سجاوندی

سجاوندی . [ س َ وَ ] (اِخ ) محمدبن ابی یزید طیفور ملقب به شمس الدین و مکنی به ابوالفضل السجاوندی القاری ، متوفی 560 هَ . ق . او راست :
1 - «الوقف و الابتداء» که هفت گونه وقف رامیشناساند.
2 - «الموجز» که پنج گونه را در بر دارد.
3 - «عین المعانی » فی تفسیر سبع المثانی .
سجاوندی نخستین کسی است که نشانه های هفتگانه ٔ وقف را بکار برده و از این رو این نشانه ها سجاوندی خوانده شده و قرآن ها را که این نشانه ها در آن بکار رود «قرآن سجاوندی » خوانند. رجوع به فهرست کتابخانه ٔ مرکزی دانشگاه ج 1 ص 242 و الذریعه ج 9 شود.