اردوان . [ اَ دَ ] (اِخ ) ارتبان
۞ . ارته پان . نام عده ای از ایرانیان باستان و از آن جمله پنج تن از شاهان اشکانی
۞ و نام پادشاهی بوده از نسل گشتاسب . (برهان قاطع). رجوع به اردوان اول ودوم و سوم و چهارم و پنجم و غیره شود. این نام مرکبست از ارته تقدس و درستکار
۞ و بان یا پان به معنی حافظ و حامی و نگهبان و اردوان به معنی نگهبان درستکاران است . در فرهنگ رشیدی آمده : ((معنی ترکیبی آن نگاهدارنده ٔ خشم )) است و آن صحیح نیست . فردوسی در شاهنامه از دو اردوان یاد کرده :
چه زو بگذری نامدار اردوان
خردمند و با داد و روشن روان .
جو بنشست بهرام از اشکانیان
ببخشید گنجی به ارزانیان
ورا خواندند اردوان بزرگ
که از نیش بگسست چنگال گرگ .
و در حقیقت پنج اردوان اشکانی در روایات داستانی ایران که بفردوسی رسیده تبدیل به دو اردوان شده است . رجوع به ایران باستان ص
2541،
2546،
2550،
2551،
2552،
2553،
2554،
2555،
2556،
2567،
2568،
2570،
2577،
2580،
2590،
2633 و
2703 شود.