagge für den Irak, ließ Barzani verkünden, dass von nun auch zusätzlich zur kurdischen auch die irakische Flagge an allen offiziellen Gebäuden gehisst werden wird. Ein Grund für die Annahme der Interimsflagge war die Tatsache, dass der Gipfel der Arabischen Liga Anfang 2008 in Erbil tagen sollte und daher ein Flaggenstreit nicht wünschenswert war.
Drohender Krieg [Bearbeiten]
Der Nordirak ist seit dem zweiten Golfkrieg 1991 ein Rückzugsgebiet der PKK. Die Türkei besteht seit Jahren darauf, dass die Verantwortlichen vor Ort die PKK bekämpfen sollen. Die USA und die kurdische Regierung kamen dem nicht nach. Nach dem das türkische Parlament in einer Resolution im Oktober 2007 dem Militär freie Hand gab, wurden PKK-Stellungen im Dezember 2007 mehrmals mit Flugzeugen und Kanonen bombardiert. Dieser Konflikt schadet den Beziehungen zwischen der Türkei und der Regionalregierung und könnte unter Umständen eskalieren.
Auch wenn innerhalb des Irak das autonome Gebiet Kurdistan die freiheitlichste Region ist, ist die Pressefreiheit nicht auf westlichem Standard. Laut Amnesty International und WADI-Austria kommt es immer wieder von Seiten der Autonomiebehörde zu Aktionen gegen oppositionelle Journalisten.[5]
Am 17. Februar 2011 brachen große Proteste in vielen Städten der Region aus. Überwiegend junge Leute protestierten gegen die Korruption von Mesud Barzani, fehlender öffentlicher Versorgung und der fehlenden freien Berichterstattung der Journalisten. Das Hauptquartier der KDP wurde mit Steinen beworfen, anschließend wurden 3 junge Männer von den Peshmerga durch Schüsse getötet. In Erbil versuchten am 25. Februar 2000 Menschen eine Protestaktion gegen die Regionalregierung durchzuführen. Viele Menschen wurden dabei festgenommen. Mesud Barzani kündigte daraufhin Reformen an.[6]
Politik [Bearbeiten]

Verfassung [Bearbeiten]
Im Rahmen der neuen irakischen Verfassung verabschiedete das Regionalparlament den Entwurf einer Regionalverfassung. Die Verfassung fordert das Selbstbestimmungsrecht der Kurden, wie es im Vertrag von Sèvres und in den 14-Punkte-Programm von Woodrow Wilson festgeschrieben worden ist. Die Verfassung unterstreicht auch, dass die Region (das osmanische Vilayet Mossul) ohne Einverständnis der Bevölkerung an den Irak angeschlossen wurde. Der Entwurf umfasst 160 Artikel, deren wichtigste die folgenden sind:
Art. 1: Die Kurdistan Region als Teil der Bundesrepublik Irak, wird ein mehrparteiliches, demokratisches, parlamentarisches und republikanisches politisches System besitzen.
Art. 2: Die Kurdistan Region umfasst in den Grenzen von vor 1970 die Provinzen Sulaimaniyya, Arbil, At'Tamim und Dohuk und die Distrikte Akrê, Şeyhan, Sincar aus der Provinz Ninava und die Distrikte Chanaqin und Mandali der Provinz Diyala und den Distrikt Badra aus der Provinz Al-Wasit.
Art. 3: Die Souveränität liegt beim Volk und wird durch sie legitimiert.
Art. 4: Die Bevölkerung der Region besteht aus Kurden und den Minderheiten (Turkmenen, Assyrern und Arabern) und die Verfassung erkennt ihre Rechte an.
Art. 5: Arbil ist die Hauptstadt der Region.
Art. 6: Zusätzlich zu der Fahne der Bundesrepublik Irak wird die Region eine eigene Fahne besitzen.
Art. 7: Die Amtssprache ist Kurdisch.
Art. 41: Bevor der Ministerpräsident sein Amt antritt, muss er folgenden Eid leisten: Ich schwöre bei Gott, dass ich die Rechte und Interessen des Volkes schützen, die Verfassungen der Bundesrepublik Irak und der Region beachten und mein Amt rechtschaffen, objektiv und ernsthaft führen werde.
Art. 75: Ohne Einverständnis des kurdischen Parlamentes, kann die Verfassung des Irak nicht geändert werden. Bei Zuwiderhandlungen wird das Volk der Kurdistan Region von ihrem Recht auf Selbstbestimmung Gebrauch machen.
Wahlergebnisse [Bearbeiten]


