حافز
        
     
    
								
        نویسه گردانی:
        ḤAFZ
    
							
    
								
        حافز. [ ف ِ ] (ع  اِ) جائی  که  دوتا میشود کنج  دهان  بجانب  روی . (منتهی  الارب ).  ||  اول  کار. (مهذب  الاسماء). ||  حالت  اصلی .  ||  خلقت  اولی .
    
							
    
    
    
        
            واژه های همانند
        
        
            
    ۱۵۶ مورد، زمان جستجو: ۰.۷۰ ثانیه
								
    
    
									
            
										
                
                
                    
											
                        حافظ. [ ف ِ ] (اِخ ) نجیب . رجوع  به  وسیله  محمد شود.
                    
										
                 
            
									 
        
            
										
                
                
                    
											
                        خواجه شمسُالدّینْ محمّدِ بن بهاءُالدّینْ محمّدْ حافظِ شیرازی (۷۲۷ – ۷۹۲ هجری قمری) مشهور به لِسانُالْغِیْب، تَرجُمانُ الْاَسرار، لِسانُالْعُرَفا و ...
                    
										
                 
            
									 
        
            
										
                
                
                    
											
                        حافظ مزی . [ ف ِ ظِ م ِزْ زی  ] (اِخ ) یوسف بن  عبدالرحمان بن  یوسف  القضاعی  الکلبی ، ابی الحجاج  دمشقی  مزّی . محدثی  در دیار شام . مولد وی  بسال  6...
                    
										
                 
            
									 
        
            
										
                
                
                    
											
                        حافظ مزنی . [ ف ِ ظِ م ُ ] (اِخ ) ابوعبدالرحمن  شیخ  جمال الدین . از تلامیذ نووی . فقیه  عالم  به  مذهب ، متبحر در اصول ، مشهور در ادب  و عالم  حدیث  ...
                    
										
                 
            
									 
        
            
										
                
                
                    
											
                        حافظ کرت . [ ف ِ ظِ ک َ ] (اِخ ) رجوع  به  حافظبن  غیاث الدین  شود.
                    
										
                 
            
									 
        
            
										
                
                
                    
											
                        حافظ ملک . [ ف ِ م َ ل ِ ] (اِخ ) رجوع  به  حافظبن  غیاث الدین  و حافظ ایوبی  شود.
                    
										
                 
            
									 
        
            
										
                
                
                    
											
                        رند، واژهای فارسی است به معنای زیرک، حیلهگر، منکر، بیقید و لاابالی، بیسر و پا و آن که پایبند آداب و رسوم عمومی و اجتماعی نباشد و مصلحتاندیشی را ا...
                    
										
                 
            
									 
        
            
										
                
                
                    
											
                        حافظ زینی . [ ف ِ ظِ زَی ْ ی ِ ] (اِخ ) ابوعبداﷲ زینی بن واصل بن  عبدالشکوربن  زین . او و پدر وی  محدث  باشند.
                    
										
                 
            
									 
        
            
										
                
                
                    
											
                        حافظ سعد. [ ف ِ س َ ] (اِخ ) ازجمله ٔ مریدان  میر قاسم  انوار است  ولیکن  چون  بی باک  و ناپاک  بود میر او را از خانقاه  بیرون  کرد، و فرمود تا خاک  ن...
                    
										
                 
            
									 
        
            
										
                
                
                    
											
                        حافظ شام . [ ف ِ ظِ ] (اِخ ) رجوع  به  محمدبن  عبداﷲ معروف  به  ابن  ناصرالدین  شود.