حسین
نویسه گردانی:
ḤSYN
حسین . [ ح ُ س َ ] (اِخ ) ابن طاهربن زَیلَه . اصفهانی متولد به اصفهان و مکنی به ابومنصور معروف به ابن زیله . دانشمند ریاضی و طبیعی و موسیقی دان ، شاگرد ابن سینا است و طبیعیات شفا را مختصر کرده و حی بن یقظان را شرح نموده و او راست : «الکافی » در موسیقی . (معجم المؤلفین ) (تاریخ الحکمای قفطی ص 99) (تتمه ٔ صوان الحکمه ص 92) (شهرزوری ص 62) (کشف الظنون ) (اعلام زرکلی ج 2 ص 278) (بروکلمان ج 1 ص 458) (تاریخ علوم عقلی ). رجوع به ابن زیله شود.
واژه های همانند
۱,۴۸۱ مورد، زمان جستجو: ۰.۵۶ ثانیه
حسین . [ ح ُ س َ ] (اِخ ) ابن محمد طبری . رجوع به حسین حناطی شود.
حسین . [ ح ُ س َ] (اِخ ) ابن محمد طبیبی . رجوع به حسین طبیبی شود.
حسین . [ ح ُ س َ] (اِخ ) ابن محمد غسانی . رجوع به حسین جیانی شود.
حسین . [ ح ُ س َ] (اِخ ) ابن محمد فیروزه . رجوع به حسین صدفی شود.
حسین . [ ح ُ س َ ] (اِخ ) ابن محمد القبانی . رجوع به حسین قبانی و ابوعلی حسین شود.
حسین . [ ح ُ س َ] (اِخ ) ابن محمد قرطبی . رجوع به حسین تجیبی شود.
حسین . [ ح ُ س َ ] (اِخ ) ابن محمد قطان . رجوع به حسین قطان و ابوعبداﷲ حسین شود.
حسین . [ ح ُ س َ ](اِخ ) ابن محمد کنتوری . رجوع به حسین کنتوری شود.
حسین . [ ح ُ س َ ] (اِخ ) ابن محمد کوتاهی . رجوع به حسین قره چلبی شود.
حسین . [ ح ُ س َ] (اِخ ) ابن محمد کیالی . رجوع به حسین کیالی شود.