Einflussgebiete der Parteien im Jahr 2003
Wahl vom 19. Mai 1992
Nach dem Einrichten der Flugverbotszonen im Nordirak war dies die erste Wahl des Parlamentes. Angegeben sind die Ergebnisse der kurdischen Parteien, die mehr als 1 % der Stimmen erzielt haben:
Name Stimmanteil Sitze
KDP 45,3 % 51
PUK 43,8 % 49
Islamische Bewegung in Kurdistan (IMK) 5,1 % 0
Sozialistische Partei Kurdistans (PASOK) 2,6 % 0
Irakische Kommunistische Partei (ICP) 2,2 % 0
Volksdemokratische Partei Kurdistan 1,0 % 0
Da die Hürde bei 7 % lag, bekam die KDP 51 und die PUK 49 Sitze. Die KDP gab einen Sitz an die PUK ab, so dass beide Parteien 50 Sitze hatten. Daneben waren die restlichen Sitze für die Assyrer und Christen reserviert. Die Turkmenen beteiligten sich nicht an der Wahl.
Wahl vom 30. Januar 2005
Angegeben sind diejenigen kurdischen Parteien, die mehr als 1 % erzielt haben.
Name Stimmanteil Sitze
Demokratische Patriotische Allianz Kurdistans 89,55 % 104
Islamische Gemeinschaft in Kurdistan 4,86 % 6
Kurdistan Arbeiterpartei 1,17 % 1
Wahl vom 25. Juli 2009
Im Juli 2009 wurden 2,5 Millionen Einwohner aufgerufen, das Parlament und den Präsidenten der Region zu wählen. An der Wahl zm 111-köpfigen Parlament traten 24 Parteien an. In Bagdad wurden auch Wahlurnen aufgestellt. Von den 111 Sitzen im Parlament sind 100 für Kurden, 5 für Turkmenen, 5 für Chaldäer und Assyrer und 1 für Armenier reserviert. Die Frauenquote des Parlaments liegt bei 30 %. Dies ist auch die erste Wahl, in der der Präsident der Region direkt gewählt wird. Der jetzige Amtsinhaber Masud Barzani wurde vorher vom Parlament ernannt. Mit der neu gegründeten Partei Goran stellt sich eine starke Oppositionspartei zu Wahl, die gegen die massive Korruption und Vetternwirtschaft vorgehen will. Ihr Vorsitzende ist der ehemalige PUK-Funktionär Nawschirwan Mustafa. Die dominierenden Parteien der DKP und PUK haben sich diesmal zu Kurdistanliste zusammengeschlossen.
Die Ergebnisse für die 100 „kurdischen“ Sitze sehen so aus:
Name Stimmanteil Sitze
Die Kurdistanliste 57,3 % 59
Goran 23,8 % 25
Reform und gottgefälliges Werk 12,8 % 13
Kurdisch Islamische Bewegung 1,5 % 2
Soziale Gerechtigkeit und Freiheitsliste 0,82 % 1
Die Ergebnisse für die 11 Sitze der Minderheiten sehen so aus:
Name Stimmanteil Sitze Volksgruppe
Turkmen Democratic Movement In Kurdistan 0,99 % 3 Turkmenen
Turkmen Reform List 0,38 % 1 Turkmenen
Irbil Turkmen List 0,21 % 1 Turkmenen
Chaldean Syriac Assyrian Popular Council 0,58 % 3 Chaldäer und Assyrer
Assyrian Democratic Movement 0,30 % 2 Chaldäer und Assyrer
Aram Shahine Dawood (Unabhängiger Kandidat) 0,22 % 1 Armenier
Nach vorläufigen Ergebnissen wurde Masud Barzani mit knapp 70 % der Stimmen in seinem Amt bestätigt.[7]
Außenbeziehungen [Bearbeiten]
In der autonomen Region gibt es zusätzlich zu Bagdad Botschaften und Generalkonsulate mehrerer Staaten. So eröffnete Deutschland am 18. Februar 2009 ein Generalkonsulat. Andere Staaten sind die USA, Russland, Iran, Großbritannien, Frankreich und Südkorea.
Beziehung zur Türkei [Bearbeiten]
Die Beziehung der irakischen Kurden zur Türkei mit ihrem signifikanten kurdischen Bevölkerungsanteil war stets ambivalent. Die Türkei fürchtete, dass jeder Fortschritt der Kurden im Irak Forderungen der Kurden im Inland nach sich ziehen würde. Auf der anderen Seite waren die Kurden als Gesprächspartner zur Bekämpfung der PKK wichtig, da die irakische Regierung keine faktische Macht im Nordirak hat.
Gemäß ihrer nationalistischen Politik wurden die Kurden in der Türkei bis in die frühen neunziger Jahren schlicht ignoriert und assimiliert. Das Kurdische Problem wurde stets als Terrorproblem bezeichnet und dementsprechend behandelt. Da aber auch Kurden in anderen Ländern wie dem Irak lebten, dehnten die Türken ihre Politik auch auf diese Länder aus. So wurden kurdische Führer wie Barzani und Talabani schlicht als Stammesführer tituliert. Mit dem zweiten Golfkrieg und der anschließenden Massenflucht irakischer Kurden an die Grenze, war die Türkei gezwungen diese aufzunehmen. Die damalige Regierung unter Turgut Özal verlieh Barzani und Talabani Diplomatenpässe. Es fanden erste Besuche in Ankara statt.
Im offiziellen Sprachgebrauch wird die Autonome Region Kurdistan als Nordirakische Regionalregierung (Kuzey Irak bölgesel yönetimi) bezeichnet.
Unter der gegenwärtigen Regierung von Recep Tayyip Erdoğan wurden einige diplomatische Kontakte geknüpft. So besuchte im Oktober 2009 Ahmet Davutoğlu als erster türkischer Außenminister die Region. Im Zuge von Verhandlungen soll in Arbil ein türkisches Generalkonsulat, dass das vierte türkische Konsulat im Irak sein wird, eröffnet werden. Zwischen der Türkei und der autonomen Region soll eine Freihandelszone eingerichtet werden. Am 3. Juni 2010 reiste Masud Barzani nach sechs Jahren das erste Mal wieder in die Türkei und traf sich mit den höchsten Politikern. Ziel ist es auf wirtschaftlicher und kultureller Ebene eine enge Zusammenarbeit zu ermöglichen. Des Weiteren soll die kurdische Regionalregierung die Türkei gegen die PKK ünterstützen.[8]
Militär und Sicherheitskräfte [Bearbeiten]

