حوری . (ص ، اِ) در تداول فارسیان ،حوراء که مفرد حور است آید. حوریه
: یکی چون چتر زنگاری دوم چون سبز عماری
سوم چون قامت حوری چهارم نامه ٔ مانی .
منوچهری .
رضوان مگرسراچه ٔ فردوس برگشاد
کین حوریان بساحت دنیی ̍ خزیده اند.
سعدی .
-
حوری سرشت ؛ آنکه طبیعت حوری دارد
: چشم حافظ زیر بام قصر آن حوری سرشت
شیوه ٔ جنات تجری تحتهاالانهار داشت .
حافظ.