اصلاء
نویسه گردانی:
ʼṢLAʼ
اصلاء. [ اِ ] (ع مص ) اصلاء چیزی ؛ در آتش درآوردن آنرا و نگاه داشتن در آن . (از قطر المحیط) (از المنجد). در آتش آوردن . (ترجمان علامه ٔ جرجانی ص 13) (زوزنی ) (از تاج المصادر بیهقی ). به آتش درآوردن و ملازم و مقیم درآوردن در آتش . (منتهی الارب ). || انداختن در آتش برای سوزاندن . (از قطر المحیط) (از المنجد). در آتش افکندن . (تاج المصادر بیهقی ). به آتش درانداختن . (منتهی الارب ). || اصلاء کسی دست خود را؛ گرم کردن آنرا. (از المنجد). || فروهشته گردیدن صلای ستور از جهت قرب نتاج (صلا موضعی است در مؤخر ستور). (از منتهی الارب ). اءَصْلَت الناقة؛ استرخی صلاها لقرب نتاجها. (قطر المحیط).
واژه های همانند
۱۲ مورد، زمان جستجو: ۰.۱۷ ثانیه
اصلاء. [ اَ ] (ع اِ) ج ِ صلا. (منتهی الارب ) (المنجد) (قطر المحیط). رجوع به صلا شود.
اصلاً. [ اَ لَن ْ ] (ع ق ) بهیچرو. بهیچوجه . ابداً. بالمرة. هرگز. هگرز: مافعلته اصلاً؛ یعنی بالمرة و نصب آن بر مصدر یا بر حال است ، ای ذااصل و...
اسلاء. [اِ ] (ع مص ) فراموشانیدن کسی را چیزی . فراموش کنانیدن کسی را چیزی : اسلاه عنه . (منتهی الارب ). || اندوه وابردن . (تاج المصادر بیه...
اسلاء. [ اَ ] (ع اِ) ج ِ سَلی ̍. یارَکها.
عصلاء. [ ع َ ] (ع ص ) امراءة عصلاء؛ زن بی گوشت . (منتهی الارب ). زن خشک که گوشتی بر او نباشد. || مؤنث أعصل ، و آن اسبی است که «عَصَل » ...
اصلع. [ اَ ل َ ] (ع ص ) ۞ مرد بیموی پیش سر. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). بمعنی کَل یعنی مرد بیموی پیش سر. (آنندراج ). و یقال ایضاً: رأ...
اسلع.[ اَ ل َ ] (ع ص ) مرد کفیده پای . || مرد برص زده . (منتهی الارب ). پیس . (مهذب الاسماء). ج ، سُلع.
اسلع. [ اَ ل َ ] (اِخ ) ابن شریک اعرجی تیمی . از فرزندان اعرج بن کعب بن سعدبن زیدبن مناةبن تمیم . در اسدالغابة و الاصابة او را از صحابه شمرد...
اسلع.[ اَ ل َ ] (اِخ ) اعرجی . رجوع به اسلعبن شریک شود.
اسلع. [ اَ ل َ ] (اِخ ) ابن قطاف الطهوی . شاعری است و او راست :فداء لقومی کل معشر جارم طرید و مخذول بما جرّ مسلم هُم ُ افحموا الخصم الّذی یست...