Das Rückgrat der Sicherheitskräfte bilden die Peschmerga. Diese wurden vor Jahrzehnten als Milizen- und Guerillatruppe gegründet. Seit 2003 gibt es Bestrebungen sie in die irakische Armee einzugliedern, wobei sie jedoch gewisse Sonderrechte bekommen sollen. So übernehmen die Peschmerga die Aufgabe der Grenzsicherung in der autonomen Region. Ihre Mannstärke ist nicht genau bekannt und ihre Ausrüstung stammte noch aus alten Ostblockstaaten, aber wurde seit dem Irakkrieg modernisiert.
Die Region unterhält mit der Asayesh, der Zaniyar und der Parastin auch einige Nachrichtendienste. Die Asayesh hat zwei Hauptquartiere, eines in Arbil und eines in Sulaimaniyya. Die Zaniyar und die Parastin sind vielmehr die parteieigenen Nachrichtendienste der PUK und der KDP.
Wirtschaft [Bearbeiten]

Die Region hat eine Wirtschaftswachstumsrate von über 6 %. Nach den Worten von Masud Barzani soll aus der Region nach dem Vorbild Dubai eine Freihandelszone entstehen. In der Region sind mehr als 200 türkische Unternehmen tätig. Der Handel mit der Türkei belief sich 2006 auf mehr als 2 Milliarden US-Dollar. Das gegenwärtige Handelsvolumen mit der Türkei inklusive Ölverträge, Bauaufträgen beläuft sich zu Zeit auf 5 Milliarden US-Dollar. Und das trotz der unklaren politischen Beziehung zwischen Ankara und Arbil. Ab Mitte 2007 nahm die Dominanz türkischer Produkte wie Lebensmittel usw. ab. Man findet jetzt vermehrt Waren aus Syrien, Jordanien und Europa. Dies ist wohl darauf zurückzuführen, dass der Handel mit der Türkei in letzter Zeit erschwert wurde. Auch ist eine Abnahme der Anzahl und Bauprojekte türkischer Unternehmen zu erkennen, was wiederum auf die jüngsten Anschläge im Nordirak und dem weniger werdenden Geldfluss von der Zentralregierung zurückzuführen ist.
Öl- und Gasvorkommen [Bearbeiten]
Der Irak besitzt die weltweit 3.-größten Ölvorkommen. Davon liegen in der Autonomem Region Kurdistan schätzungsweise 45 Milliarden Barrel Öl. Damit liegt mal weltweit auf Rang 6. Eines der größten Ölfelder der Welt ist das Kirkuk Ölfeld. Schätzungen gehen davon aus, dass 1930 etwa 16 Milliarden Barrel Öl im Feld lagerten. Wie Bohrergebnisse aus den Jahren 2007–2009 zeigen, befinden sich in der Region einige Felder mit mehr als 1 Mrd. Barrel Öl. Das sind im weltweiten Maßstab betrachtet gewaltige Vorkommen. Die erzielten Testförderraten an den durchgeführten Bohrungen zählen zu den höchsten der Welt. Bis zu 40.000 Barrel pro Tag (bopd) wurden gemessen.
Diese Ölvorkommen sind auch Grund für den jahrelangen Streit zwischen der kurdischen Regionalregierung und der Zentralregierung in Bagdad. Die kurdische Regierung hat seit 2003 mit 24 westlichen Ölgesellschaften (u.a. DNO ASA, Genel Enerji, Heritage Oil, KNOC, MOL, Dana Gas, OMV, Hunt, WesternZagros Resources, Sinopec, Gulf Keystone Petroleum, Vast Exploration, Groundstar Resources, Talisman Energy, Niko Resources) Verträge zur Erforschung und Ausbeutung von Ölfeldern geschlossen.
