زکریا

زکریا. [ زَ ک َ ری یا ] (اِخ ) قزوینی عمادالدین محمود (... 682 هَ . ق .). وی در ادب و شعر صاحب قریحه بود و به جغرافی آشنائی و علاقه ٔ تام داشت . از تألیفات اوست : عجایب المخلوقات و غرایب الموجودات ، آثارالبلاد و اخبارالعباد. (فرهنگ فارسی معین ج 5). صاحب اعلام زرکلی آرد: زکریابن محمدبن محمود (605 - 682هَ . ق .). از سلاله ٔ انس بن مالک الانصاری النجاری . مورخ و جغرافی دان و از قضات بود. در (قزوین بین رشت و تهران ) متولد شد و به شام و عراق رفت و امر قضاء واسط و حلة را در دوران مستعصم عباسی بعهده گرفت و کتابهای فراوانی تصنیف کرد، از آنجمله ... رجوع به حبیب السیر چ خیام ج 4 ص 620، لباب الالباب چ سعید نفیسی ص 643و 783، فرهنگ ایران باستان ص 297، از سعدی تا جامی ادوارد براون ترجمه ٔ علی اصغر حکمت ، چهارمقاله ٔ نظامی ،تاریخ مغول اقبال و احوال و اشعار رودکی ص 869 و 1041، شدالازار ص 69 و 311 و روضات الجنات ص 300 شود.