خور
نویسه گردانی:
ḴWR
خور. [ خ َ وَ ](ع ص ) ضعیف . سست . ناتوان . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ) : و امراء از صادرات افعال او چون لین و خور و ضعف و سدر مشاهده می کردند. (جهانگشای جوینی ). || (اِمص ) سستی : نطاق او از اعتناق آن منصب تنگ آمد و ضعف منت و خور طبیعت او ظاهر شد. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ). || (مص ) ضعیف و ناتوان شدن . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ). منه : خار الرجل خوراً.
واژه های همانند
۱۲۲ مورد، زمان جستجو: ۰.۲۰ ثانیه
نوغاب خور. [ ب ِ خُرْ ] (اِخ ) دهی است از دهستان مرکزی خوسف بخش خوسف شهرستان بیرجند، در 50 هزارگزی شمال غربی خوسف به طبس در جلگه ٔ گرمسی...
طماع در گویش کازرونی(ع.ش)
گردنه ٔ خور. [ گ َ دَ ن َ ی ِ ] (اِخ ) گردنه ای است در راه لار به بستک میان خور و سه نخود، واقع در 393500گزی شیراز.
خواب و خور. [ خوا / خا ب ُ خوَ / خُرْ ] (ترکیب عطفی ، اِ مرکب ) خواب و خوراک . (یادداشت مؤلف ). کنایه از راحتی و بی خیالی و تنبلی : خواب و خ...
گاودانه خور. [ ن َ / ن ِ ] (اِخ ) دهی است از دهستان حومه ٔ بخش کرند شهرستان شاه آباد، واقع در 6000گزی جنوب خاوری کرند و 4000گزی جنوب شوسه ٔ ...
به مفتی بدست کسی افتادن. مشابهات: لوطی خور یا سگ خور شدن یا علی بابا کردنِ چیزی
کله ماهی خور. [ ک َل ْ ل َ / ل ِ خوَرْ / خُرْ ] (نف مرکب ) گیلک . یک تن از مردم گیلان . لقبی است که به مردم گیلان دهند. نبزی است مردم گیل...
پس مانده خور. [ پ َ دَ / دِ خوَرْ / خُرْ ] (نف مرکب ) آنکه بر سفره ٔ بزرگان نتواند حاضر آمدن و لکن پس از آنکه آنان صرف طعام کنند جزو چاکران ...
لوطی خور شدن . [ خوَرْ / خُرْ ش ُ دَ ] (مص مرکب ) به مفت از دست رفتن . به تاراج لوطیان رفتن .
چشمه آب خور. [ چ َ / چ ِ م َ / م ِ ] (اِخ ) دهی از بخش قلعه زراس شهرستان اهواز که در 21 هزارگزی جنوب باختری قلعه زراس ، کنار راه شوسه ٔ مس...