Anfang Mai 2009 vermeldete Heritage Oil den Fund eines gewaltigen Ölvorkommens. Die 710 m dicke ölführende Schicht beinhaltet zwischen 2,3 und 4,2 Milliarden Barrel Öl.
Am 8. Mai 2009 erteilte die Regierung in Bagdad aber diese Genehmigung zum Export von kurdischen Öl. Ab dem 1. Juni 2009 flossen 60.000 bopd vom Tawke Feld über Pipelines zum am Mittelmeer gelegenen Ölverladehafen nach Ceyhan in der Türkei. Ende Juni 2009 begann dann auch der Export vom Taq Taq Feld mit 40.000 bopd. Im September 2009 stellte Kurdistan den Export jedoch wieder ein, da mit Bagdad keine Einigung über die Bezahlung der Exporte erzielt worden konnte. Weder Kurdistan noch die Ölproduzenten erhielten Geld. Nach den irakischen Wahlen Anfang 2010 und der Regierungsbildung Ende 2010 wurde neue Verhandlungen zur Beilegung dieses Konflikts aufgenommen. Mit dem Ergebnis, dass am 3. Februar 2011 der Export mit 10.500 bopd aufgenommen wurde. Bereits 3 Tage später sollten 50.000 bopd erreicht werden und eine weitere Erhöhung auf 100.000 bopd folgen. Den Verkauf nimmt die staatseigene „State Oil Marketing Organization“ (SOMO) in Bagdad vor. Das Tawke Feld wird von der DNO entwickelt. Genel Enerji (Türkei) und Sinopec (China) betreiben das Taq Taq Feld. [9][10][11]
Am 17. Mai 2009 erwarben die Österreichische OMV und die Ungarische MOL Anteile an den Gasfeldern Khor Mor und Chemchemal. Ab 2014–15 sollen aus diesem Feldern täglich 3 Milliarden Kubikfuß Gas nach Europa strömen. OMV und MOL sind Anteilseigner an der in Planung und Bau befindlichen Nabucco-Pipeline.
Landwirtschaft [Bearbeiten]
Die häufigsten Erzeugnisse in der Landwirtschaft sind Weizen, Gerste, Tabak, Baumwolle und weitere verschiedene Früchte, wie zum Beispiel Feigen. Anteil der Gesamtproduktion landwirtschaftlicher Erzeugnisse im Irak
Weizen 50 %
Gerste 40 %
Tabak 98 %
Baumwolle 30 %
Früchte 50 %
Bewässerung [Bearbeiten]
In Arbil und Sulaimaniyya wird die Wasserversorgung zum größten Teil durch Karezes (Qanat) hergestellt. Diese Art der Bewässerung erfolgt auf neun Ebenen. Allerdings laufen in Hewlêr, sowie in Dohuk derzeit mehrere Bewässerungsprojekte, um in Zukunft Wasser einzusparen.
Projekte Folgende Projekte werden angestrebt:
Fertigstellung des internationalen Flughafens (zweiter Flughafen der Region)
Banken
Komplex mit Büros, modernen Wohnungen, einem Hotel, einem Einkaufszentrum und Kinos
Vier Autobahnvorhaben
Brücke über den Tigris
Fünf Staudämme
Wasser- und Abwasserprojekte
Zwei Erdgaskraftwerke, die zusammen 400 Megawatt Energie liefern sollen
Fußballstadion für 50.000 Zuschauer
Infrastruktur [Bearbeiten]



