سلک . [ س ِ ] (ع اِ) ج ِ سِلکَة، رشته و رشته ای که بدان دوزند. (منتهی الارب ). رشته را گویند عموماً و به معنی رشته ٔ مروارید و رشته ٔ سوزن باشد خصوصاً. (برهان ). ریسمانی باشد که مروارید در آن کشیده باشند. (اوبهی ). رشته ٔمروارید. (دهار) (غیاث ) (السامی ). رشته ٔ مروارید و رشته ٔ سوزن و صف و قطار. (ناظم الاطباء)
: دست و طبعش در ثنا و مدح شاه
سلک و عقد لؤلؤ گوهر کشید.
مسعودسعد.
در کتاب محکم ... لاَّلی این سه اسم متعالی را در یک سلک نظم داده است . (چهار مقاله ). و مصالح بلاد از سلک نظم ... متفرق گردد. (سندبادنامه ص
5). بوجوه حیل و انواع علل سلک جمعیت و موافقت ایشان ... (ترجمه تاریخ یمینی ص
378). در سعت ولاو سلک هواء جانب او است ... (ترجمه تاریخ یمینی ص
218).
چو شد پرداخته در سلک اوراق
مسجل شد بنام شاه آفاق .
نظامی .
وقت تکوین ارواج طایفه ای را در سلک سعدا کشیده است . (جهانگشای جوینی ). در سلک صحبت چنین ابلهی ... مبتلا گردیده است . (گلستان سعدی ).
نه بی او عیش میخواهم نه با او
که او در سلک من حیفست منظوم .
سعدی .
دوش در سلک صحبتی بودم
گوش و چشمم بمطرب و ساقی .
سعدی .
و آنکه در بحر غوطه می نخورد
سلک درّ و گهر کجا یابد.
ابن یمین .
-
سلک جواهر یا سلک لاَّلی ؛ عقد. رشته ٔ مروارید.
- || عقد دندانهای محبوب .
|| علاقه . || راه و طریق . (ناظم الاطباء). || شیری که اول از پستان ناقه دوشیده شود. (منتهی الارب ) (آنندراج ).