ابوالحسن
نویسه گردانی:
ʼBWʼLḤSN
ابوالحسن . [ اَ بُل ْ ح َ س َ ] (اِخ ) هبةاﷲبن سعید. او طبیب مقتفی خلیفه و استاد ابن التلمیذ امین الدوله بود و عمری طویل یافت . کتاب الاقناع و کتاب المغنی و کتاب التلخیص از تصانیف طبی اوست . گویند روزی وی گاه برخاستن از مجلس خلیفه مقتفی بعلت پیری در تعب و مشقت بود خلیفه گفت ای حکیم پیر شدی و او پاسخ کرد نعم یا مولانا و تکسرّت قواریری . و این اصطلاحی بود عامیان بغداد را که از آن کِبَر سن اراده میکردند. چون برفت مقتفی گفت من از این حکیم تا در خدمت ما بوده است هیچگاه سخنی مبتذل نشنیده ام و گمان برم از استعمال این اصطلاح قصدی داشت چون بپژوهیدند مکشوف گشت که وزیر عون الدین بن هبیره راتبه ٔ او را که بدارالقواریر محول بود قطع کرده است . خلیفه امر کرد تا راتبه ٔ او بازدادند و هم اقطاعی بر آن مزید کرد. وفات وی در صدواندسالگی به سال 560 هَ . ق . بود.
واژه های همانند
۶۰۶ مورد، زمان جستجو: ۰.۴۴ ثانیه
ابوالحسن تلمیذ. [ اَ بُل ْ ح َ س َ ن ِ ت ِ ] (اِخ ) طبیب بغدادی . او شاگرد سنان بن ثابت است و بروزگار بویهیان شهرت یافت و در سال 387 هَ . ق ....
ابوالحسن تهامی . [ اَ بُل ْ ح َ س َ ن ِ ت َ / ت ِ ] (اِخ ) علی بن محمد تهامی . شاعر مشهور عرب . او به سال 416 هَ . ق . به مصر کشته شد.
ابوالحسن داودی . [ اَ بُل ْ ح َ س َن ِ و و ] (اِخ ) از مردم بوسنج هرات . ظاهراً محدث و فقیهی است . رجوع به تاج العروس در کلمه ٔ بوسنج شود.
ابوالحسن دمشقی . [ اَ بُل ْ ح َ س َ ن ِ دِ م َ ] (اِخ ) یکی از رؤسای مقالصه ، فرقه ای از مانویّه . (ابن الندیم ).
ابوالحسن رمانی . [ اَ بُل ْ ح َ س َ ن ِ رُم ْ ما ] (اِخ ) علی بن عیسی بن علی بن عبداﷲ رمانی . اصل او از سرمن رآی و مولد او به بغداد در 296 هَ ....
ابوالحسن صیرفی . [ اَ بُل ْ ح َ س َ ن ِ ص َ رَ ] (اِخ ) ابن عبداﷲصیرفی بن رباب . راوی مسائل عبداﷲبن سلام از ابن ثابت صیرفی . (از قاموس ). و ص...
ابوالحسن صعیدی . [ اَ بُل ْ ح َ س َ ن ِ ص َ ] (اِخ ) رجوع به حبیب السیر ج 1 ص 365 و 366 شود. ۞
ابوالحسن عامری . [ اَ بُل ْ ح َ س َ ن ِ م ِ ] (اِخ ) محمدبن یوسف عامری . یکی از فلاسفه ٔ خراسان شاگرد ابوزید بلخی و معاصر ابوعلی سینا. او سفری ...
ابوالحسن عراقی . [ اَ بُل ْ ح َ س َ ن ِ ع ِ ] (اِخ ) دبیرمسعودبن محمود غزنوی . وفات دوشنبه ٔ ششم شعبان سال 429 هَ . ق . و رجوع به تاریخ بیهقی ...
ابوالحسن فارسی . [ اَ بُل ْ ح َ س َ ن ِ ] (اِخ ) رجوع به ابوالحسن علی بن عیسی بن فرج بن صالح ربعی شیرازی شود.