Schnellstraße in der Nähe von Arbil
Es gibt neu fertiggestellte Autobahnen im kurdischen Norden. Demnächst wird eine weitere Autobahn zwischen Dukan und Sulaiymaniyya gebaut werden. Die Kanalisation in den Städten Arbil und Sulaiymaniyya werden weiter ausgebaut. In Kirkuk allerdings ist die sanitäre Lage auf Grund der Unsicherheit schlechter. In letzter Zeit häufen sich die Meldungen von Cholerafällen.
Die Kurdische Autonome Region verfügt über zwei internationale Flughäfen:
Flughafen Arbil: Der Flughafen Arbil ist der neueste und modernste Flughafen des Landes und wurde 2005 eröffnet.
Flughafen Sulaimaniyya
Bildung [Bearbeiten]

Die Vorschule kann in der Altersklasse zwischen 4 und 5 Jahren besucht werden. Die Primärausbildung dauert 6 Jahre und ist für 6- bis 11-Jährige obligatorisch. Die Sekundärausbildung hat 2 Zyklen von jeweils 3 Jahren; höhere Ausbildungen dauern 2-6 Jahre pro Zyklus. In der Sekundärausbildung erlernt man zum Beispiel industrielle Berufe, kommerzielle Berufe, Berufe künstlerischer und landwirtschaftlicher Art. Ebenfalls besteht die Möglichkeit, in der Sekundärausbildung Lehrschulen bzw. Lehranstalten zu besuchen oder auch zu studieren nach der Beendung des ersten Stadiums der Sekundärausbildung. Hier kann man zum Beispiel Sekundärschullehrer werden.
Höhere Ausbildungen setzen ein zweijähriges Studium und ein Alter von 18 bis 23 Jahren voraus. Auf den Universitäten kann man technische oder auch fachkundige Diplome erwerben. Technische Diplome gibt es beispielsweise auf den Gebieten Kunst, Wissenschaft, Medizin und Technik.
Die erste Universität wurde 1968 in Suleymaniyya gegründet und trug den Namen Salahaddin Universität. 1992 wurde diese dann nach Arbil verlegt. Anstelle der alten Universität wurde dann von der Regionalregierung 1992 die Universität Suleymaniyya gegründet. Nebenbei entstand in Duhok ebenfalls eine Universität.
Zwei neuere Universitäten befinden sich in Koy und in Arbil (Hawler Medical University). 2006 nahm die University of Kurdistan in Arbil ihren Betrieb auf. Einzige Unterrichtssprache ist Englisch. In Suleymaniyya eröffnet demnächst ebenfalls eine englischsprachige Universität mit dem Namen The American University of Iraq.

Nennenswerte Universitäten und Hochschulen sind
Salahaddin Universität, 1968
Universität Suleymaniyya, 1968
Universität Dohuk, 1992
Universität Koya, 2003
University of Kurdistan, 2006
The American University of Iraq in Suleymaniyya, 2007
Hawler Medical University, 2006
Business & Management University, 2007
Işık Üniversitesi (Privat, Gestiftet von Fethullah Gülen), 2008
Kultur [Bearbeiten]

