روضه
نویسه گردانی:
RWḌH
روضه . [ رَ ض / ض ِ ] (اِخ ) میان منبر و مقبره ٔ حضرت رسول (ص ) مکانی است که نام آنرا روضه گویند به استناد روایتی که از حضرت است . ناصرخسرو گوید : میان مقبره [ مقبره ٔ حضرت رسول ص ] و منبر هم حظیره ای است از سنگهای رخام کرده چون پیشگاهی و آنرا روضه گویند و گویند آن بستانی است از بستانهای بهشت چه رسول اﷲ فرموده است : «بین قبری و منبری روضة من ریاض الجنة». (سفرنامه ٔ ناصرخسرو چ دبیرسیاقی ص 74).
واژه های همانند
۵۳ مورد، زمان جستجو: ۰.۲۲ ثانیه
چهل روزه . [ چ ِ هَِ زَ / زِ ] (ص نسبی ) که چهل روز بر وی گذشته باشد. که دوران زندگیش به چهل روز برآمده باشد. که مدت حیاتش به چهل روز ...
روزه خور. [ زَ / زِ خوَرْ / خُرْ ] (نف مرکب ) روزه خوار. رجوع به روزه خوار شود.
روزه دار. [ زَ / زِ] (نف مرکب ) صائم . (منتهی الارب ) (فرهنگ فارسی معین ). آنکه روزه گرفته . (فرهنگ فارسی معین ) : بفر علم و دانش روزه دار ا...
روزه شکن . [ زَ / زِ ش ِ ک َ ] (نف مرکب ) مفطر. مبطل روزه .
روزه گشا. [ زَ / زِ گ ُ ] (اِ مرکب ) اندک چیزی از خوردنی که بدان افطار کنند. (آنندراج ). افطار. (یادداشت مؤلف ) : باز بنای توبه را عشق خراب...
روزه داری . [ زَ / زِ ] (حامص مرکب ) روزه داشتن . عمل روزه داشتن .
روزه داشت . [ زَ / زِ ] (مص مرکب مرخم ) روزه داشتن : مسلم کسی را بود روزه داشت که درمانده ای را دهد نان و چاشت . (بوستان ).و رجوع به روزه ...
روزه خوار. [ زَ / زِ خوا / خا ](نف مرکب ) آنکه در ماه رمضان روزه میخورد و روزه نمیگیرد. مقابل روزه دار. (از ناظم الاطباء). روزه خور.
روزه گیر. [ زَ / زِ ] (نف مرکب ) روزه گیرنده . صائم .
روزه خوری . [ زَ / زِ خوَ / خ ُ ] (حامص مرکب ) روزه خوردن . عمل روزه خوردن .