ابح
نویسه گردانی:
ʼBḤ
ابح . [ اَ ب َح ح ] (ع ص ، اِ) آنکه در آواز بح بح کند. مرد گلوگرفته ٔ گران آواز. || دینار. || فربه . || چوب سطبر. || تیر قمار.
واژه های همانند
۳۴ مورد، زمان جستجو: ۰.۱۴ ثانیه
ابح . [ اَ ب َح ح ] (اِخ ) حسن بن ابراهیم ، معاصر مأمون خلیفه . او کتاب الاختیارات را در احکام نجوم برای مأمون نوشته و نیز کتاب المطر و کتا...
ابح . [ اَ ب َح ح ] (اِخ ) نام شاعری هذلی .
حسن ابح . [ ح َ س َ ن ِ اَ ب َ ح ح ] (اِخ ) ابن ابراهیم بغدادی مشهور به أبح ریاضی دان زمان مأمون عباسی بود و به سال 230 هَ . ق . درگذش...
ابه . [ اَ هِن ْ ] (ع اِ) اَبْهی . ج ِ بَهْو.
ابه . [ اَب ْه ْ / اَ ب َه ْ ] (ع مص ) یاد آوردن چیزی را. یا فراموش کردن و باز یاد آوردن . دریافتن چیزی که فراموش کرده باشند.
ابه . [ اَ ب َه ه ] (ع ص ) گلوگرفته . اَبح ّ.
ابه . [ اَ ب َه ْ ] (ع اِ) رسوائی . ننگ . || (مص ) شرم . شرم داشتن . (مصادر بیهقی ).
ابه . [ اَ ب َ ] (ترکی ، پسوند) در بعض اعلام ترکی این کلمه چون مزید مؤخری آمده است و نمیدانم معنی آن چیست ، اگر حرف اول آن مضموم باشدش...
ابه . [ اُ ب ِ ] (اِخ ) ۞ جزیره ای است از گنگ بار ۞ یونان بمغرب شبه جزیره ٔ یونان در دریای اژه که بقرون وسطی آنرا نگروپن ۞ مینامیدند و...
ابه . [ اُب ْ ب َ / ب ِ ] (ترکی ، اِ) مخیم و طائفه و ایلی از ترک :ای بیوک اُبّه و کیخای ده دبّه آوردم بیا روغن بده .مولوی .