حسین
نویسه گردانی:
ḤSYN
حسین . [ ح ُ س َ] (اِخ ) ابن بابویه قمی مکنی به ابوعبداﷲبن علی بن حسین بن موسی بن بابویه قمی . حسین بن الغضایری از وی روایت کند. او راست : «التوحید و نفی التشبیه » و «الرد علی الواقفه » و جز آن . (ذریعه ج 10 ص 234). وی در 378 هَ . ق . / 978م . زنده بوده است . رجوع به اعیان الشیعه ج 27 ص 28 و معجم المؤلفین و روضات ص 183 و نامه ٔ دانشوران ج 1 ص 2 و به ابن بابویه در همین لغت نامه شود.
واژه های همانند
۱,۴۸۱ مورد، زمان جستجو: ۰.۷۲ ثانیه
حسین . [ ح ُ س َ ] (اِخ ) ابن محمد نجار بغدادی . رجوع به حسین نجار شود.
حسین . [ ح ُ س َ ] (اِخ ) ابن محمد نصیف . رجوع به حسین نصیف شود.
حسین . [ ح ُ س َ] (اِخ ) ابن محمد نماوی . رجوع به حسین نماوی شود.
حسین . [ ح ُ س َ ] (اِخ ) ابن محمد نیشابوری . رجوع به حسین قبانی شود.
حسین . [ ح ُ س َ ] (اِخ ) ابن محمد نیشابوری . رجوع به حسین ماسرجسی شود.
حسین . [ ح ُس َ ] (اِخ ) ابن محمد ونی . رجوع به حسین حاسب شود.
حسین . [ ح ُ س َ ] (اِخ ) ابن محمد یزدی . رجوع به حسین یزدی شود.
حسین . [ ح ُ س َ ] (اِخ ) ابن محمود جزائری . رجوع به حسین جزائری شود.
حسین . [ ح ُ س َ ] (اِخ ) ابن محمود رضوی . رجوع به حسین قمی شود.
حسین . [ ح ُ س َ ] (اِخ ) ابن محمود زیدانی . رجوع به حسین زیدانی شود.