حاز

حاز. [ حازز ] (ع اِ) بریدگی دو شوخ پینه سینه ٔ شتر از آسیب آرنج وی ، پس اگر خون برآید گویند: بالبعیر حاز و اگر خون نه برآید بالبعیر ماسح خوانند. (از منتهی الارب ). به حاز، یقال اذا اصاب المرفق طرف کرکرة البعیر فقطعه و ادماه و ان لم یدمه قیل : به ماسح . (اقرب الموارد). || حزت حازة من کوعها، مثل ، یضرب فی اشتغال القوم بامرهم عن غیره . (منتهی الارب ). والضمیر للجاریة. (اقرب الموارد).