آبه
نویسه گردانی:
ʼABH
آبه . [ آب ْ ب َ / ب ِ ] (اِ) در زبان کودکان خُرد، آب .
واژه های همانند
۳۴ مورد، زمان جستجو: ۰.۱۳ ثانیه
ابه . [ اَ ب َه ْ ] (ع اِ) اَب . پدر.
ابه . [اِ ب َه ْ ] (ع اِ) ننگ و گویند خشم . (مهذب الاسماء). ننگ و رسوائی . (منتهی الارب ). آنچه از او شرم دارند.
ابح . [ اَ ب َح ح ] (ع ص ، اِ) آنکه در آواز بح بح کند. مرد گلوگرفته ٔ گران آواز. || دینار. || فربه . || چوب سطبر. || تیر قمار.
ابح . [ اَ ب َح ح ] (اِخ ) حسن بن ابراهیم ، معاصر مأمون خلیفه . او کتاب الاختیارات را در احکام نجوم برای مأمون نوشته و نیز کتاب المطر و کتا...
ابح . [ اَ ب َح ح ] (اِخ ) نام شاعری هذلی .
ابه باشی . [ اُب ْ ب َ / ب ِ ] (ترکی ، ص مرکب ، اِ مرکب ) (مرکب از اُبّه ، بمعنی ایل و طائفه + باشی ، رئیس ) رئیس و ریش سفید مردمی چادرنشین .
چال ابه . [ اُب ْ ب َ ] (اِخ ) قریه ای است از قرای ورامین . (مرآت البلدان ج 4 ص 73).
ابه زاده . [ ] (اِخ ) عبداﷲ افندی . او در سلطنت احمد ثالث سلطان عثمانی دوبار مسند مشیخت یافت . در 1096 هَ . ق . بحلب و در 1100 در مصر و در 1103...
حسن ابح . [ ح َ س َ ن ِ اَ ب َ ح ح ] (اِخ ) ابن ابراهیم بغدادی مشهور به أبح ریاضی دان زمان مأمون عباسی بود و به سال 230 هَ . ق . درگذش...
ابه چاروا. [ اُب ْ ب َ چارْ ] (اِخ ) اُبه ای است در صحرای اترک در جنوب شرقی ابّه ٔ موسی خان .