Sport [Bearbeiten]
Laut kurdischer und türkischer Presse wurde am 11. Januar 2006 der kurdische Fußballverband Kurdistan Football Association mit 24 Mannschaften aus verschiedenen Städten wie Hewlêr, Sulaimaniyya und Kirkuk gegründet. Als nächstes wurde dann eine kurdische Fußballauswahl aufgestellt, die Mitglied des NF-Board ist. Im Jahr 2008 nahm die Mannschaft am Viva World Cup teil und erreichte den vierten Platz. Diesbezüglich ist noch zu erwähnen, dass der spanische Fußballclub Real Madrid in Hewlêr eine Fußballschule eröffnen will.
Feiertage [Bearbeiten]
Während des ganzen Jahres gibt es rund 60 Feiertage. Einige davon sind:
1. März: Trauertag (Sterbedatum von Molla Mustafa Barzani)
21. März: Nouruz
1. April: Neujahr bei den Assyrern.
22. April: Tag der Presse. An diesem Tag 1898 erschien die erste kurdische Zeitung Kurdistan
Literatur [Bearbeiten]

Brendan O'Leary (Hrsg.): The future of Kurdistan in Iraq. University of Pennsylvania Press, Philadelphia 2005, ISBN 0-8122-3870-2
Weblinks [Bearbeiten]

Commons: Autonome Region Kurdistan – Sammlung von Bildern, Videos und Audiodateien
Offizielle Seite der Regionalregierung
Seite bei der UNPO
Menschenrechtsbericht von Amnesty International 2009 über die Autonome Region Kurdistan (englisch) (PDF-Datei; 441 kB)
Website mit Abbildungen des Kurdischen Dinars
Einzelnachweise [Bearbeiten]

↑ The Kurdistan Region’s official languages for government purposes are Kurdish and Arabic. Krg.org (27. Juni 2010). Abgerufen am 6. Mai 2011.
↑ a b The Kurdistan Region in brief. Krg.org. Abgerufen am 6. Mai 2011.
↑ Full Text of Iraqi Constitution. Washingtonpost.com. Abgerufen am 6. Mai 2011.
↑ Milliyet vom 20. Juni 2007. Milliyet.com.tr (20. Juni 2007). Abgerufen am 6. Mai 2011.
↑ Festnahmen von Schriftstellern und Menschenrechtsaktivisten: Amnesty International
↑ Gewalttätige Proteste in Irakisch-Kurdistan. Alsharq.de (23. Februar 2004). Abgerufen am 6. Mai 2011.
↑ Alter Präsident, neue Opposition, abgerufen von der Webseite DW-World.de
↑ Barzani'nin temaslarının perde arkası, Artikel auf www.cnnturk.com vom 3. Juni 2010 (türkisch)
↑ UPDATE 1-Iraq starts exporting Kurdish oil - officials. Reuters. Abgerufen am 6. Mai 2011.
↑ Kurdistan Regional Government. KRG (5. Januar 2011). Abgerufen am 6. Mai 2011.
↑ GeoExPro_1_2006 (PDF). Abgerufen am 6. Mai 2011.
Kategorien: Autonome Region KurdistanAutonome Verwaltungseinheit
قس فرانسه
Le Kurdistan irakien également appelée Région autonome du Kurdistan, est une entité fédérale et autonome du Nord de l'Irak reconnue internationalement. Cette région est bordée par l'Iran à l'Est, la Turquie au Nord et la Syrie à l'Ouest. La capitale du Kurdistan irakien est Erbil (ou Arbil).
Sommaire [masquer]
1 Étymologie et nom officiel
2 Géographie
2.1 Gouvernorats
3 Forces armées
4 Lien externe
5 Références
Étymologie et nom officiel[modifier]

Le mot Kurdistan signifie littéralement Pays des Kurdes. Le terme "Kurde" vient du latin Cordueni qui désigne les habitants de l'ancien royaume de Corduène (ou Cordyene), devenu province de l'Empire romain en 66 avant JC.
Concernant le nom officiel, la nouvelle constitution irakienne parle de Région du Kurdistan (Kurdistan Region en anglais) 2. Le gouvernement régional parle de Kurdistan-Iraq ou Kurdistan Region mais évite le terme de Kurdistan irakien3. Le nom du gouvernement régional est "Kurdistan Regional Government" ou KRG (Hikûmetî Herêmî Kurdistan en Kurde).
Les Kurdes appellent aussi leur région Kurdistana Başûr (Kurdistan du Sud) ou Başûrî Kurdistan (Le sud du Kurdistan) en référence à la localisation géographique de la région autonome au sein du Kurdistan.
Dans les pays arabes, on appelle Kurdistan seulement le Kurdistan irakien.
Géographie[modifier]

