سیران . [ س َ ] (ع مص ) سیر کردن . (غیاث ) (آنندراج ). سیر. گردش برای تفرج . (ناظم الاطباء)
: امتناع پیل از سیران بیت
با جد آن پیلبان و بانگ هیت .
مولوی .
چونکه نگذارد سگ آن بانگ سقم
من مهم سیران خود را کی هلم .
مولوی .
خانه ای را کش دریچه ست آن طرف
دارد از سیران یوسف این شرف .
مولوی .
گُه بود افتاده در ره یا حشیش
لایق سیران گاوی یا خریش .
مولوی .
|| رفتار نمودن . (غیاث ) (آنندراج ).