زکریا

زکریا. [ زَ ک َ ری یا ] (اِخ ) ابن احمدبن محمدبن یحیی بن عبدالواحدبن عمراللحیانی الهیتانی صاحب تونس . سیوطی در صفدی آرد که وی فقیه ، فاضل و در عربیت و غوامض معانی ادب بارع بود و در سرودن شعر سحر می نمود. مدتی وزارت عم خود المستنصر را داشت و سپس در سال 680 هَ . ق . پادشاهی یافت آنگاه خلع شد و در سال 718 حج کرد و با تقی بن تیمیه ملاقات کرد و به تونس بازگشت و چون صاحب تونس مرده بود او را پادشاهی دادند و لقب القائم بامراﷲ یافت و چون یکی از خویشاوندان وی با او به مخالفت برخاست ،پادشاهی را ترک گفت و به اسکندریه رفت و بدانجا بودتا در محرم 727 هَ . ق . درگذشت . ولادت او سال 640 و اندی بوده است . (از روضات الجنات چ گلبهار ص 299).