خف

خف . [ خ َف ف ] (ع مص ) سبک گردیدن چیز. منه : خف الشیی ٔ خفا و خفة و خفیفاً. || سبکی کردن و شتاب کردن . منه : خف الرجل . || بزودی کوچ کردن قوم . (از منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ). منه : خف القوم خفا و خفوفاً و خفة. || بانگ کردن کفتار. منه : خف الضبع خفا. (منتهی الارب ). || اطاعت کردن ماده خر خر نر را. منه : خف الاتن لعیرها. || شتافتن بسوی دشمن . منه : خف الی العدو. || اندک شدن قوم . منه : خف القوم . || کم و اندک گردیدن رحمت کسان . منه : خفت رحمتهم . || شتافتن کسی در خدمت کسی . (منتهی الارب ) (از تاج العروس )(از لسان العرب ). منه : خف فلان لفلان فی الخدمة خفة.