Le Kurdistan irakien est très largement montagneux, avec un point culminant à 3 611 mètres au Cheekah Dar. Les nombreuses rivières qui coulent depuis ces montagnes et arrosent la région sont à l'origine des terres fertiles et luxuriantes du Kurdistan irakien.
Les montagnes, le climat et la qualité des eaux font du Kurdistan irakien une région d'agriculture et de tourisme. De plus cette région possède des matières premières minérales, en particulier du pétrole qui est exploité depuis plusieurs décennies.
Le plus grand lac de la région est le lac Dukan.
Gouvernorats[modifier]


Kurdistan irakien et ses gouvernorats.


Région autonome du Kurdistan
Le Kurdistan irakien est divisé en 6 gouvernorats. D'entre eux, 3 sont sous le contrôle du gouvernement régional du Kurdistan. Ces gouvernorats sont appelés parêzge en kurde.
Les gouvernorats sous directe contrôle du gouvernement régional du Kurdistan sont :
As-Sulaymaniya
Erbil
Dahuk
Les gouvernorats revendiqués totalement ou partielle par le gouvernement régional du Kurdistan sont :
Diyala
Kirkuk
Ninawa
Salah ad-Din
Wasit
Forces armées[modifier]

Le Gouvernement régional kurde dispose d'une force armée connue sous le nom de Gardes régionaux kurdes ou Kurdish Regional Guards, aussi appelés Peshmerga, qui ont uniquement un armement léger. Deux divisions de l'armée irakienne (la 15e et la 16e) sont, en 2008, en cours de formation avec ces unités.
Lien externe[modifier]

(fr) Le Kurdistan irakien, article dans le numéro 124 de la revue Hérodote. Par Berévan Alig, doctorante à l'institut français de géopolitique (université Paris VIII)
Références[modifier]

↑ Selon la loi kurde, toutes langues minoritaires telles que le Syriaque, le Turkmène et l'Arménien, sont protégées et les deux premières langues ont un statut de langues officielles avec le kurde dans les zones où une majorité des habitants parlent ces langues.
↑ Full Text of Iraqi Constitution [archive]
↑ Kurdistan Regional Government (KRG) [archive]
Portail du Kurdistan Portail de l’Irak
Catégorie : Kurdistan irakien
قس اسپرانتو
La Aŭtonoma Regiono Kurdistano (kurde Heremê Kurdistanê) estas aŭtonoma regiono en la nordo de la ŝtato Irako. Ĝi instaliĝis kadre de la "marta manifesto" en 1970, konsentita inter la tiama iraka viĉprezidanto Sadam Husein kaj la reprezentantoj de la kurdaj partioj gvide de Molla Mustafa Barzani sub la nomo Kurda Aŭtonoma Regiono. Pro regionaj patriotismaj kialoj en 2005 ĝi ricevis la nunan nomon Aŭtonoma Regiono Kurdistano, por doni oficialan statuson al la etna-geografia termino Kurdistano respektive Kurdio. La politikaj partioj Patriotisma Unio de Kurdistano (PUK) kaj Kurdistana Demokratia Partio (KDP) konsistigas la regionan registaron. La Aŭtonoma Regiono Kurdistano havas propran flagon, propran konstitucion kaj propran himnon, nomatan Ey Reqîb.
[redakti]Notoj

↑ The Kurdistan Region’s official languages for government purposes are Kurdish and Arabic ("la oficialaj lingvoj de la Aŭtonoma Regiono Kurdistano por registara uzo estas la kurda kaj araba")
[redakti]Retaj ligiloj

oficiala retejo de la regiona registaro
paĝo en la retejo de la "organizaĵo de nereprezentitaj nacioj kaj popoloj" (UNPO)
retejo kun bildoj de la neoficiala valuto kurda dinaro

Ĉi tiu artikolo ankoraŭ estas ĝermo pri politiko.
Vi povas helpi pluredakti ĝin post klako al la butono redakti. Se jam ekzistas alilingva samtema artikolo pli disvolvita, traduku kaj aldonu el ĝi (menciante la fonton).
Kategorioj: Geografio de IrakoPolitiko de IrakoKurdioAŭtonomaj regionoj