حذیفة

حذیفة. [ ح ُ ذَ ف َ ] (اِخ ) ابن قتادة مرعشی . صاحب صفةالصفوة او را از زهاد و صاحب کرامات شمرده است و از نهان بن مغلس آرد که : حذیفةبن قتادة مرعشی مرا گفت : در کشتی بودم . کشتی بشکست . من و زنی بر تخته پاره ای بنشستیم و هفت روز بماندیم . زن گفت من تشنه ام . از خدا بخواستم تا ما را سیرآب کند. زنجیری از آسمان بر ما فرودآمد که کوزه ٔ آبی بدان بسته بود. بیاشامیدیم و سر بلند کرده بدان زنجیر نگریستم ، مردی را بدیدم که چهارزانو در آسمان نشسته . گفتم که باشی ؟ گفت : از آدمیان . گفتم چه تو را بدین پایه رساند؟ گفت : دستور خدا بر هوس خود مقدم شمردم ، پس آنچنانکه می بینی مرا بنشاند... وی مصاحبت سفیان ثوری یافت و بسال 207 هَ . ق . درگذشت . (صفةالصفوه ج 4 صص 242-245). در تذکرةالاولیاء ج 2 صص 76-77 در شرح حال یوسف اسباط از این شخص ذکری شده است .