بون

بون . [ ب َ /بُو ] (ع مص ) افزون آمدن کسی را در فضل . (منتهی الارب ) (غیاث اللغات ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد) (تاج المصادر بیهقی ). فزون آمدن او را در فضل . (ناظم الاطباء). || (اِمص ) فضل و فزونی . (آنندراج ) (از اقرب الموارد) (قطر المحیط). || جدائی ودوری . (غیاث ). بعد. (از اقرب الموارد) :
جمله مطلوبات خلق هر دو کون
گشت موجود اندر او بی بعد و بون .

مولوی .

|| فرق میان دو چیز. (غیاث ). || مسافت مابین دوچیز. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (قطر المحیط).