ارفه
نویسه گردانی:
ʼRFH
ارفه . [ اَ ف َه ْ ] (ع ن تف ) نعت تفضیلی ازرَفه و رُفوه . برفاه تر. تن آسان تر. فراخ زندگانی تر.
واژه های همانند
۲۵ مورد، زمان جستجو: ۰.۰۹ ثانیه
ارفه . [ اُ ف َ ] (ع اِ) حدّ فاصل میان دو زمین . حد زمین . (مهذب الاسماء). || علامت . || گِره . عُقدَة. (اقرب الموارد). ج ، اُرَف .
ارفه ده . [ اَ ف َ دِه ْ ] (اِخ ) ارفه رودبار. از قرای بلوک دوآب بالا، در ناحیه ٔ راست پی مازندران . رجوع بسفرنامه ٔ مازندران و استرآباد رابینو ص...
ارفه رودبار. [ اَ ف َ ] (اِخ ) رجوع به ارفه ده شود.
عرفه . [ ع ُ ف َ ] (اِخ ) (گردنه ٔ...) گردنه ای است در راه شیراز به جهرم . رجوع به گردنه ٔ عرفه در ردیف خود شود.
ارفح . [ اَ ف َ ] (ع ص ) دابّه ای که هر دو شاخ وی بجانب هر دو گوش او برآمده باشد با دوری میان هر دو شاخ . (منتهی الأرب ).
عرفة. [ ع ِ ف َ ] (ع مص ) شناختن و دانستن بعد از نادانی . (از منتهی الارب ). به معانی عِرفان است . (از اقرب الموارد). رجوع به عرفان (مص ) شو...
عرفة. [ ع ِ ف َ ] (ع اِمص ) شناخت و شناختن . (منتهی الارب ). شناخت و شناسائی . || سؤال . (ناظم الاطباء). اسم است اعتراف بمعنی سؤال را. (...
عرفة. [ ع ُ ف َ ] (ع اِ) زمین برآمده ونمایان دراز رویاننده ٔ گیاه . (منتهی الارب ). زمینی است بالا آمده و بارز و مستطیل شکل که رویاننده اس...
عرفة. [ ع َ رَ ف َ ] (اِخ ) نام جایگاهی است که در شعر ذی الرمة آمده است . (از معجم البلدان ).
عرفة. [ ع َ رَ ف َ ] (اِخ ) ابن الحارث ، مکنی به ابوالحارث . صحابی است . (یادداشت مرحوم دهخدا).