شبر

شبر. [ ش َ ب َ ] (ع اِ) به سکون «با» مصدر است و با حرکت «باء» اسم است و بعضی برآنند که شَبر و شَبَر به یک معنی اند چون : قَدر و قَدَر. (از تاج العروس ). بخشش و خیر. (شرح قاموس ). عطیه . خیر و نیکویی . (منتهی الارب ). عطیه و خیر. (از اقرب الموارد). || اجسام و قوای انسانی . (شرح قاموس ) (تاج العروس ). اجسام و قوا. (منتهی الارب ). اجسام و بعضی قوا را گفته اند. (از اقرب الموارد). || چیزی است از عطیه و خیر و حسنة و صدقه که نصاری یکدیگر را میفرستند مانند قربانی یا قربانی بعینه . (شرح قاموس ). آنچه بدان تقرب خدا جویند. (از تاج العروس ). آنچه ترسایان یکی مر دیگری را فرستد و فراگیرد مانند قربان یا همان قربان است . (منتهی الارب ). عطیه ای که نصاری یکدیگر را دهند و بدان تقرب می جویند. (از اقرب الموارد). || (اِخ ) انجیل . (شرح قاموس ) (منتهی الارب ).