ابومنصور
نویسه گردانی:
ʼBWMNṢWR
ابومنصور. [ اَ م َ ] (اِخ ) سوخته ٔ قهندزی . در نفحات جامی آمده است : شیخ الاسلام گفت که با منصور سوخته پیری بود درقهندز وقتی خویشتن را فرا سوختن داد و نه بسوخت از بهر او او را سوخته نام کردند مردی صادق بود - انتهی . و نویسندگان نامه ٔ دانشوران آورده اند که در اواخر مائه ٔ چهارم هجریه در قهندز مشرق و او با خواجه عبداﷲ انصاری معاصر بوده است و همواره میگفته است که دریغ از مردمی که وقت خود را صرف کار غیر کنند و ندانندکه عاقبت مرگ است و از برای خود توشه ای برندارند.
واژه های همانند
۱۹۳ مورد، زمان جستجو: ۰.۳۰ ثانیه
ابومنصور. [ اَ م َ ] طیفور. طبیب بزمان مسعود غزنوی . از معاشرین بونصر مشکان . در تاریخ بیهقی یکجا کنیت او ابومنصور وسه جا بونصر آمده . رجوع به ...
ابومنصور. [ اَ م َ ] (اِخ ) ظافر عبیدی . اسماعیل بن الحافظبن محمدبن المستنصربن الظاهربن الحاکم بن العزیزبن معزّبن منصوربن قائم بن المهدی . ر...
ابومنصور. [ اَ م َ ] (اِخ ) ظافربن قاسم . رجوع به ظافر شود.
ابومنصور. [ اَ م َ ] (اِخ ) ظاهر. رجوع به ظاهر... شود.
ابومنصور. [ اَ م َ ] (اِخ ) ظهیرالدوله وشمگیر... رجوع به وشمگیر... شود.
ابومنصور. [ اَم َ ] (اِخ ) ظهیرالدین طغتکین اولین پادشاه از اتابکان شام . (497 - 522 هَ . ق .). رجوع به طغتکین شود.
ابومنصور. [ اَ م َ ] (اِخ ) ظهیرالدین فرامرزبن علاءالدوله از دیالمه ٔ آل کاکویه در اصفهان و غیره (433 - 443 هَ . ق .). رجوع به فرامرزبن علاء...
ابومنصور. [ اَم َ ] (اِخ ) عبّادی مروزی . مظفربن ابی منصور. از وعّاظ معروف خراسان . وفات او در 547 هَ . ق . بوده است .
ابومنصور. [ اَ م َ ] (اِخ ) عبدالرشیدبن احمدبن ابی یوسف الهروی . از معارف هراة بوده است و نقادان سخن شعر او را پسندیده اند و او را در سلک شعرا...
ابومنصور. [ اَ م َ ] (اِخ ) عبدالقاهربن طاهربن محمد شافعی تمیمی بغدادی فقیه و ادیب . رجوع به عبدالقاهر... و ابومنصور بغدادی شود.