حافر
نویسه گردانی:
ḤAFR
حافر. [ ف ِ ] (اِخ ) (چاه ...) مقاطعه ای در فلسطین و قول صحیح آنست که در یهودا که یوشع آن را مفتوح ساخت واقع است و دور نیست که همان شهر حالیه باشد (یوشع 12:17) و ذریه ٔ حافر را حافریان گویند. (سفر اعداد 26:32) (قاموس کتاب مقدس ).
واژه های همانند
۸ مورد، زمان جستجو: ۰.۰۹ ثانیه
حافر. [ ف ِ ] (ع ص ) نعت فاعلی از حفر. کننده ٔچاه و جز آن . (غیاث ). || (اِ) سنب . ۞ سم . (مهذب الاسماء). سم ستور. (منتهی الارب ). سم اسب ...
حافر. [ ف ِ ] (اِخ ) دیهی است میان بالس و حلب و دیر حافر بدانجاست . راعی گوید : أَ من آل وسنی آخراللیل زائرو وادی العویر دوننا والسواخرتخطت...
جت حافر. [ ج ِ ] (عبری ، اِ مرکب ) به عبری فشردن گاه چاه . (دوم پادشاهان 14:25) (از قاموس کتاب مقدس ).
جت حافر. [ ج ِ ] (اِخ ) یکی از شهرهای زبولون است که در اراضی حافر واقع بود. (اول پادشاهان 4:10). و بعضی گمان برده اند که موضعش همان مزرعه...
دیر حافر. [ دَ رِ ف ِ ] (اِخ ) قریه ای است بین حلب و بالِس . (از معجم البلدان ).
ذات حافر. [ ت ُ ف ِ ] (ع ص مرکب ) رجوع به ذوات الحافر شود.
ذوات حافر. [ ذَ ت ُ ف ِ ] (ع ص مرکب ، اِ مرکب ) رجوع به ذوات الحافر شود.
حافر حمارالوحش . [ ف ِ رُ ح ِ رِل ْ وَ ] (ع اِ مرکب ) سم خرگور است ، چون بسوزانند و بیاشامند صرع را نافع بود و چون با زیت بیامیزند و بر خنازیر ط...