خور
نویسه گردانی:
ḴWR
خور. (اِخ ) دهی است از دهستان فراشبندبخش مرکزی شهرستان فیروزآباد، واقع در 23هزارگزی باختر فیروزآباد و سه هزارگزی شمال راه مالرو عمومی . این دهکده در جلگه قرار دارد و آب و هوای آن گرمسیری است . آب آن از چشمه و محصول آن غلات و شغل اهالی زراعت و راه مالرو است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 7).
واژه های همانند
۱۲۲ مورد، زمان جستجو: ۰.۱۴ ثانیه
دانه خور. [ ن َ / ن ِ خوَرْ / خُرْ ] (نف مرکب ) دانه خوار. رجوع به دانه خوار شود.
پخته خور. [ پ ُ ت َ / ت ِ خوَرْ / خُرْ ] (نف مرکب ) گدا و گدائی کننده . پخته خوار. (برهان ). || داماد.
پسله خور. [ پ َ س َ ل َ / ل ِ خوَرْ / خُرْ ] (نف مرکب ) آنکه در حضور دیگران کم خورد و به نهانی بسیار.
اندک خور. [ اَ دَ خوَرْ / خُرْ ] (نف مرکب ) اندک خوار. (فرهنگ فارسی معین ). کم خور. کم خوراک : هایل هیونی تیزدو، اندک خور و بسیاررواز آهوان برد...
انده خور. [ اَ دُه ْ خوَرْ / خُرْ ] (نف مرکب ) اندوه خور : مهر فرزندی بر خواجه فکنده ست جهان زآنکه چون مادر انده خور انده بر اوست .فرخی .
باب خور. [ ب ِ خُرْ ] (اِخ ) یکی از چهار دروازه ٔ جی (اصفهان ) یکصدوهفتاد سال قبل از اسلام بنا شده است . (محاسن اصفهان چ طهران ص 92).
چشته خور. [ چ َ / چ ِ ت َ / ت ِ خوَرْ / خُرْ ] (نف مرکب ) طعمه خور. (آنندراج ). چاشنی خور. چشته خوار. مسته خور. || آنکه مرغوب بی تلاش روزی او ...
جیره خور. [ رَ / رِ خوَرْ / خُرْ ] (نف مرکب )جیره خوار. اجری خور. رجوع به جیره و جیره خوار شود.
چاشت خور. [ خوَرْ / خُرْ ] (نف مرکب ) خورنده ٔ چاشت . || چاشته خور. کسی که یک بار مزه ٔ چیزی را چشیده باشد و سپس همیشه در آرزوی آن بود. (نا...
گنده خور. [ گ َ دَ / دِ خوَرْ / خُرْ ] (نف مرکب ) آنکه چیزهای پست و متعفن چون روده و شکنبه و امثال آن خورد.