جعفر
نویسه گردانی:
JʽFR
جعفر. [ ج َ ف َ ] (اِخ ) ابن علی بن عبداﷲبن شیخ از خاندان عیدروس (997 - 1064 هَ . ق .) فاضلی از مردم حضرموت بود که در تریم از نواحی حضرموت متولد شد و به حجاز و هند سفر کرد و زبانهای فارسی و اردو را بخوبی فراگرفت و در شهر سورت ازشهرهای هندوستان جای گزید و تا هنگام مرگ در آنجا ماند. رساله یی در تاریخ و کتابی به نام دوائر در علم فرائض و تحفةالاصفیاء در ترجمه ٔ سفینةالاولیاء و دیوان آثار منظوم از نوشته های اوست . (الاعلام زرکلی ج 2).
واژه های همانند
۱۹۴ مورد، زمان جستجو: ۰.۲۲ ثانیه
جعفر. [ج َ ف َ ] (اِخ ) ابن محمدبن حسن خطی بحرانی عبدی عدنانی مکنی به ابوالبحر (متوفی 1028 هَ . ق .) شاعر «خط»در روزگار خود بود. وی از اهل ...
جعفر. [ ج َ ف َ ] (اِخ ) ابن محمدبن حسین المحدث ملقب به الثائر باﷲ. رجوع به ابوالفضل جعفر شود.
جعفر. [ ج َ ف َ ] (اِخ ) ابن محمدبن حمدان موصلی مکنی به ابوالقاسم ، فقیهی نیکوتألیف و متفقه به مذهب شافعی و نیز ادیبی شاعر و ناقد شعر و ...
جعفر. [ ج َ ف َ ] (اِخ ) ابن محمدبن حمزة، ملقب به شرف الدین (متوفی 834 هَ . ق .). داعی اسماعیلی و از دانشمندان ایشان بود و «الرسالة الموقظة»...
جعفر. [ ج َ ف َ ] (اِخ ) ابن محمدبن علی بن حسن بن علی کلبی (متوفی 375 هَ . ق .) امیری از امیران کلبی (فرمانروایان جزیره ٔ سیسیل ) بود که د...
جعفر. [ ج َ ف َ ] (اِخ ) ابن محمدبن عمر بلخی مکنی به ابومعشر. رجوع به ابومعشر در همین لغت نامه شود.
جعفر. [ ج َ ف َ ] (اِخ ) ابن محمدبن محمودبن هبةاﷲ، مکنی به ابومحمد و ملقب به کفرعزی اربلی (537 - 604 هَ . ق .) قاضی و عالم به فقه شافعی ...
جعفر. [ ج َ ف َ ] (اِخ )ابن محمد (شمس الخلافة)بن مختار افضلی . رجوع به ابوالفضل و جعفر و ابن شمس الخلافة در همین لغت نامه شود.
جعفر. [ ج َ ف َ ] (اِخ ) ابن محمدبن معتزبن محمدبن مستغفر نسفی مکنی به ابوالعباس . رجوع به ابوالفضل مستغفری در همین لغت نامه شود.
جعفر. [ ج َ ف َ ] (اِخ ) ابن محمدبن موسی بن قولویه قمی بغدادی . رجوع به ابن قولویه در همین لغت نامه شود.