امناء

امناء. [ اِ ] (ع مص ) منی انداختن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). منی بیرون آوردن . (ترجمان مهذب عادل بن علی ). منی افکندن . (تاج المصادر بیهقی ). || بیرون آمدن منی . (آنندراج ). || به مِنی ̍ (منا) درآمدن و فرود آمدن در آن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). بمنا شدن . (تاج المصادر بیهقی ). || در ایام مُنْیه رسیدن ناقه ، گویند امنت الناقة. (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). در منیه داخل شدن شتر ماده . نعت از این فعل ممنیة است . (از اقرب الموارد).